انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank نشان می‌دهد که وجود صداپیشگان سرشناس قرار نیست نرده‌بان نجات یک اثر شود. همراه میدونی باشید.
انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank که با الهام از دوران فئودال ژاپن تولید شده، داستان فرمانروایی گربه‌ها در سرزمین شوگان را دنبال می‌کند که ورود سگ‌ها به آن ممنوع است. تمرکز اتفاقات انیمیشن روی شهر کوچکی است که یک فرمانروا در نظر دارد تا آن را نابود کند تا قصر خود را گسترش دهد. حالا او با انتخاب یک سامورایی سگ و اجرای برنامه‌های شیطانی در نظر دارد تا به اهداف شیطانی خود برسد.
از همان ابتدا و حتی با خواندن خلاصه داستان هم به‌راحتی می‌توان متوجه شد که انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank قرار نیست حرف جدیدی برای گفتن داشته باشد. اما اصولا داستان‌های انیمیشن‌هایی که به‌خصوص برای گروه کودک و نوجوان تولید می‌شوند، همیشه از یک قالب مشخص پیروی می‌کنند و چیزی که آنها را خاص می‌کند، خلاقیت سازنده است. درواقع این سازنده انیمیشن است که با ارائه یک ایده یا قالب تازه تلاش می‌کند تا به انیمیشن خود با وجود داشتن داستان و کلیت کلیشه‌ای، هویت جدید و متفاوتی ببخشد.
البته راه‌حل دیگری هم وجود دارد و آن هم این است که سازندگان به سراغ نام‌های بزرگ و محبوب بروند تا ضمن اینکه تلاشی برای انجام دادن یک کار نسبتا متفاوت نکنند، مشکلات کار خود را نیز بپوشانند. این درواقع دقیقا کاری است که در انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank انجام شده است. انیمیشن پنجه‌های خشم: افسانه هنک جدیدترین انیمیشنی است که توسط بخش فیلمسازی نیکلودئون تولید شده است.
هدف اصلی انیمیشن کودکان است و سازندگان تلاش کرده‌اند تا با طراحی گربه‌های بامزه و دادن رنگ و لعاب به اثر خود، مشکلات انیمیشن خود را برطرف کنند. حتی اگر بگوییم انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank صرفا برای جلب نظر و توجه کودکان تولید شده است، اما باز هم با اثری که واقعا بتواند سرگرم کننده باشد و بتواند حتی کودکان را کاملا سرگرم کند، طرف نیستیم.
انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank در مجموع یک اثر کاملا قابل پیشبینی است و من بیننده به‌راحتی می‌توانم بگویم که چه اتفاقی قرار است از ابتدا تا انتها انیمیشن رخ دهد. شاید بعضی مواقع با خود بگویم که خب همه کارها قرار نیست بی‌نقص و متفاوت باشند، اما حداقل انتظاری که می‌توانیم داشته باشیم این است که با اثری سرگرم کننده طرف باشیم و حداقل در یکبار تجربه تماشا آن بتوانیم لحظات خوبی را درکنار خانواده سپری کنیم.
حالا انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank برای اینکه نظر مخاطب را جلب کند و بتواند مشکلاتش را پوشش دهد، به سراغ چند بازیگر شناخته شده رفته است. بدون شک دیدن ساموئل ال جکسون تا ریکی جرویز می‌تواند برای من بیننده جذاب باشد. حتی دیدن جرویز در یک نقش شرور واقعا جذاب به‌نظر می‌رسد، اما چه می‌شود که سازندگان به‌خوبی از این پتانسیل‌ها استفاده نکنند؟ مشخصا نتیجه کار چیزی است که در انیمیشن پنجه‌های خشم: افسانه هنک می‌توانیم آن را مشاهده کنیم.
متاسفانه بیشتر از اینکه شاهد اجرای خوبی از جکسون یا جرویز باشیم، بیشتر شاهد نام آنها هستیم که برخلاف انتظاری که داریم، آنها واقعا خیلی تلاش خاصی نمی‌کنند. البته این موضوع تا حدی به سازندگان انیمیشن و کاری که از بازیگران می‌خواهند نیز بستگی دارد. در هر حال وقتی از جکسون صحبت می‌کنیم می‌توانیم سابقه صداپیشگی درخشان او را در انیمیشن Incredibles به یاد بیاوریم یا حتی او اجرای خوبی در انیمیشن What If داشته است. اما او در اینجا واقعا کار خاصی نمی‌کند.
البته باز هم اگر بخواهم اجرای جکسون را به‌طور مثال با جرویز یا حتی مایکل سرا که نقش اصلی را بر عهده دارد و متاسفانه از اجراهای ضعیف انیمیشن محسوب می‌شود، می‌توانم بگویم که کار جکسون در انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank باز هم کیفیتی به مراتب بهتر و بالاتر از دیگران دارد. درواقع اجرای جکسون با اینکه کار خاص و متفاوتی از او نیست، اما به‌راحتی می‌تواند به‌عنوان یکی از معدود نکات مثبت انیمیشن یاد شود.
در هر حال در انیمیشن شاهد نام‌های شناخته شده‌ای مثل جکسون، جرویز و سرا تا جایمن هانسو، مل بروکس و میشل یئو هستیم که به‌طور کلی بیشتر آنها در حد اسمی حضور دارند و استفاده خوبی از آنها نشده است. البته جایمن هانسو صداپیشگی شخصیت سومو را در انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank بر عهده داشت که با اینکه خود شخصیت واقعا چیز جدید و خاصی برای ارائه ندارد، اما از شخصیت‌ها خوب و قابل قبول و حتی نسبتا بامزه انیمیشن است.
از صداپیشه‌های انیمیشن عبور کنیم، به نویسندگی و کارگردانی آن می‌رسیم. جلوتر هم گفتیم که انیمیشن چیز جدیدی برای گفتن ندارد و درکنار این موارد شاهد مشکلاتی مثل قابل پیشبینی بودن آن نیز هستیم. به‌طور مثال رابطه شخصیت جیمبو و هنک خیلی زود فاش می‌شود و با اینکه این موضوع باید عنصر غافلگیرکننده انیمیشن باشد، اما شاهد آن هستیم که سازندگان به‌طور عمدی یا غیر عمد دست خود را خیلی راحت فاش می‌کنند.
اما درکنار این موضوع شاهد شوخی‌های سطحی و ساده انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank هستیم که بیشتر شوخی‌ها قرار است در مورد توانایی‌های گربه‌ها و سگ‌ها باشد. سازندگان به‌طور کلی می‌توانستند کمی سلیقه و خلاقیت بیشتری در این موارد به خرج دهند، اما آنها دراین‌میان کار جالبی هم انجام داده‌اند. در طول انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank متوجه می‌شویم که شخصیت‌ها به نحوی روی روند ساخت انیمیشن نقش دارند.
درواقع شخصیت‌ها به شکل بازیگران و عوامل تولیدی به تصویر کشیده شده‌اند که باید تا انتها یک انیمیشن ۸۵ دقیقه‌ای را تحویل استودیو دهند. این بخش انیمیشن بدون شک از نکات جالب انیمیشن است که نشان می‌دهد که اگر سازندگان انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank تلاش بیشتری می‌کردند، می‌توانستند کار متفاوت‌تر و جذاب‌تری هم تحویل دهند. به‌طور مثال ما در طراحی شخصیت‌های انیمیشن شاهد طرح‌های ساده و کاملا پیش و پا افتاده هستیم.
انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank اگرچه باتوجه‌به صحنه پس از پایانش قرار است دارای یک دنباله باشد، اما درنهایت حتی به اثری هم تبدیل نمی‌شود که بتوان آن را برای حداقل یکبار تماشا کردن هم پیشنهاد داد. با وجود نام‌های مطرحی که در انیمیشن وجود دارد، اما متاسفانه استفاده خوبی از آنها نشده است و تنها نام آنها در انیمیشن دیده می‌شود. انیمیشن Paws of Fury: The Legend of Hank درواقع اثری است که نشان می‌دهد چگونه سازندگان در تلاش هستند تا با اسم صداپیشگان مخاطب جذب کنند، اما در آن موفق نیستند.
