چرا ما از شکست‌های‌مان قدرتمندتریم؟

برخلاف انتظارم، یک کارگزار به کتابم علاقه‌مند شد. اما او خواستار اعمال تغییرات اساسی در پیش‌طرح بود. این تغییرات تقریبا به‌معنای انجام دوبارهٔ کار بود. برخلاف میلم، تغییرات را انجام دادم. حالا نوبت کارگزارم بود تا سراغ ناشرها برود.

او اول از همه سراغ یکی از ناشران پرآتیه رفت. پس از چند ماه انتظار، پاسخی که دریافت کردم این بود: «آنها واقعا از ایده و فلان و فلان و فلان خوش‌شان آمد، اما، نه». خیلی خب، جواب ناامیدکننده بود، اما هنوز ۱۱ ناشر دیگر در لیست کارگزار وجود داشت.

او به تک‌تک آنها سر زد، من صبر کردم و همچنان جواب آنها «نه» بود.

باز هم صبر کردم؛ «نه».

این مرحله حدود یک سال و با ۱۲ ناشر طول کشید. من به آخر لیست کارگزار رسیده بودم. همان موقع بود که او به من جمله‌ای گفت که هرگز فراموش نمی‌کنم؛ «هیچ‌کس این کتاب را نمی‌خواهد. کار ما اینجا تمام شده است».

او به من پیشنهاد داد کتاب را خودم چاپ کنم. این کار در بسیاری از موارد نقطه‌عطف به‌ حساب می‌آید، اما برای الگوی حرفه‌ایِ من بسیار حیاتی بود که به نویسنده‌ای تبدیل شوم که با ناشری نامدار کار کرده است. من از قبل، تصمیم به ترک شغل اداری‌ام داشتم تا بتوانم به نویسنده و سخنران تمام‌وقت تبدیل شوم. خب، درست یا غلط، من برای اعتماد به نفس خودم هم که شده، نیاز داشتم این کتاب چاپ شود.

۳. شکست

من واقعا ازنظر روحی و روانی به‌ هم ریخته بودم. پس از پنج سال کار و جان‌فشانی‌های بسیار، من شکست خورده بودم. من تجسم ناکامی بودم.

من با کار زیاد روی کتابی که فکر می‌کردم بی‌شک توجه یک ناشر را به خود جلب می‌کند و با نوشتن کتاب به‌طور کامل بدون قرارداد چاپ، اشتباه بزرگی مرتکب شدم. تا مدتی، این شکست برای من تکلیف تعیین می‌کرد و به من می‌گفت که باید تا آخر عمر کار اداری‌ام را ادامه دهم. مهم نبود که چقدر حس سخنرانی و نوشتن در درون من می‌جوشید. من مجبور بودم زندگی‌ام را در همان اشتباهم خلاصه کنم.

۴. امیدواری

پس از مدتی، یک دفترچه‌یادداشت پیدا کردم. زمانی که مشغول نوشتن کتاب بودم، در آن یادداشتی نوشته بودم. آن یادداشت را میان صفحات نسخهٔ قدیمی بخش دوم جا داده بودم. من آن را به‌عنوان هشداری پیشگیرانه نوشته بودم، چون می‌دانستم که نوشتن کل کتابْ ریسک بزرگی است.

نوشتهٔ من این بود: «تو بزرگ‌تر از اشتباهت هستی». می‌خواستم یادم باشد درصورتی‌که همه‌چیز در روندِ نوشتن کتاب، طبق میلم پیش نرفت و در نتیجه، در جذابیتش تردید کردم، به خودم بگویم این مسئله نباید برای من تکلیف تعیین کند.

دیدن دوبارۀ این چند کلمه امیدوارم کرد که دوباره نزد کارگزارم برگردم. کار سختی بود چون کار او با من تمام شده بود. با خودم فکر کردم که ارزش من بیشتر از تسلیم در برابرِ چند «نه» است. مهم نیست چه اتفاقی بیفتد؛ باز هم می‌توانم «نه» بشنوم. به کارگزارم گفتم که ما یک خواهانِ احتمالیِ دیگر در لیست داریم. او را متقاعد کردم آخرین تیر ترکش را پرتاب کند.

۵. موفقیت

۴۸ ساعت بعد، من اولین کتابم را فروختم؛ درحالی‌که انتظار من این بود که فقط چاپ شود. این کتاب شروعی رؤیایی برای کار جدید من بود.

صادقانه فکر می‌کنم که بدون دیدن این عبارت و ذهنیتی که در من ایجاد کرد، هرگز شجاعت دوبارهٔ امتحان کردن شانس را نداشتم.

امیدوارم این جمله برای شما هم به همین اندازه نیروبخش باشد.