معرفی انیمیشن کوتاه To Build a Fire

انیمیشن To Build a Fire با این جمله آغاز می‌شود:

کسی که تنها سفر می‌کند [از باقی] سریع‌تر است، اما نه وقتی که دمای هوا منفی پنجاه درجه باشد.

- قانون یوکان

داستان انیمیشن راوی ماجرای مردی است که به همراه سگ خود قصد دارد با گذر از منطقه‌ی یوکان به دیدار دوستش برود. کل مسیر از برفی سنگین پوشانده شده و سختی‌های پیش رو یکی دوتا نیستند؛ سرما جانسوز است، موانع پیش رو از دید پنهانند و سگ مرد که به لطف غریزه‌ی خود از خطرات این مسیر نه چندان کوتاه خبردار است، مطیع حرف وی نیست گاها سر به ناسازگاری می‌گذارد. مرد که با احتیاط در برف قدم می‌گذارد، متوجه می‌شود در حال گذر از روی رودخانه‌ی یوکان است. شمرده قدم گذاشتن و احتیاط مرد، از شکسته شدن یخ روی رودخانه و افتادن وی به درون آن جلوگیری می‌کند، اما یخ زیر پای سگ ترک می‌خورد و او لحظه‌ای به درون آب میوفتد اما می‌تواند خود را سریعا بیرون بکشد. به آب افتادن سگ اولین رویداد ناخوشایندی است که در مسیر سفر مرد پیش می‌آید اما متاسفانه آخرین نیست. سفر بعد از استراحتی مختصر ادامه پیدا می‌کند، اما این بار نه سگ، که مرد طعمه‌ی شکستن یخ روی رودخانه می‌شود. او به زحمت از داخل آب بیرون می‌آید اما مشکل اصلی او تازه از اینجا آغاز می‌شود.

برعکس داستان کوتاه اصلی که از وجود یک راوی بهره می‌برد، انیمیشن To Build a Fire به طور کلی اثری تقریبا صامت است. این اثر به خاطر حال و هوای سرد و بی رحم خود و مضومن بقایش، ممکن است فیلم The Revenant (بازگشته) را در ذهن بسیاری از بینندگان تداعی کند، که البته به نظر من بیشتر شباهت این دو اثر به همین نکات ختم می‌شود. همانطور که پیشتر ذکر شد، داستان از نبرد انسان و طبیعت می‌گوید و در آن به طرز قابل تحسینی به شاخه‌های مختلف می‌پرد. در این قصه، شخصیت اصلی طبیعت و خشم آن را دست کم می‌گیرد و به همین خاطر مجازات می‌شود. دومین شخصیت داستان، سگی از نژاد هاسکی است که مرد را همراهی می‌کند. با دقت کمی در روند داستان به راحتی می‌توان مشاهده کرد که سگ سازگاری بیشتری با طبیعت دارد؛ از سرما کمتر آزار می‌بیند، در برابر خطرات چالاک‌تر است و پیوسته‌ به حرکت ادامه می‌دهد. در بطن طراحی شخصیت‌های مرد و سگ و سرنوشتشان، پیامی قابل تامل نهفته شده است؛ انسان یا به کسب دانش از شرایط و پیرامون خود می‌پردازد و سعی می‌کند در راستای اهداف خود با آن‌ها سازگار شود یا باید بهای ناآگاهی و کم کاری خود را بپردازد.

رفتار گوبی با این انیمیشن، بسیار سینمایی است. To Build a Fire با نمایی بسیار عریض از منظره‌ای برفی آغاز می‌شود. نسبت تصویر که تقریبا به ۳:۱ می‌زند باعث می‌شود از همان ثانیه‌های اول متوجه شوید که با یک انیمیشن معمولی سر و کار ندارید. پشت زمینه غالبا در نماهایی وسیع نمایش داده می‌شود و فرصت کافی برای درخشش جزئيات متعدد به‌کار رفته در طراحی محیط داده می‌شود، اما در دست دیگر طراحی ظاهری شخصیت‌ها ساده است و بیشتر تمرکز خرج طراحی حالات چهره و انعکاس احساسات از طریق زبان بدن در این شحصیت‌ها شده است. شاید بتوان گفت که این انیمیشن به نسبت مدت زمان تقریبا طولانی خود، به عنوان اثری کوتاه، زیادی ساده است و اتکای زیادی روی درگیر شدن بیننده با ضرب آهنگ نسبتا کند داستان دارد؛ پایان To Build a Fire قدرتمند و تاثیرگذار است، اما برای بهره مندی از این پایان، باید به پای یکی دو سکانس‌ خسته کننده‌ی طولانی، نسبت به طول کلی فیلم، بنشینید و اجازه دهید که اثر شما را برای آنچه برایتان در نظر دارد، آماده کند.

در کنار زبان بدن فوق العاده‌ و طراحی فوق العاده روان و نرم حرکات در این اثر، موسیقی به عنوان اهرمی دیگر، به کمک انیمیشن می‌آید و تاثیری شگرف در فضاسازی و بار احساسی To Build a Fire می‌گذارد. متیو آلوادو وظیفه‌ی ساخت قطعات موسیقی استفاده شده در این اثر را برعهده داشت که حقا بسیار خوب از پس آن برآمده. موسیقی این فیلم توسط ارکستر سمفونی لندن نواخته شده؛ این اولین باری است که ارکستر سمفونی لندن قطعه‌ای را برای یک اثر کوتاه ضبط کرده است. استفاده از یک گروه ارکستر واقعی و حرفه‌ای برای ساخت موسیقی کار، باعث شده To Build a Fire بیش از پیش جنبه‌ی سینماتیک خود را به رخ بکشد و به اثری استاندارد مبدل شود.

To Build a Fire داستانی کم و بیش پرتنش را روایت می‌کند که نهایتا به پایانی تاثیرگذار و فکر برانگیز ختم می‌شود. این انیمیشن نمونه‌ی خوب اثری است با فضاسازی درست و حسابی؛ نماهای عریض و دور از محیط گسترده‌ی برفی و صداگذاری حرفه‌ای باعث می‌شود که سرما را از پشت صفحه‌ی نمایشگر احساس کنید و بتوانید با شخصیت اصلی داستان همسفر شوید. نظرات خود را راجع به این انیمیشن با ما در میان بگذارید.