علائم سرطان پانکراس (سرطان لوزالمعده)، علل، تشخیص و درمان آن

سرطان پانکراس (سرطان لوزالمعده) هنگامی به وجود می‌آید که جهش‌هایی در DNA سلول‌های لوزالمعده اتفاق بیفتد. این جهش‌ها باعث می‌شوند تا سلول‌ها به‌شکل کنترل‌ناپذیری رشد کنند و حتی پس از مرگ سلول‌های طبیعی نیز به حیات‌شان ادامه دهند. انباشته شدن این سلول‌ها روی هم می‌تواند باعث تشکیل تومور شود. سرطان پانکراس درصورت عدم درمان، به ارگان‌های اطراف و رگ‌های خونی گسترش می‌‌یابد.

اکثر سرطان‌های پانکراس در سلول‌هایی آغاز می‌شوند که مجراهای لوزالمعده را می‌پوشانند. این نوع از سرطان، سرطان آدنوکارسینوم پانکراس یا سرطان قسمت برون‌ریز پانکراس نامیده می‌شود. این سرطان در موارد نادر می‌تواند در سلول‌های تولیدکننده‌ی هورمون یا سلول‌های نورواندوکرین پانکراس ایجاد شود. این نوع از سرطان‌ها به تومورهای سلول جزیره‌ای، سرطان پانکراس درون‌ریز و تومورهای نورواندوکرین پانکراس نیز معروف هستند.

عوامل خطرساز سرطان لوزالمعده

عواملی که می‌توانند خطر ابتلای شما به سرطان پانکراس را افزایش دهند، عبارتند از:

• التهاب مزمن لوزالمعده (پانکراتیت)؛
• دیابت؛
• سابقه‌ی خانوادگی سندروم‌های ژنتیکی که می‌توانند ریسک ابتلا به سرطان را افزایش دهند، ازجمله جهش ژن BRCA2، سندروم لینچ و سندروم ملانوم خال‌های متعدد غیرمعمول خانوادگی (FAMMM)؛
• سابقه‌ی خانوادگی سرطان پانکراس؛
• سیگار کشیدن؛
• چاقی؛
• سن بالا؛ این بیماری در اکثر افراد پس از ۶۵ سالگی تشخیص داده می‌شود.

مطالعه‌ی گسترده‌ای نشان داد که ترکیبی از سیگار کشیدن، دیابت مزمن و رژیم غذایی غلط، می‌تواند بسیار بیشتر از هر یک از این عوامل به‌طور مجزا، خطر ابتلا به سرطان پانکراس (سرطان لوزالمعده) را افزایش دهد.

سرطان پانکراس چه عوارض و خطراتی به همراه دارد؟

هنگامی که سرطان پانکراس پیشرفت ‌کند، می‌تواند عوارض جانبی زیر را ایجاد نماید:

۱. کاهش وزن

عوامل متعددی می‌توانند باعث کاهش وزن در افراد مبتلا به سرطان پانکراس (سرطان لوزالمعده) شوند. خود سرطان می‌تواند باعث پایین آمدن وزن شود. حالت تهوع و استفراغ ناشی از درمان‌های سرطان یا فشاری که تومور روی معده وارد می‌کند نیز ممکن است غذا خوردن را سخت کند. همچنین ممکن است بدن‌تان در پردازش مواد مغذی موجود در غذاها دچار مشکل شود، چون لوزالمعده‌ی شما شیره‌های گوارشی کافی تولید نمی‌کند.

ممکن است که پزشک‌تان برای کمک به هضم بهتر، برای شما مکمل های غذایی آنزیم لوزالمعده تجویز نماید. سعی کنید با افزودن کالری‌های اضافه و صرف وعده‌های غذایی در موقعیت‌های آرام و بدون استرس، وزن‌تان را حفظ کنید.

۲. زردی (یرقان)

سرطان پانکراس درصورتی که مجرای صفرای کبد را مسدود کند، می‌تواند باعث زردی یا یرقان شود. علائم زردی عبارتند از چشم‌ها و پوست زرد، ادرار تیره رنگ و مدفوع رنگ‌پریده. زردی معمولا بدون درد شکمی اتفاق می‌افتد.

ممکن است پزشک‌ توصیه کند که برای باز نگه داشتن مجرای صفرا، یک لوله‌ی پلاستیکی یا فلزی (استنت) در داخل آن قرار داده شود. این کار به کمک روشی به نام کلانژیوپانکراتوگرافی آندوسکوپیک پس‌رونده (ERCP) انجام می‌شود. درطی ERCP، یک آندوسکوپ از طریق گلو وارد معده و قسمت بالایی روده‌ی کوچک شما می‌شود. سپس از طریق لوله‌ی توخالی کوچکی (کاتتر) که از درون آندوسکوپ عبور می‌کند، رنگی به داخل مجراهای صفراوی و پانکراس تزریق می‌شود. در پایان، تصاویری از مجراها گرفته می‌شود.

۳. درد

ممکن است که تومور در حال رشد بر اعصاب شکم‌تان فشار بیاورد و باعث درد شدید شود. داروهای ضددرد می‌توانند به شما کمک کنند که احساس راحتی بیشتری کنید. ممکن است پرتو درمانی بتواند به‌طور موقت جلوی رشد تومور را بگیرد و شما را تا حدی تسکین دهد.

در موارد شدید، ممکن است که پزشک روشی را پیشنهاد کند که طی آن، به داخل اعصاب شما الکل تزریق می‌شود. این روش که درد را در ناحیه‌ی شکم شما کنترل می‌کند، مسدود کردن شبکه‌ی سلیاک نامیده می‌شود. تزریق الکل باعث از بین رفتن اعصاب‌ می‌شود و پایانه‌های عصبی، دیگر قادر نخواهند بود تا سیگنال‌های درد را به مغز بفرستند، درنتیجه دردی احساس نمی‌شود.

۴. انسداد روده

سرطان پانکراسی که به بخش اول روده‌ی کوچک (دئودنوم یا دوازدهه) گسترش یابد یا روی آن فشار وارد کند، می‌تواند جریان غذای هضم‌شده از معده به روده‌ها را مسدود کند.

پزشک شما ممکن است توصیه کند که برای باز نگه داشتن روده‌ی کوچک، لوله‌ای (استنت) در آن قرار داده شود. گاهی اوقات نیز لازم است تا برای وصل کردن معده به نقطه‌ی پایین‌تری از روده‌ها که توسط سرطان مسدود نشده است، عمل جراحی انجام شود.

پیشگیری از سرطان پانکراس

رعایت موارد زیر در پیشگیری از سرطان پانکراس (سرطان لوزالمعده) مؤثرند:

۱. سیگار نکشید

اگر سیگار می‌کشید، سعی کنید که آن را کنار بگذارید. با پزشک‌تان درمورد استراتژی‌های مناسب برای کمک به ترک سیگار، ازجمله گروه‌های حمایتی، داروها و درمان جایگزین نیکوتین، مشورت نمایید. اگر سیگار نمی‌کشید، هرگز به سراغ آن نروید.

۲. وزن نرمالی داشته باشید

اگر وزن سالم و نرمالی دارید، به فکر تثبیت وزن خود باشید. اگر لازم است وزن‌تان را پایین بیاورید، روند کاهش وزن آهسته و پیوسته‌ای را در پیش بگیرید؛ نیم تا یک کیلوگرم در هفته. برای کمک به کاهش وزن‌تان، ورزش روزانه، رژیم غذایی غنی از سبزیجات، میوه‌ها و غلات کامل و داشتن وعده‌های غذایی کوچک‌تر را باهم ترکیب کنید.

۳. رژیم غذایی سالم را انتخاب کنید

داشتن رژیم غذایی سالم پر از میوه‌ها و سبزیجات رنگارنگ و غلات کامل می‌تواند به کاهش خطر ابتلا به سرطان کمک کند.

اگر در خانواده‌ی شما سابقه‌ی ابتلا به سرطان پانکراس وجود دارد، حتما به یک مشاور ژنتیک مراجعه و با او مشورت کنید. او می‌تواند به کمک شما، سابقه‌ی سلامت خانوادگی‌تان را بررسی کند و تصمیم بگیرد که آیا انجام آزمایش ژنتیک برای تعیین خطر ابتلای شما به سرطان لوزالمعده یا سایر سرطان‌ها ضروری است یا نه.

تشخیص سرطان پانکراس

اگر پزشک‌تان به سرطان لوزالمعده مشکوک شود، ممکن است از شما بخواهد که یک یا چند مورد از آزمایش‌های زیر را انجام دهید:

۱. تست‌های تصویربرداری از اندام‌های داخلی

این تست‌ها به پزشکان کمک می‌کنند که اندام‌های داخلی شما ازجمله لوزالمعده را به دقت بررسی کنند. تکنیک‌هایی که برای تشخیص سرطان پانکراس به کار می‌روند، عبارتند از سونوگرافی، اسکن توموگرافی کامپیوتری (سی‌تی اسکن)، تصویربرداری با تشدید مغناطیسی (ام آر آی) و گاهاً اسکن‌های توموگرافی گسیل پوزیترون (پِت).

۲. استفاده از اسکوپ برای ایجاد تصاویر فراصوت از لوزالمعده

سونوگرافی اندوسکوپیک (EUS)، برای ایجاد تصاویری از لوزالمعده‌ی شما، از یک دستگاه سونوگرافی استفاده می‌کند. این دستگاه از طریق لوله‌‌ای نازک و انعطاف‌پذیر (اندوسکوپ) وارد مری و سپس معده‌ی شما می‌شود و تصاویری از آنها ارائه می‌دهد.

۳. نمونه‌برداری از بافت برای آزمایش (بیوپسی)

بیوپسی، روشی برای نمونه‌برداری از بافت به منظور بررسی آن در زیر میکروسکوپ است. پزشک‌تان ممکن است با وارد کردن یک سوزن از طریق پوست به درون لوزالمعده (آسپیراسیون سوزنی ظریف)، از بافت لوزالمعده نمونه‌برداری کند؛ یا ممکن است که درطول EUS، با هدایت ابزارهای خاصی به درون لوزالمعده، نمونه‌برداری انجام دهد.

۴. آزمایش خون

ممکن است که پزشک، خون‌تان را برای پیدا کردن پروتئین‌های خاصی که توسط سلول‌های سرطانی لوزالمعده ترشح می‌شوند (نشانگرهای تومور) آزمایش کند. تست نشانگر تومور که درمورد سرطان پانکراس (سرطان لوزالمعده) به کار می‌رود، CA19-9 نامیده می‌شود. اما این تست همیشه قابل‌اعتماد نیست و بهترین زمان برای انجام آن چندان مشخص نیست. برخی از پزشکان، سطوح این پروتئین را قبل، درطول و پس از درمان اندازه می‌گیرند.

بعد از تشخیص سرطان پانکراس چه اقداماتی انجام می‌شود؟

اگر پزشک شما تشخیص سرطان لوزالمعده را تأیید کند، در گام بعدی سعی می‌کند تا درجه‌ی (مرحله) سرطان را تعیین نماید. پزشک با استفاده از اطلاعات مربوط به تست‌های مرحله‌بندی سرطان، مرحله‌ی سرطان لوزالمعده‌ی شما را مشخص می‌کند. پزشک با مرحله‌بندی سرطان می‌تواند تصمیم گیری کند که کدام درمان‌ها بیشتر از بقیه برای شما مناسب هستند.

مراحل سرطان لوزالمعده به وسیله‌ی اعداد رومی از ۰ تا ۴ نشان داده می‌شوند. پایین‌ترین مرحله نشان می‌دهد که سرطان محدود به لوزالمعده است اما در مرحله‌ی ۴، سرطان به سایر قسمت‌های بدن گسترش یافته است.

سیستم مرحله‌بندی سرطان همچنان در حال پیشرفت است و روزبه‌روز پیچیده‌تر می‌شود؛ درنتیجه پزشکان می‌توانند در تشخیص و درمان سرطان موفق‌تر عمل کنند. پزشک با توجه به مرحله‌ی سرطان‌تان، بهترین درمان ممکن را به شما توصیه می‌کند.

در مراجعه به پزشک‌تان خجالت کشیدن را کنار بگذارید و از او درباره‌ی میزان تجربه‌اش در تشخیص سرطان لوزالمعده سؤال کنید. اگر شک دارید که ممکن است تجربه‌ی او در این زمینه کافی نباشد، حتما از یک پزشک دیگر وقت بگیرید و با او نیز مشورت کنید.

درمان سرطان پانکراس

درمان سرطان پانکراس به مرحله و محل این سرطان و همچنین سلامت کلی و اولویت‌های شخصی شما بستگی دارد. اولین هدفِ درمان برای اکثر افراد، ازبین بردن سرطان درصورت امکان است. اگر این امر ممکن نباشد، هدف بعدی بهبود کیفیت زندگی فرد و جلوگیری از گسترش سرطان یا وارد آمدن صدمات بیشتر است.

درمان سرطان پانکراس می‌تواند شامل جراحی، پرتو درمانی، شیمی درمانی یا ترکیبی از اینها باشد. اگر سرطان پانکراس پیشرفته باشد و این درمان‌ها نیز مؤثر واقع نشوند، پزشک شما تسکین علائم (مراقبت تسکینی) را توصیه خواهد کرد که باعث می‌شود تا حد ممکن احساس راحتی کنید.

۱. جراحی

جراحی‌هایی که در افراد مبتلا به سرطان پانکراس انجام می‌شود، عبارتند از:

جراحی تومورهای سر پانکراس

اگر سرطان شما در سر پانکراس قرار داشته باشد، ممکن است که عمل جراحیِ ویپل به شما توصیه شود (پانکراتیکودئودنوستومی).

روش ویپل از نظر تکنیکی، جراحی سختی برای برداشتن سر پانکراس، قسمت اول روده‌ی کوچک (دئودنوم)، کیسه‌ی صفرا و بخشی از مجرای صفراوی است. در برخی موارد، قسمتی از معده و گره‌های لنفاوی مجاور نیز برداشته می‌شوند. جراح، بخش‌های باقی‌مانده از پانکراس، معده و روده‌ها را مجددا به هم وصل می‌کند تا شما قادر به هضم غذا باشید.

جراحی تومورهای بدنه و دُم پانکراس

جراحی برداشتن سمت چپ (بدنه و دم) پانکراس، پانکراتکتومی دیستال نامیده می‌شود. جراح ممکن است طحال شما را نیز بیرون بیاورد.

جراحی برداشتن کل لوزالمعده

در برخی موارد لازم است تا تمام لوزالمعده برداشته شود. این جراحی، پانکراتکتومی کلی نامیده می‌شود. شما بدون لوزالمعده نیز می‌توانید زندگی نسبتا نرمالی داشته باشید، اما به درمان جایگزین مادام‌العمر با آنزیم و انسولین نیاز دارید.

جراحی تومورهایی که به عروق خونی اطراف گسترش یافته‌اند

بسیاری از افراد مبتلا به سرطان پانکراس پیشرفته، شرایط لازم را برای انجام روش ویپل یا سایر جراحی‌های پانکراس ندارند، چون تومورهای آنها، عروق خونی اطراف را دربرگرفته‌اند. جراحان باتجربه و متخصص در تعداد معدودی از مراکز پزشکی ایالات متحده، این عمل‌های جراحی را با برداشتن و بازسازی بخش‌هایی از عروق خونی برخی از بیماران خاص انجام می‌دهند.

خطر خونریزی و عفونت در تمام این جراحی‌ها وجود دارد. بعضی از افراد به این دلیل که در تخلیه‌ی معده مشکل دارند (تأخیر در تخلیه‌ی معده) پس از جراحی دچار تهوع و استفراغ می‌شوند. پس از انجام هر یک از این روش‌ها، باید انتظار دوره‌ی نقاهت طولانی را داشته باشید. شما چندین روز در بیمارستان بستری می‌شوید و پس از آن باید چند هفته در خانه استراحت کنید.

تحقیقات گسترده نشان می‌دهند که اگر جراحی سرطان پانکراس توسط جراحان متبحر و در مراکزی انجام شود که جراحی‌های زیادی از این دست در آنها صورت می‌گیرد، عوارض بسیار کمتری ایجاد می‌کند. حتما درمورد میزان تجربه‌ی بیمارستان و جراح موردنظرتان در رابطه با جراحی سرطان پانکراس پرس‌وجو کنید. اگر در این زمینه تردید دارید، نظر پزشک دیگری را نیز جویا شوید.

۲. شیمی درمانی

شیمی درمانی، روشی است که طی آن از داروهایی برای از بین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کنند. این داروها می‌توانند به‌صورت وریدی یا خوراکی مصرف شوند. ممکن است که درمان شما توسط یک یا ترکیبی از داروهای شیمی درمانی، انجام شود.

شیمی درمانی می‌تواند با پرتو درمانی نیز ترکیب شود (کمورادیوتراپی). به‌طور معمول، کمورادیوتراپی برای درمان سرطانی که تا ارگان‌های نزدیک به پانکراس گسترش یافته است، به کار می‌رود. در مراکز تخصصی پزشکی، ممکن است که این ترکیب پیش از عمل جراحی و به منظور کمک به کوچک شدن تومور به کار رود. گاهی اوقات، از این روش پس از عمل جراحی و به منظور کاهش احتمال عود مجدد سرطان پانکراس نیز استفاده می‌شود.

در افراد مبتلا به سرطان پانکراس پیشرفته، شیمی درمانی اغلب برای کنترل پیشرفت سرطان و افزایش نرخ بقا به کار می‌رود.

۳. پرتو درمانی (رادیوتراپی)

روش پرتو درمانی از پرتوهایی با انرژی بالا، که بعضا از اشعه‌های X و پروتون‌ها ساخته می‌شوند، برای ازبین بردن سلول‌های سرطانی استفاده می‌کند. ممکن است که شما قبل یا بعد از جراحی سرطان، تحت پرتو درمانی قرار بگیرید، که اغلب در ترکیب با شیمی درمانی انجام می‌شود. اگر سرطان شما به وسیله‌ی جراحی درمان نشود، ممکن است پزشک‌تان ترکیبی از شیمی درمانی و پرتو درمانی را توصیه کند.

رادیوتراپی معمولا توسط دستگاهی انجام می‌شود که اطراف بدن شما در حرکت است و پرتوها را به نقاط خاصی روی بدن‌تان (تابش پرتو خارجی) هدایت می‌کند. در مراکز تخصصی پزشکی، ممکن است که رادیوتراپی درطول جراحی انجام شود (intraoperative radiation یا رادیوتراپی حین جراحی).

رادیوتراپی معمولا از اشعه‌های X برای درمان سرطان استفاده می‌کند. برخی مراکز پزشکی، رادیوتراپی با پرتو پروتون را ارائه می‌دهند که می‌تواند گزینه‌‌ای درمانی برای برخی از افراد مبتلا به سرطان پانکراس پیشرفته باشد.

۴. آزمایشات بالینی

آزمایشات بالینی، مطالعاتی برای آزمایش درمان‌های جدیدی مانند درمان سیستمیک، و روش‌های جدید جراحی یا پرتو درمانی هستند. اگر ثابت شود که درمان مورد بررسی ایمن‌تر و مؤثرتر از درمان‌های فعلی است، می‌تواند به عنوان یکی از درمان‌های استاندارد جدید برای مراقبت از بیماران سرطانی تبدیل شود. آزمایشات بالینی برای سرطان پانکراس، به شما این امکان را می‌دهند که درمان هدفمند، داروهای شیمی درمانی، ایمونوتراپی (ایمنی درمانی) یا واکسن‌های جدید را امتحان کنید.

آزمایشات بالینی، درمان بیماری را تضمین نمی‌کنند و ممکن است عوارض جانبی جدی یا غیرمنتظره‌ای داشته باشند. از سوی دیگر، آزمایشات بالینی سرطان، برای حصول اطمینان از داشتن حداکثر ایمنی، به‌ دقت تحت نظارت قرار می‌گیرند. به‌علاوه آنها دسترسی به درمان‌هایی را ممکن می‌سازند که در شرایط عادی در دسترس شما نیستند.

درمورد اینکه کدام‌یک از آزمایشات بالینی می‌توانند برای شما مناسب باشد، با پزشک‌تان صحبت کنید.

۵. مراقبت حمایتی (تسکینی)

مراقبت تسکینی، مراقبت پزشکی ویژه‌ای است که بر تسکین درد و سایر علائم بیماری‌های جدی تمرکز می‌کند. متخصصان مراقبت تسکینی، با شما و اعضای خانواده‌‌ی شما و همچنین سایر پزشکان شما کار می‌کنند تا برای تکمیل روند مراقبت فعلی‌تان، حمایت اضافه‌ای را ارائه دهند. مراقبت تسکینی می‌تواند درحین انجام درمان‌های تهاجمی، همچون جراحی، شیمی درمانی و پرتو درمانی انجام شود.

هنگامی که مراقبت تسکینی در کنار سایر درمان‌های مناسب به کار رود (حتی کمی بعد از تشخیص) می‌تواند به افراد مبتلا به سرطان کمک کند تا احساس بهتری داشته باشند و مدت طولانی‌تری عمر کنند.

مراقبت تسکینی توسط تیم‌هایی از پزشکان، پرستاران و سایر متخصصان آموزش‌دیده ارائه می‌شود. هدف این تیم‌ها، بهبود کیفیت زندگی برای افراد مبتلا به سرطان و خانواده‌های آنهاست. مراقبت تسکینی با مراقبت آسایشگاهی یا مراقبت‌های پایان زندگی متفاوت است.

۶. طب جایگزین

ممکن است که بعضی از روش‌های طب جایگزین و فراگیر، به کاهش علائم و نشانه‌هایی که به دلیل سرطان یا درمان‌های سرطان تجربه می‌کنید، کمک کنند.

درمان‌هایی که به شما کمک می‌کنند تا با اضطراب‌تان مقابله کنید

افراد مبتلا به سرطان اغلب دچار اضطراب می‌شوند. برخی تحقیقات نشان می‌دهند که اضطراب در افراد مبتلا به سرطان پانکراس (سرطان لوزالمعده)، بیشتر از کسانی است که به سایر انواع سرطان‌ها دچار می‌شوند.

اگر اضطراب‌تان شدید باشد، ممکن است که دچار اختلالات خواب شوید و دائما درمورد سرطان‌تان فکر و خیال کنید. همچنین احتمالا غمگین خواهید بود یا دچار عصبانیت می‌شوید.

درمورد احساساتی که تجربه می‌کنید، با پزشک‌تان صحبت کنید. متخصصان می‌توانند به شما در سازمان‌دهی و مدیریت احساسات به شما کمک کنند و یاری‌تان کنند راه‌هایی برای مقابله با آنها پیدا کنید. در برخی موارد، ممکن است که نیاز به مصرف دارو داشته باشید.

طب یکپارچه و درمان‌های جایگزین نیز می‌توانند در غلبه بر اضطراب به شما کمک کنند. برخی از نمونه‌هایی که می‌توانند برای شما مفید باشند، عبارتند از:

• هنردرمانی؛
• ورزش؛
• مراقبه؛
• موزیک درمانی؛
• تمرینات آرامش‌بخش؛
• معنویت درمانی.

اگر به این گزینه‌های درمانی علاقه‌مند هستید، در این رابطه با پزشک‌تان صحبت کنید.

مقابله و حمایت از مبتلایان به سرطان پانکراس

دانستن این موضوع که به بیماری مرگبار و خطرناکی دچارید، می‌تواند شما را به‌شدت بهم بریزد. برخی از پیشنهادهای زیر می‌توانند به بهتر شدن حال شما کمک کنند:

۱. نکات ضروری درمورد سرطان لوزالمعده را یاد بگیرید

درمورد بیماری‌تان اطلاعات کافی جمع کنید تا بتوانید بهترین تصمیمات ممکن را در رابطه با روند مراقبتی و درمانی‌تان اتخاذ کنید. از پزشک‌تان درمورد جزئیات بیماری و گزینه‌های درمانی سؤال کنید. از او بخواهید منابع قابل‌اطمینانی را برای کسب اطلاعات بیشتر به شما معرفی کند. اگر قصد دارید که خودتان تحقیق کنید، می‌توانید از مؤسسه‌ی ملی سرطان و انجمن سرطان پانکراس شروع کنید.

۲. سیستم پشتیبانی درست کنید

از دوستان وخانواده‌ی خود بخواهید تا برای شما یک شبکه‌ی حمایتی تشکیل دهند. ممکن است آنها پس از تشخیص سرطان شما احساس درماندگی و بهت‌زدگی کنند. کمک کردن به شما با انجام کارهای ساده، روحیه‌ی آنها را نیز بهتر خواهد کرد و از آنجا که شما دیگر مجبور نیستید تا نگران انجام یک‌ سری از وظایف خاص باشید، بیشتر احساس آرامش خواهید کرد. به آنها بگویید که در چه کارهایی می‌توانند به شما کمک کنند، مثلا درست کردن وعده‌های غذایی یا رفتن نزد پزشک.

۳. کسی را برای صحبت کردن پیدا کنید

گرچه دوستان و اعضای خانواده می‌توانند بهترین هم‌صحبت‌های شما باشند، اما در برخی موارد، آنها به‌خاطر شوک ناشی از تشخیص بیماری شما در وضعیت مساعدی به سر نمی‌برند. در چنین مواردی، صحبت کردن با مشاور، مددکار اجتماعی – پزشکی، روحانی یا مشاور مذهبی می‌تواند مفید باشد. از پزشک‌تان بخواهید تا شما را به فردی مناسب معرفی کند.

۴. با سایر افرادی که از سرطان نجات پیدا کرده‌اند، ارتباط برقرار کنید

ممکن است از طریق برقراری ارتباط با سایر نجات‌یافتگان از سرطان، احساس بهتری پیدا کنید. برای یافتن گروه‌های حمایتی سرطان در محل زندگی‌تان، با دفتر انجمن سرطان شهرتان تماس بگیرید. این انجمن، شما را با افرادی آشنا می‌کند که قبلا با این بیماری دست‌وپنجه نرم کرده‌اند و شما می‌توانید از طریق تلفن، ایمیل یا حتی به‌صورت حضوری با آنها در ارتباط باشید.

۵. به مراقبت آسایشگاهی فکر کنید

مراقبت آسایشگاهی از بیماران لاعلاج و خانواده‌هایشان حمایت می‌کند و آنها را تسکین می‌دهد. این کار با کمک پرستاران، مددکاران اجتماعی و داوطلبان آموزش‌دیده، به خانواده و دوستان بیمار امکان می‌دهد که از عزیزشان در خانه یا آسایشگاه مراقبت نمایند و زمینه‌های آسایش او را فراهم کنند. همچنین مراقبت آسایشگاهی، از افراد بیمار و نزدیکان آنها از نظر اجتماعی، عاطفی و معنوی حمایت می‌کند.