چرا گاهی باید واقع‌بینی را کنار بگذاریم؟

چرا بزرگترها ما را از خیالپردازی منع می‌کنند؟ در این هیچ شکی نیست که آنها با خیرخواهی این کار را می‌کنند. آنها می‌ترسند که خیالپردازی ما را از درک واقعیت و سازگاری با آن بازدارد. آنها می‌ترسند که با رفتن به دنبال رؤیاهایمان شکست بخوریم، دچار درد و رنج و منزوی بشویم. اما حقیقت این است که آنها در واقع از این می‌ترسند که ما خودمان باشیم. آنها از متفاوت بودن ما می‌ترسند. آنها با باورها و معیارهای ارزشی خود به ما نگاه می‌کنند و نمی‌توانند بپذیرند که ما افکار و ارزش‌های خودمان را داشته باشیم و کاری را که خودمان دوست داریم، انجام بدهیم.

ناآگاهی و دید بسته‌ی اکثر والدین و کارگزاران سیستم‌های آموزشی، اجازه نمی‌دهد درک کنند که هر یک از ما موجودی منحصر به فرد هستیم و با استعدادها و قابلیت‌های منحصر به فردی زاده شده‌ایم. از این رو آنها همه‌ی ما را به یک چشم نگاه می‌کنند. به همه‌ی ما یک جور آموزش می‌دهند و توقع دارند که همه‌ی ما مثل هم باشیم و در واقع توقع دارند که مثل آنها باشیم. آنها این کارها را با خیرخواهی انجام می‌دهند و به همین دلیل نمی‌توانند بپذیرند که کارشان اشتباه است.

بهای تحقق رؤیاها

چه اشکالی دارد که در مسیر دستیابی به رؤیاهایمان شکست بخوریم؟ آیا دنیا به آخر می‌رسد؟ خیر، ما برمی‌خیزیم و با تجربه‌هایی که از شکست‌مان آموخته‌ایم، با آگاهی و قدرت بیشتری ادامه می‌دهیم. چه اشکالی دارد که برای دستیابی به آرزوهای بزرگ‌مان دچار سختی، زحمت و درد و رنج شویم؟ آیا درد و رنج پیگیری رؤیاها کمتر از درد و رنج فراموش کردن آنها و تبدیل شدن به یک آدم همرنگ جماعت و معمولی است؟ بزرگترها می‌خواهند که ما یک «آدم معمولی» باشیم اما هیچ‌یک از ما در سرشت اصیل خود آدم معمولی نیستیم.

«وقتی مردم صحبت از آدم معمولی می‌کنند، من ناراحت می‌شوم چون تاکنون هیچ آدم معمولی‌ای ندیده‌ام.»

قابلیت‌های شگفت‌انگیز درون شما

هر یک از ما منبع بی‌پایان و باشکوهی از توانایی‌ها و قابلیت‌های شگفت‌انگیز هستیم. اما اگر رؤیاها و آرزوهای بزرگ نداشته باشیم، این توانایی‌ها را به کار نمی‌گیریم. با واقع‌بینی و راضی شدن به یک زندگی معمولی و سهل‌الوصول، بسیاری از استعدادهای ما دست‌نخورده باقی می‌مانند. بدون حرکت در جهت شکوفایی استعدادهای ذاتی‌مان هرگز رضایت عمیق درونی و شادی و هیجانی را که در کودکی داشتیم تجربه نخواهیم کرد. معمولا راضی کردن اطرافیان و همرنگی با جماعت، با دست کشیدن از رؤیاها و در پیش گرفتن یک زندگی معمولی و به بهای سنگین نارضایتی و سرخوردگی عمیق درونی برای‌مان تمام می‌شود که تا پایان عمر ما را آزار خواهد داد. اما اگر بر سر رؤیاها و آرزوهای اصیل خود پایدار بمانیم و تمام استعدادهای خود را در جهت تحقق آنها به کار بگیریم، زندگی ما با وجود شکست‌ها و ناملایمات گذرا، همیشه سرشار از شور، هیجان، خلاقیت، رُشد، شکوفایی و شادمانی خواهد بود. شکوفایی استعدادهای شخصی تا حد ممکن، بزرگترین خدمتی است که می‌توانیم در حق خود و جهان انجام دهیم.

معجزه‌ی خیالپردازی

تخیل قدرت شگفت‌انگیزی است که می‌تواند از هیچ، چیزی را خلق کند. تخیل را ملکه‌ی قابلیت‌های ذهنی دانسته‌اند. همان‌طور که اینشتین گفته است:

«عقل و منطق شما را از نقطه‌ی الف به نقطه‌ی ب می‌برد، اما تخیل شما را به همه جا می‌برد.»

در تخیل هیچ محدودیتی نیست. نقطه‌ی شروع هر موفقیت و هر کار بزرگ، وجود یک ایده و الهام است که این نیز ناشی از تخیل است. خیال کارگاهی است که تمام اعمال و ساخته‌های بشری ابتدا در آنجا ساخته می‌شود. می‌گویند هر چه را که انسان بتواند در ذهن خود تصور کند، می‌تواند به آن دست یابد. بزرگترها خیالپردازی را کاری بچگانه می‌دانند اما در حقیقت هر ابداع و ابتکاری ناشی از بازی تخیل است. همان‌طور که روان‌شناس بزرگ کارل یونگ نوشته است:

«هر نظریه‌ی خوب و هر عمل خلاق، ناشی از تخیل است و ریشه در چیزی دارد که از روی عادت، خیالپردازی کودکانه نامیده می‌شود. بدون این بازی خیالپرداز، اثر بارور تولد نمی‌یابد. از این رو ما بی‌نهایت به بازی تخیل مدیونیم.»

منظور ما از خیالپردازی در اینجا نه تصاویر ذهنی تصادفی و خیالبافی منفعلانه و گذرا بلکه به کارگیری آگاهانه‌ی قدرت تخیل برای آفرینش بزرگترین رؤیاها و خواسته‌هایمان است. همان‌طور که جان سی ماکسول، نویسنده‌ی معروف گفته است:

«بین رؤیاهای بی‌باکانه و خیال‌بافی، فاصله‌های بسیاری وجود دارد. اولی موتور شما را روشن کرده و شما را به جلو می‌راند و دیگری ذهن را به‌دست توهم می‌سپارد. انسان برای تحقق رؤیای حقیقی‌اش حاضر است جان خود را بدهد. اما خیال‌بافی فقط باعث می‌شود زودتر به خواب برویم.»

این خیالپردازی خلاقانه بود که به اختراع چرخ، گاری، ماشین، هواپیما و سفینه‌ی فضایی منجر شد. همین نوع تخیل بود که تمام علم، تکنولوژی و ثروت‌های جهان را به وجود آورد.

ثروت بی‌پایان درون شما

امروز ثروتمندترین فرد جهان، بیل گیتس، می‌گوید:

«تنها سرمایه‌ی مایکروسافت، تخیل انسان است.»

و این در واقع تنها سرمایه‌ی همه‌ی ماست. قدرت تخیل و خیالپردازی، ثروت و موهبتی الهی است که به ما اعطا شده و هرگز پایان نمی‌یابد. پس چرا باید از چنین سرمایه‌ای چشم بپوشیم؟ چرا نباید قدرت تخیل خود را برای خلق بزرگترین رؤیاهایمان به کار بگیریم؟ چرا نباید برای دستیابی به آرزوهایمان خیالپردازی کنیم؟

تمام کاشفان، نویسندگان، عالمان، عارفان، مخترعان و هنرمندان شاخص، خیالپردازانی بزرگ بوده‌اند. آنها بارها با نفی، تحقیر و تمسخر افراد واقع‌بین مواجه شدند اما هرگز از رؤیاهای خود دست نکشیدند تا اینکه در نهایت واقعیت جدیدی را خلق کردند و همان‌طور که جیمز آلن گفته است: «صاحبان رؤیا، نجات‌دهندگان جهانند.» پس رؤیاهای بزرگ خود را پاس بداریم و با استفاده از خیالپردازی خلاقانه در جهت تحقق آنها گام برداریم و با به کارگیری توانایی‌ها و استعدادهای ذاتی‌مان، زندگی دلخواه و رؤیایی خود را خلق کنیم.

تهیه شده برای: chetor.com