معرفی سریال قانون شکنان (The Outlaws) | یک گروه تبهکار هفت نفره

سریال The Outlaws در همین قسمت ابتدایی، انگیزه‌ کاراکترها را روشن می‌کند و برای جهان خود، یک چارچوب معین در نظر می‌گیرد. چارچوبی که در آن، ابتدا شخصیت‌ها به‌طور جداگانه و در فضای مخصوص به خود معرفی می‌شوند و بعد در مکان جمع‌آوری زباله‌ها کنار هم‌ جمع می‌شوند. از پس این جمع‌شدن، آن‌ها را دوباره در چالش با زندگی‌ شخصی‌شان می‌بینیم. سریال از یک موقعیت ساده شروع می‌شود و رانی به جرم دزدی دستگیر می‌شود. سپس کریستین و فرانک نیز به‌طور مجزا معرفی می‌شوند. هدف سریال از این روایت‌های جداگانه را می‌توان در تعمیم جرم به طبقات مختلف اجتماع عنوان کرد و احتمالا تا پایان، این اجتماع جدیدی که هفت مجرم را کنار هم قرار داده، تحولی درون شخصیت‌ها به وجود خواهد آورد.

بر این اساس فیلم‌نامه ازطریق یک روند جزء به کل، ابتدا رانی را نشان می‌دهد و پس از آن به جمعِ بزهکاران می‌رسد. تا پایان قسمت اول هنوز با جرمِ صورت گرفته توسط برخی از این بزهکاران آشنا نشده‌ایم اما آدرس‌هایی که داده می‌شود گویای این حقیقت است که هر یک از این افراد به خاطر یک گناه کوچک قرار است بازخواست شود و بالطبع این گناه نیز، مجازاتی هم‌چون زندان ندارد.

سریال The Outlaws، یک پیرنگ اصلی دارد که به قرارگرفتن این هفت شخصیت کنار هم مربوط می‌شود، یعنی هم‌زیستی شخصیت‌ها در محیطی منسوب به زندان. اما پیرنگ‌های فرعی را رخدادهای خارج از محوطه بریستول شکل می‌دهند. و فیلم‌نامه نویسان در قسمت اول به زندگی شخصی چهار تن از شخصیت‌ها یعنی رانی، کریستین، فرانک و جان نزدیک می‌شوند. در این وهله، فیلم‌نامه زمان را تلف نمی‌کند و با نزدیک شدن به شخصیت‌ها، یک رابطه سمپاتیک میان رانی و کریستین می‌آفریند و با قرار دادن کریستین در یک موقعیت خطرناک، مجال را برای پشیمانی و حسرت فراهم می‌کند. در این بین فیلم‌ساز هر جا که بخواهد به داستان‌های دیگر نیز ورود کند، این کار را ازطریق تدوین موازی انجام می‌دهد و به زندگی هر شخص در ارتباط با محیط زندگی‌اش می‌پردازد.

فیلم‌نامه در خصوص رانی بیشترین وسواس را قائل می‌شود تا جایی که به دام صراحت بیش‌ از اندازه در خصوص چرایی دزدی‌های رانی می‌افتد. در این خصوص ما به غیر از اینکه رفتارهای سخت‌گیرانه والدین رانی را می‌بینیم، شاهد انتقال اطلاعات به‌صورت دیالوگ در صحبتِ رانی با کریستین هستیم که در آن رانی به صراحت، عاملِ تمایل خود به بزهکاری را شرح می‌دهد. این شکل از ارائه اطلاعاتِ روانشناسانه فارغ از اینکه در جهان فیلم‌نامه‌نویسی منسوخ و نخ‌نما شده، حاوی اطلاعات بیش از اندازه گل درشتی است که از حد و اندازه‌های جهان فیلم بیرون می‌زند. در این‌باره بهتر بود تا ما با لایه‌های درونی شخصیت رانی به واسطه‌ی موتیف‌های تصویری آشنا شویم و رفته‌رفته علل این تمایل را دریابیم.

از طرفی سریال در رابطه با شخصیت کریستین یک فضای جبرگونه می‌آفریند. فضایی که در آن کریستین مجبور است به یک عمل ناپسند دست بزند. نوع رابطه او با چند نفر دیگری که به سراغش آمده‌اند مشخص نیست و معلوم نمی‌شود که چرا کریستین باید تسلیم آن‌ها باشد. احتمالا برای رسیدن به پاسخ باید منتظر قسمت‌های بعدی سریال ماند. در این قسمت، فیلم‌نامه از بزرگ‌ترین ضعف شخصیتی کریستین رونمایی می‌کند و آن مربوط‌به خواهرش، اس است. در قسمت‌های بعدی بر طبق قواعد درام باید منتظر کنش‌های مختلف تبهکاران مخالفِ کریستین بر ضد اس بمانیم. احتمالا آن‌ها باز هم بدین طریق کریستین را تحت فشار خواهند گذاشت یا اینکه حوادث دیگر داستان مربوط‌ به تحصیل اس خواهد بود.

در قسمت اول، عاملی که در بخش پایانی تعلیق ایجاد می‌کند ماجرای اسلحه گمشده پلیس است. این اسلحه دقیقا زمانی گم می‌شود که کریستین از رفقای شرور خود یک اسلحه تحویل می‌گیرد. این همزمانی کمی تصنعی به نظر می‌رسد چرا که افسر دیانا یکباره چنین مسئله‌ای را عنوان می‌کند و اصلا نمی‌گوید که این اسلحه برای چه کسی است و از چه زمانی ناپدید شده.

از طرف دیگر آیا این اسلحه‌ای که به‌دست کریستین رسیده، همانی است که پلیس گم کرده؟ حال اگر لودگی‌ها و رویدادهایی که باید منجر به پیدا شدن اسلحه بشوند را به حساب کمدی اثر بگذاریم، بخش مهمی از روایتِ این بخش، زمانی‌که رانی از بازرسی پلیس بیرون می‌آید حذف می‌شود، درواقع با این حذف انرژی‌ای که فیلم‌نامه‌نویس برای ضربه پایانی تعلیق خود تا آن لحظه فراهم می‌کند، به یکباره از بین می‌رود و مشخص نمی‌شود که رانی چطور موفق می‌شود اسلحه را از بازپرسی به سلامت بیرون بیاورد. نکته مهمی که در اینجا باید به آن توجه کرد این است که حتی اگر سریال می‌خواهد با تمهیدی کمیک، روایت را پیش ببرد، باید این کار را بکند، نه اینکه با حذف از زیرِ بار موقعیت‌های مهم شانه خالی کند.

در پایان باید این نکته را گوشزد کرد که سریال قانون شکنان تا پایان قسمت اول بیشتر سعی می‌کند گره‌افکنی کند و در این بین از کنار برخی از موقعیت‌ها، بدون توجه به ظرفیت‌های دراماتیک می‌گذرد. بااین‌حال سریالی است که توانایی سرگرم‌کردن را دارد و پیشنهاد نسبتا مناسبی برای تماشا همراه‌با خانواده است.