هر آنچه که باید در مورد میکروبلیدینگ ابرو بدانید؛ مزایا، عوارض و مراقبت‌های مهم

میکروبلیدینگ انواع متفاوتی چون نانوبروز (Nano Brows)، پودربروز (Powder Brows)،‌ اومبربروز (Ombre Brows)، کمبوبروز (Combo Brows) و اصلاح ابرو (Brow Correction) دارد.

• نانوبروز: در روش نانوبروز قسمت‌های خالی و نازک ابرو با استفاده از سوزن‌های بسیار ظریف پر می‌شود تا ظاهری شبیه مو در ابرو ایجاد شود. در پایان کار، بخش‌های خالکوبی‌شده ابرو شبیه موی طبیعی به نظر می‌آیند. در واقع تنها تفاوت نانوبروز با میکروبلیدینگ در استفاده از سوزن‌های بسیار ظریف و نازک است.
• پودربروز: این روش هم نوعی تکنیک آرایشی نیمه‌دائمی است که نتیجه کار خیلی شبیه آرایش پودری نرم و لطیف است. برای انجام این نوع میکروبلیدینگ از نوعی تکنیک سایه زدن استفاده می‌شود و ابزار آن خیلی شبیه تفنگ خالکوبی است.
• اومبربروز: این روش از میکروبلیدینگ هم نوعی تکنیک خالکوبی ابروست که با استفاده از ابزاری بسیار کوچک زیر پوست قسمت‌های خالی ابرو، نقطه‌های خیلی کوچکی از رنگدانه وارد می‌شود و در نهایت به ابرو ظاهری می‌دهد که گویی با مداد پر شده است. همچنین در این روش، انتهای ابرو از ابتدای ابرو تیره‌تر است.
• کمبوبروز: در این روش روی ابرو به‌گونه‌ای کار می‌شود که بسیار پرپشت به‌ نظر آید. بدنه‌ ابرو از انتهای آن بسیار پرتر دیده می‌شود. ابروها با این روش میکروبلیدینگ بسیار طبیعی و شبیه موهای واقعی به نظر می‌آیند. در واقع کمبوبروز تلفیقی از میکروشیدینگ و میکروبلیدینگ است.
• اصلاح ابرو: اصلاح میکروبلیدینگ زمانی لازم است که ظاهر ابرو جذاب نیست یا رنگدانه مورد استفاده با رنگ پوست فرد سازگاری ندارد. در اینگونه مواقع متخصص میکروبلیدینگ با ایجاد تغییر در رنگدانه‌ها به‌مرور زمان رنگ ابروهای فرد را اصلاح می‌کند.

میکروبلیدینگ ابرو و انواع پوست‌ها

میکروبلیدینگ ابرو مناسب همه پوست‌ها نیست و پیش از انجام آن باید به نوع پوست خود توجه کنید تا بتوانید مناسب‌ترین روش را انتخاب کنید. اگر شرایط پوست‌تان به‌گونه‌ای است که نمی‌توانید به‌راحتی از هر نوع میکروبلیدینگ استفاده کنید، می‌توانید روش امبربروز یا پودربروز را به‌کار برید.

پوست‌های مناسب میکروبلیدینگ ابرو

میکروبلیدینگ روی این پوست‌ها بهتر کار می‌کند:

• پوست خشک با منافذ ریز

پوستی که نسبتا نازک باشد، البته نه خیلی نازک. این نوع پوست معمولا خیلی حساس نیست و رنگی تقریبا عاجی دارد و به‌راحتی دچار خونریزی نمی‌شود.

• پوست نرمال تا مختلط با منافذ ریز

این نوع پوست ممکن است کمی چرب تا خشک و حساس یا بدون حساسیت باشد. این نوع پوست معمولا کمی مات است و از رنگ‌های روشن تا تیره پوست را شامل می‌شود. این مدل پوست چه جوان باشد چه بالغ، به‌راحتی خونریزی نمی‌کند.

• پوست نرمال تا چرب با منافذ متوسط

پوست‌هایی که کمی ضخیم‌تر و کمی هم چرب هستند، معمولا شفاف نیستند و از تن روشن تا تیره متغیرند. این نوع پوست چه جوان و چه بالغ می‌تواند میکروبلیدینگ را تحمل کند و به‌راحتی دچار خونریزی نمی‌شود.

پوست‌های نامناسب برای میکروبلیدینگ ابرو

این پوست‌ها مناسب کار با میکروبلیدینگ نیستند:

• پوست‌های چرب و ضخیم

پوست‌های چرب و ضخیم که منافذ درشتی دارند، زود دچار خونریزی می‌شوند. بافت پوست و تولید دائمی روغن روی این نوع پوست، کاشت رنگ را سخت می‌کند. متخصص زیبایی باید به‌اندازه کافی مهارت داشته باشد تا بتواند روی این نوع پوست درست کار کند.

• پوست‌های بیش از حد نازک

لایه رویی پوست‌های بسیار نرم و بیش از حد حساس، خیلی نازک است و از آنجایی‌که رنگدانه باید در لایه بالایی پوست قرار گیرد، این وضعیت شرایط کار را مشکل می‌کند. در واقع این نوع پوست معمولا شفاف و رنگ‌پریده و حاوی منافذ ریز و نامرئی است که پوست را به آکنه روزاسه مستعد می‌کند. این نوع پوست به‌راحتی خونریزی می‌کند و بهبودی آن پس از میکروبلیدینگ سخت است. رنگدانه‌های مورد استفاده در این نوع پوست، بعدها ممکن است خاکستری‌رنگ و مات دیده شوند.

رنگ مناسب انواع پوست‌ها

اگر رنگدانه استفاده‌شده در میکروبلیدینگ ابرو، مناسب رنگ پوست فرد نباشد، احتمال دارد که ظاهر ابروی او را تحت شعاع قرار دهد و هرگز زیبایی آن دیده نشود یا حتی ابروی کارشده زشت هم به نظر آید. بنابراین پیش از انجام کار باید بدانید چه رنگی مناسب پوست‌تان است.

البته متخصصان میکروبلیدینگ خودشان این انتخاب را برایتان انجام می‌دهند و اگر در کارشان حرفه‌ای باشند، انتخاب‌شان خوب خواهد بود.

یکی از بهترین روش‌های انتخاب رنگ مناسب ابرو، استفاده از مقیاس فیتزپاتریک (Fitzpatrick Scale) است. این مقیاس اولین بار برای طبقه‌بندی عددی رنگ پوست انسان در سال ۱۹۷۵ طراحی شد.

این مقیاس از ترکیبی از رنگ پوست، رنگ چشم و رنگ مو استفاده کرده و در نهایت نوع رنگدانه میکروبلیدینگ مورد نیاز را تعیین می‌کند. این مقیاس حاوی ۶ نوع رنگ پوست، از روشن‌ترین تا تیره‌ترین، است. با استفاده از این جدول می‌توانید رنگدانه مناسبی برای میکروبلیدینگ ابروی خود انتخاب کنید.

رنگدانه مناسب ابرو بر اساس تناژ پوست فرد انتخاب می‌شود. سه طبقه اصلی در این مقیاس، بی‌رنگ، سرخ، زیتونی و برنزه یا تیره وجود دارد. رنگ‌ها بر اساس مقدار گرمی‌شان در نهایت به رنگ‌های روشن، متوسط و تیره تقسیم می‌شوند.

رنگ‌های سرد

پالت رنگ‌های سرد برای افرادی با پوست روشن و متمایل به صورتی ایده‌آل‌اند. رنگ‌های این پالت متشکل از ته‌رنگ‌های خاکستری یا حتی سبز تا آبی بسیار روشن است. البته این پالت حاوی رنگدانه قرمز نیست. تناژ پوست روی رنگ نهایی ابرو اثر می‌گذارد. بنابراین اگر رنگ‌های پالت سرد استفاده شوند، نتیجه کار ابرو پس از استفاده به نظر قهوه‌ای بلوند یا قهوه‌ای روشن خواهد بود.

رنگ‌های خنثی

رنگ‌های خنثی برای افرادی استفاده می‌شود که پوست نسبتا رنگ‌پریده‌ای دارند. البته این رنگ‌ها بیشتر برای افرادی که پوست‌شان تناژ تیره‌تری (مانند آبی و قهوه‌ای) دارند، مناسب است. رنگ‌هایی که در محدوده خنثی هستند، رنگدانه‌هایی نسبتا قرمز هم دارند.

رنگ‌های زرشکی، قرمز کادمیوم و رنگ‌هایی که ته‌رنگ قرمز دارند، با پوست‌های رنگ‌پریده خوب سازگار می‌شوند.

رنگ‌های گرم

پالت رنگ‌های گرم مناسب افرادی است که پوست تیره‌تری، مانند زیتونی یا شکلاتی دارند. بیشتر افرادی که موهای قهوه‌ای یا مشکی دارند در این طبقه قرار می‌گیرند. رنگ‌های گرم مناسب افرادی است که پوست‌شان به‌راحتی برنزه می‌شود.

در نهایت باید به یاد داشته باشید، رنگ ابروهایتان باید با تناژ پوست، رنگ چشم و موهایتان سازگاری داشته باشد.

روش انجام میکروبلیدینگ ابرو

متخصص زیبایی با استفاده از ابزار میکروبلیدینگ ابرو، رنگدانه‌های رنگی را که شبیه موهای واقعی هستند به‌کار می‌برد. البته این رنگ به‌مرور زمان محو می‌شود.

میکروبلیدینگ ظاهری طبیعی به ابروها می‌دهد اما فرایند انجام و تکمیل آن کمی زمان می‌برد. روند اولیه معمولا چند ساعت طول می‌کشد و ابروها در همان لحظات اول کار تیره‌تر به‌نظر می‌رسند. ممکن است رنگ به‌کار رفته چند هفته اول محو یا بسیار کم‌رنگ شود و اصلاح آن ضروری باشد.

روز عمل باید با متخصص زیبایی‌تان صحبت کنید و هرگونه سوالی که دارید یا در مورد چیزی نگران هستید را بیان کنید. متخصص زیبایی هم باید تمام روند کار و بهترین رنگ و فرم ابرو را برایتان توضیح دهد.

پیش از شروع کار متخصص زیبایی از نوعی پماد بی‌حسی موضعی در ناحیه ابرو استفاده می‌کند تا طی فرایند میکروبلیدینگ از درد و ناراحتی‌تان کم شود. داروهای بی‌حسی موضعی گوناگونی برای این کار وجود دارد.

وقتی احساس راحتی کردید متخصص، کار خود را شروع می‌کند. این کار باید با جزئیات کامل و با دقت انجام شود و به همین دلیل معمولا تا ۲ ساعت طول می‌کشد. او باید در کارش خیلی دقیق باشد، زیرا نتیجه کارش قرار است حداقل تا چند سال باقی بماند.

ممکن است با وجود داروی بی‌حسی، روی ابروهایتان کمی احساس خراشیدگی کنید اما این احساس طبیعی و قابل تحمل است و درد بسیار کمی دارد.

در خالکوبی‌های سنتی معمولا سوزن تا لایه درم پوست که زیر اپیدرم قرار دارد نفوذ کرده و جوهر در آن قسمت ریخته می‌شود و به همین دلیل این نوع خالکوبی دائمی می‌شود. اپیدرم یا روپوست، لایه بیرونی پوست است که همراه با درم پوست بدن را تشکیل می‌دهد.

اما جوهر در میکروبلیدینگ فقط تا لایه بازال (Basal Layer)، پایه‌ای‌ترین لایه اپیدرم که به آن لایه زایا هم گفته می‌شود تزریق می‌شود. جوهر در اپیدرم به اندازه درم باقی نمی‌ماند و به همین علت میکروبلیدینگ مانند خالکوبی سنتی دائمی نیست.

آماده شدن برای میکروبلیدینگ ابرو

بنابر توصیه متخصصان زیبایی پیش از کار میکروبلیدینگ ابرو، باید خود را آماده سازید:

• از نوشیدنی‌های کافئین‌دار پرهیز کنید
• صورت‌تان را تا ۳ روز قبل از وقت میکروبلیدینگ در معرض آفتاب‌ قرار ندهید یا برنزه نکنید.
• ۲ روز قبل از میکروبلیدینگ اپیلاسیون نکنید یا ابروهایتان را اصلاح نکنید و با موچین برندارید.
• حداقل ۲ تا ۳ هفته قبل از فرایند میکروبلیدینگ، لایه‌برداری شیمیایی یا دیگر درمان‌های سنگین پوست صورت انجام ندهید.
• موهایتان را قبل از انجام دادن میکروبلیدینگ بشویید و آن را مرتب کنید. زیرا پس از انجام میکروبلیدینگ، حداقل تا ۷ روز نباید به ابروهایتان آب برسد.

برخی از متخصصان زیبایی توصیه‌های دیگری هم دارند که از شما می‌خواهند به آنها اهمیت دهید:

•  مصرف ویتامین A (رتینول) و درمان‌های بوتاکس باید حداقل ۱ ماه پیش از انجام دادن میکروبلیدینگ متوقف شود.
•  حداقل ۱ هفته پیش از انجام میکروبلیدینگ باید از مصرف روغن ماهی یا هر ماده رقیق‌کننده خون مانند ویتامینE پرهیز کرد.
•  درضمن برای تسکین درد نباید از آسپرین یا ایبوپروفن استفاده کرد، چراکه این داروها هم رقیق‌کننده هستند.
•  روز انجام میکروبلیدینگ نباید کار کنید تا خسته نباشید.

مدت زمان درمان و بهبودی

حداقل تا ۱ هفته پس از میکروبلیدینگ، ابروهایتان ممکن است خیلی تیره‌تر دیده شده و همچنین کمی قرمز و متورم شوند. در ضمن کمی احساس سوزش در این ناحیه خواهید داشت.

بنابه توصیه متخصصان زیبایی بعد از میکروبلیدینگ باید به مراقبت‌های زیر اهمیت دهید:

•  ابروها را به‌آرامی و با نوک انگشتان، با استفاده از آب و صابون ضدباکتری حدود ۱۰ثانیه بشویید و سپس به‌آرامی روی آن ضربه بزنید تا کاملا خشک شود.
•  از پمادهای مرطوب‌کننده در اندازه بسیار کم استفاده کنید.
•  ۷ تا ۱۰ روز نباید ابروهایتان را بشویید. بنابراین نباید شنا بروید یا حمام‌های طولانی بگیرید. (البته در برخی از روش‌های درمانی و مراقبت می‌توانید با توصیه‌های متخصص میکروبلیدینگ‌تان، ابروهایتان را بشویید.)
•  از لوازم آرایشی در ناحیه ابروهایتان استفاده نکنید و این قسمت را تا جایی‌که می‌توانید تمیز نگهدارید.
•  پوسته‌های ناشی از زخم سوزن را برندارید.
•  حداقل تا ۴ هفته در معرض نور مستقیم خورشید قرار نگیرید.
•  مراقب باشید تا ۱۰ روز پس از میکروبلیدینگ به روی صورت نخوابید.
•  حداقل تا ۴ هفته هیچ‌‌یک از روش‌های لایه‌برداری و جوانسازی‌های پوست مانند میکرودرم ابریژن (microdermabrasion) را انجام ندهید.

در روش میکرودرم ابریژن با استفاده از محصولات لایه‌برداری پوست، لایه‌ای بسیار سطحی از روی پوست برداشته می‌شود که پوست را جوان می‌کند اما این نوع روش از جوانسازی پوست، به بدن کمک می‌کند تا به‌طور طبیعی از شر رنگدانه‌ها راحت شده و پوست روشن‌تر دیده شود. این کار باعث می‌شود که رنگدانه‌های به‌کار رفته در ابروهایتان هم پس زده شوند.

وقتی پوست ناحیه ابرو بهبود یافت، می‌توانید از ابروهایتان با استفاده از ضد‌ آفتاب‌ها از نور خورشید محافظت کنید تا رنگدانه‌های استفاده شده کم‌رنگ نشوند. برخی از افراد ۴ تا ۸ هفته پس از میکروبلیدینگ، آن را تجدید می‌کنند تا از دوام آن مطمئن شوند. اما بیشتر افراد پس از یک‌سال می‌توانند برای تجدید میکروبلیدینگ اقدام کنند.

همچنین متخصصان میکروبلیدینگ برای درمان و بهبود سریع‌تر زخم‌های ناشی از میکروبلیدینگ با توجه به شرایط‌تان روش‌های درمانی مراقبتی خاصی را توصیه می‌کنند:

روش‌های درمانی رایج میکروبلیدینگ

۱. روش درمان مرطوب؛ با استفاده از محصول درمانی

در این روش به فرد محصولی داده می‌شود تا با به‌کار بردن آن روی پوست خالکوبی‌شده، پوست را در مراحل اولیه درمان دائم «مرطوب» نگهدارد. این محصول به پوست آبرسانی کرده و در تولید سلول‌های جدید کمک می‌کند. هنگام مراقبت باید لایه‌ای بسیار نازک از محصول روی پوست قرار داده و با ملایمت آن را بمالید. البته پیش از استفاده از این محصول درمانی باید ناحیه مورد نظر شستشو داده شود.

• مزایا: در این روش درمانی زخم ناشی از میکروبلیدینگ زودتر بهبود می‌یابد و رنگ ابرو هم با کیفیت باقی می‌ماند.
• معایب: جراحت‌ها برای درمان سریع به اکسیژن نیاز دارند و پوشاندن پوست با لایه‌ای از محصول درمانی جلوی تنفس پوست را گرفته و درمان به تاخیر می‌افتد و ممکن است بهبودی آن ۷ تا ۱۰ روز طول بکشد.

۲. روش درمان خشک؛ بدون استفاده از محصول

در این روش درمانی، پس از انجام خالکوبی ناحیه مورد نظر شسته می‌شود اما هیچ محصولی به‌کار برده نمی‌شود. در واقع زخم به صورت کاملا طبیعی درمان می‌شود و پوست به‌مرور زمان و بدون کمک درمان می‌شود. در ضمن باید مراقب باشید که عرق نکنید تا ابروهایتان خیس نشوند و این روند ۷ تا ۱۰ روز طول می‌کشد. پوسته‌های زخم به مرور خشک می‌شوند و از بین می‌روند. از این روش، زمانی استفاده می‌شود که متخصص زیبایی یا مشتری نگران پاک شدن رنگدانه‌های به‌کار رفته در ابرو هستند.

• مزایا: لازم نیست شما کاری انجام دهید یا محصولی برای درمان و مراقبت از پوست تهیه کنید.
• معایب: این روش هرگز بهداشتی نیست و توصیه نمی‌شود. باکتری‌ها و لخته‌های خون در اطراف زخم جمع می‌شوند و ممکن است مدت زمان بهبودی طولانی شود یا بدتر از همه فرد به عفونت مبتلا شود.

بنابه گفته متخصصان، این روش درمانی با فیزیولوژی پوست و چگونگی درمان آن سازگاری ندارد. وقتی جراحتی در بدن در حال بهبود است، پوست آن بخش بسیار خشک می‌شود و حساسیت در آن قسمت از پوست افزایش می‌یابد و پوست در معرض صدمه بیشتری خواهد بود و در نهایت رنگ ابرو هم کمتر می‌شود.

۳. روش درمان مرطوب؛ بدون شستشو

در این روش درمانی از محصول برای بهبود زخم استفاده می‌شود اما فرد اجازه شستشوی ابروی خود را ندارد. زیرا باور بر این است که رنگدانه‌ها شسته شده و از زیر پوست بیرون می‌آیند. حتی تا یک هفته فرد نمی‌تواند حمام کند.

این روش معایب هر دو روش درمانی خشک و مرطوب را دارد. اول اینکه درمان زخم طولانی می‌شود و دوم اینکه بدون شستشوی زخم احتمال آلوده‌شدن زخم‌های ناحیه ابرو و ابتلا به عفونت وجود دارد.

بهترین روش درمانی؛ خشک یا مرطوب؟

اگرچه بیشتر افراد از روش خشک استفاده می‌کنند، بررسی‌ها نشان داده روش مرطوب همراه با شستشو بهتر است. به‌کار بردن محصولات درمانی روی رخم به پوست در تولید سلول‌های جدید پوستی کمک می‌کند. همچنین این محصولات در تولید بیشتر کلاژن، پروتئینی که برای درمان سریع و احیاء بافت‌های صدمه‌دیده پوست ضروری است، موثر هستند.

روش شستشوی صحیح ابروها پس از میکروبلیدینگ

پس از انجام میکروبلیدینگ بهتر است ابروها هر روز (صبح‌ها و عصرها) شسته شوند تا از تجمع باکتری جلوگیری شود. هر روز ۳ تا ۴ بار با استفاده از صابون یا پاک‌کننده ملایم مانند شامپوی بچه و استفاده از محصولات درمانی و مراقبتی ابروهای خود را بشویید و تمیز کنید. البته مراقب باشید ابروهایتان بیش از حد خیس نشوند، مثلا شنا نروید، حمام‌های آب داغ نگیرید و اجازه دهید زخم‌ها خشک شده و درمان شوند.

رفتار انواع پوست بعد از میکروبلیدینگ ابرو

نوع پوست هنگام میکروبلیدینگ نقش مهمی روی نتیجه کار و همچنین درمان زخم‌های ناشی از میکروبلیدینگ دارد. در واقع پوست خشک و/یا چرب و همچنین اندازه منافذ موجود در پوست روی نتیجه کار بسیار موثر است. در ادامه به انواع پوست و اثر آن در میکروبلیدنیگ اشاره شده است:

پوست نرمال

اگر پوست صورت‌تان صاف و نرم است و ناحیه T روی صورت‌تان (T-zone) همیشه رطوبت دارد، پوست‌تان نرمال است. این ناحیه دربرگیرنده پیشانی، بینی و چانه‌تان است.

اگر پوست نرمالی دارید، میکروبلیدینگ برایتان نتیجه خوبی دارد و فرایند درمان هم به‌سرعت طی می‌شود. رنگ کار شده ابروهایتان هم ۱ تا ۱/۵ سال دوام خواهد داشت.

پوست خشک

اگر منافذ پوست‌تان تقریبا آشکار هستند و در کل روز روی پوست‌تان احساس سفتی و کشیدگی دارید، پوست‌تان خشک است. حتی هرازگاهی پوست‌تان پوسته‌پوسته می‌شود.

اگرچه پوست خشک آزاردهنده است و اگر به آن توجه نشود، زود چروک می‌شود، برای انجام میکروبلیدینگ تمیز و عالی بهترین نوع پوست است. قلم میکروبلیدینگ روی این نوع پوست خیلی خوب کار می‌کند و رنگ ابروهایتان بیش از ۱/۵ سال به‌خوبی باقی می‌ماند. در پوست خشک، کمتر چربی تولید می‌شود و رنگ کارشده روی ابرو در آن حل نشده و به‌سرعت محو نمی‌شود.

پوست چرب

پوست چرب به‌طور طبیعی مرطوب‌تر و نرم و منعطف‌تر است و با گذر عمر به‌شدت چروک نمی‌شود. البته چربی‌ها ممکن است خیلی سریع منافذ پوست را مسدود کنند و پوست چرب بیش از هر نوع پوست دیگر مستعد ایجاد منافذ بزرگ است.

انجام میکروبلیدینگ روی پوست چرب کمی مشکل است و ممکن است جوهر خالکوبی بیشتر پخش شود. برای انجام میکروبلیدینگ باید از یک متخصص باتجربه کمک گرفت. البته درمان این نوع پوست بی‌دردسرتر از باقی انواع پوست‌ها صورت می‌گیرد.

پوست مختلط

در این نوع پوست معمولا ناحیه  T صورت مرطوب و گونه‌ها خشک‌تر است و گاهی پوسته‌پوسته می‌شود. این نوع پوست مانند پوست نرمال یا پوست چرب رفتار می‌کند.

پوست حساس

پوست‌های حساس با کوچکترین اشاره به رنگ صورتی یا قرمز درمی‌آیند و میکروبلیدینگ روی پوست این افراد چندان مناسب نیست. آنها ممکن است به کمی هم تورم در روز انجام میکروبلیدینگ مبتلا شوند که این مورد در پوست‌های دیگر مشاهده نمی‌شود. درمان این افراد ممکن است چند هفته طول بکشد.

در ضمن دوام میکروبلیدینگ در این افراد اگر پوست‌شان علاوه‌بر حساس بودن، چرب هم باشد، کمتر از ۱ سال است و اگر خشک باشد، بیش از ۱/۵ سال طول می‌کشد.

علت بد شدن ابرو بعد از میکروبلیدینگ

موفقیت میکروبلیدینگ معمولا به چند عامل، کیفیت پوست، مراقبت‌های پس از میکروبلیدینگ و دوری از عوامل مضر خارجی و همچنین متخصصی که قرار است میکروبلیدینگ را انجام دهد بستگی دارد. بیشتر موارد فوق از کنترل متخصص میکروبلیدینگ خارج است.

درضمن به یاد داشته باشید، اگر میکروبلیدینگ به‌درستی انجام نشود، نمی‌توان به‌راحتی آن را اصلاح کرد. در صورت این اتفاق مجبور به صرف هزینه‌های اضافی برای بهبود ظاهر ابروهای خود می‌شوید.  بنابراین بهتر است برای اطمینان از انجام صحیح میکروبلیدینگ، مراکزی که این خدمات را ارائه می‌دهند و متخصص زیبایی که قرار است کار میکروبلیدینگ را انجام دهد، بررسی کنید و انتخاب مناسبی داشته باشید.

چند دلیل بالقوه می‌تواند منجر به نتیجه نامطلوب میکروبلیدینگ شود:

۱. قرار نگرفتن جوهر در محل مناسب زیر پوست

اگر پس از دو هفته رنگ ابروهایتان محو شد، ممکن است متخصص میکروبلیدینگ کار خود را درست انجام نداده باشد. یعنی اینکه جوهر در محل مناسب زیر پوست قرار نگرفته است. اگر جوهر در سطح پوست تزریق شود، بدن آن را پس زده و رنگدانه از پوست خارج می‌شود. در این صورت مجبور می‌شوید، روند کار را تکرار کنید.

۲. ابتلا به عفونت پوستی

عفونت پوستی رنگدانه‌های مربوط به میکروبلیدینگ را پس می‌زند و ممکن است در محل میکروبلیدینگ زخم یا ضایعات پوستی دیگر به‌وجود آید. همچنین عفونت موجب حساسیت به رنگ یا رنگدانه می‌شود و بدن شروع به پس زدن رنگدانه می‌کند.

۳. انتخاب رنگدانه نامناسب رنگ پوست

اگر رنگدانه مناسب رنگ پوست‌تان در میکروبلیدینگ استفاده نشود، نتیجه کار بسیار بد می‌شود و ممکن است برخی از رنگ‌های استفاده شده به خاکستری متمایل شود. اگر این وضعیت رخ دهد، رنگدانه، روشن‌تر از حد معمول می‌شود و چنین به نظر می‌آید که میکروبلیدینگ به‌‌خوبی انجام نشده است.

۴. عدم توجه به مراقبت‌های پس از میکروبلیدینگ

مراقبت پس از میکروبلیدینگ بسیار ضروری است و باید به تمام دستورالعمل‌ها با دقت بسیار توجه کنید. باید از متخصصی که کار میکروبلیدینگ را برایتان انجام داده است، روش‌های مراقبتی را جویا شوید و کاملا به آن توجه کنید.

در ضمن با توجه به نوع پوست‌تان متخصص میکروبلیدینگ روش‌هایی مانند روش‌های خشک یا مرطوب در نظر می‌گیرد و باید بدانید که کدام یک از آنها مناسب شماست. در بخش مراقبت پس از میکروبلیدینگ این روش‌ها توضیح داده شده‌اند.

۵. برداشتن پوست‌های زخم‌های روی ابروها

اگر از روش مراقبتی خشک استفاده می‌کنید، نباید هرگز پوسته‌های زخم‌های روی ابروهایتان را بردارید. وقتی این پوست‌ها را به‌زور جدا می‌کنید، باعث بیرون آمدن رنگدانه‌ها از دیواره پوست هم می‌شوید. در این وضعیت ابروهایتان رنگ خوب خود را از دست می‌دهد.

۶. رفتن زودهنگام به سونا

عرق باعث بیرون آمدن رنگدانه‌ها از درون پوست می‌شود، بنابراین حداقل ۷ تا ۱۰ روز بعد از انجام میکروبلیدینگ مراقب باشید که عرق نکنید و پوست‌تان را خنک نگهدارید. استفاده از سونا باعث تعریق فراوان می‌شود تا بدین‌ترتیب بدن فرد سم‌زدایی شود که همراه با این سم‌زدایی، رنگدانه‌ها هم از درون پوست بیرون می‌آیند.

خطرات میکروبلیدینگ چیست؟

تمام کارهای آرایشی، از جمله میکروبلیدینگ و خالکوبی‌های آرایشی دائمی، خطرات خاص خود را دارند. (همچنین بد نیست بدانید که سازمان غذا و داروی ایالات متحده آمریکا قوانینی برای مواد افزودنی رنگی رنگدانه‌هایی که در این کارهای آرایشی استفاده می‌شود تنظیم نکرده است و این وضعیت در بیشتر کشورهای دنیا اینگونه است.)

بنابراین قبل از انجام میکروبلیدینگ، بهتر است از تمام خطرات آن آگاه شوید.

همچنین یکی از مهم‌ترین موضوعاتی که هنگام انجام میکروبلیدینگ باید به آن توجه کنید، سالن آرایشی است که این خدمات را ارائه می‌دهد. فردی که قرار است میکروبلیدینگ را انجام دهد باید متخصص زیبایی مجوزدار باشد. این افراد برای انجام دادن این کار آموزش‌های لازم را دیده و دوره‌های مربوط به آن را گذرانده‌اند. معمولا افرادی که تخصص و مجوز انجام میکروبلیدینگ را دارند، در سالن‌های آرایش باکیفیت بالا و خوشنام کار می‌کنند.

از خطرات و عوارضی که میکروبلیدینگ احتمال دارد با خود داشته باشد، می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:

واکنش‌های حساسیتی

از عوارض بالقوه میکروبلیدینگ می‌توان به واکنش‌های حساسیتی به رنگدانه‌ها اشاره کرد. البته واکنش به رنگدانه‌های ارگانیک نادر است اما امکان رخ دادن آن وجود دارد. بنابراین پیش از انجام دادن میکروبلیدینگ از متخصص زیبایی، نوع رنگدانه مورد استفاده را جویا و از حساسیت‌زا نبودن آن مطمئن شوید.

عفونت

در میکروبلیدینگ باید به عمق پوست نفوذ کرد تا رنگدانه‌ها را در آنجا قرار داد. بنابراین خطر انتقال بیماری‌های عفونی، مانند ایدز و عفونت‌های باکتریایی پوست، وجود دارد. باید پیش از شروع یا حتی موقع انجام کار، تمام تجهیزات استریل شوند.

وقتی تمام تجهیزات مورد استفاده در میکروبلیدینگ کاملا ضدعفونی و استریل باشند، احتمال بروز بیماری‌های عفونی بسیار کم می‌شود. در واقع ابزارهایی که متخصص زیبایی برای میکروبلیدینگ استفاده می‌کند باید یکبار مصرف باشد و جلوی شما ابزار را از بسته‌بندی‌اش باز کند و اگر این کار را نکرد، بدون هیچ نگرانی از جایتان بلند شده و سالن را ترک کنید.

بعضی مواقع جوهر مورد استفاده به باکتری یا کپک آلوده است. گاهی‌اوقات حتی به بسته‌بندی جوهر هم نمی‌توان کاملا اعتماد داشت.

برخی از عفونت‌ها از انتقال باکتری‌هایی مانند استافیلوکوک ناشی می‌شود. همچنین ویروس‌های هپاتیت، تبخال یا ایدز هم قابل انتقال هستند.

گاهی‌اوقات هم بیماری‌های عفونی پس از عمل میکروبلیدینگ به دلیل توجه نکردن به توصیه‌های بهداشتی رخ می‌دهند. بنابراین باید به نکات بهداشتی پس از کار هم توجه کنید.

از آنجایی‌که در میکروبلیدینگ، سوزن وارد پوست می‌شود و اگر این کار به دست افراد نابلد و در شرایط غیربهداشتی انجام شود، باز هم احتمال عفونت بالا می‌رود.

درد و ناراحتی هنگام و بعد از میکروبلیدینگ

احساس درد و ناراحتی هنگام میکروبلیدینگ طبیعی است و حتی پس از آن کمی احساس سوزش خواهید داشت. اما اگر تورم آن زیاد بود و متوجه هرنوع ترشح زردرنگ یا قرمزی بیش از حد و نامتعارف شدید، آن علامت عفونت است و هرچه سریع‌تر باید به مراکز درمانی مراجعه کنید.

به عفونت ناشی از میکروبلیدینگ اهمیت بدهید زیرا به علت اینکه ابرو نزدیک چشم‌ها و مغزتان است و اگر عفونت کرده و چرک وارد جریان خون‌تان بشود، صدمات جبران‌ناپذیری به شما خواهد زد. در اینگونه مواقع باید به سرعت درمان با آنتی‌بیوتیک، ضد ‌ویروس یا ضد قارچ را شروع کنید.

کلوئید (فزون‌گوشت)

این ضایعه پوستی نتیجه رشد بیش از حد پدیده ترمیم زخم و پیشرونده است. البته گوشت اضافی معمولا روی صورت ایجاد نمی‌شود، اما اگر سابقه ابتلا به کلوئید داشته باشید، احتمال اینکه پس از میکروبلیدینگ به این مشکل دوباره مبتلا شوید، وجود دارد.

در واقع در افرادی که سابقه تولید کلوئید دارند، عمل‌های جراحی پوست و زیبایی و شکاف‌های پوستی بایستی با احتیاط انجام شود.

گرانولوم

در میکروبلیدینگ یک ماده خارجی وارد پوست می‌شود. بدن در اینگونه مواقع با ایجاد گره‌های التهابی به نام گرانولوم در آن بخش از مناطق پوستی، که شاهد ورود ماده خارجی است، سعی می‌کند از شما حفاظت کند. البته این التهاب ممکن است سریع رخ ندهد و ماه‌ها یا حتی سال‌ها پس از انجام میکروبلیدینگ خود را نشان دهد. اگر به این نوع التهاب مبتلا شدید باید با داروهای استروئیدی یا آنتی‌بیوتیک‌ها درمان را شروع کنید.

سارکوئیدوز

وقتی بدن بیش از یک گرانولوم داشته باشد، به سارکوئیدوز مبتلا شده است. این گرانولوم‌ها حتی ممکن است در اندام‌های مختلف فرد رشد کنند. در یک بررسی مشخص شد که فردی ۱۵ سال پس از انجام خالکوبی سنتی به سارکوئیدوز مبتلا شده است. بنابراین به این مورد توجه کافی داشته باشید.

مشکلات مربوط به ام‌آر‌آی (MRI)

گاهی‌اوقات پوستی که خالکوبی شده موقع انجام دادن عکسبرداری ام‌آرآی، دچار تورم یا سوختگی می‌شود. البته این مشکل چندان رایج نیست. همچنین پس از انجام این عکسبرداری، پوست دوباره به حالت عادی خود بازمی‌گردد. اما هر زمان به ام‌آر‌ای نیاز داشتید، به پزشک‌ در مورد میکروبلیدینگی که انجام داده‌اید، بگویید.

همچنین افرادی که به بیماری‌های کبدی یا بیماری‌های ویروسی مانند هپاتیت مبتلا هستند باید بسیار احتیاط کنند. اگرچه می‌گویند میکروبلیدینگ همانند روش‌های دیگر خالکوبی ایمن است، تحقیقات پزشکی یا بالینی کمی برای اثبات آن وجود دارد.

ممنوعیت میکروبلیدینگ برای برخی از افراد

افراد زیر ۱۸ سال

طبق قانون در سراسر دنیا افراد زیر ۱۸ سال حتی با رضایت والدین خود اجازه انجام هیچ نوع خالکوبی را ندارند.

زنان باردار یا شیرده

از آنجایی‌که زنان باردار یا شیرده تحت تاثیر تغییرات هورمونی هستند، بیش از هر زمان دیگر به عفونت مبتلا خواهند شد. در ضمن در این دوران رنگ پوست ممکن است تغییر کند و در نتیجه رنگدانه‌های خالکوبی در میکروبلیدینگ به رنگی غیرقابل پیش‌بینی تغییر کنند.

افراد مبتلا به صرع

افراد مبتلا به صرع چنانچه هنگام انجام میکروبلیدینگ دچار تشنج شوند، دچار مشکل شده و سلامت‌شان به خطر می‌افتد.

افراد مبتلا به بیماری‌های قلبی یا دارای دستگاه ضربان‌ساز

از آنجایی‌که هنگام انجام میکروبلیدینگ از ماده بی‌حس‌کننده اپی‌نفرین برای کاهش درد استفاده می‌شود،‌ احتمال اینکه ضربان قلب فرد را افزایش دهد و قلب او را دچار اختلال‌های ریتمی کند بسیار زیاد است.

افراد مبتلا به بیماری و/یا عفونت‌های ویروسی

افرادی که سیستم ایمنی قوی و کارآمدی ندارند، بیش از دیگران به عفونت مبتلا می‌شوند.

افراد دارای عضو پیوندی

سیستم ایمنی بدن این افراد هم ضعیف است و میکروبلیدینگ آنها را مستعد عفونت می‌کند.

افراد مبتلا به مشکلات پوستی

اگر مبتلا به اگزما، درماتیت، روزاسه، داء‌الصدف یا هر مشکل پوستی دیگر هستید که سطح و بافت پوست‌تان را درگیر کرده است نمی‌توانید از میکروبلیدینگ استفاده کنید. زیرا ممکن است شرایط بد پوستی‌تان تشدید شود.

افراد دارای حساسیت به فلز یا رنگ

سوزن‌های کوچک یا رنگدانه‌های مورد استفاده در میکروبلیدینگ حاوی فلز یا مواد رنگین‌ساز هستند و اگر به این مواد حساسیت داشته باشید، به دردسر می‌افتید.

افراد مصرف‌کننده داروی آکوتان

داروی آکوتان یا روآکوتان (که با نام ایزوترتینوین هم شناخته می‌شود)، برای درمان آکنه شدید استفاده می‌شود. این دارو پوست را بسیار نازک، خشک و حساس می‌کند. آکوتان همچنین موجب ضعف در سیستم ایمنی بدن می‌شود. بنابراین اگر کسی از این دارو استفاده می‌کند باید تا یک سال پس از قطع این دارو صبر کند و وقتی درمان تکمیل شد و پوست به حالت عادی بازگشت، میکروبلیدینگ ابرو انجام دهند.

افراد دارای خالکوبی یا آرایش‌های دائمی

اگر خالکوبی قبلی‌تان به‌اندازه کافی روشن و محو نشده باشد، نمی‌توان با خیال راحت روی آن خالکوبی مجدد انجام داد.

انجام دادن میکروبلیدینگ زیر نظر پزشک

افرادی تحت شیمی‌درمانی

اگرچه میکروبلیدینگ نوعی آرایش دائمی است و می‌تواند ظاهر افرادی که تحت شیمی‌درمانی قرار گرفته‌اند را بهبود بخشد، این افراد بهتر است با نظر و توافق پزشک میکروبلیدینگ را انجام دهند تا سلامت‌شان به خطر نیفتد.

افراد مبتلا به دیابت

میکروبلیدینگ برای افرادی که مبتلا به دیابت کنترل‌نشده هستند، خطرناک است. بنابراین افراد دیابتی پیش از انجام میکروبلیدینگ باید نظر پزشک را جویا شوند.

افراد مبتلا به مشکلات تیروئیدی

برخی از داروهای درمان بیماری‌های تیروئید، رنگ ابروها را سریع‌تر محو می‌کنند. بنابراین بهتر است پیش از انجام میکروبلیدینگ با پزشک مشورت شود.

افراد مبتلا به گلوکوم (آب سیاه)

میکروبلیدینگ ابتلا به عفونت چشمی در این افراد را افزایش می‌دهد. این افراد هرگز بدون اجازه و نظر پزشک نباید میکروبلیدینگ انجام دهند.

افراد مبتلا به فشار خون

اگر فشار خون فرد در وضعیت پایداری نباشد، ممکن است او هنگام انجام میکروبلیدینگ بیش از حد معمول خونریزی کند. در نتیجه رنگدانه رقیق شده و نتیجه کار میکروبلیدینگ رضایت‌بخش نخواهد بود.

اصلاح نتیجه نامطلوب میکروبلیدینگ ابرو

نوع پوست، سن، رنگدانه مورد استفاده و تجربه کسی که برایتان میکروبلیدینگ را انجام می‌دهد روی نتیجه کار اثرگذار است. بنابراین باید نزد متخصصی بروید که کاملا بداند می‌خواهید ابروهایتان چه طرح و رنگی داشته باشد.

درضمن اگر بلافاصله پس از انجام میکروبلیدینگ از رنگ ابرویتان راضی نبودید، باید حداقل ۷ تا ۱۴ روز به آن فرصت دهید تا روند درمان و بهبود زخم‌ها تکمیل شود و ظاهر اصلی میکروبلیدینگ خود را نشان دهد.

موضوع دیگری که درباره میکروبلیدینگ باید بدانید این است که معمولا ۴ تا ۶ هفته بعد از انجام کار می‌توانید یا باید بار دیگر به متخصص‌تان مراجعه کنید و اصلاحاتی روی ابروهایتان انجام دهد. در این زمان نتیجه واقعی کار میکروبلیدینگ مشخص می‌شود. بنابراین صبور باشید و منتظر نتیجه نهایی بمانید.

روش‌های پاک کردن ابروی خالکوبی‌شده

اگر از نتیجه نهایی میکروبلیدینگ ناراضی بودید باید به متخصص میکروبلیدینگ‌تان بگویید کدام قسمت کار را دوست ندارید.

• طرح ابرو: اگر از طرح و شکل ابرو راضی نیستید،‌ نگران نباشید می‌توان آن را اصلاح کرد. وقتی زخم‌های ناشی از میکروبلیدینگ درمان شدند، می‌توان طراحی مجدد انجام داد و ابروهایتان را ضخیم‌ یا نازک‌تر کرد و خطوط اولیه کار از بین می‌روند.
• رنگ ابرو: اگر رنگ ابروهایتان به رنگ‌های ناخواسته‌ای مانند آبی، ارغوانی یا قرمز درآمدند، با اصلاح رنگ می‌توان آنها را درست کرد.
• طرح و رنگ ابرو: اگر به‌طور کلی از کار میکروبلیدینگ انجام شده روی ابروهایتان راضی نبودید، روش‌های متعددی برای پاک کردن آن وجود دارد. رایج‌ترین آن لیزر است.

مزیت میکروبلیدینگ در برابر روش‌های دیگر خالکوبی این است که با چند جلسه لیزردرمانی می‌توان ابروی میکروبلیدینگ‌شده را کاملا پاک کرد. اما در این روش همراه با خالکوبی موهای ابروهایتان هم برداشته می‌شوند.

روش‌های شیمیایی هم وجود دارد که در آن متخصص میکروبلیدینگ با استفاده از نوعی محلول شیمیایی خالکوبی را پاک می‌کند که این روش هم طی چند جلسه انجام می‌شود.

روش دیگری هم وجود دارد که امتحان و بررسی شده و آن هم استفاده از نمک است. در واقع با استفاده از نمک با دو روش متفاوت رنگ ابروها پاک می‌شوند:

۱. با استفاده از نمک روی لایه اپیدرم پوست و لایه‌برداری، خالکوبی پاک می‌شود.

۲. نمک را وارد رنگدانه‌های جوهر دائمی کرده و نمک پس از ترکیب با جوهر، آنها را از پوست بیرون می‌کشد.

البته این روش‌ها چندان بی‌خطر نیستند؛ چراکه:

•  به‌دلیل اینکه لایه محافظتی پوست صدمه می‌بیند احتمال خطر ابتلا به عفونت بالاست.
•  لایه‌برداری و مالش پوست، به آن صدمه زده و موجب خشکی و ایجاد اثر زخم روی آن می‌شود.
•  استفاده از نمک موجب خطر ابتلا به مشکل پوستی هیپوپیگمانتاسیون (روشن‌تر شدن بخش‌هایی از پوست) می‌شود.

تتوی ابرو و تفاوت آن با میکروبلیدینگ

تتوی ابرو هم نوعی خالکوبی ابروست که با میکروبلیدینگ تفاوت‌هایی دارد:

۱. رنگدانه در برابر جوهر

تتوی ابرو قدمتی طولانی‌تر از میکروبلیدینگ دارد و در آن به‌جای رنگدانه، از جوهر مایع استفاده می‌شود.

۲. خطوط تتو در برابر خطوط میکروبلیدینگ

در تتو، خطوط ابرو صاف و یکدست و تیره هستند اما در میکروبلیدینگ همچون نقاشی از خطوطی به نازکی مو استفاده می‌شود تا نتیجه کار طبیعی و شبیه موهای ابرو شود. خطوط میکروبلیدینگ در لایه‌های سطحی پوست قرار می‌گیرد اما در تتوی ابرو، جوهر در لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ می‌کند.

۳. دائمی در برابر غیردائمی

تتوی ابرو روندی دائمی است و یک عمر دوام دارد. اما دوام میکروبلیدینگ از ۱ تا ۳ سال متغیر است. همچنین اگر تتوی ابرویتان را دوست نداشتید نمی‌توانید آن را به‌دلخواه اصلاح کنید. اما اصلاح رنگ، شکل و سبک ابروها در روش میکروبلیدینگ هر زمان که خواستید امکان‌پذیر است.

تنها شباهتی که بین این دو روش آرایشی وجود دارد این است که درمان و بهبود هر دوی آنها از ۴ تا ۶ هفته طول می‌کشد.

میکروشیدینگ و تفاوت آن با میکروبلیدینگ

میکروشیدینگ هم مانند میکروبلیدینگ هم نوعی خالکوبی آرایشی نیمه‌دائمی است. در این روش با استفاده از ابزار دستی و رنگدانه، متخصص میکروشیدینگ نقطه‌های ریزی از رنگدانه زیر پوست قسمت‌های خالی ابرو تزریق می‌کند.

میکروشیدینگ از نظر نوع طراحی و استفاده از رنگدانه با میکروبلیدینگ فرق دارد. در میکروشیدینگ برای پر کردن ابرو نقطه‌های ریزی از رنگدانه که شبیه سر میخ‌های کوچک است ایجاد می‌شود، به‌گونه‌ای که در نهایت اثری پودرمانند روی ابرو می‌گذارد.

در واقع نتیجه کار شبیه استفاده از پودر ابروست و ابروها را ضخیم‌تر نشان می‌دهد. اگر پوست‌تان چرب یا حساس است، این روش به‌مراتب بهتر از میکروبلیدینگ است. البته ایراد این روش کم‌دوام بودن آن است که فقط ۳ تا ۶ ماه دوام دارد و باید یکبار دیگر آن را اصلاح کنید تا ۱ سال دیگر برایتان باقی بماند.

اما اگر می‌خواهید ابروهایتان طبیعی‌تر به‌نظر برسد و دوام حداقل ۱ ساله داشته باشد، میکروبلیدینگ بهترین روش برای شماست. البته این در صورتی است که هیچ نوع مشکل پوستی نداشته باشید یا پوست‌تان خیلی چرب نباشد.

میکروپیگمنتیشن و تفاوت آن با میکروبلیدینگ

میکروپیگمنتیشن (Micropigmentation) هم مانند میکروبلیدینگ نوعی خالکوبی آرایشی نیمه‌دائمی است که متخصص این کار آن را انجام می‌دهد. در میکروپیگمنتیشن رنگدانه‌ها در لایه‌های عمیق‌تر پوست نفوذ می‌کنند و از این نظر با میکروبلیدینگ که در لایه‌های سطحی‌تر پوست کار انجام می‌شود، فرق دارد. به همین دلیل دوام میکروپیگمنتیشن دو برابر میکروبلیدینگ است.

در ضمن میکروپیگمنتیشن را می‌توان برای قسمت‌های دیگر صورت یا بدن و همچنین پوست سر به‌کار برد. هر دو روش از ایمنی خوبی برخوردار هستند اما ایمنی میکروبلیدینگ بیشتر از میکروپیگمنتیشن است. زیرا در روش میکروبلیدینگ، رنگدانه‌ها در لایه سطحی پوست قرار می‌گیرند اما در روش میکروپیگمنتیشن رنگدانه‌ها در لایه‌های عمیق‌تر پوست قرار می‌گیرند که این روش خطر واکنش‌های حساسیتی را بسیار بالا می‌برد و احتمال ابتلا به عفونت هم وجود دارد.

در ضمن در میکروپیگمنتیشن از ابزار خالکوبی سنتی استفاده می‌شود تا بتوان رنگدانه‌ها را به لایه‌های عمیق‌تر پوست تزریق کرد.

از میکروپیگمنتیشن به دلایل زیر استفاده می‌شود:

• به حداقل رساندن اثر زخم‌های قدیمی
• پر کردن جاهای خالی موهای ابرو یا قسمت‌هایی از سر که تاس شده است.
• پوشاندن بخش‌های سفیدتر پوست (در مواردی که فرد به پیسی مبتلا شده است).
• درست کردن خط لب و خط چشم

هاشور ابرو و تفاوت آن با میکروبلیدینگ

هاشور ابرو یکی از سخت‌‌ترین و ظریف‌ترین تکنیک‌های خالکوبی است که در آن از خطوط بسیار ظریف و نازک برای طراحی ابرو استفاده می‌شود. هاشور ابرو برخلاف میکروبلیدینگ که با قلم انجام می‌شود، دستی است. بنابراین دوام این روش کار از روش میکروبلیدینگ هم کمتر است.

کلام آخر

امیدواریم با مطالعه این مقاله، پاسخ هر سوالی را که در مورد میکروبلیدینگ دارید، گرفته باشید. اگر تجربه‌ای در این زمینه دارید، خوشحال می‌شویم با ما در میان بگذارید.