نقد سریال هیولا؛ قسمت چهاردهم

چمچاره نقش پررنگی در این قسمت داشت و به جاسوسی تمام‌عیار تبدیل شده بوده که توانست به دفتر شرکت یاران جنگل وارد شود، اما پلیس‌های خوب و قدرتمند قصه سر رسیدند و هرچه او رشته کرده بود، پنبه شد. بخش مربوط به پسر عموی غضنفر و سرقت از شرکت جالب بود ولی از سوی دیگر حسادت همسرش به ثروتمند شدن یکباره هوشنگ را داریم که همواره پایه ثابت چرخه ملال و تکرار سریال هیولا بوده در این قسمت هم تیم سازنده از آن غافل نشده و چند سکانس تکراری و بی‌مزه در این باره دیدیم که از نوشتن درباره آن‌ها صرف نظر می‌کنم.

قسمت چهاردهم سریال هیولا باری دیگر به ما نشان داد قاسم‌خانی و مدیری عملا برنامه‌ای برای پیشبرد خط داستان در این سریال ندارند و برخلاف آنچه در قسمت‌های ابتدایی به نظر می‌رسید قرار نیست ماجرا با ریتم مناسبی پیش برود و روایت آنقدر کند است که پس از پنج قسمت هنوز دست پلیس به هوشنگ نرسیده است! در کنار این عدم پیشروی داستانی، ما هر قسمت سکانس‌هایی را داریم که ربطی به بدنه اصلی آن قسمت ندارند و تکرار مکررات‌اند.

یک بار به خاطر ندارم کارگردان با نمایی همچون «نمای نقطه‌نظر» کمی خلاقیت از لحاظ تصویربرداری به کار بخشیده باشد و از سویی دیگر با به تصویر کشیدن دنیا از نگاه شخصیت‌هایش سعی کند ما را به دنیای آن‌ها وارد کند تا به درکی بهتر از این کاراکتر‌ها برسیم. فقط هر از گاهی تیم سازنده سعی کرده مانی‌شات‌هایی خلق کند که در رسیدن به هدفش کاملا ناموفق بوده است.

بیشترین نمایی که در سریال هیولا دیدیم «نمای متوسط» بود که از آن هم درست استفاده نشده؛ زیرا میزانسن این صحنه‌ها و رفتار شخصیت‌ها آنقدر تکراری است که اجازه به تصویر کشیدن روابط پیچیده میان شخصیت‌ها در چنین قابی داده نمی‌شود و نهایتا چند بحث سطحی و شاید کمی بامزه را بارها و بارها دیدیم که به خیانت اعضای هیئت مدیره خاف، سالن آرایشی و اختلاف طبقاتی محدود می‌شدند.

براساس آنچه در قسمت آینده خواهید دید، بالاخره هوشنگ به دام قانون می‌افتد و همانطور که کامروا به او می‌گوید، آقای شرافت مجبور است به همان زندگی ساده و قبلی خود بازگردد. از سویی دیگر چمچاره پایش به بازداشتگاه و کلانتری باز می‌شود و تنها افرادی که احتمالا مشکلی برایشان پیش نخواهد آمد، اعضای هیئت مدیر خاف هستند مگر اینکه سریال قصد داشته باشد غافلگیرمان کند.