مرسدس بنز SLR 300 پر رنگ‌ترین و برجسته‌ترین مدل در تاریخ خودروهای مسابقاتی این برند اشتوتگارتی به حساب می‌آید. این خودرو تقریبا بر پایه تکنولوژی مدل بسیار موفق گرندپریکس پیکان نقره‌ای ساخته شده که البته بدنه یک خودروی مسابقه‌ای خیابانی بر روی آن قرار داده شده است.
مرسدس SLR 300 پیروزی‌های مهم و بزرگی را برای برند آلمانی بنز در طول سال ۱۹۵۵ میلادی به دست آورد و نقش خود را در مستحکم کردن موقعیتش به عنوان مدلی افسانه‌ای به نحو احسن ایفا کرد. مرسدس بنز SLR 300 برای فصل ۱۹۵۴ طراحی شد و شرکت نیز مدتی قبل، آنرا در مسابقات ۲۴ ساعته لمانز وارد کرده بود اما با بررسی مختصری، به سرعت آن را از مسابقات کنار کشید و معتقد بود که این خودرو هنوز به طور کامل آماده نشده است.
در اواخر ماه سپتامبر سال ۱۹۵۴ مدل پروتوتایپی از این خودروی افسانه‌ای با وزن خالصی برابر با ۸۶۰ کیلوگرم که شامل دو تایر زاپاس نیز می شد، توانست تا رکورد پیست مونزا را در ۱۲ دور تمرینی بشکند! خودرویی که ظاهری به استحکام یک تانک و چابکی به اندازه گربه های وحشی داشت!
در مورد طراحی خاص این خودرو بد نیست بدانیم که سبک خاص طراحی بخش های مختلف داخلی و خارجی SLR 300 که تحت کد S 196 W شناخته میشود، با تمام دقت و ظرافت رابطه نزدیک خانوادگی خود را با خودروی گرندپریکس Silver Arrow مرسدس به نمایش می‌گذارد، در واقع گرندپریکس Silver arrow را می‌توان الگویی تصور کرد که طراحان SLR 300 با احترام و علاقه‌ای خاص به آن، دست به طراحی و شکل دادن بخش‌های مختلف SLR 300 زده‌اند.
پیشرانه ۲,۹۸۲ سی سی این خودرو با افزایش دو میلیمتری که در قطر سیلندرها و افزایش ۹,۲ میلیمتر که در کورس پیستون‌هایش صورت گرفته بود، قدرتمندترین مدل از پیشرانه هشت سیلندر خطی R 196 W به حساب می‌آمد که توانایی تولید ۲۹۶ اسب بخار را در هفت هزار و ۴۰۰ دور موتور در دقیقه داشت.
البته سرعت پیشنهاد شده برای موتور، قدرت خروجی و حجم باک بنزین با توجه به ویژگی های مسابقه چهارم آن فصل از یک مسابقه با پیچ های زیاد و جاده های پر پیچ و خم مانند مسابقه ایفل در نوربررینگ به یک مسابقه استقامتی مانند لمانز تغییر کرد. این پیشرانه که از جنس سیلومین )نوعی آلیاژسبک وزن با استحکام باالی آلومینیوم( ساخته شده بود، تنها وزن خالصی برابر با ۲۳۵ کیلوگرم داشت و با وجود چنین وزن کمی ویژگی های اسپرتی نفس‌گیری را از خود به نمایش می‌گذاشت. مرسدس SLR 300 در دو مسابقه ایتالیایی فصل نیز قدرت سیستم تعلیق خود را که به صورت جناغی دوبل در جلو و اکسل نوسانی در عقب بود، به رخ همگان کشید.
سازه کلی خودروی اسپرت نیز که به صورت مجزا آراسته و مزین شده بود تنها ۶۰ کیلوگرم وزن داشت و با تغییرات اندکی از مرسدس SL 300 مدل ۱۹۵۲ الهام گرفته شده بود که از جمله این تفاوت ها می‌توان به یک ساختار لوله‌ای شکل به قطر ۲۵ میلیمتر، دیواری به ضخامت یک میلیمتر بیشتر در زیر درها نسبت به سایر قسمت های بدنه و سازه‌های مستحکم تر در بخش سیستم تعلیق برای جذب بهتر ضربات اشاره کرد.
