فیلم Tick, Tick... Boom با نمایش‌های موزیکال قدرتمند و بازی خوب اندرو گارفیلد خودش را به‌عنوان یکی از آثار با ارزش امسال معرفی می‌کند. در ادامه با میدونی و نقد این فیلم موزیکال همراه باشید.
مدتی می‌شود که فیلم تیک تیک بوم (Tick, Tick... Boom) از شبکه نتفلیکس پخش شده است. این فیلم براساس نمایشنامه موزیکالی به همین نام اثر جاناتان لارسون ساخته شده که البته اینجا یک تفاوت بزرگ نیز وجود دارد. فیلم تیک، تیک... بوم! درواقع یک فیلم نیمه بیوگرافی است که لین-منوئل میرندا، کارگردان فیلم پس از اینکه متوجه شباهت این نمایشنامه به زندگی جاناتان لارسون، خالقش شد، تصمیم گرفته تا با ایجاد تغییراتی فیلمنامه این فیلم را به یک فیلم نیمه زندگینامه تبدیل کند. پس ما با یک فیلم زندگینامه طرف هستیم که داستان زندگی جاناتان لارسون با داستان نمایشنامه موزیکال Tick, Tick... Boom ترکیب شده است.
به‌جز جاناتان لارسون که در نمایشنامه نام دیگری دارد، مابقی اسامی فیلم غیر واقعی و داستانی هستند و همچنین بخشی از اتفاقات فیلم براساس زندگی و اتفاقاتی است که واقعا برای لارسون اتفاق افتاده و بخشی دیگر اتفاقات داستانی و غیر واقعی هستند که براساس نمایشنامه اصلی در فیلم پیاده‌سازی شده‌اند. این توضیح برای درک بهتر داستان و اتفاقات فیلم Tick, Tick... Boom لازم است تا در ابتدا دچار سردرگمی در مورد محتوا و واقعی یا غیر واقعی بودن اتفاقات فیلم نشوید.
طی این روزها آثار کمی دیده می‌شوند که به بحران میانسالی بپردازند و عموم توجه فیلمسازان به بحران بلوغ و نوجوانان بوده است. پس وجود یک فیلم که به بهترین شکل به چنین موضوعی بپردازد غنیمت است. موضوعی که کم و بیش بسیاری ممکن است با آن درگیر باشند و زمانی‌که به تولد ۳۰ سالگی خود نزدیک شوند این سؤال را از خود بپرسند چه چیزی برای ارائه دارند و چه کارهایی در دوران جوانی خود کرده‌اند. آیا من توانسته‌ام چیزی در این ۳۰ سال خلق کنم که وقتی به این سن رسیدم آن را به دیگران نشان دهم؟ سؤال بی‌رحمانه اما یک واقعیت برای چنین گروهی است و تنها افرادی می‌توانند این گروه را درک کنند که به این بازه سنی نزدیک شوند.
جاناتان لارسون حالا در فیلم Tick, Tick... Boom نماینده من یا شما به‌عنوان فردی است که در آستانه ۳۰ سالگی قرار دارد و حالا دچار این ترس شده است که تا پیش از تولد ۳۰ سالگی خودش نتواند به برادوی راه پیدا کند و تمامی زحماتش از بین برود. ترس جاناتان لارسون کم کم روی او و اطرافیانش تاثیر منفی می‌گذارد و این احساس به ما دست داده می‌شود که شاید ۳۰ سالگی پایان زندگی او و سایرین است و شاید داریم به پایان دنیا نزدیک می‌شویم. لارسون به‌عنوان یک جوان با استعداد و شخصی که قرار است سبک جدیدی از تئاتر موزیکال را ارائه کند، سال‌های زیادی را صرف آماده شدن برای ورود به برادوی کرده است، اما او می‌خواهد همه این اتفاقات را قبل ۳۰ سالگی به نتیجه برساند.
در همین حال زندگی شخصی او نیز دچار تغییر و تحولات زیادی قرار می‌گیرد و کم کم متوجه می‌شود دنیا آن چیزی نیست که به آن فکر کرده بود و حالا شاید مجبور باشد بین عشق زندگی خود و کارش تنها یکی را انتخاب کند. ازطرفی او متوجه می‌شود بهترین دوست خود به بیماری ایدز مبتلا شده و دوست دیگرش ممکن است پیش از رسیدن او به برادوی و تولد ۳۰ سالگی‌اش به علت بیماری که دارد، فوت کند. همان‌طور که گفتم تمرکز اصلی فیلم Tick, Tick... Boom روی بحران میانسالی است، اما این موضوع باعث پرداخته نشدن به موضوعات اجتماعی یا واقعیت‌های اوایل دهه ۹۰ میلادی مثل بحران ایدز نشده است و فیلم تلاش کرده تا با نمایش‌های موزیکال به موضوعات مختلفی بپردازد.
حتی شکست عشقی و جدایی از عشق زندگی خود به‌عنوان منبع الهام لارسون برای اجرایی پایانی تئاتر موزیکالش است. اما نسخه‌ای که از لارسون در حال روایت زندگی‌اش در برنامه تیک تیک بوم است، درواقع نسخه آینده او است و او در این بخش در حال گفتن مسیر زندگی‌اش و رسیدن به این مکان است. او از تلاش‌ها تا شکست‌هایش می‌گوید و اینکه هر بار که زمین خورده و حتی تسلیم شده، اما درنهایت کسانی بودند که باعث شده تا او از زمین بلند شود و هدف و آرزویش را دنبال کند. فیلم Tick, Tick... Boom ازطرفی تلاش می‌کند تا وجود چنین بحرانی برای هر فرد را عادی و طبیعی جلوه دهد.
حتی لارسون پس از تولد ۳۰ سالگی‌اش به‌نوعی آرامش دست پیدا می‌کند و انگار حالا همه‌چیز دیگر درست شده و زمان برای او متوقف شده است. اما سریال هدف بی‌رحمانه دیگری در پشت داستان خود دارد و آن هم گفتن این موضوع که عمر به‌هرحال کوتاه است. شاید لارسون از میانسالی میترسید، اما او شاید به این واقعیت رسیده بود که عمر کوتاهی دارد و زمانی کمی برای او باقی‌مانده است. فیلم با اینکه بیشتر با الهام از زندگی لارسون ساخته شده و تمامی بخش‌های فیلم براساس واقعیت نیستند، اما هرگز سرنوشت لارسون را تغییر نمی‌دهد و حتی در این نسخه از وی، باز هم او قرار است پس از مرگش به شهرت برسد.
اما فیلم حرف خود را در قالب صحنه‌های موزیکال می‌زند. صحنه‌هایی که تشکیل شده از موضوعات مختلف اجتماعی و دوران دهه ۹۰ میلادی مثل گسترش بیماری ایدز تا موضوعات عاشقانه و زندگی شخصیتی جاناتان لارسون را تشکیل می‌دهند. البته باتوجه‌به حضور لین-منوئل میرندا در مقام کارگردان هم می‌توانستیم پیش‌بینی کنیم که قرار است در فیلم Tick, Tick... Boom شاهد صحنه‌های موزیکال قدرتمندی باشیم، اما این فیلم درواقع یکی از درخشان‌ترین کارهای میرندا به حساب می‌آید و حتی شاید آن را بتوان برترین کار او تا به امروز دانست. او در همین سال ۲۰۲۱ فیلم In the Heights را نیز داشته بود که براساس تئاتر موزیکالی که خودش ساخته، این فیلم تولید شده است.
در هر حال فیلم Tick, Tick... Boom نشان می‌دهد که چقدر کارهای میرندا در طول زمان پخته‌تر شده و توانسته موضوعاتی با گستردگی بیشتری را درون اشعار و اجراهای کارهایش قرار دهد و صرفا هدف آن یک گروه یا قوم خاص نباشد. صد البته درکنار اشعار و طراحی صحنه‌های موزیکال، فیلم نیاز به کسانی دارد که این آهنگ‌ها را به بهترین شکل ممکن اجرا کنند. اندرو گارفیلد بدون شک درخشش بالایی را در طول فیلم تیک تیک بوم داشته است و حتی شاید بتوان آن را یکی از مدعیان حضور در بین نامزدهای بهترین بازیگر نقش اول اسکار نام برد. بخش زیادی از فیلم روی دوش گارفیلد است و عملکرد درخشان او حتی در بخش‌های موزیکال بیشتر به چشم می‌آید.
در هر حال دیدن خواندن و اجرای گارفیلد در طول فیلم می‌تواند یک غافلگیری برای بیننده باشد که بدون شک انتظار آن را نداشتیم، اما تمرکز بیشتر لحظات و دقایق فیلم روی شخصیت گارفیلد است و اگر او لغزشی قرار بود در طول فیلم داشته باشد، این احتمال وجود داشت که فیلم همراه‌با او سقوط کند. اما گارفیلد توانست ضمن اینکه شخصیت لارسون را در طول فیلم بازسازی کند، درنهایت صاحب نسخه خودش نیز شود و صرفا تلاش نکند که یک کپی از شخصیت جاناتان لارسون را در طول فیلم ارائه کند. با اینکه گارفیلد می‌تواند تنها اسب بارکش فیلم Tick, Tick... Boom در بیشتر دقایق فیلم باشد، اما نمی‌توان از عملکرد خوب الکساندرا شیپ در نقش معشوقه جاناتان لارسون نیز گذشت.
البته نقش او در طول فیلم کوتاه‌تر می‌شود، اما او در دقایق حضورش نقش قابل قبول و خوبی دارد و حتی در لحظاتی پا به پای گارفیلد در طول فیلم حرکت می‌کند. با اینکه شیپ در نیمه دوم فیلم تقریبا حضور خاصی در فیلم نداشت، اما باز هم مانند گارفیلد شاهد اجرا جذاب و غافلگیرکننده او هستیم که به‌نظر می‌رسد که میرندا توانسته از هر بازیگر در فیلمش به خوبی در اجراهای موزیکال فیلم استفاده کند. اما اینجا جایی است که نقش ونسا هاجنز مهم‌تر می‌شود. انتخاب هاجنز احتمالا تنها در نگاه برای اجرا آهنگ‌های فیلم بوده و بدون شک هم میرندا انتخاب درستی در این مورد کرده است.
هاجنز بهترین آهنگ و صحنه موزیکال فیلم را به‌همراه الکساندرا شیپ اجرا می‌کند که این ترانه حتی به عقیده من می‌تواند شانس اول در رقابت اسکار بهترین ترانه باشد. اما نکته مهم در اجرا موسیقی هاجنز جایی است که او با گارفیلد اجرا مشترکی دارد و این بخش، یکی از اجراهای متفاوت و صد البته تا حدی کمدی فیلم Tick, Tick... Boom را شاهد هستیم که بدون شک اجرا و ارائه آن احتمالا یکی از پر چالش‌ترین بخش‌های فیلم نیز بوده است.
فیلم Tick, Tick... Boom یکی از بهترین فیلم‌های موزیکال چند سال اخیر است که به بحران میانسالی و دیگر موضوعات اجتماعی می‌پردازد و با اجراهای درخشان و بسیار خوبش توانسته یکی از بهترین فیلم‌های نتفلیکس و بهترین فیلم‌های سال ۲۰۲۱ نیز قلب بگیرد.
