پیشرانه‌های وانکل و مزدا تقریباً مترادف هم هستند زیرا این شرکت سال‌ها از این پیشرانه‌های منحصربه‌فرد در محصولات سری RX خود استفاده می‌کرد؛ اما این سری معمولاً با مدل‌های RX-7 و RX-8 شناخته می‌شود و کسی مدل بسیار جذاب RX-3 را به یاد نمی‌آورد. به همین دلیل، مزدا به مناسبت پنجاه‌سالگی این مدل، یادی از آن کرده است. RX-3 در سال ۱۹۷۱ به بازار عرضه شد و در سه نسخهٔ کوپه، سدان و حتی استیشن قابل خریداری بود. البته این خودرو علاوه بر پیشرانهٔ وانکل، با موتورهای چهار سیلندر پیستونی معمول هم تولید می‌شد.
نام RX-3 فقط برای مدل‌های وانکل صادراتی استفاده می‌شد و این مدل‌ها در بازار داخلی ژاپن با نام ساوانا شناخته می‌شد. مدل‌های چهار سیلندر پیستونی هم بسته به بازار، با نام‌های ۸۰۸، ۸۱۸، میزر یا گرند فامیلیا عرضه می‌شدند. RX-3 با دو پیشرانهٔ مختلف تولید می‌شد. نسخه‌های کوپه، سدان و استیشن همگی به یک پیشرانهٔ ۹۸۲ سی‌سی مجهز بودند اما مدل‌های مخصوص بازار ایالات‌متحده از پیشرانهٔ قوی‌تر ۱۱۴۶ سی‌سی استفاده می‌کردند. البته از سال ۱۹۷۲، ساوانا GT با پیشرانهٔ بزرگ‌تر در بازار ژاپن عرضه شد و سپس در کنار موتور ضعیف‌تر، به دیگر بازارها هم راه یافت.
زمانی که نشریهٔ بریتانیایی موتور مگزین شتاب گیری یک RX-3 کوپه وانکل و یک ۸۱۸ سدان پیستونی را آزمایش کرد، مزیت‌های موتور وانکل نمایان شد زیرا مدل وانکل با پیشرانهٔ کم‌حجم ۹۸۲ سی‌سی ظرف زمان قابل‌توجه ۱۰.۲ ثانیه از صفر به سرعت ۹۶ کیلومتر بر ساعت رسید که پنج ثانیه از ۸۱۸ با موتور ۱۲۷۲ سی‌سی سریع‌تر بود. RX-3 در پیست‌ها هم بسیار موفق بود و در کشورهای سراسر جهان مثل ژاپن، استرالیا، اروپا و ایالات‌متحده در مسابقات شرکت کرد. RX-3 در مسابقات تورینگ ژاپن بیش از ۱۰۰ پیروزی کسب کرد و به انتخابی محبوب برای کسانی که در مسابقات استقامتی اروپا و انگلستان شرکت می‌کردند تبدیل شد.
درمجموع، ۲۸۶,۷۵۷ دستگاه از RX-3 تولید شد و آن‌را به دومین مزدای پرفروش وانکل تا به امروز تبدیل کرد. هرچند طی سال‌های بعد مدل RX-7 تا حدودی RX-3 را تحت‌الشعاع قرار داد و آن‌را از حافظه‌ها پاک کرد اما با گذشت نیم قرن، میراث RX-3 همچنان ادامه دارد و مزدا نمی‌گذارد این مدل دوست‌داشتنی از ذهن‌ها محو شود.
