انیمیشن کوتاه Catherine اثری است در ژانر کمدی سیاه به کارگردانی بریت رائس که نگاهی به دنیای افرادی که علاقه و وابستگی زیادی به حیوانات خانگی خود دارند، می‌اندازد. با معرفی این انیمیشن میدونی را همراهی کنید.
رابطه‌ی انسان و حیوان درست از اول تاریخ جریان داشته است و قدمت داستان‌هایی با محوریت این رابطه‌ی پیچیده نیز به همین درازاست؛ از وابستگی و رابطه‌ی نزدیک انسان با حیوان گرفته، تا رویاررویی خونین آن‌ها در طبیعت، این داستان‌ها همیشه از تنوع و جذابیت خاصی برخودار بوده‌اند. با قدم گذاشتن بشر به عصر مدرن، رابطه‌ی میان انسان و حیوان شکل جدیدی به خود گرفته است و همین مسئله باعث می‌شود زمینه‌های زیادی برای پردازش و بررسی در داستان سرایی به‌وجود بیاید. یکی از این مسائل جدید که کمتر در ادبیات کلاسیک به آن پرداخته شده، مسئله‌ی نگه داشتن حیوانات خانگی، پناه بردن به آن‌ها برای جبران کمبودهای شخصی یا اجتماعی و بررسی واقع گرایانه و به دور از احساس این دسته از روابط است. بریت رائس، طراح و انیمیشن ساز جوان بلژیکی، در Catherine، انیمیشن کوتاه زیبا و رنگارنگ خود، نگاهی تاریک اما در آمیخته با طنز به دنیای صاحبان حیوانات خانگی می‌اندازد. این انیمیشن به‌لطف طراحی چشم نواز، داستان واقع گرایانه و کنکاش احساسات مختلف مورد توجه بینندگان و منتقدان قرار گرفت و توانست جوایز متعددی را برای کارگردان خوش آتیه‌ی خود به ارمغان بیاورد.
داستان این انیمیشن کوتاه حول ماجرای زندگی دختری به نام کترین می‌چرخد. کترین علاقه‌ی زیادی به حیوانات خانگی دارد ولی بیشتر از همه عاشق گربه‌ها، به‌خصوص گربه‌ی کوچک آبی رنگ خود، است. با گذشت زمان، کترین بیشتر و بیشتر به گربه‌اش وابسته می‌شود و از مردم فاصله می‌گیرد؛ این مسئله تا حدی پیش می‌رود که او از نظر روابط اجتماعی به مشکل می‌خورد و حتی متوجه وجود دوایت، پسر همسایه که همیشه سعی در جلب توجه کترین داشته، نمی‌شود. آیا دوایت موفق می‌شود وارد زندگی کترین شود؟
رائس اذعان دارد که این انیمیشن نه‌تنها اثری برای عاشقان گربه‌هاست، بلکه افرادی که از گربه‌ها متنفرند هم می‌توانند از تماشای آن لذت ببرند. به‌طور کلی می‌توان گفت Catherine برخلاف روایت ساده و مستقیم خود، گستره‌ی وسیعی از احساسات را مورد بررسی قرار می‌دهد. این اثر از طرفی داستان بلوغ و پا گذاشتن به بزرگسالی فردی را روایت می‌کند که با مشکلات رایج و آشنایی از جمله کمبود اعتماد به نفس و عدم توانایی در برقراری ارتباط با سایرین دست‌وپنجه نرم می‌کند و در سوی دیگر، به نمایش رابطه‌ی حیوانات خانگی و صاحبان آن‌ها می‌پردازد، سعی می‌کند به مخاطبان نشان بدهد در زیر پوست اینگونه روابط چه می‌گذرد و جنبه‌های زیبا و بعضا ترسناک آن‌ها را زیر ذره بین می‌برد. با وجود تمام این تفاسیر اما تکامل، شکل گیری یا پیشرفت خاصی در شخصیت‌های این اثر دیده نمی‌شود و کترین و دوایت کم و بیش خطی را از ابتدا تا انتهای داستان طی می‌کنند.
رائس در ساخت این اثر الهامات زیادی از زندگی شخصی و احساسات خود گرفته است و به‌نوعی می‌توان آن را یک اتوبیوگرافی با کمی دخل و تصرف خواند. بریت رائس به قدری به گربه‌ها علاقه دارد که می‌گوید دوست دارد در زندگی بعدیش به شکل گربه‌ای با نام «فلافی» به زندگی بازگردد. با وجود علاقه‌ی زیاد رائس به گربه‌ها و حیوانات خانگی، او به این مسئله واقف است که با وجود تمام شیرینی‌ها و لحظات به یاد ماندنی، درنهایت تعادلی در رابطه‌ی انسان و حیوان وجود ندارد و اشخاص نمی‌توانند به امید اینکه جایگزینی برای زندگی اجتماعی خود بیابند به نگه‌داری از حیوانات خانگی بپردازند؛ پناه بردن به چنین روابطی و خارج نشدن از دایره‌ی امن شخصی، فرار از مشکلاتی است که بعضا ریشه‌هایی بسیار عمیق دارند. رائس با درنظرگرفتن تمام این جوانب، اثری را به مخاطب عرضه می‌کند که ضمن پرداختن به موضوعات دلگرم کننده‌ای همچون مسئولیت پذیری، خودشناسی و روابط احساسی، در لایه‌ی زیرین خود به‌صورت غافل گیر کننده‌ای تلخ و هشدار دهنده است.
این انیمیشن در جشنواره‌های زیادی از جمله SXSW 2017 به نمایش درآمد و توانست توجه بسیاری از بینندگان را به خود جلب کند. از نکاتی که بیش از سایر جوانب Catherine را به اثری قابل‌توجه تبدیل می‌کند، روند غیر قابل پیش‌بینی، لحن صریح و شوخ طبعی تاریک این اثر در عین پرداختن به موضوعاتی تامل برانگیز نام برد. در دست دیگر، سبک طراحی زیبا و پالت رنگ گسترده‌ای که رائس برای بیان این داستان نسبتا تاریک و ناراحت کننده استفاده کرده است، Catherine را بیش‌ازپیش به اثری به یادماندنی تبدیل می‌کند. رائس جلوه‌ی بصری خاص استفاده شده در این انیمیشن را با الهام از آثار جولیا پات، انیماتور صاحب نام بریتانیایی که سابقه‌ی کسب جایزه‌ی Emmy را نیز در کارنامه‌ی خود دارد، طراحی کرده و در پایان انیمیشن از پات به‌عنوان یکی از راهنمایان خود نام می‌برد و از او به تشکر می‌پردازد.
برخلاف آنچه ممکن است فکر کنید، این انیمیشن یازده دقیقه‌ای پروسه‌ی ساخت نسبتا بزرگی را پشت سر گذاشته است. استودیو Creative Conspiracy با کمک مالی چند سازمان دولتی و خصوصی بلژیک عهده دار تهیه کنندگی این انیمیشن شد و این موقعیت را برای رائس فراهم کرد تا تیمی متشکل از پنج انیماتور و چندین آهنگساز و طراح پشت زمینه را جمع آوری و رهبری کند. نتیجه‌ی همکاری این تیم بزرگ و حرفه‌ای، اثری شد که از نظر طراحی چشم نواز و بی ایراد است. پشت زمینه‌های حداقل گرایانه این اثر اغلب اوقات خالی هستند و این مسئله باعث می‌شود رائس بهتر بتواند با استفاده از پالت رنگ انعطاف پذیر و گسترده‌ی خود، به انتقال احساسات جاری در داستان بپردازد و فضای حاکم بر اثر را سریعا تغییر دهد. به‌طور کلی، انیمیشن Catherine به سه بخش اصلی تقسیم می‌شود، که هر بخش راوی دوره‌ای خاص از زندگی شخصیت کترین است. هر یکی از این بخش‌ها به‌صورت جداگانه توسط یک انیماتور مجزا طراحی شده و درنهایت رائس این بخش‌ها را به‌صورت هنرمندانه‌ای به هم متصل کرده و عهده دار طراحی صحنه‌های فراواقع گرایانه‌ی بین بخش‌های مختلف داستان شده است؛ این صحنه‌ها ضمن اینکه حاوی پیشرفت بیشتری در داستان نسبت به سایر قسمت‌های انیمیشن هستند، بلکه مرز بین خیال و واقعیت را پشت سر می‌گذارند و به طرز هوشمندانه‌ای به جذاب‌ترین بخش‌های این اثر تبدیل می‌شوند.
رائس بعد از اینکه با کمک شرکت Miyu Distribution انیمیشن Catherine را در بیش از ۲۰۰ نمایشگاه به نمایش درآورد و توانست جوایز بین‌المللی بزرگی همچون اثر برگزیده‌ی بینندگان در جشنواره‌های هیروشیما و Cinequest به‌دست آورد، تصمیم گرفت این انیمیشن را به‌صورت رایگان در اینترنت منتشر کند. او در حال حاضر مشغول به کار کردن روی یک انیمیشن کوتاه جدید و یک اثر تلویزیونی جدید است، که هر دو راوی داستان‌هایی خیال انگیز برای مخاطبان خردسال هستند. نظرات خود را در رابطه با این انیمیشن با ما در میان بگذارید.
