معرفی مستند Welcome to Earth | ویل اسمیت در جستجوی ناشناخته های زمین

سریال به زمین خوش آمدید یک مستند درباره طبیعت است که ویل اسمیت بازیگر، دوبلور، رپر، نوازنده و تهیه‌کننده آمریکایی آن را میزبانی می‌کند. او را به‌خاطر فیلم‌هایی چون من، ربات (I, Robot)، مجموعه پسران بد (Bad Boys)، مجموعه مردان سیاه‌پوش (Men in Black)، لایو اکشن علاءالدین (Aladdin) و ... می‌شناسیم، . او در این مستند به همراه تیمی از متخصصان، کاوشگران، کارشناسان، زیست‌شناسان و دیگر دانشمندان، خود را در موقعیت‌های مخاطره‌آمیزی قرار می‌دهد تا چیزهایی را تماشا کند که پیش‌تر هرگز تماشا نکرده است.

مثلاً او به همراه اریک ویهن مایر کوهنورد حرفه‌ای، و یک آتشفشان شناس به یک آتشفشان فعال که سنگ‌های مذاب خاکستر و آتش به سمت آن‌ها پرت می‌کند، صعود می‌کنند تا به کمک هم چند مانیتور و دستگاه مخصوص در آن منطقه جاسازی کنند تا صداهایی را ضبط کنند که تاکنون شنیده نشده است. دراین‌بین ما با دیگر متخصصان به اعماق اقیانوس سفر می‌کنیم تا کوسه‌های بزرگ و گوشت‌خوار را مانند حیوان خانگی نوازش کنیم یا با مکزیک و عجیب‌ترین فستیوال آن همراه می‌شویم که از هر جشن دیگری پرسروصداتر و مخرب‌تر است تا با ناشناخته‌های جهان بیشتر آشنا شویم.

اما چرا ویل اسمیت؟ بگذارید اول کمی با او آشنا شویم. ویل اسمیت درست مانند نام مستعارش، «The Fresh Prince» در صنعت سینما، شاهزاده جسوری است که همیشه دست به تجربیات جدید و تازه‌ای می‌زند. نام کامل او ویلارد کریستوفر اسمیت جونیور است و در ۲۵ سپتامبر سال ۱۹۶۸ پا به دنیا گذاشت. او از ۱۲ سالگی قدم به دنیای رپ گذاشت و در ۱۶ سالگی با دی. جی. جف تونز آشنا شد که این آشنایی آینده هنری هر دویشان را تغییر داد. او در طول زندگی هنری‌اش توانسته است چهار جایزه گلدن کلوب، ۲ اسکار و یک جایزه گرمی برنده شود و هفته‌نامه نیویورک او سال ۲۰۰۷ به لقب قدرتمندترین بازیگر هالیوود را داد.

از جذاب‌ترین کارهای او می‌توان به فیلم‌های مردان سیاه‌پوش و پسران بد اشاره کرد. نکته جالب‌توجه آن است که او در فیلم در جستجوی خوشبختی با پسر خودش هم‌بازی شد است. آقای اسمیت برای فیلم مردان سیاه‌پوش ۳ بالاترین دستمزد هالیوود را از آن خود کرده است. او تا به امروز دومرتبه ازدواج کرده است. اولین‌بار در سال ۱۹۹۲ با شری زامپینو که فقط سه سال به طول انجامید اما از آن ازدواج پسری به نام ویلارد اسمیت سوم (۱۹۹۲)حاصل شد. بعد از آن در سال ۱۹۹۷ با بازیگری به نام جادا پینکت اسمیتازدواج کرد و از او نیز پسری با نام جِیدن (۱۹۹۸) دارد. دخترشان ویلو نیز در سال ۲۰۰۰ به دنیا آمد.

تماشای ویل اسمیت که به قول خودش بدون آنکه هرگز در یک دریاچه شنا کرده یا از کوهی بالا رفته یا در چادر خوابیده باشد، می‌کوشد خودش را در مکان‌های قرار دهد که کمتر کسی قبل از او پایش را آن‌جا گذاشته بسیار هیجان‌انگیز است و ازآنجایی‌که به سفری متحول‌کننده می‌رود که زندگی و درک خودش و بیننده را تحت‌تأثیر قرار می‌دهد او خودش را وادار می‌کند بر ترس‌هایش غلبه کند تا جهانی که در آن زیست می‌کنیم را تغییر دهد.

این مجموعۀ نشنال جئوگرافیک علاوه‌بر ویل اسمیت بازیگر هایلوودی، تعداد زیادی از دانشمندان معرف و غیرمعروف از سراسر دنیا را کنار هم جمع کرده است و رنگ‌ها و صداها و نورهایی را به تصویر می‌کشد که در زندگی مدرن و شهری و روزمره‌مان کمتر به چشم می‌بینیم.

بچه زمین خوش آمدید را می‌توان نسل نو فیلم‌های مستند دانست که به‌جای آنکه به‌صورت خشک و یکنواخت به‌دست کارشناسان آن رشته‌ها روایت شود، همراه‌با یک سلبریتی که به‌اندازه مخاطب عام در آن رشته به‌خصوص، بی‌اطلاع و بی علم است و خودش هم برای اولین‌بار است که این چیزها را می‌بیند، می‌شنود و تجربه می‌کند، بیان می‌شود. این کار اشتیاق و کنجکاوی خاص و بی‌نظیری به چهارچوب مستند تزریق می‌کند و آن را جذاب‌تر می‌کند و ویل اسمیت این اشتیاق و کنجکاوی خاص را ذاتاً دارد. دیگر نکته مثبتی سریال به زمین خوش آمدید، فیلم‌برداری بسیار زیبا و باکیفیت آن است که از تیمی چون تیم نشنال جئوگرافیک با عکاسی‌های فوق‌العاده‌شان در سرتاسر جهان بر می‌آید. عکس‌های هوایی فوق‌العاده باکیفیت از آتشفشانی فعال، فیلم اسلوموشن جشنواره انفجار آمریکایی جنوبی به‌طوری‌که حتی موج انفجارها قابل دیدن است، موجودات آبی‌رنگ در دل دریاچه و ... همگی با چنان کیفیت فوق‌العاده‌ای فیلم‌برداری شده‌اند که فقط برازنده نام نشنال جئوگرافیک است.

این مستند شش قسمتی برای یافتن اسرار پنهان زمین‌ساخته شده و ساعات فوق‌العاده سرگرم‌کننده‌ای برایتان می‌سازد. این مستند به سبک هالیوودی و تولید شده و فیلمساز دران آرونوفسکی آن را تهیه کرده است. انتخاب ویل اسمیت به‌عنوان میزبان انتخاب بسیار خوبی است. او مردی بامزه، خونگرم، کنجکاو، خوداندیش و پر از احساستی نظیر وجدان کاری و تعلق خاطر به کاری است که دارد انجام می‌دهد. همه ویژگی‌هایی که از او میزبانی فوق‌العاده برای این سریال می‌سازد. مهم‌ترین ویژگی او اما این است که متخصص هیچ یک از موضوعات نیست اما به‌اندازه‌ای فروتن است که بیننده با تمام وجود احساس می‌کند که او مانند خودش است. فردی ناآگاه که عمیقاً مایل است یاد بگیرد و تجربه کند.

در هر قسمت بینندگان با شگفتی بسیار با بخش‌های بکری از طبیعت روبه‌رو می‌شوند که هم آن‌ها را محصور می‌کند و هم دانش آن‌ها را افزایش می‌دهد. البته ویل در این مستند تنها نیست. او به کمک تیم فیلم‌برداری قدرتمندی که با دوربین‌های بسیار زوایای مختلف این سفر را ثبت و تصاویری باور نکردی از این مناظر بدیع به نمایش می‌گذارند همراه است. این مستند طبیعت از نظر بصری بی‌رقیب است. شگفت‌انگیزترین و خیره‌کننده‌ترین تصاویر در هر قسمت یک سریال نمایش داده می‌شوند و نه‌تنها زیبایی وصف‌ناپذیری دارد، بلکه در هر قسمت یک مفهوم علمی و مفهوم‌های پیرامون آن به‌صورت کلی توضیح داده می‌شوند.

با وجود تمام زیبایی‌ها و اطلاعات مفیدی که این مستند به ما منتقل می‌کند، تنها یک نقطه‌ضعف کلی درباره سریال به زمین خوش آمدید وجود دارد، آن هم این است که همه قسمت‌ها کمی بیش از حد کوتاه هستند. هر قسمت به‌طور میانگین حدود ۳۵ دقیقه است و این بدان معنا است که توجه کمی به جزئیات صورت‌گرفته است. مستند توضیحی چندانی درباره ماهیت آن جشنواره آمریکایی جنوبی نمی‌دهد! یا اینکه چگونه آن لکه‌های زیست تابی آبی‌رنگ در دل آب رخ می‌دهند؟ یا اینکه چرا سنجاب‌ها زیر اشعه UV بنفش به نظر می‌رسند؟ یا آن چراغ‌های غول‌پیکر زیر آب به چه دلیل آن‌جا هستند؟

• عرضه دیجیتالی فیلم ‌Bad Boys For Life زودتر از موعد مقرر
• نقد فیلم Aladdin - علاءالدین

منتقدین و صاحب‌نظران توصیه می‌کنند که این سریال را با چشم و گوش و ذهنی باز و درایت کامل تماشا کنید. حتی برای اثربخشی بیشتر می‌توانید قلم و کاغذ بردارید و سؤالاتی که کودک درون کنجکاو شما یعنی پروفسور کوچولویتان ممکن است بپرسد را یادداشت و سرفرصت در باره آن‌ها در اینترنت و کتاب‌ها جست‌وجو کنید.

این سریال، طنزآمیز، دیدنی و بسیار چشم‌نواز است و به یادمان می‌آورد باوجوداینکه در قرن ۲۱ و عصر اطلاعات و ارتباطات زندگی می‌کنیم، باز هم چیزهای زیادی برای یادگرفتن درباره سیاره‌ای که آن را خانه‌مان می‌دانیم، داریم. پیام اصلی این مجموعه نیز، اهمیت روبه‌رو شدن با ترس‌ها و شکست دادن آنهاست. زیرا ما نمی‌توانیم تا آخر عمر برده ترس‌هایمان باقی بمانیم و اجازه دهیم آن‌ها ما را از راه رسیدن به اهدافمان بازدارند. ویل که خود با پا گذاشتن به این سفر اولین نفری است که به خودش فشار می‌آورد و محدودیت‌های خودش را به چالش می‌کشد و با ترس‌هایش دست‌وپنجه نرم می‌کند، به ما توصیه می‌کند که: «با ترس‌هایتان نجنگید بلکه، از آن‌ها انگیزه بگیرید»