معرفی انیمیشن کوتاه Hair Love

سونی Hair Love را برای نمایش به همراه انیمیشن انگری بردز ۲ (Angry Birds 2) انتخاب کرد و این مقدمه‌ای برای انتشار گسترده‌ی این اثر بود. متیو ای. چری که سابقه‌ی کارگردانی فیلم‌های کوتاه و قسمت‌هایی از سریال .The O.G را در کارنامه دارد، با Hair Love تصمیم گرفت به دنیای انیمیشن‌ نیز وارد شود. او درباره‌ی انگیزه‌ی خود از نوشتن فیلم‌نامه‌ی این اثر می‌گوید:

من خودم پدر نیستم، اما دوستان زیادی دارم که در سنین جوانی پدر شده‌اند. من دوست داشتم یک خانواده‌ی سیاه پوست جوان را در دنیای انیمیشن ببینم.

Hair Love دیدی را به بینندگان عرضه می‌کند که کمتر در ساخته‌های هالیوود گنجانده شده است. این اثر به گروه ساخته‌های کم، اما در حال گسترش، انیمیشن‌های کوتاه ملحق شده است که توسط افرادی از نژادهای مختلف، که کمتر در اشکال مختلف رسانه خصوصا ساخته‌های هالیوود حضور دارند، ساخته شده‌اند. این دسته از آثار به‌لطف ارائه‌ی روایتی صادقانه از فرهنگ و زندگی نژادهای مختلف، ضمن برانگیختن ستایش مردمی که به‌صورت مستقیم با آن‌ها ارتباط برقرار می‌کنند، باعث آشنایی سایر مردم جهان با جمعیت و فرهنگی که از آن سخن می‌گویند می‌شوند؛ از جمله این آثار می‌توان به انیمیشن کوتاه Sanjay's Super Team، ساخته‌ی سانجی پاتل (Sanjay Patel)، که داستان اختلاف فرهنگی یک پدر هندی و پسرش را که در آمریکا به‌دنیا آمده روایت می‌کند و انیمیشن برنده‌ی اسکار Bao، که روایت‌گر تلاش‌های مادری چینی برای جلوگیری از بزرگ شدن پسرش است، نام‌ برد.

چری در تلاش است با Hair Love به جنگ تصویری غلط و منفی برود که درمورد پدرهای سیاه پوست در ذهن بخشی عظیم از مردم دنیا، به‌خصوص آمریکا، وجود دارد. او در این رابطه می‌گوید:

به کلیشه‌های رایج که می‌رسید، پدرهای سیاه پوست آنقدرها هم خوشنام نیستند؛ آن‌ها می‌گویند که ما تنبلیم، زیر بار هزینه و مسئولیت نمی‌رویم و خانواده‌های خود را ترک می‌کنیم. بیشتر افراد [سیاه پوستی] که من می‌شناسم، به‌شدت نگران بچه‌های خود هستند و سعی می‌کنند همیشه در زندگی آن‌ها دخیل باشند.

این اثر با بودجه‌ای سیصد هزار دلاری که توسط کمک‌های مردمی در کمپین کیک استارتر آن جمع آوری شده بود، ساخته شد. چری با کمک این کمپین توانست دو انیماتور آفریقایی-آمریکایی صاحب نام را به تیم ساخت این پروژه ملحق کند؛ این دو نفر بروس اسمیت (Bruce Smith)، خالق سریال انیمیشنی The Proud Family و اورت داونینگ جونیور (.Everett Downing Jr)، که سابقه‌ی کار کردن روی انیمیشن‌های بزرگی همچون Up و Brave را در کارنامه‌ی خود دارد، بودند. داونینگ می‌گوید:

من در هفته‌ی اول کار کمپین کیک استارتر مبلغی اهدا کردم و توانستم ارتباطی عمیق با فیلم‌نامه‌ی این اثر احساس کنم.

داونینگ به پیشنهاد یکی از اعضای هیئت رئیسه‌ی سونی پیکچرز انیمیشن، که خود بعدا به‌عنوان تهیه کننده‌ در پروژه‌ی Hair Love قبول مسئولیت کرد، به تیم ساخت این انیمیشن ملحق شد. در دست دیگر، اسمیت نیز که نگاه ظریف و زیرکانه‌ی Hair Love به زندگی خانواده‌های آفریقایی-آمریکایی را دوست داشت و از عدم نمایش و پردازش این چنینی شخصیت‌هایی مشابه در انیمیشن‌ها چندان راضی نبود، پیشنهاد حضور در تیم کارگردانی این انیمیشن را قبول کرد.

داونینگ ارتباط خود و اسمیت با داستان Hair Love را اینگونه بیان می‌کند:

بروس یک پدر است، من هم همینطور؛ ما پدرانی سیاه پوست هستیم که می‌خواهیم تجربیاتمان را ازطریق این اثر با بینندگان به اشتراک بگذاریم. شخصیت [پدر] در این انیمیشن یک شخص بزن بهادر یا دلقک نیست. او شبیه به شخصیت‌های سیاه پوستی که بیشتر در فیلم‌ها می‌بینیم نیست. او صرفا در حال گذراندن اوقات خود با خانواده‌اش است.

داستان این اثر تماما به‌وسیله‌ی روایت تصویری بیان می‌شود؛ زوری، پدرش و گربه‌ی خانگی آن‌ها تمام مدت ازطریق زبان بدن و حالت چهره با یکدیگر ارتباط برقرار می‌کنند و به جز صحبت‌های زن حاضر در ویدیوهای آموزشی، صحبت خاصی در طول انیمیشن به گوش شما نمی‌رسد. در این اثر انیمیشن راوی اصلی داستان است و از همین رو Love Hair به اثری با زبان جهانی تبدیل شده است. اسمیت در این رابطه توضیح می‌دهد:

داستان متیو بسیار بی آلایش و صادقانه است، به همین خاطر ما سعی کردیم بخش قابل توجهی از تمرکز خود در اثر را روی حرکات و حالات چهره‌ی شخصیت‌ها بگذاریم و حقیقتی که وجود دارد را از کلیشه‌های بی اساسی که بین برخی از مردم رایج است تمیز دهیم. صحنه‌ای در این انیمیشن وجود دارد که پدر نظاره‌گر تلاش بی‌ثمر دخترش برای مدل دادن به موهایش است؛ او در واکنش کف دست‌هایش را روی هم می‌گذارد، به رو‌به‌رو خیره می‌شود، کمی فکر می‌کند و سپس به ساعتش نگاه می‌کند. ما تمامی این صحنه را با الهام از حرکات متیو چری در یک ملاقات کاری طراحی کردیم؛ چری داشت به این فکر می‌کرد که در یکی از صحنه‌ها دقیقا باید چه کاری را انجام دهد، سپس به ساعتش نگاهی انداخت و گفت «من باید به جایی بروم». من بعد از دیدن این صحنه به انیماتورها گفتم «آیا دیدید متیو چه کرد؟ من از شما می‌خواهم همین حرکات را در انیمیشن بگنجانید.» همین حرکات و اتفاقات معمولی زندگی ما بودند که این انیمیشن را شکل دادند.

انتشار انیمیشن‌های کوتاه مستقل اقدامی نیست که بخواهید انتظار آن را از استودیوهای بزرگی همچون سونی پیکچرز انیمیشن داشته باشید، اما کارن روپرت تالیور (Karen Rupert Toliver)، از مدیران اجرایی سونی، که به‌عنوان پروژه‌ای فرعی روی Hair Love کار می‌کرد، تصمیم گرفت از داستان متیو چری حمایت کند و آن را به نظر بینندگان بیشتری برساند. چری در این رابطه می‌گوید:

برای من این ساخت پروژه یکی از باورنکردنی‌ترین اتفاقات زندگی بود؛ حتی اگر بخواهیم در رابطه با سه فصل حضورم در لیگ N.F.L صحبت کنیم. من پروژه‌ای کوچک را آغاز کردم و ناگهان نظر شرکت بزرگی همچون سونی به آن جلب شد. باید اقرار کنم که ایشان درست از روز اول ساخت Hair Love از آن حمایت کردند.

چری امید دارد که در آینده داستان زوری و پدرش را ادامه دهد. با وجود اینکه بخشی از داستان‌های زوری به‌صورت کتاب کودک موجود است، اما هنوز تصمیمی جدی برای ساخت انیمیشنی با اقتباس از آن‌ها گرفته نشده است. چری اذعان دارد:

ما این فیلم را درست در آخرین لحظه تحویل دادیم و در حال حاضر مشغول به لذت بردن از موفقیت آن هستیم. وقتی آب‌ها از آسیاب افتاد، به ادامه دادن این داستان فکر خواهیم کرد.

نظرات خود را در رابطه با این انیمیشن با ما در میان بگذارید.