نقد فیلم Peter Rabbit 2: The Runaway | دنباله غیر ضروری سونی

قبل از اینکه به فیلم Peter Rabbit 2: The Runaway بپردازیم، بهتر است از دلیل موفقیت فیلم Peter Rabbit بگوییم. فیلم پیتر خرگوشه داستانی کاملا کلیشه‌ای و قابل پیش‌بینی داشت و حتی شوخی‌های درون فیلم چیز جدیدی برای بیننده نداشت، اما چرا این فیلم کمدی توانست موفق شود؟ جواب سؤال احتمالا می‌تواند این باشد که فیلم پیتر خرگوشه ساختاری مشخص برای خود تعیین کرده بود و در همان چارچوب توانست یک فیلم کمدی و خانوادگی را ارائه کند تا تمامی اعضای خانواده بتوانند از تماشا فیلم سرگرم شوند. ویل گلوک و تیم بازیگران فیلم Peter Rabbit کار خیلی خاصی در فیلم اول انجام نداده بودند، اما این فیلم واقعا نیازی به دنباله داشت؟ این سوالی است که جواب دادنش کمی شاید سخت باشد. در هر حال زمانی‌که یک فیلم موفق باشد، ساخت دنباله آن اتفاق عجیبی نیست و حتی من بیننده ممکن است از اینکه دوباره به دنیای بامزه و فانتزی پیتر خرگوشه برگردم خوشحال باشم.

دنباله یک اثر می‌تواند صرفا یک اثر تکراری و کاملا مشابه قسمت اول یا اینکه دارای تفاوت‌های قابل لمس و چشمگیری باشد. حالا ظاهرا تیم سازنده فیلم Peter Rabbit 2: The Runaway تصمیم گرفته تا براساس سیاست‌های سونی نه‌تنها به قواعد فیلم اول وفادار باشند، بلکه اثر بزرگ‌تری را ارائه کنند. گسترش دنیای فیلم اتفاق بدی نیست و این موضوع باعث می‌شود تا ایده‌های جدید و بیشتری به فیلم اضافه شود. اما همه این ایده‌ها واقعا قرار نیست با کلیت یک فیلم سازگار باشد و اضافه کردن آن‌ها باعث بهتر شدن کیفیت فیلم شود. در فیلم Peter Rabbit 2 شاهد بزرگ‌تر شدن دنیای فیلم هستیم و درکنار بازگشت بی و توماس و همچنین خرگوش‌ها و موجودات باغ مک‌گرگور، می‌توان شخصیت‌های انسانی و حیوانی بیشتری را مشاهده کرد. این موضوع به‌صورت کلی اتفاق بدی نیست، اما این موضوع باعث شده تا یکی از مهم‌ترین بخش‌های موفقیت قسمت اول یعنی جنگ پیتر با توماس به فراموشی سپرده شود و از همه مهم‌تر چارچوب‌های قرار داده شده در قسمت اول از بین برود.

این موضوع باعث شده تا در بخش مهمی از فیلم این دو شخصیت که بار کمدی اصلی قسمت اول را روی دوش خود داشتند، مشغول انجام کار دیگری باشند. خط داستانی پیتر و توماس درواقع مسیر متفاوتی از هم در فیلم Peter Rabbit 2: The Runaway دارند و اگرچه درنهایت دوباره خط داستانی آن‌ها یکی می‌شود، اما دیگر خبری از آن جنگ و مبارزه‌های جذاب آن‌ها نیست. البته نقش توماس و پیتر خیلی تفاوتی با قسمت اول نکرده و توماس اکنون دشمن جدیدی پیدا کرده و مانند قسمت اول به‌دنبال هدف و همچنین حفاظت از بی که حالا همسرش شده، است. ازطرفی پیتر هنوز به‌دنبال شرارت‌هایش و افرادی که او را درک کنند، است و حالا دشمنان جدیدی را پیدا کرده است. پس با اینکه ما در این فیلم شاهد تفاوت‌هایی هستیم، اما درون مایه داستانی آن تغییری نکرده و درواقع فیلم باز هم براساس همون داستان و کلیت قسمت اول فیلم Peter Rabbit ساخته شده است. بااین‌حال، در طول فیلم بارها احساس می‌کنیم که فیلم راه خودش را گم کرده و در حال حرکت در مسیری است که نیازی به آن ندارد.

به‌صورت کلی در فیلم Peter Rabbit 2 تلاش شده تا دنیای فیلم بزرگ‌تر شود، اما داستان و اتفاقات آن به همون اندازه رشد نکرده و ویل گلوک باز هم براساس همون قواعد قسمت اول تصمیم گرفته تا این فیلم را تولید کند، اما خود گلوک هم در رعایت این قواعد خیلی موفق نیست و بارها آن‌ها را کنار می‌گذارد. اگرچه توماس اکنون یک دشمن انسانی دارد و پیتر هم در مقابل باید با یک خرگوش دزد و گروهش مواجه شود، اما این موضوع باعث نشده تا داستان متفاوت‌تری را شاهد باشیم و ما بیشتر شاهد داستانی مشابه قسمت اول با ظاهری متفاوت هستیم. مشکل فیلم صرفا کلیشه‌ای یا تکراری بودن داستان نیست، مشکل فیلم دقیقا جایی است که دلایل موفقیت قسمت اول را تا حد زیادی فراموش کرده و سازندگان تلاش کرده‌اند تا با راه‌ها و ایده‌هایی که برخی از آن‌ها چندان با کلیت فیلم هم‌خوانی ندارد، دنباله فیلم را تولید کنند. درواقع بزرگ‌تر شدن دنیای فیلم الزاما به معنای داستانی بهتر و متنوع‌تر نیست و این موضوع به‌خوبی در فیلم Peter Rabbit 2 مشخص است.

اما آیا سونی با چنین موضوعی غریبه است؟ فیلم Peter Rabbit تنها فیلم خانوادگی محبوب و موفق سونی طی این چند سال نبوده و آن‌ها فیلم Jumanji: Welcome to the Jungl‪e‬ را در سال ۲۰۱۷ منتشر کردند که با موفقیت زیادی همراه بود. در ادامه دنباله فیلم جومانجی با نام Jumanji: The Next Level در سال ۲۰۱۹ منتشر شد که دقیقا دارای مشکلات فیلم Peter Rabbit 2: The Runaway بود. فیلم Jumanji: The Next Level دقیقا مثل فیلم پیتر خرگوشه 2 صرفا ظاهری متفاو‌ت‌تری داشت و همان داستان را در دنیایی بزرگ‌تر و متنوع‌تر روایت کرد، اما تفاوت این دو فیلم جایی است که بخش‌های جدید قسمت جدید فیلم جومانجی با محتوای آن هم‌خوانی داشت. بااین‌حال، بخش‌هایی مثل پرواز گوزن با چتر یا اثرات خوردن چیزهای شیرین توسط دم پنبه‌ای و حتی بخش پریدن با چتر توسط توماس یا ماشین لوکسی که به بی داده می‌شود، دقیقا نکاتی بود که باعث شد تا احساس کنیم سازندگان هدف خود را گم کرده‌اند و بیشتر دنبال نمایش‌ صحنه‌های پر زرق و برق در فیلم هستند؛ حتی اگر با محتوای فیلم هم‌خوانی نداشت باشد.

فیلم Peter Rabbit 2: The Runaway درنهایت اثری سرگرم کننده است که می‌توانند باعث سرگرم شدن تمامی اعضای خانواده شود، اما ثابت می‌کند که فیلم Peter Rabbit نیازی به دنباله نداشت و در مجموع دنباله آن به اثری با کیفیت قسمت اول تبدیل نمی‌شود و تنها از سایه موفقیت آن پیروی می‌کند. این موضوع حتی روی بازی بازیگران فیلم مثل دامنل گلیسون و رز بیرن نیز تاثیر گذاشته و حتی تلاشی مشابه قسمت اول را نیز از آن‌ها شاهد نیستیم. شاید سونی پیکچرز بهتر باشد تا قبل از ساخت دنباله برای آثاری مثل فیلم Peter Rabbit کمی بیشتر روی ایده‌ها و پتانسیل‌های هر فیلم تمرکز کند تا اینکه بخواهد به‌خاطر فروش و محبوبیت یک فیلم، برای آن دنباله تولید کند. اگر فیلم پیتر خرگوشه را هنوز تماشا نکردید و قصد دارید تا برای تماشا فیلم Peter Rabbit 2: The Runaway به سراغ آن بروید، شاید تماشای همان قسمت اول کفایت کند. اما باز هم باعث نمی‌شود تا قسمت دوم فیلم پیتر خرگوشه را اثری غیر قابل تماشا بدانیم. در هر حال این تصمیم شما است، اما فیلم Peter Rabbit و دنباله‌اش یک اثر خودمانی، بامزه و سرگرم کننده برای دورهمی‌های خانوادگی است؛ مخصوصا اگر افراد کم سن و سال حضور داشته باشند.