نقد فیلم تیم خانگی (Home Team) | درام ورزشی با چاشنی کمدی

فیلم Home Team از همان ابتدا داستان آشنایی را نشان می‌دهد که پدری حالا به خانه بازگشته است و تلاش می‌کند تا راهی را برای ارتباط دوباره با پسرش پیدا کند. این راه هم مربیگری تیم فوتبال پسرش است تا بتواند به او نزدیک شود و روابطش را بهبود ببخشد. فیلم از ابتدا سنگ بنا خود را به خوبی می‌گذارد و انتظار داریم این روند تا پایان ادامه پیدا کند، اما از لحظه آغاز فیلم شاهد شوخی‌های گاه و بی‌گاهی هستیم که بسیاری از آن نه‌تنها بامزه نیستند، بلکه عذاب‌آور هم هستند. کمدی بودن مشکل فیلم نیست و درواقع این موضوع کمک کرده است تا فیلم بیشتر به یک اثر خانوادگی تبدیل شود.

مشکل دقیقا از جایی پیش می‌آید که بیشتر این شوخی‌ها جذابیتی ندارند و حتی آزار دهنده نیز می‌شوند. نتیجه هم باعث ضربه خوردن به فضا و صحنه‌های حساس فیلم است و مشخص نیست چرا سازندگان اصرار به تکرار برخی از شوخی‌های فیلم داشتند. به‌خصوص شوخی‌هایی که چندان هم جالب نیستند. در مجموع فیلم Home Team دارای شوخی‌های مطلوب و مناسبش نیز است، اما سازندگان می‌توانستند تعادل بهتری ایجاد کنند و تمرکز اصلی خود را روی داستان اصلی فیلم می‌گذاشتند تا اینکه تلاش کنند شوخی‌های متعددی را در هر صحنه فیلم قرار دهند؛ مخصوصا اگر به صحنه و فضای آن نخورد.

فیلم Home Team از همان ابتدا وعده اثری را می‌دهد که در آن شان پیتون هم قرار است دوباره با پسرش ارتباط برقرار کند و هم در نقش رستگاری او به‌عنوان یک مربی ظاهر شود. در بخش مربیگری فیلم تا حد زیادی عملکرد بهتری داشته است و حداقل شان پیتون در حال نمایش قابلیت‌های خودش به‌عنوان یک مربی کارکشته است که حالا قرار است یک تیم همیشه بازنده را به یک تیم برنده تبدیل کند. فیلم از بخشی تمام تمرکزش را روی همین موضوع قرار می‌دهد و درواقع تا حد زیادی نکته مثبت فیلم است، اما جایی که خانواده بازیکنان تیم وارد ماجرا می‌شوند، باز هم شاهد صحنه‌های اضافه و آزار دهنده‌ زیادی هستیم که نبود آن می‌توانست اتفاق بهتری برای فیلم باشد.

در نقطه دیگر فیلم Home Team کم کم فراموش می‌کند که بخش مهمی از داستان فیلم در مورد بهبود رابطه شان و پسرش است. رابطه پدر و پسری خیلی راحت‌تر و سریع‌تر از چیزی که انتظارش را داریم درست می‌شود و شان پیتون برای این موضوع هیچ چالش خاصی مقابل خود نمی‌بیند. فیلم درواقع خطوط فرعی داستانی زیادی دارد و تلاش می‌کند تا به‌جای پرداختن به موضوع و داستان اصلی بیشتر به این موارد بپردازد و همین موضوع باعث ضربه زدن به کلیت و فراموشی موضوع اصلی فیلم شده است. فیلم فرصت خوبی را برای نمایش تلاش یک پدر برای بخشیده شدنش توسط پسرش از دست می‌‌دهد تا به اهداف دیگرش برسد.

اهدافی که در رسیدن به همه آن موفق عمل نکرده است. شاید فیلم بهتر بود که به‌جای خارج شدن چندباره از مسیر اصلی داستانی، بیشتر تمرکزش را روی بخش اصلی داستان قرار می‌داد. البته بخش مربیگری یک تیم مدرسه می‌توانست چالش بیشتری برای شان پیتون داشته باشد، اما روایت ساده و بدون زرق و برق آن یکی از نکات مثبت فیلم است. درواقع فیلم تلاشی نکرده است تا شخصیت‌های فیلم را یکدفعه از شخصیت‌هایی تمام بازنده به شخصیت‌هایی شکست ناپذیر تبدیل کند. در عوض آن‌ها نیاز به راه و روش مناسب خود را دارند تا برنامه‌های جدید را یاد بگیرند و بتوانند بر حریفان چیره شوند.

در بخش بازیگران فیلم Home Team شاهد ستاره زیادی نیستیم و همین موضوع باعث شده است تا بخش زیادی از روند فیلم روی دوش کوین جیمز قرار بگیرد. جیمز عملکرد قابل قبولی را در تمام طول فیلم دارد و توانسته تا حدی مشکلات فیلم را نیز پوشش دهد. در مقابل تیلور لاتنر مانند نقشش در طول فیلم حضور کمرنگ‌تری پیدا می‌کند. لاتنر شاید روزی نه به‌خاطر توانایی بازیگری‌اش توانست مورد توجه بسیاری قرار بگیرد، اما این فیلم نشان داد که چرا او بعد از چند سال دیگر آن بازیگر محبوب چند سال پیش نیست. به هرحال یک بازیگر شاید در یک دوره به‌خاطر مسائل دیگری شهرت پیدا کند، اما این شهرت و محبوبیت همیشگی نیست.

البته در مقابل عملکرد نسبتا خوبی را از بازیگران کودک فیلم Home Team نیز شاهد هستیم که خود به نکته مثبت فیلم تبدیل شده است. در مجموع فیلم تیم خانگی پتانسیل خوبی برای تبدیل شدن به اثری فراتر از یک فیلم سرگرم کننده داشت، اما سازندگان با اصرار به تکرار شوخی‌های ضعیف و آزار دهنده‌اش باعث شد تا بسیاری از ایده‌های فیلم فراتر از ایده نروند. در مقابل فیلم بخش‌های زیادی را روی رستگاری شخصیت کوین جیمز فدا کرد تا به‌طور مثال شاهد پرداخت بهتری از بهبود روابط پدری و پسری و گذشته شخصیت اصلی نداشته باشیم. یا حتی فیلم می‌توانست پیام بهتری در پایان داشته باشد تا اینکه بیش از حد شعاری به اتمام برسد.

فیلم Home Team در مجموع می‌تواند اثر نسبتا سرگرم کننده‌ای باشد که مدت زمان آن باعث می‌شود تا به اثر خسته کننده‌ای تبدیل نشود. درنهایت فیلم اثری قابل تماشا است که می‌توانست فیلم به مراتب بهتری باشد.

البته کیفیت کلی فیلم تیم خانگی می‌تواند یکی از نتایج ساخت تعداد بالای فیلم توسط نتفلیکس در یک سال باشد که باعث می‌شود تا کنترل کیفیت آثار کاهش پیدا کند و شاهد آثاری باشیم که در بهترین حالت یک اثر متوسط و حتی ضعیف هستند. در هر حال شاید فیلم Home Team می‌تواند برای طرفداران فیلم‌های کمدی ورزشی یک غنیمت باشید، اما نباید انتظار خاصی از آن داشت.