موفقیت افراد در تصاحب یک شغل خوب تا حد زیادی به رزومه‌ای بستگی دارد که درباره‌ی خودشان می‌نویسند و ارایه می‌دهند. این برگه‌ی شناسایی، اولین قدم در معرفی فرد به کسانی است که قرار است با او مصاحبه یا در ادامه استخدام‌اش کنند.
زمانی که یک شرکت برای سمتی جذب نیرو می‌کند، سیل رزومه‌هاست که برای‌اش ارسال می‌شود. تمام این رزومه‌ها از طرف افرادی هستند که می‌خواهند این شغل را به‌دست بیاورند. رزومه‌ها به دست مسوولان استخدام و منابع انسانی شرکت‌ها می‌رسند تا در موردشان تصمیم بگیرند.
واضح است که مطالعه‌ی کامل تمام آن‌ها ممکن نیست و در بار اول به‌طور میانگین، هر رزومه به‌مدت ۶ ثانیه بررسی می‌شود. پس رزومه‌ها باید تاثیر اولیه‌ی قوی داشته باشند و حاوی نکته‌های جالبی باشند که نظر کارشناس جذب نیرو را جلب کنند.
در واقع نکته‌هایی وجود دارد که حتی با وجود حقیقی بودن‌شان، نباید در رزومه نوشته بشوند؛ چون یا ذکر کردن‌شان لزومی ندارد یا کارها را خراب می‌کنند. در ادامه به ۲۹ موردی اشاره خواهیم کرد که نباید در رزومه‌ی‌تان درج کنید:
۱. هدف مشخص
برخی موارد نیاز به توضیح دارند و برخی، نه. اگر رزومه فرستاده‌اید، واضح است که تقاضای کار در پستی مشخص را دارید؛ پس لازم نیست در این مورد توضیح بدهید. اما اگر می‌خواهید کاملا حوزه‌ی کاری‌تان را عوض کنید، این را خیلی مختصر برای مخاطب توضیح بدهید.
۲. تجربه‌های کاری نامربوط
شاید شما در کاری استاد باشید، ولی هیچ ربطی به پست فعلی که برای آن درخواست داده‌اید، نداشته باشد. در این صورت لزومی ندارد حرفی از آن به زبان بیاورید. اگر با کار فعلی مغایرت دارد که اصلا حرف‌اش را نزنید. اما اگر فکر می‌کنید وجهی از شما را نشان می‌دهد که به طور مفهومی گویای توانایی، دقت یا مهارت خاصه‌ی شماست که می‌تواند در انجام این کار هم به عنوان یک نقطه‌ی قوت تلقی شود، آن را بنویسید.
۳. مسایل شخصی
در مورد دیدگاه اجتماعی، ترجیحات شخصی یا نظرات مذهبی‌تان چیزی ننویسید. شاید ذکر این‌ها در گذشته مهم بوده؛ ولی امروزه این چیزها جزو موارد بسیار خصوصی محسوب می‌شوند و مصاحبه‌گر شما حتی اجازه ندارد که درباره‌ی آن‌ها از شما سوالی بپرسد.
۴. سرگرمی‌ها
اگر کارهایی که در وقت فراغت انجام می‌دهید سنخیتی با شغل‌تان ندارد، توضیح آن‌ها فقط سیاه کردن صفحه و اتلاف وقت است.
۵. دروغ شاخ‌دار
یکی از موارد خیلی پوچ و ناشیانه که باعث شکست یک متقاضی می‌شود، ذکر دروغ‌های شاخ‌دار یا به‌اصطلاح «تابلو» هست. گفتن این دروغ‌ها ناشی از ضعف و ناآگاهی است. حتی دیده شده که فرد ادعا کرده سابقا رییس شرکتی بوده که حالا برای کار در آن‌جا رزومه فرستاده یا گفته که در فلان المپیاد اول شده است.
وقتی کسی دروغ‌هایی از این دست می‌گوید، یعنی ۱۰۰ درصد، خودش و توانایی‌های خودش را قبول ندارد. باور کنید لازم نیست تمام انتظارات کارفرما را برآورده کنید؛ اگر ۷۰ درصد ویژگی‌های مورد نظر او را داشته باشید، شانس موفقیت شما بالاست.
۶. سن و سال
در این مورد هم دروغ نگویید. اگر نگران هستید که به خاطر سن‌تان فرصت گرفتن این شغل را از دست بدهید، تاریخ تولد و تاریخ اخذ دیپلم را اصلا ننویسید.
۷. بمباران اطلاعات
وقتی کسی حاشیه‌ی نیم‌سانتیمتری می‌گذارد و متن رزومه را با فونت ۸ می‌نویسد که تمام اطلاعات در یک صفحه جا شوند، این یک شکست قطعی است. باید حاشیه‌ی استاندارد را رعایت کنید و حتما فضاهایی را سفید و خالی بگذارید.
۸. مرخصی نسبتا طولانی
اگر در فکر هستید که بعدا یک مرخصی حسابی بگیرید تا مثلا مسافرتی بروید یا به فرزندان‌تان برسید، الآن زمان گفتن‌اش نیست.
۹. صحبت با کارفرمای اخیر
شاید شرکت جدید بخواهد با کارفرمای قبلی شما گفت‌وگویی داشته باشد. در این صورت از شما (متقاضی) نظرخواهی می‌شود؛ پس لازم نیست بنویسید: “تماس با کارفرما در صورت هماهنگی”. همچنین بهتر است از قبل با کارفرمای قبلی هماهنگ کنید و به او اطلاع بدهید که قرار است با او تماس گرفته بشود.
۱۰. قالب نادرست
قالب رزومه به اندازه‌ی خود محتوا مهم است. بهترین قالب، آن است که مطالعه و فهمیدن سابقه‌ی شما را تا حد ممکن آسان کند؛ ضمن این‌که قابلیت‌های ویژه‌ی شما و اهداف شغلی‌تان متمایز دیده شوند.
وقتی یک قالب را برای نوشتن جزییات انتخاب می‌کنید، آن را حفظ کنید. تمامی موارد باید پیرو یک قالب ثابت درج شوند.
۱۱. استفاده از ضمیرهای شخصی
از به کار بردن انواع ضمیرهای شخصی مانند «من، من را، او، ام،…» پرهیز کنید. رزومه را به زبان اول یا سوم‌شخص هم ننویسید. واضح است که این رزومه درباره‌ی شما و ویژگی‌ها و تجارب شما است.
۱۲. زمان حال برای شغل‌های قدیمی
فقط شغل اخیر را در قالب زمان حال بنویسید. سایر شغل‌های قبلی با جمله‌هایی به زمان گذشته درج می‌شوند.
۱۳. آدرس پست الکترونیکی غیرحرفه‌ای
آدرس پست الکترونیکی نباید حروف بچگانه، خیلی خودمانی یا خنده‌دار باشد. ایمیلی با یک عنوان رسمی یا ترجیحا نام و نام خانوادگی خودتان در یک سایت معتبر داشته باشید و همان را در رزومه بنویسید.
۱۴. توضیح واضحات
از نوشتن هرگونه توضیحات اضافه پرهیز کنید. لازم نیست جلوی مشخصاتی مانند شماره‌ی تلفن بنویسید «تلفن» یا جلوی آدرس بنویسید «آدرس». محتوای اطلاعات این‌ها خودشان گویای همه چیز هستند.
۱۵. تیتر، پاورقی، جدول، تصویر، نمودار
درج این‌ها فقط و فقط در صورت ضرورت، مجاز است. باید دقت کنید تا قالب بسیار مناسب و حرفه‌ای داشته باشید تا به رزومه‌ی شما اعتبار بدهد؛ نه این‌که خواننده را گیج کند. حقیقت این است که معمولا اصلا نمودار و پاورقی‌ها را نگاه نمی‌کنند. پس ترجیحا رزومه را بدون این‌ها بنویسید تا مصاحبه‌گر با سیستمی که همیشه بر اساس آن کار می‌کند، خیلی سریع بتواند اطلاعات شما را ارزیابی کند.
۱۶. اطلاعات تماس با محل کار فعلی
این کار اصلا منطقی نیست. فرض کنید شما در محل کارتان نشسته‌اید و شرکتی که برای کار در آن‌جا تقاضا داده‌اید زنگ می‌زند. جواب دادن به این تلفن و توجیه کردن خودتان در مقابل رییس فعلی، به هر صورتی که انجام شود، موقعیت بسیار ناخوشایندی ایجاد می‌کند. حتی ممکن است باعث اخراج شما شود یا به استفاده‌ی شخصی از اموال دفتر متهم شوید.
۱۷. نام و هویت کارفرمای فعلی
فقط در صورتی نام کامل کارفرمای اخیرتان را بنویسید که مشکلی نداشته باشید شرکت جدید با او تماس بگیرد. توصیه می‌شود حتی اگر با این قضیه مشکلی ندارید، باز هم فقط در صورتی نام او را بنویسید که فرد مهمی باشد و گفتن اسم و رسم‌اش تاثیر خوبی روی مصاحبه‌کننده‌ی شما ایجاد کند.
۱۸. اصطلاحات خاص شرکت
معمولا هر شرکت برای جزییات کار، سیستم پردازش، روند کار، تکنولوژی و نرم‌افزارهایی که دارد، عنوان‌های خاصی را در نظر می‌گیرد که فقط برای کارمندان همان شرکت، آشنا و قابل فهم است. کسانی که خارج از این محیط هستند، هیچ گونه دریافت و درکی از این اصطلاحات ندارند. حواس‌تان باشد که در پر کردن رزومه، این اصطلاحات خاص و نامعمول را به کار نبرید.
۱۹. آدرس شبکه‌های اجتماعی
باور کنید بعضی‌ها فکر می‌کنند که صفحه‌های‌شان در سایت‌های اجتماعی (مثل فیسبوک، اینستاگرام، وبلاگ‌ها و غیره) برای همه و حتی کارفرمای جدید هم جالب است. با این کار تنها احتمال از دست دادن شغل جدید را افزایش می‌دهید. صفحه‌های شخصی در اینترنت و سایت‌های اجتماعی را فقط در صورتی ذکر کنید که محتوای آن‌ها با شغل جدید مرتبط باشد. مثلا اگر قصد کار در بخش عکاسی را دارید و صفحه‌ی شما در اینستاگرام حاوی عکس‌های بسیار خوب شماست، بد نیست که آدرس آن را هم در رزومه‌تان بنویسید.
۲۰. توضیح سوابق کاری بیش‌تر از ۱۵ سال
برای نوشتن سوابق کاری گذشته، حد و مرزی را در نظر بگیرید. معمولا نوشتن ۱۵ سال آخر منطقی است. بیش‌تر از آن، حوصله‌ی مخاطب را سر می‌برد. ضمن این‌که کارهایی که تا همین ده، پانزده سال به آن‌ها مشغول بوده‌اید، شخصیت حرفه‌ای شما را به حد کافی تعریف می‌کند. سال‌های قبل از آن اهمیت چندانی ندارند.
۲۱. حقوق و مزایا
در مورد درآمدهای گذشته، مواردی مانند دستمزدهای ساعتی یا موقتی را ننویسید. همچنین میزان حقوق مد نظرتان برای شغل تازه را. رزومه‌ای که برای تقاضای کار می‌فرستید، برای شناساندن شما، مهارت‌ها و سابقه‌ی کاری‌تان کاربرد دارد؛ حقوق و مزایا از آن دست مواردی است که بعدا در مصاحبه‌ی حضوری مطرح می‌شود.
۲۲. تایپ با فونت‌های قدیمی
رزومه را با فونت‌های قدیمی و از مد افتاده تایپ نکنید. اندازه‌ی فونت هم بسیار مهم است. متن باید ظاهری ساده، تمیز، خوانا، یکدست، امروزی و حرفه‌ای داشته باشد.
۲۳. فونت‌های فانتزی
دست‌خط‌های فانتزی، کلاسیک و هنری شاید زیبا باشند، اما خوانایی متن را سخت می‌کنند. در واقع مخاطبی که باید در آن روز ده‌ها رزومه‌ی دیگر را هم بررسی کند، خیلی زود این برگه را کنار می‌گذارد. پس این کار حرفه‌ای نیست.
۲۴. تعریف از خود با اغراق و کلمات نادرست
ویژگی‌های خودتان را با کلمات خودمانی و عامیانه (مانند بچسب به‌کار، همه فن حریف و مانند این‌ها) بیان نکنید. سعی کنید اغراق به خرج ندهید. «دستاورد، مدیریت، موفقیت و اراده» تعدادی از مفاهیمی هستند که برای مصاحبه‌کننده جذابیت دارند و روی آن‌ها متمرکز می‌شود.
۲۵. دلیل ترک محل کار قبلی
برخی افراد فکر می‌کنند توضیح این‌که چرا محل کار قبلی‌شان را ترک کرده‌اند، شانس آن‌ها را در به دست آوردن شغل جدید افزایش می‌دهد. این صحت ندارد؛ شما نباید در رزومه بنویسید که چرا هر بار تغییر شغل دادید و ماجرای احتمالی چه بوده است. در روز مصاحبه پیرامون این جزییات صحبت کنید.
۲۶. نمره و معدل
نمره‌ها و معدل فقط در مدرسه اهمیت داشتند. مگر این‌که به‌تازگی با معدل خوب فارغ‌التحصیل شده باشید. ولی اگر بیش‌تر از سه سال گذشته، بی‌خیال نوشتن نمره‌ها و معدل‌ها شوید.
۲۷. ارسال عکس از خودتان
شاید به‌زودی گذاشتن عکس در رزومه هم به یک کار رایج و ضروری تبدیل بشود؛ ولی این کار در حال حاضر عجیب و نامتعارف است و شاید باعث مزاحت شود.
۲۸. نظرات شخصی به جای بیان واقعیت
اصلا کار جالبی نیست که کسی بخواهد با توضیح جوانب مختلف شخصیت و عقایدش خودش را نشان بدهد. این کار بیش‌تر شبیه به تبلیغات غیرحرفه‌ای کالاست. عبارت‌هایی مانند «من روابط عمومی بسیار بالایی دارم» یا« من باانگیزه و فعال هستم» یک جور نظر و قضاوت شخصی است و نظر شما برای کارفرما مهم نیست. او از شما مدرک می‌خواهد؛ پس به‌جای این‌ها وقایع و دستاوردهایی که داشته‌اید را ذکر کنید.
۲۹. شغل‌های کوتاه مدت
بهتر است برخی تجربه‌های کاری را ننویسید. مثلا شغل‌هایی که برای مدت خیلی کوتاه به آن‌ها پرداخته‌اید را فاکتور بگیرید. شغل‌هایی که رها کرده‌اید یا دوست نداشتید را هم به همین ترتیب.
منبع: BusineddInsider
