تام کروز هر سه گلدن گلوب خود را پس فرستاد و شبکه NBC به‌صورت رسمی نوشت که مراسم سال بعد را پخش نمی‌کند. چه اتفاقی برای یکی از جوایز معروف سینمایی و تلویزیونی رخ داده است؟ همراه میدونی باشید.
در سال‌های اخیر مخاطب‌های هنر هفتم شناخت خود از صنعت/هنر عظیم را به‌شدت افزایش داده‌اند. آن‌ها بیشتر از همیشه از پشت پرده‌ها خبر دارند و به مراتب کمتر از گذشته مات‌ومبهوت ظواهر جذاب برخی از رویدادها می‌شوند. سقوط جدی تعداد بینندگان اکثر مراسم‌های جوایز سینما، تلویزیون و موسیقی هم شاید در اصل سرچشمه‌گرفته از همین حقیقت باشد که انسان‌ها بیش‌ازپیش به نظر خود احترام می‌گذارند؛ کمتر گرفتار نظر چند نفر دیگر هستند. اگر یک فیلم را دوست دارند، آن را دوست دارند و اگر یک سریال را نمی‌پسندند، آن را نمی‌پسندند.
شرایط بحرانی Golden Globes به مراتب بزرگ‌تر از مسائل پیش‌آمده برای رویدادهای دیگر به نظر می‌رسد. حتی شاید گلدن گلوب 2022 به‌صورت کامل لغو شود. چرا؟ چگونه انجمن مطبوعات خارجی هالیوود چنین افتضاحی را رقم زد؟
مهم‌ترین نکته راجع به وضعیت فعلی گلدن گلوبز این است که نباید به اشتباه فکر کنید اتفاق بسیار ویژه‌ای طی چند ماه اخیر برای آن رخ داد. حتی نباید فکر کنید که مثلا یک ماجرای قدیمی به‌تازگی کشف شد و به همین خاطر انجمن مطبوعات خارجی هالیوود (Hollywood Foreign Press Association) دارد برای نخستین بار، چوب انجام کارهای اشتباه در گذشته را می‌خورد. بیشتر از ۹۵ درصد اتهاماتی که اکنون به مراسم جوایز گلدن گلوب وارد می‌شود و آن را به وضعیت اسفناک فعلی کشانده است، از سال‌ها قبل آشکار بودند. پس آن‌ها حتی کشف‌های تازه هم نیستند.
نخستین مقالاتی که در رابطه با فساد مالی گلدن گلوب پیدا می‌شوند، نه تولیدشده در وب‌سایت‌ها که متعلق به رونامه‌های شناخته‌شده و قدیمی آمریکایی هستند. برای سال‌های سال، خیلی‌ها می‌دانستند که گلدن گلوب ذاتا از ایرادهای فراوانی رنج می‌برد. اکنون چه اتفاقی افتاد؟ افراد بیشتری به این حقایق پی بردند و به آن‌ها اهمیت دادند. تعداد افرادی که این اطلاعات را کسب کردند، افزایش یافت و صدای آن‌هایی که به چنین سیستم ضعیفی اعتراض داشتند، بلندتر شد.
در نتیجه جنس بحث‌های مرتبط با گلدن گلوب تغییر کرد. شرکت‌ها هم که کم‌کم پی به خراب شدن اوضاع بردند، خود را کنار کشیدند. آمازون، وارنرمدیا و نتفلیکس به‌صورت کامل گلدن گلوبز را تحریم کردند؛ یا به این خاطر که از قبل هم با آن مشکلات خود را داشتند یا به این هدف که همراه‌شده با مخاطب‌های سینما و تلویزیون به نظر بیایند. نتیجه؟ اکنون گلدن گلوب حق نامزد کردن فیلم‌های آن‌ها و جایزه دادن به این آثار را ندارد و مضحک‌تر از گذشته جلوه می‌کند.
تام کروز تمامی جوایز گلدن گلوب خود را داخل جعبه گذاشت و پس فرستاد. شبکه NBC اعلام کرد که در سال ۲۰۲۲ میلادی حتی اگر گلدن گلوب برگزار شود، آن را پخش نمی‌کند! چون معتقد است که تغییر واقعی زمان می‌برد و HFPA (اتحادیه مطبوعاتی خارجی هالیوود) برای تغییر ملموس حداقل تا سال ۲۰۲۳ میلادی باید مشغول انجام کارهای فراوان و از بین فردن مشکلات درونی عظیم خود باشد. همه‌ی این‌ها صرفا پس‌لرزه‌های اتفاق اصلی محسوب می‌شوند؛ بیش‌ازپیش بزرگی ابعاد مسئله را به همه نشان می‌دهند و آن را در رسانه پررنگ‌تر می‌کنند.
البته که بسیاری از مشکلات ساختاری و انکارناپذیر گلدن گلوب گریبان‌گیر بسیاری از مراسم‌های جوایز دیگر هم هستند. ولی شاید شناخت بهتر داورهای اسکار، درک ما از یکی از اساسی‌ترین ضعف‌های گلدن گلوبز را افزایش دهد. مگر نه اینکه برای غالب افرادی که هالیوود را می‌شناسند، اسکار و گلدن گلوب معروف‌ترین مراسم‌ها هستند؟ هرچه قدر هم که رسانه‌ها و رویدادهای دیگر اعتبار یا حتی طرفدارهای خاص خود را داشته باشند، اکثر مردم فقط نام اسکار و گلدن گلوب را شنیده‌اند که به ترتیب توسط آکادمی علوم و هنرهای سینما و انجمن مطبوعات خارجی هالیوود اهدا می‌شوند. آن‌ها با اختلاف بیشترین میزان شناخته‌شدگی بین جوایز سینمایی را دارند.
چه اشخاصی نامزدها و برندگان جوایز اسکار را مشخص می‌کنند؟ چند هزار عضو آکادمی که هرکدام به‌نوعی در جهان فیلم‌سازی نقش دارند. تدوین‌گرهای پذیرفته‌شده در آکادمی علوم و هنرهای سینما، در بخش بهترین تدوین رای می‌دهند. فیلم‌بردارها، کارگردان‌ها و نویسندگان نیز هرکدام در قسمت مربوط‌به خود حق رای دارند. در آخر نیز همه‌ی این چند هزار نفر که افراد متعلق به انواع نژادها، ملیت‌ها و باورها بین آن‌ها حضور دارند، در پروسه‌ای نسبتا پیچیده‌تر رای خود را به بهترین فیلم سال خواهند داد. اینکه به نظر شما زندیا به‌عنوان یکی از اعضای آکادمی چه‌قدر صلاحیت رای دادن برای انتخاب بهترین فیلم سال را دارد، به این مقاله مربوط نیست. اما حداقل چه از لحاظ تعداد و چه از لحاظ جایگاه رای‌دهندگان در جهان واقعی، مراسم اسکار از منطق حداقلی برخوردار است.
بارها و بارها مشخص شد که تعداد قابل توجهی از اعضای آکادمی علوم و هنرهای سینما بدون دیدن اکثر فیلم‌های سال، رای داده‌اند. بسیاری از آن‌ها اعتراف کرده‌اند که حتی همه‌ی فیلم‌های نامزدشده در مراسم را نیز تماشا نمی‌کنند! اسکار از اتهامات دیگر هم مبرا نیست. درصد قابل توجهی از فیلم‌های سینمایی لایق ستایش صرفا به این خاطر که به «سلیقه‌ی اسکار» نمی‌خورند، کوچک‌ترین شانسی برای کسب نامزدی و جایزه ندارند.
در آخر هم مهم‌ترین فاکتور تأثیرگذار روی پیروزی یک فیلم، پولی است که خرج فرو کردن تبلیغات آن در چشم داورها می‌شود. به همین دلیل اسکار هم سقوط سختی را تجربه می‌کند. با همه‌ی این‌ها وقتی بفهمید که جوایز گلدن گلوب براساس آرا چه اشخاصی اهدا می‌شوند، اسکار ناگهان معرکه و زیبا به نظر می‌رسد؛ طوری که احتمالا باید خوشحال شویم که حداقل هنوز تماشاگرهای بسیار بیشتری نسبت به گلدن گلوبز دارد.
انجمن مطبوعات خارجی هالیوود متشکل از ژورنالیست‌های ساکن لس‌آنجلس است که برای رسانه‌های غیرآمریکایی می‌نویسند. در حقیقت روی کاغذ تنها نکاتی که شما را تبدیل به یک رای‌دهنده‌ی انجمن مطبوعات خارجی هالیوود می‌کند به سه مورد محدود می‌شوند؛ سکونت در لس‌آنجلس، مقاله‌نویسی راجع به سینما و تلویزیون برای مجلات و روزنامه‌های کاملا غیرآمریکایی و عدم فعالیت در هر نوع رسانه‌ی آمریکایی. اگر احساس می‌کنید که برخورداری از این سه ویژگی باعث می‌شود که ناگهان فرد رای‌دهنده واقعا هنر سینما را ۱۰۰ها برابر بهتر از شما بفهمد، می‌توانید به گلدن گلوب اهمیت بدهید.
ماجرا خنده‌دارتر هم می‌شود. HFPA کمتر از ۱۰۰ عضو دارد و حتی اگر واقعا مطابق قول خود تا گلدن گلوبز 2023 این اعضا را به شکلی ملموس افزایش دهد، باز هم به کمتر از ۱۲۰ عضو می‌رسد. استودیوها سال‌ها عاشق این حقیقت بودند. چرا؟ چون مراسم گلدن گلوب عملا هر سال فصل جوایز سینمایی و تلویزیونی را آغاز می‌کند. پس تاثیر انکارناپذیری روی جوایز دیگر هم داشته است. از طرفی چون با تعدادی محدود از انسان‌های به‌شدت ناشناخته برای مردم سر و کار داریم، ایجاد کمپین‌های تبلیغاتی مخصوص آن‌ها کار سختی نخواهد بود.
تصور کنید که می‌توانید با راضی کردن ۵۰ نفر به دور از چشم همگان، جایزه‌ای بسیار معروف در مراسمی بسیار بزرگ و شلوغ را تحویل فیلم خود بدهید. معلوم است که استودیوها اصلا مشکلی با این شرایط نداشتند. حتی برخی از فیلم‌سازها و بازیگرها هم همین‌طور؛ از تام فورد، کارگردان فیلم Nocturnal Animals که برای تمامی اعضای HFPA دو ادکلن بسیار گران‌قیمت فرستاد تا سازندگان سریال امیلی در پاریس که چندین و چند عضو HFPA را به بهترین اتاق‌های هتلی بسیار اعیانی در شهر پاریس بردند. یکی از اعضا در وصف این سفر می‌گوید: «با ما مثل پادشاه و ملکه برخورد کردند».
چنین قصه‌هایی بارها و بارها تکرار شده‌اند؛ سفر به ساختمان‌های تفریحی متعلق به افراد بسیار ثروتمند، ملاقات‌های خاص با معروف‌ترین بازیگرها و دریافت انواع‌واقسام هدایا. در سال ۱۹۸۲ میلادی و زمانی‌که پیا زدورا با فیلم ضعیف Butterfly موفق به کسب جایزه‌ی بهترین بازیگر زن تازه‌کار شد، صنعت سینما متعجب به گلدن گلوب چشم دوخت. مدتی بعد کاشف به عمل آمد که نامزد وی تعداد قابل توجهی از اعضای HFPA را به خوش‌گذرانی‌های پرخرج و شلوغ برده است.
تازه بدون شک تعدادی از فسادهای مالی هرگز تا این اندازه عمومی نشدند. اما وجود آن‌ها به طرز عجیبی واضح به نظر می‌آید. در انواع‌واقسام سال‌ها می‌توانید به‌لطف Golden Globes شاهد نامزدی و حتی جایزه بردن آثاری بسیار عجیب باشید؛ فیلم‌ها و سریال‌هایی که نه مخاطب، نه منتقد و نه حتی هیچ مراسم قابل احترام دیگر امکان ندارد که به آن‌ها توجه کند. فیلم Music که حتی سازندگان آن هم به‌تازگی بابت ساخت چنین محصولی عذرخواهی کردند، در متاکریتیک و راتن تومیتوز به ترتیب میانگین نمرات ۲۳ از ۱۰۰ و درصد رضایت ۸ را دارد. نمره‌ی IMDB فیلم Music هم ۳.۱ از ۱۰ است. همه این محصول رنج‌برده از ایرادهای فراوان را نادیده گرفتند. انجمن مطبوعاتی خارجی هالیوود آن را نامزد جوایز گلدن گلوب «بهترین فیلم کمدی یا موزیکال سال» و «بهترین بازیگر زن نقش اول در فیلم کمدی یا موزیکال» کرد!
راستش را بخواهید، اگر یک اتفاق مهم نیافتاده بود حتی با همه‌ی این‌ها هم مشکل خاصی برای گلدن گلوبز پیش نمی‌آمد. استودیوهایی که درکنار شبکه‌ی پخش‌کننده به بهانه‌های مختلف به پرداخت سالانه حدودا ۲ میلیون دلار پول به HFPA راضی شده بودند، از جایزه بردن و نامزد شدن متنفر نیستند. آن‌ها حتی احتمالا روش‌هایی برای مقابله با کمپین‌های برپاشده علیه نژادپرستی انجمن مطبوعات خارجی هالیوود هم پیدا می‌کردند.
آمار بینندگان از راه رسید. مراسمی که در دوران اوج محبوبیت خود حدودا ۲۷ میلیون تماشاگر داشت، اکنون به‌صورت رسمی کمتر از هفت میلیون مخاطب دارد. این عدد تمام معادلات را به هم می‌ریزد. شبکه NBC دیگر تبلیغات قرارگرفته در زمان پخش زنده‌ی گلدن گلوبز را باید به مراتب ارزان‌تر از قبل بفروشد. در نتیجه میل کمتری به پرداخت پول به HFPA خواهد داشت. استودیوها می‌فهمند که دیگر تعداد اندکی از سینماروها کوچک‌ترین اهمیتی برای گلدن گلوب قائل هستند. پس چرا باید انقدر به HFPA هدیه بدهند که اعضای HFPA در سال ۲۰۲۰ میلادی حدودا دو میلیون دلار را بین هم تقسیم کنند؟
اگر نامزدی یا جایزه‌ی گلدن گلوب دیگر فقط یک دهم چند سال قبل می‌تواند روی فروش یا شناخته‌شدگی فیلم تاثیر مثبت بگذارد، چرا باید استودیوها به اندازه‌ی ۱۰ سال قبل وقت و هزینه‌ی خود را صرف جلب توجه چند فرد مغرور کنند که دوست دارند در هتل‌ها با آن‌ها مثل پادشاه و ملکه برخورد شود؟ یکی از اعضای خود HFPA در صحبتی عجیب خطاب به رسانه لس‌آنجلس تایمز می‌گوید که انجمن مطبوعات خارجی هالیوود بیشتر از سینما به مراسم‌ها اهمیت می‌دهد؛ به حضور در سالن‌هایی که کمتر کسی موفق به حضور در آن‌ها می‌شود و داشتن قدرتی که کمتر کسی از آن برخوردار است.
اصلا دلیل اصلی این میزان از بسته بودن فضای پشت صحنه گلدن گلوبز موردی جز این نیست. اگر تعداد افراد حاضر در انجمن مطبوعات خارجی هالیوود زیاد شود، آن‌ها دیگر کمتر از قبل خاص به نظر می‌رسند و مجبور به تقسیم هدایا و پول‌ها بین تعداد بیشتری از افراد هستند. کمیته‌هایی که به شکل درون‌سازمانی و بدون هیچ‌گونه دلیل منطقی ساخته شده‌اند، لو می‌روند و دیگر اعضای HFPA نمی‌توانند به اندازه‌ی گذشته به بهانه‌های مختلف از منابع مالی پول بگیرند و به خود حقوق بدهند.
بسیاری از اعضای انجمن مطبوعات خارجی هالیوود حتی دیگر ژورنالیست‌های فعالی هم نیستند و آن‌چنان در مطبوعات خارجی راجع به فیلم‌ها و سریال‌ها نمی‌نویسند. شغل اصلی آن‌ها همین است که هر سال برای مراسم جوایز گلدن گلوب رای بدهند؛ از مزایا برخوردار باشند، به مهمانی‌ها بروند، هدایا را دریافت کنند و شاید هر از گاهی هم فیلم ببینند. شارون واکسمن در سال ۱۹۹۶ میلادی برای روزنامه واشنگتن پست نوشت: «اکثر مردم نمی‌دانند که بین داورهای گلدن گلوب، یک مهندس بازنشسته، یک صاحب نمایشگاه ماشین و یک فروشنده‌ی لوازم خانگی وجود دارد».
این گروه کوچک که بسیاری از اعضای آن در دوران بازنشستگی خود هستند، از قدرت بسیار زیادی بهره می‌برند. آن‌ها فقط در کل سال باید ۴ مقاله بنویسند». او در ادامه توضیح می‌دهد که بسیاری از افرادی که تمام شروط بیش از حد سخت‌گیرانه‌ی HFPA را هم تیک زده‌اند، به دلایل نامشخص موفق به کسب مجوز ورود نمی‌شوند. نژادپرستی علیه افراد سیاه‌پوست و تمایل بسیار جدی و شدیدا شک‌برانگیز به بسته نگه داشتن گروه، مواردی هستند که حتی در قرن میلادی قبلی هم گلدن گلوب به آن‌ها وابسته بود. در نتیجه وقتی لس آنجلس تایمز چند ماه پیش گزارش جدید را منتشر کرد، صرفا همه به یاد آوردند که یک سیستم فاسد همچنان بعد از چند دهه فاسد مانده است. چه‌قدر غیرمنتظره!
انجمن مطبوعات خارجی هالیوود طی سال‌ها یاد گرفت که چه‌طور شب خوبی را برای ستاره‌های معروف سینمایی رقم بزند. ظاهر این رویداد فوق‌العاده است؛ دوستانه و در عین حال حرفه‌ای. همه مدت‌ها با رضایت کامل به مراسم Golden Globes نگاه می‌کردند. انسان‌های مختلف فعال در جهان فیلم‌سازی هم یک شب مهمانی فوق‌العاده داشتند و هم با آلودگی‌های جریان‌یافته در پشت‌پرده، جایزه بردند و بزرگ‌تر شدند. مقالات مختلف بارها به این نکته اشاره داشته‌اند که در بازه‌های زمانی متفاوت، بازیگرهایی مشخص به‌عنوان «چند دوست خوب HFPA» شناخته می‌شدند. برای نمونه شارون استون پیش از آن که برای فیلم Casino برنده‌ی گلدن گلوب شود، با کادوهای مشخص و پیام‌های جداگانه و بسیار محترمانه از تک‌تک اعضای انجمن مطبوعات خارجی هالیوود تشکر کرد.
آیا امکان دارد که گلدن گلوبز 2023 یک مراسم فوق‌العاده و بدون نقص باشد که از هیچ‌گونه فساد مالی و غیرمالی در پشت‌پرده رنج نمی‌برد؟ برای پاسخ به این پرسش فقط کافی است به واکنش HFPA به اتهام‌های دیگر بنگرید. آن‌ها وقتی یک سال بعد از اعلام نامزدهای یک بخش متهم به نژادپرستی می‌شوند، جایزه را مثلا برای اثبات بی‌گناهی خود در یک بخش دیگر تحویل تنها نامزد رنگین‌پوست می‌دهند. حتی اگر او اصلا دربرابر چهار نامزد دیگر حرفی برای گفتن نداشته باشد. این‌گونه در تلاش برای درست کردن ابرو، شاهد کور شدن چشم خواهیم بود.
در نتیجه شاید بتوان سؤال را به شکل بهتر پرسید. آیا با این حجم از نقاط سیاه پاک‌نشدنی در کارنامه‌ی HFPA، دیگر ما اصلا اهمیت می‌دهیم که چه بلایی سر گلدن گلوب می‌آید؟
