در این قسمت از بخش معرفی انیمیشن کوتاه به معرفی انیمیشن خوش‌ساخت و زیبای Desire می‌پردازیم.
محرک‌های بسیار و متفاوتی وجود دارد که باعث می‌شود یک فرد در زندگی شخصی و اجتماعی خود به سمت جلو پیش‌رفته، هر روز را متفاوت از گذشته تجربه و در نهایت به موفقیت دست پیدا کند. ثروت، زندگی راحت، تغییر شیوه حیات و استحکام پایه‌های زندگی تنها بخشی از انگیزه‌هایی هستند که با آن‌ها رو‌به‌رو بوده‌ایم. اما شاید مهم‌ترین و قوی‌ترین محرکی در وجود همه ما کم و بیش وجود داشته و در برخی موارد تمامی سعی و تلاش خود را به کار می‌بیندیم که انکارش کنیم، عنصری به نام «حسادت» است. «حسادت» در واقع شمشیری دو‌لبه است که در کنار فواید و نکات مثبت، در صورت بهره‌گیری نادرست و در راه اشتباه بدون شک به نابودی و فرو‌پاشی شخصیتی منجر خواهد شد.
در انیمیشن کوتاه Desire با چنین رویکردی مواجه هستیم. در کار‌خانه‌ای یک روبات قرمز-رنگ با مدادی در دست ساخته و به کار گرفته می‌شود. روبات بر‌مبنای دستورات تعیین شده به سمت دیواره‌ای حرکت کرده و شروع به کشیدن الگو بر روی دیواره می‌کند. کار روبات بی‌نقص و به کامل‌ترین شکل ممکن است و نمی‌توان در آن اشکالی پیدا کرد. پس از مدتی و سرو‌صدا‌هایی یک روبات دیگر با رنگ و شکل متفاوت نسبت به روبات قرمز وارد محیط کار می‌شود. تفاوت‌های این روبات جدید به ظاهر ختم نشده و او همان کار کشیدن الگو را با سرعتی چند برابر بالاتر انجام می‌دهد. از این مرحله است که حس «حسادت» در وجود روبات قرمز فوران کرده و اشتباه‌های متعدد او آغاز می‌شوند. تمامی این اتفاقات و کامل شدن کار ناتمام او توسط روبات جدید باعث می‌شوند که حس «حسادت» و «گرایش به بهتر شدن» در وجود روبات قرمز بیدار شده و در صدد تغییر خودش بر‌آید. اما این تصمیم او نهایتا به اتفاقاتی ختم می‌شود که روبات قرمز را چنان دگرگون می‌کند که هیچ شباهتی به روز‌های اول زندگی‌اش ندارد.
استودیو رد اکو پست (Red Echo Post) و اسکات تیراف در انیمیشن کوتاه Desire داستانی انسانی را در قالب ربات‌های کوچک و بزرگ روایت کرده و به لایه‌های زیرین شخصیتی انسان‌ها می‌پردازند. میل به بهتر شدن در بنیان همه ما وجود دارد و هیچ‌گاه نمی‌توان حقیقتا این حس را ارضا کرد، زیرا انسان عمدتا به مانند روبات قرمز به افراد موفق‌تر از خودش نگاه کرده و سعی می‌کند شبیه به آن‌ها عمل کند. اما این تصمیم باعث می‌شود که در درجه اول شخصیت منحصر‌به‌فرد وی محو شده و در پایان خود را فراموش کند. در بدترین سناریو اگر در عملی کردن تصمیمش شکست خورد، سعی در نابودی شخص می‌کند. رد اکو پست در ساخت انیمیشن کوتاه Desire از تکنیک‌های سه‌بعدی بهره برده است که نتیجه آن یک اثر زیبا از لحاظ جلوه‌های بصری است. نور‌پردازی، رنگ‌آمیزی، بازتاب نور بر روی سطح فلزی روبات‌ها و کف و جای‌گیری‌های متفاوت دوربین همگی از ویژگی‌های انیمیشن هستند که در همان دقایق اولیه به عینه آن‌ها را مشاهده خواهید کرد.
اما برگ‌برنده Desire مطمئنا طراحی روبات‌های پر‌تعداد انیمیشن است که در عین شباهت‌هایی، کاملا با یکدیگر متفاوت هستند. نوع طراحی چهره روبات‌ها به شکلی نیست که بتوانند حس را به مخاطب انتقال دهند، اما استودیو سازنده برای جبران این کمبود، از اکشن‌ها و حالت‌های قرار‌گیری اجزای روبات‌ها بهره برده است که نمود آن در سکانس کری‌خوانی روبات قرمز به خوبی مشهود است. انیمیشن کوتاه Desire در واقع یک موزیکال است و انتخاب آهنگی که نامی مشابه انیمیشن داشته و راب فترز خوانندگی آن را بر‌عهده دارد، بهترین انتخابی است که سازندگان می‌توانستند داشته باشند. این انیمیشن حتی پتانسیل انتشار به عنوان یک موزیک ویدیو و برگزیده شدن به عنوان یکی از برترین موزیک ویدیو‌های چند سال اخیر را دارد. از موسیقی که بگذریم، به جلوه‌های صوتی خواهیم رسید که حقیقتا استودیو رد اکو پست در آن بی‌نقص عمل کرده است. افکت‌های صوتی انیمیشن از جمله صدای روبات‌ها، ابزار آلات و کارخانه را می‌توان از نقاط قوت انیمیشن دانست.
انیمیشن کوتاه Desire از هر حیث زیبا است، چه از لحاظ جلوه‌های بصری و صوتی و چه از نظر روایت داستانی پند‌آموز و انسانی در پوسته فانتزی و روباتیک. اگر بخواهیم فارغ از تمامی زیبای‌های بصری انیمیشن کوتاه Desire یک هدف و مقصود برای آن تعیین کنیم، این غایت نشان دادن نتیجه «حسادت» افسار‌گسیخته و «میل به بهتر شدن» به هر قیمتی است.
