HIV (اچ‌‌آی‌وی) ویروس خطرناکی است که از طریق سرنگ آلوده، رابطه‌ی جنسی پرخطر، فراورده‌های خونی و حتی از مادر به نوزاد منتقل می‌شود. بسیاری از مردم فکر می‌کنند که HIV همان ایدز است و فرد مبتلا به آخر خط رسیده است، اما درواقع این‌طور نیست. فرد آلوده به ویروس HIV حدودا ۱۰ سال با بیماری ایدز فاصله دارد. او در صورتی به ایدز مبتلا می‌شود که در همان مراحل اولیه متوجه‌ی HIV نشود و درمانش را آغاز نکند. در واقع ایدز، مرحله‌ی نهایی HIV است و هیچ درمانی ندارد. مقاله‌‌‌ی زیر، شما را با علائم اولیه ایدز و مراحل مختلف HIV آشنا می‌کند.
علائم اولیه ایدز و HIV چه هستند و کِی ظاهر می‌شوند؟
هنگامی‌که بحث عفونت HIV می‌شود، دانستن علائم اولیه آن مهم است. تشخیص زودهنگام این عفونت می‌تواند به فرد بیمار اطمینان دهد که فورا درمان مناسب را دریافت می‌کند. درمان سریع و به‌موقع HIV، می‌تواند این ویروس را کنترل کند و احتمالا باعث کُند شدن روند پیشرفت آن و ابتلا به ایدز می‌شود.
در بسیاری از اوقات، علائم مرتبط با آنفولانزا جزء اولین نشانه‌های HIV هستند. علائم اولیه ایدز و HIV عبارت‌اند از :
- سردرد؛
- تب؛
- خستگی؛
- تورم گره‌های لنفاوی؛
- گلودرد؛
- بثورات جلدی؛
- درد عضلانی و مفصلی؛
- زخم‌های دهانی؛
- زخم‌های تناسلی؛
- تعریق شبانه؛
- اسهال.
به‌گفته‌ی وزارت بهداشت و خدمات انسانی ایالات متحده، علائم اولیه ایدز و HIV معمولا در عرض یک تا دو ماه از سرایت آن بروز می‌کنند، اگرچه می‌توانند دو هفته پس از قرارگیری در معرض این عفونت نیز ظاهر شوند. بااینحال بعضی از افراد پس از آلوده شدن به ویروس HIV، هیچ‌گونه علائم اولیه‌ای ندارند. به همین دلیل، انجام آزمایش برای تشخیص HIV بسیار مهم است.
انجام آزمایش
دادن آزمایش ایدز می‌تواند بسیار استرس‌آور باشد اما واقعا مهم است. یک فرد آلوده به HIV حتی بدون داشتن هیچ‌گونه علائمی، هنوز هم ناقل این عفونت است و می‌تواند از طریق تبادل مایعات بدنی، این ویروس را به‌راحتی به دیگران منتقل کند. انجام یک آزمایش HIV، تنها راهی است که مشخص می‌کند آیا فرد به این بیماری مبتلا هست یا خیر. بنابراین هرکس باید هوشمندانه عمل کند، از روابط جنسی پرخطر پرهیز کند و از این طریق از دیگران محافظت نماید. کسی که از نظر جنسی فعال است، از سرنگ‌های مشترک استفاده کرده است یا دلایل دیگری دارد که فکر می‌کند ممکن است به HIV آلوده شده باشد، باید با پزشک خود صحبت کند.
مراحل HIV
علائم HIV بسته به مراحل عفونت می‌توانند متفاوت باشند.
مرحله‌ی اول
اولین مرحله‌ی HIV به عفونت HIV حاد یا اولیه معروف است که سندروم حاد ویروسی نیز نامیده می‌شود. اکثر افراد در طول این مرحله، علائمی شبیه آنفولانزا را تجربه می‌کنند که ممکن است به‌راحتی با عفونت تنفسی یا گوارشی اشتباه گرفته شود.
مرحله‌ی دوم
مرحله‌ی بعدی، دوره‌ی نهفتگی بالینی است. در این مرحله از فعالیت ویروس کاسته می‌شود اما همچنان در بدن فرد آلوده وجود دارد. فرد هیچ‌گونه علائمی ندارد اما ویروس در حال گسترش‌یافتن است. این دوره‌ی نهفتگی می‌تواند ده سال یا بیشتر طول بکشد. بسیاری از افراد در طول این دوره‌ی ده ساله، هیچ گونه نشانه‌ای از HIV ندارند.
مرحله‌ی آخر
مرحله‌ی نهایی HIV، بیماری ایدز است. در طول این مرحله‌ی نهایی، سیستم ایمنی بدن فرد بیمار شدیدا آسیب‌دیده است و نسبت به عفونت‌های فرصت‌طلب، آسیب‌پذیر است. هنگامی که HIV به ایدز تبدیل شود، ممکن است علائمی مانند حالت تهوع، استفراغ، خستگی و تب ظاهر شوند.
چه کسی ناقل ویروس است؟
اگرچه ممکن است زمان زیادی از ابتلای فرد به این ویروس نگذشته باشد، اما هنگامی‌که عفونت HIV اولیه دارد، همچنان ناقل این بیماری است. در طول این مرحله، جریان خون فرد مقادیر زیادی ویروس HIV دارد که باعث می‌شود به‌راحتی به دیگران منتقل شود.
از آنجا که همه‌ی افراد علائم اولیه‌ی HIV را ندارند، اگر کسی فکر می‌کند که ممکن است در معرض این ویروس قرار گرفته باشد، حتما آزمایش خون انجام دهد.
سایر ملاحظات
هنگامی‌که بحث علائم HIV به‌میان می‌آید، افراد باید به‌یاد داشته باشند که احساس بیماری و ناخوشی همیشه به‌خاطر خود HIV نیست. بسیاری از علائم HIV، به‌ویژه شدیدترین‌شان از عفونت‌های فرصت‌طلب نشأت می‌گیرند.
میکروارگانیسم‌هایی که مسئول این عفونت‌ها هستند، معمولا در افرادی با یک سیستم ایمنی سالم سرکوب می‌شوند. بااینحال، هنگامی‌که سیستم ایمنی صدمه می‌بیند، این میکروب‌ها می‌توانند به بدن حمله کنند و باعث بیماری شوند. همچنین افرادی که در طول عفونت اولیه‌ی HIV هیچ‌گونه علائمی ندارند، با تبدیل شدن این عفونت به ایدز ممکن است علامت‌دار شوند و احساس بیماری کنند.
