معرفی انیمیشن کوتاه Allure

داستان Allure درباره‌ی گروهی از موجوداتی خاص از یک گونه است که در پی یافتن سر منشا نوری که در آن سوی جاده قرار دارد، قصد دارند از عرض این جاده‌ی پر خطر بگذرند. گذر از این جاده آسان نیست، اما اشتیاق نور آنچنان به جان این موجودات افتاده که مهم نیست چند نفرشان در زیر لاستیک خودروهای گذری له شود؛ بالاخره آنان باید از این جاده عبور کنند و به ملاقات منبع نور بروند. اما آیا نور پنهان در بوته‌های آنسوی جاده همان چیزی است که این موجودات انتظار دیدنش را دارند؟

کلمه‌ی Allure به معنای «جذاب بودن» و «به طمع انداختن» است. با وجود آنکه در تحلیل داستان انیمیشن Allure می‌توان چارچوب کلی را مشخص کرد، اما این انیمیشن به‌صورت شخصی با مخاطب ارتباط برقرار می‌کند و هر کس داستان آن را بنا به دید و تجربیات خودش دریافت می‌کند. همانند تمامی فرهنگ‌های جهان، در ادبیات غرب نیز «نور» نماد امید است و اصلا اصطلاح معروف «نور در انتهای تونل» به وجود امید، رهایی و رستگاری بعد از سختی طولانی دلالت دارد. در انیمیشن Allure ولی دیدگاهی بسیار متفاوت درباره‌ی نوری که در انتهای تونل به چشم می‌خورد، ارائه شده. یکی از تعابیری که می‌توان از داستان Allure دریافت، پایان تلخ پا گذاشتن کور کورانه در مسیر آرزوها و اهدافی است که بعضا حتی اطلاعات کافی درباره‌ی آن‌ها نداریم. یکی از مسائلی که اکثر اوقات توسط مردم نادیده گرفته می‌شود، این مسئله است که تلاش و پشت سر گذاشتن سختی‌ها به خودی خود نفس عمل را توجیه نمی‌کند و در سوی دیگر، تضمین کننده‌ی نتیجه‌ و انتهای مطلوب و خوب نیست. خیلی اهداف و دورنماها، درست مثل جانور قاتل حاضر در Allure، آنچه که به نظر می‌رسند نیستند و نور امیدشان تنها طعمه‌ای برای شخصی است که حرص و طمعش به عقلانیت و منطقش غلبه کرده.

انیمیشن The Maker داستانی عمیق، نسبتا پیچیده و بسیار تامل برانگیز را روایت می‌کرد، ولی Zero، دیگر اثر معروف کریستوفر زلوس، با وجود برخوردار بودن از عنصر عمق و تامل برانگیزی، از روایت داستانی ساده‌تری برخوردار بود و حرف خود را خیلی مستقیم‌تر می‌زد. از نظر روایت داستانی، رفتار Allure ترکیبی از نحوه‌ی داستان سرایی کریستوفر زلوس در این دو اثر است. با وجود اینکه دریافت داستان Allure از اثری همچون The Maker راحت‌تر است، اما از نظر پیام نهفته در داستان چیزی از آن کم ندارد و ذهن مخاطب را به خوبی روشن می‌کند.

Allure انیمیشنی در سبک استاپ موشن است. تمامی مدل‌ شخصیت‌ها، بک گراند‌ها و جزئیات انیمیشن به‌صورت دستی ساخته شده‌اند. مدل‌های پر جزئیات و خیره کننده‌ی آثار استودیو Zealous Creative، درکنار داستان‌های احساسی و تأثیرگذار، همیشه از نقاط قوت آن‌ها به شمار می‌رود. تحسین برانگیزترین نکته در رابطه با تکنیک استاپ موشن استفاده شده در Allure و سایر آثار Zealous Creative، ساخت کامل مدل‌ها با استفاده از اشیای واقعی و استفاده‌ی حداقلی از کامپیوتر، حتی در پروسه‌ی متحرک سازی، است. سبک طراحی استفاده شده در Allure از آن چه به‌طور معمول از انیمیشن‌ها انتظار دارید متفاوت است. شخصیت‌ها و محیط به نسبت انیمیشن‌های کلاسیک، نه چشم نواز، که بعضا آزار دهنده و کمی تا قسمتی ترسناک به نظر می‌رسند و همین مسئله به کمک فضاسازی کلی اثر می‌آید و سیستم را کامل می‌کند.

Allure از اغلب آثاری که در چند هفته‌ی گذشته معرفی کردم کوتاه‌تر است. این کوتاهی باعث می‌شود که Allure اثر مناسب‌تری برای تماشای چندین باره باشد، که البته این مسئله خود باعث می‌شود بیشتر بتوان در داستان کوتاه اما پر مغز آن تامل کرد و به کنکاش در سبک طراحی استاپ موشن پر جزئیاتش پرداخت. من شخصا به سایر آثار کریستوفر زلوس علاقه‌ی بیشتری نسبت به Allure دارم، اما این مسئله را نباید جادویی نبودن و عمل کرد ضعیف Allure تعبیر کرد؛ Allure حرف‌های زیادی برای گفتن دارد و همان استاپ موشن دوست داشتنی همیشگی Zealous Creative را به مخاطب ارائه می‌کند، اما مسئله این است که Allure نه در زمینه‌ی مفهوم و عمق می‌تواند در مقابل داستان غنی The Maker قد علم کند و نه از نظر بار احساسی با Zero قابل مقایسه است. با تمام این اوصاف ولی Allure اثری است که ارزش تماشا دارد و بیننده را به تفکر وا می‌دارد؛ چه مسئله‌ای بیش از این دو برای یک فیلم کوتاه اهمیت دارد؟ نظرات خود را در رابطه با این انیمیشن با ما در میان بگذارید.