نقد سریال Only Murders in the Building | فصل دوم

آن‌ها نه‌تنها متهم به قتل بانی فولگر هستند، بلکه سوژه پادکست رقیب نیز شده‌اند. همچنین آن‌ها باید با دیگر اعضای ساختمان آرکونیا که فکر می‌کنند آن‌ها مرتکب به قتل شده‌اند، مواجه شوند. با وجود شروع خوبی که فصل دوم سریال Only Murders in the Building دارد، اما رفته رفته سریال در یک دو راهی قرار می‌گیرد. سریال ازطرفی این وعده را به بیننده می‌دهد که می‌خواهد با همان روش فصل اول به سمت پرونده قتل بانی برود و قاتل را برای بیننده افشا کند.

اما این ایده کم کم مشکلات زیادی را ایجاد می‌کند تا جایی‌که این احساس در بیننده ایجاد می‌شود که آیا سازندگان هر فصل دنبال تکرار یک ایده هستند و تنها قرار است مرکز توجه را از شخصیت چارلز به میبل و در فصل بعد به الیور تغییر دهند؟ خوشبختانه سازندگان سریال تنها قتل‌های داخل ساختمان خیلی زود متوجه می‌شوند که اگر بخواهند با همان سیستم فصل اول پیش بروند، محکوم به شکست هستند. درواقع آن‌ها خیلی زود نشان می‌دهند که نمی‌توانند آن مسیر را دوباره تکرار کنند و به‌جز تکرار آن، با مشکل محتوا هم مواجه هستند.

درواقع ظاهرا دست سازندگان سریال مانند شخصیت‌های آن خالی به‌نظر می‌رسد و حالا از این فرصت استفاده می‌کنند تا روند داستان فصل دوم سریال Only Murders in the Building نسبت به فصل اول آن در مسیری متفاوت‌تری قرار بگیرد. اگر به روند ابتدایی فصل دوم هم توجه کنیم، می‌توانیم شاهد تکرار موضوعاتی مثل یک معشوقه جدید و ناشناس، حضور یک فرد مشهور در ساختمان، داشتن گذشته با مقتول و فردی از ساختمان که مظنون به قتل است، باشیم.

در این بین سازندگان با اپیزودی که در آن شاهد نمایش زندگی آخرین روز بانی فولگر هستیم، توانست نشان دهند که هنوز توانایی خوبی در غافلگیر کردن بیننده دارند. اما تکرار فرمول فصل اول سریال Only Murders in the Building در فصل دوم آن می‌توانست عواقب بدی برای سریال داشته باشد که خوشبختانه از نیمه دوم شاهد تغییر روند کلی سریال هستیم. سریال به‌جای اینکه بیشتر تمرکزش را روی سرنخ‌های مختلف قرار دهد، اینبار کار شخصیت‌ها را سخت‌تر می‌کند و سرنخ زیادی را ارائه نمی‌دهد.

البته ما همچنان شاهد پیچش‌های داستانی تا شک شخصیت‌ها به افراد مختلف هستیم و حتی شخصیتی مثل میبل به‌عنوان قاتل احتمالی بانی هم معرفی می‌شود، اما فصل دوم سریال Only Murders in the Building تلاش می‌کند تا بیشتر به زندگی شخصیت هر فرد بپردازد و همین به نکته مثبت سریال تبدیل شده است. این موضوع باعث شده تا نگاهی عمیق‌تر به هر شخصیت و گذشته آن داشته باشیم و شخصیتی به مراتب انسانی‌تر از سه شخصیت اصلی سریال شاهد باشیم.

حتی این موضوع در مورد شخصیت‌هایی مثل بانی تا دربان ساختمان آرکونیا هم صدق می‌کند که هر یک در بخش خود توانسته‌اند تا به شخصیت‌های به مراتب کامل‌تر و بهتری نسبت به فصل اول تبدیل شوند. شاید فصل دوم سریال Only Murders in the Building از ارائه یک پرونده قتل و راز و رمزهای آن نسبت به فصل اول یک افت و کاهش کیفیت معناداری پیدا کرده باشد، اما سریال توانسته این مشکل را تا حد زیادی در بخش دیگری پوشش دهد تا کمتر به چشم بیاید.

اگر به فصل اول سریال Only Murders in the Building بازگردیم، شاهد قسمتی بودیم که در آن از دید تئو دیماس روایت می‌شد که یکی از اپیزودهای متفاوت و خوب فصل اول بود. حالا در فصل دوم تئو دیماس اینبار در قسمتی که همراه‌با میبل می‌شود، اینبار نگاهی عمیق‌تر و متفاوت‌ار از شخصیت خود را ارائه می‌دهد. اما چرا این قسمت از اهمیت زیادی در سریال برخودار است؟ این اپیزود درواقع نشان می‌دهد که چقدر دیدگاه در مورد شخصی که به شکلی غیر عمد و ناخواسته باعث قتل فرد دیگری می‌شود،‌ می‌تواند متفاوت و بی‌رحمانه باشد.

تئو دیماس البته شخص بی‌گناهی نیست، اما او خود نیز یک قربانی است که درگیر یک اتفاق ناخواسته شده است، ولی باز هم همه او را به چشم یک قاتل بی‌رحمی می‌بینند که در کمال خونسردی عشق زندگی خود را از ساختمان به پایین پرت کرده بوده است. چنین مثال‌هایی مثل در فصل دوم این سریال کمدی زیاد است چنین خطوط داستانی باعث شده است تا فصل دوم از یک سقوط نجات پیدا کند و در عوض یک داستان متفاوت و جالب را ارائه دهد.

اگر بخواهم یک مقایسه کلی کنم، فصل دوم سریال Only Murders in the Building با وجود تمام نکات مثبت و منفی‌اش باز هم پایین‌تر از فصل اول قرار می‌گیرد و آن تازگی، طراوت و خاص بودن فصل اول را هرگز ندارد. بااین‌حال، فصل دوم این سریال کمدی در یک بخش توانسته روی دست فصل اول بلند شود و آن هم پایان بندی فصل دوم است. قسمت پایانی فصل دوم سریال Only Murders in the Building جایی است که بالاخره قاتل مشخص می‌شود.

شاید با یک حساب دو دوتا چارتا هم می‌توانستیم این پیچش داستانی را حدس بزنیم، اما نحوه پیاده‌سازی و افشای آن به‌حدی دقیق و هنرمندانه به تصویر کشیده شده است که بدون شک تا لحظه آخر این صحنه می‌تواند حتی کسانی که به درستی قاتل را حدس زده بودند، به اشتباه بیندازد. در اینجا شاید هویت قاتل از اهمیت ثانویه برخودار باشد و بیشتر نحوه فاش شدن هویت آن در اولویت قرار بگیرد، اما انگیزه آن درواقع نقطه‌ای است که می‌توان آن را دلیلی ساده ولی ترسناک دانست.

درنهایت فصل دوم سریال Only Murders in the Building با پایانی به نسبت تاریک‌تر و بسیار قوی‌تر از فصل اول به پایان می‌رسد، اما مانند فصل اول، شاهد زمینه‌سازی فصل دوم برای فصل سوم نیز هستیم. در پایان شاهد شکل گرفتن یک قتل مرموز دیگر هستیم که دوباره سه شخصیت اصلی داستان درگیر آن خواهند بود، اما چه نکته‌ای باعث می‌شود تا فصل سوم این سریال کمدی بتواند در مسیری متفاوت‌تر قرار بگیرد؟

درواقع سازندگان سریال Only Murders in the Building به این نتیجه رسیدند به‌جای اینکه تمام تمرکز خود را روی قتل‌های داخل ساختمان آرکونیا قرار دهند و دست و بال خود را ببندند، دنیای سریال را گسترش دهند. بدین ترتیب سازندگان سریال در فصل سوم می‌توانند به‌جای اینکه صرفا خود را محدود به ساختمان اتفاقات سریال کنند، در مناطق دیگر شهر به‌دنبال راز و سرنخ‌های قتل باشند و این موضوع می‌تواند باعث شود تا فصل سوم سریال Only Murders in the Building حتی به کیفیتی بالاتر از فصل اول دست یابد.

درکنار درخشش دوباره استیو مارتین، مارتین شورت و سلنا گومز، در فصل دوم سریال تنها قتل‌های داخل ساختمان شاهد حضور شخصیت‌های جدیدی نیز هستیم که بدون شک کارا دلوین مهم‌ترین آن است. اما سریال در اضافه کردن شخصیت جدید مشکل زیاد دارد و شخصیت کارا دلوین درواقع نقش نامشخصی در فصل دوم سریال Only Murders in the Building دارد. شخصیتی که حضورش چندان اهمیتی نداشت و حتی در قسمت‌هایی که نقشی ندارد، عدم حضورش را هرگز احساس نمی‌کنیم.

اگر شخصیت کارا دلوین را از سریال حذف کنیم، چیز مهمی هم از سریال حذف نخواهد شد و جای امیدواری است که در فصل سوم سریال Only Murders in the Building شاهد اضافه شدن و خلق شخصیت‌های قوی‌تر و به مراتب بهتری باشیم. حتی پل راد با اینکه حضور کوتاهی در سریال داشت، اما در همان دقایق کوتاه توانست شخصیت به مراتب بهتر و جذاب‌تری را ارائه کند تا برای دیدن فصل سوم این سریال کمدی هیجان‌زده شویم.

درنهایت فصل دوم سریال Only Murders in the Building با اینکه نمی‌تواند در مجموع بالاتر از فصل اول قرار بگیرد، اما قسمت پایانی آن بدون شک بهترین اپیزودی است که تاکنون برای این سریال ساخته شده است. عملکرد تیم اصلی بازیگران سریال تا کمدی‌های جذابی که برای آن خلق شده، همچنان از نکات مثبت سریال هستند، اما در مقابل پرونده این فصل نسبت به فصل اول افت داشته است. در عوض سریال نگاهی انسانی‌تری به شخصیت‌ها دارد تا یک پایان‌بندی جذاب خلق شود.