معرفی انیمیشن کوتاه Herman Brown is Feeling Down

کسترو درمورد منبع الهامش برای ساخت Herman Brown is Feeling Down می‌گوید: «به‌عنوان یک آدم با اعتماد به نفس بالا، من اضطراب زیادی را در زندگی خود حس می‌کنم. بعضی وقت‌ها حتی کوچک‌ترین و بی اهمیت‌ترین نگرانی باعث می‌شود که هفته‌ها خواب شبانه‌‌ام با مشکل رو‌به‌رو شود و مجبور شوم برای برگشتن به حالت عادی به هر کاری که از دستم برمی‌آید چنگ بزنم. من می‌خواستم با این انیمیشن کوتاه اضطراب درونی همیشگی‌ام را نشان دهم و با روشی روشن و رنگارنگ به جدال با آن بپردازم؛ من قصد داشتم این نگرانی ها را آنطور که هستند و آنگونه که در درون خودم احساسشان می‌کنم به تصویر بکشم.»

از نظر بصری، Herman Brown is Feeling Down بیننده را به یاد کارتون‌های صبحگاهی تلویزیون می‌اندازد؛ آن برنامه‌هایی بسیار ساده اما شیرینی که سعی می‌کردند به کودکان درس‌هایی از اخلاق و زندگی بدهند. کسترو نیز خود اذعان دارد که این انیمیشن را با الگوگیری از برنامه‌های کودک دهه‌ی ۷۰ و ۸۰ میلادی طراحی کرده است؛ او که به‌دلیل هویت و شخصیت خاص و جادوی منحصر‌به‌فرد این سبک طراحی به آن علاقه‌مند شده،‌ معتقد است پرداختن به مشکلات بزرگسالان با زبان ساده‌ی آثار کودک ضمن برخودار بودن از جذابیتی بالا، تأثیرگذار‌تر و اثربخش‌تر است.

همان‌طور که پیش‌تر ذکر شد، این انیمیشن در کالج سلطنتی هنر بریتانیا، جایی که همیشه از آزمایش، راه‌های خلاقانه و نوآوری استقبال می‌شود، تولید شده است. کسترو همیشه علاقه دارد تا پروسه‌ی آثار خود را خیلی ارگانیک طی کند تا دست و بالش برای آزمون و خطا و ایجاد تغییرات مکرر باز باشد. از آنجایی که او می‌خواست ایده‌های مختلفی را در این پروژه آزمایش کند، کسترو با وجود داشتن استوری بردی مشخص درست از ابتدای پروسه‌ی ساخت، صحنه به صحنه‌ی Herman Brown is Feeling Down را به‌صورت جداگانه و با دقت عمل خاصی ساخت. همین مسئله باعث شده است که این انیمیشن با وجود سادگی، از جزئیات لطیف و تکنیک‌های چشم گیر خالی نباشد.

او در رابطه با پروسه‌ی ساخت فیلم و تکنیک‌های به کار رفته در آن توضیح می‌دهد: «از آنجایی که این فیلم از ابتدا در نرم‌افزار After Effects به‌صورت ناپیوسته و مجزا پویانمایی می‌شد، من می‌توانستم با سرعت بیشتری به کار کردن بپردازم و ضمن امتحان کردن ایده‌های مختلف، حس خود نسبت به محصول نهایی را در لحظه متوجه شوم. این پروسه اما بسیار زمان‌بر می‌شد و استرس زیادی را برای من به ارمغان آورد، از همین رو تصمیم گرفتم برای رفع خستگی هم که شده، تصمیم گرفتم در سبک طراحی خود تغییری ایجاد کنم. درنهایت تصمیم گرفتم با فیلم ۳۵ میلیمتری به آزمایش بپردازم. ابتدا با استفاده از مایه‌ی سفید کننده مواد شیمیایی را از روی فیلم‌ها شستم و سپس با جوهر مستقیما روی آن‌ها به طراحی پرداختم.»

او در ادامه می‌افزاید: «این روش به برنامه‌ریزی دقیقی نیاز نداشت؛ من به خودم اجازه دادم که کار را به آرامی و با لذت انجام بدهم و ببینم که محصول نهایی چطور از آب درمی‌آید. نکته‌ی جالب اینجا است که لحظات رخ دادن حمله‌ی اضطراب، آن سکانس‌های چند رنگ، را به این روش ساختم؛ تولید این قسمت از کار آرامش بخش‌ترین و جذاب‌ترین بخش پروژه برای من بود. من برای بخشیدن بافت به تصویر نیاز نبود زحمت خاصی بکشم، چون اسکن کردن فیلم‌ها با وضوح بالا این کار را خود به خود برای من انجام می‌داد و من از نتیجه بسیار راضی بودم. من نمی‌خواستم که این بافت روی پشت زمینه‌ای رنگی گم شود، به همین خاطر برای داشتن بک گراندی سفید، فیلم‌ها را قبل از اسکن کردن روی کاغذ یا منبع نورهای سفید قرار دادم.»

دن کسترو قبل از برگشتن به چند پروژه از جمله فیلمی درباره‌ی افراد سالمندی که در یک بیمارستان بستری هستند، مرخصی کوتاهی از دنیای انیمیشن و فیلم سازی گرفته است. گفتنی است که کسترو Herman Brown is Feeling Down را به‌عنوان استراحتی کوتاه در میان این پروژه‌های سنگین و استرس‌زا تولید کرده است. گفتنی است که البته او در این مدت آنقدرها هم بی کار نبوده و دو مقاله‌ی خواندنی در رابطه با تحصیل در رشته‌ی هنر و ساخت و پخش فیلم‌های کوتاه منتشر کرده است. نظرات خود را در رابطه با این انیمیشن با ما در میان بگذارید.