مشاور و بیزینس کوچ (Business Coach) دان کندی (Dan Kennedy) در کتاب مدیریت زمان بی‌شوخی برای کارآفرینان، چند گام را برای بهره‌وری بهینه از روزهای پرمشغله و فشرده معرفی می‌کند تا بتوانید از وقت‌تان طلا بسازید. او در این کتاب از تک عادتی صحبت کرده است که حتما یک کارآفرین موفق دارد. با ما همراه باشید تا خلاصه‌ای از دیدگاه او را بخوانیم.
مطمئنم که استثنائاتی هم وجود دارد، اما تا به اینجا، در بیش از ۳۵ سالی که در این باره مطالعه می‌کنم، هرکسی را دیده یا شناخته‌ام که به این مسئله پایبند بوده است به طرزی استثنائی موفق بوده و دیده‌ام هرکسی که این عادت را نادیده گرفته است در کارش شکست خورده است. مگر می‌شود یک عادت به تنهایی آنقدر قدرتمند باشد که واقعا موفقیت یا شکست افراد را تعیین کند؟
آنچه درباره‌ی آن صحبت می‌کنم «وقت‌شناسی» است. بودن در جایی که قرار بوده باشید، در زمانی که قرار بوده باشید، مطابق قولی که داده‌اید، بدون استثناء، بدون بهانه، هربار و همیشه. هرچه از اهمیت این عادت بگویم کم گفته‌ام. اما بعضی از دلایلی که فکر می‌کنم در اهمیت این مسئله نقش دارند را برای‌تان می‌گویم.
اول از همه، وقت‌شناسی به شما حق و جایگاهی می‌دهد که از دیگران انتظار داشته باشید و بخواهید به وقت بیشترین احترام را بگذارند. امکان ندارد بتوانید از دیگران بخواهید به وقت شما احترام بگذارند در حالی که شما به وقت آنها احترام نمی‌گذارید یا کم احترام می‌گذارید. یعنی، اگر وقت‌شناس نباشید، هیچ برگ برنده و هیچ قدرت اخلاقی نخواهید داشت. در صورتی که فرد وقت‌شناس در مقابل کارکنان، کارآموزان، فروشندگان، مشتریان و همه، برگ برنده را در دست دارد.
به نظر من فردی که نتواند به موقع سر قراری حاضر شود، نتواند تعهد خود را به برنامه زمانبندی حفظ کند یا نتواند براساس برنامه‌ی زمانی پیش برود، در موارد دیگر هم قابل اعتماد نیست. احترام گذاشتن به وقت دیگران، میزان توانایی فرد را در احترام به عقیده، دارایی‌ها، حقوق، توافقنامه‌ها و قراردادها نشان می‌دهد. از روی وقت‌شناسی یا عدم وقت‌شناسی فرد می‌توان چیزهای زیادی درباره او فهمید. من هم خودم بر همین اساس تصمیم می‌گیرم که با کسی کار بکنم یا نکنم. و هربار که این قانون خودم را نقض کرده‌ام (که گاهی در کمال حماقت این اتفاق افتاده است) همیشه ضرر کرده‌ام.
بگذارید مثالی برای‌تان بزنم: چندین سال پیش قرار شده بود با کسی که می‌خواست با من کار کند، در فرودگاهی ملاقات کنم. من 90 دقیقه بین دو پرواز وقت داشتم و به همین خاطر قرار شده آنجا همدیگر را ببینیم. قرار گذاشتیم و تأیید کردیم که در زمان ورود من و در گیت ورودی من با هم ملاقات کنیم و بعد برای جلسه به سالن اجتماعات فرودگاه برویم. وقتی رسیدم آن مرد آنجا نبود.
چیزی حدود ۱۰ دقیقه بعد مرا پیج کرد و از من خواست با او در ترمینال اصلی ملاقات کنم چون دیر به فرودگاه رسیده بود. ۱۰ دقیقه طول کشید تا من به ترمینال اصلی رسیدم و ناچار بودیم از زمان جلسه ۱۰ دقیقه کم کنیم تا من وقت کافی برای رسیدن به گیت خودم داشته باشم. یعنی من باید همه این کارها را برای ملاقات با مردی انجام می‌دادم که آنقدر برای حرف خودش و زمان من احترام قائل نبود که برنامه زندگی‌اش را طوری بچیند که در شهر محل اقامتش به موقع به فرودگاه برسد. اگر او نمی‌توانست به تعهد به این کوچکی وفادار بماند چرا باید باور می‌کردم که به تعهد‌های بزرگتر احترام خواهد گذاشت؟
با این حال، باز هم قانون خودم را نقض کردم و این مرد را به عنوان مشتری پذیرفتم. معلوم است که خودم را به چه دردسری انداختم. او دروغ می‌گفت، تقلب می‌کرد و کاملا نامرتب، ناکارآمد و غیرمنطقی بود. مقدار زیادی از زمان من را هدر داد و مجبور شدم برای خلاص شدن از دستش پول زیادی خرج کنم.
حالا بگذارید یکی از ویژگی‌های یک کارآفرین موفق را برای شما فاش کنم! من تنها کسی نیستم که به ارتباط وقت‌شناسی و صداقت پی برده‌ام. آنقدرها هم باهوش نیستم! من فقط تصادفا چیزی را کشف کرده‌ام که عده‌ی زیادی از افراد باهوش، موفق و اثرگذار نه تنها آن را می‌دانند بلکه مخفیانه از آن برای تصمیم‌گیری در مورد اینکه از چه کسی خرید کنند یا نکنند، با چه کسی کار کنند یا نکنند، به چه کسی کمک کنند یا نکنند و به چه کسی اعتماد کنند یا نکنند استفاده می‌کنند. اگر آدم وقت‌شناسی نباشید، کسانی که دوست دارید روی آنها تأثیر مثبتی بگذارید قضاوتی منفی درباره‌ی شما خواهند داشت.
اگر فکر کرده‌اید که یک کارآفرین موفق برای خودش «سیستم‌های» کوچکی برای قضاوت در مورد مردم تعریف نکرده، خیلی ساده هستید. موفق‌ترین آدم‌ها نه تنها چنین سیستم‌هایی دارند، بلکه یک «معیار رد فوری» هم برای خودشان درست کرده‌اند. این معیاری است که به آنها کمک می‌کند در زمان تصمیم گیری در مورد اینکه با چه کسی می‌خواهند سروکار داشته باشند و با چه کسانی نه، صرفه‌جویی کنند.
از دید این آدم‌ها شما فقط به دو دلیل ممکن است برای جلسه دیر بکنید: یا مرده‌اید یا قصد داشته‌اید دیر کنید.
به قول دیل کارنگی:
«اگر می‌خواهید دوست پیدا کنید و روی مردم تأثیر بگذارید، وقت‌شناس باشید. اگر هم می‌خواهید در وقت خود صرفه‌جویی کرده و از خیلی از مشکلات آینده اجتناب کنید، از این معیار برای قضاوت در مورد آدم‌هایی که می‌خواهید با آنها کار کنید استفاده نمایید.»
برگرفته از: entrepreneur.com
