کووید ۱۹ جان عزیز دیگری را از جامعه‌ی فرهنگی ایران گرفت. عباس صفاری در صبحگاه ۷ بهمن در کالیفرنیا چشم از جهان فرو بست. او و خانواده‌اش از چند روز قبل به بیماری کرونا گرفتار شدند و عباس صفاری که سابقه‌ی بیماری ریوی داشت، تاب این بیماری را نیاورد و بر اثر ویروس کرونا در گذشت. این خبر را عباس مخبر در صفحه‌ی شخصی خود تأیید کرد و چنین نوشت: «متأسفانه شنیدم که دوست شاعر خوش قریحه، عباس صفاری بر اثر ابتلا به بیماری کرونا درگذشته است. عباس انسانی شریف، ساده، دوست داشتنی و شاعری ممتاز بود. به خانواده، دوستان و جامعه فرهنگی کشور تسلیت می‌گویم.»
عباس صفاری در سال ۱۳۳۰ در شهر یزد چشم به جهان گشود و با مجموعه شعر کبریت خیس جریان تازه‌ای در شعر نو راه انداخت و از سال ۱۳۷۶ از ایران مهاجرت کرد. او شاعر، نویسنده و مترجم آثار زیادی است و برای اولین مجموعه شعر خود به اسم «در ملتقای دست و سیب» جایزه ادبی «باران» را در سال ۱۹۹۲ در کالیفرنیا دریافت کرد، همچنین مجموعه شعر او به نام «دوربین قدیمی» در سال ۱۳۸۲ از برندگان سومین دوره جایزه شعر «کارنامه» شد. آثار این هنرمند گرامی به چندین زبان از جمله فرانسوی، آلمانی، انگلیسی، عربی و کردی ترجمه شده است. متن ترانه «خسته» با صدای فرهاد مهراد از آثار این شاعر گرامی بود.
از دیگر آثار عباس صفاری می‌توان به مجموعه اشعار «خنده در برف»، «مثل جوهر در آب»، «تاریکروشنا» و همچنین کتاب‌های «قدم زدن در بابل» و «هبوط یا حکایت ما» اشاره کرد.
بخشی از شعر عباس صفاری چاپ شده در کتاب دوربین قدیمی:
«تا چشم کار می‌کند تو را نمی‌بینم. از نشان‌هایی که داده‌اند باید همین دور و برها باشی زیر همین گوشه از آسمان که می‌تواند فیروزه‌ای باشد جایی در رنگ‌های خلوتِ این شهر در عطر سنگین همین ماه که شب بوها را گیج کرده است پشت یکی از همین پنجره‌ها که مرا در خیابان‌های در به در این شهر تکثیر می‌کند.»
