تصور کنید که شرکت‌تان محصول جدیدی تولید کرده و شما در جست‌وجوی بهترین روش ممکن برای بازاریابی این محصول هستید. چیزی که لازم دارید یک جلسه‌ی طوفان فکری درست و حسابی است. همه‌ی اعضای تیم را در اتاق جلسه دور هم جمع می‌کنید و شروع می‌کنید به ایده زدن.
علی که پرحرف‌ترین و تأثیرگذارترین عضو تیم است، فوری اعلام می‌کند که به نظرش تبلیغات بیشتر از هرچیز از طریق تلویزیون و رسانه‌های اینترنتی جواب می‌دهد. بقیه‌ی اعضای تیم شروع می‌کنند به ارائه‌ی ایده‌هایی که در راستای همین عقیده‌ی علی است. ده دقیقه‌ی بعد، گروه در فوران ایده‌های مربوط به تلویزیون و تبلیغات آنلاین غرق می‌شود و هیچ کس هیچ گزینه‌ی متفاوتی پیشنهاد نداده است؛ چرا که عقیده‌ی علی از همان لحظه‌ی اول، مسیر فکری جلسه را تعیین کرده است.
قطعا هیچ‌کس جلسه‌ی طوفان فکری را به قصد غافل شدن از ایده‌های خوب شروع نمی‌کند. اما وقتی برخورد قاطعانه‌ی یک نفر باعث شود بحث از اول تا آخر فقط در یک خط فکری پیش برود، خیلی راحت می‌شود در دام غفلت افتاد و ایده‌های خوب را از دست داد.
در این مواقع ابزاری مثل طوفان فکری چرخشی خیلی به درد می‌خورد. این روش به اعضای تیم اجازه می‌دهد تا بدون تأثیر گرفتن از یک شخص خاص، مستقلانه ایده‌های اصیل خودشان را ارائه بدهند.
در این مقاله، مفصل در مورد طوفان فکری چرخشی صحبت می‌کنیم و انواع مختلف آن را شرح می‌دهیم تا بتوانید در زمان لزوم، نوع متناسب با موقعیت مخصوص خودتان را انتخاب کنید.
نحوه‌ی استفاده از روش طوفان فکری چرخشی
مرحله‌ی اول: اعضای گروه را دور یک میز جمع کنید. به هر نفر یک ورق کاغذ بدهید تا هرکس بتواند ایده‌های خودش را جداگانه بنویسد.
مرحله‌ی دوم: نقش تسهیل‌کننده را بر عهده بگیرید و مسئله یا مشکل مد نظرتان را برای اعضای گروه توضیح بدهید. اهداف طوفان فکری را دقیق و مشخص بیان کنید. سؤالات اعضا را جواب بدهید، اما نگذارید بحث و گفت‌وگو شکل بگیرد. هدف از این مرحله این است که هیچ‌کس تحت تأثیر دیگری قرار نگیرد و همه بتوانند خلاقیت خود را بدون محدودیت برای فکر کردن به کار بگیرند.
مرحله‌ی سوم: از اعضای تیم بخواهید تا هرکدام در سکوت دنبال ایده و راه‌حل بگردند. هرکس باید فقط یک ایده را روی کاغذ بنویسد.
مرحله‌ی چهارم: وقتی همه ایده‌‌شان را روی کاغذ آوردند، از افراد بخواهید تا هرکدام کاغذشان را به نفر کناری‌شان بدهند. حالا هر کس ایده نفر قبلی را در دست دارد.
مرحله‌ی پنجم: در این مرحله هرکس باید از ایده نفر کناری‌اش استفاده کند و با الهام گرفتن از آن، ایده جدیدی خلق کند. بعد از اینکه همه ایده جدیدشان را نوشتند، از آنها بخواهید که دوباره کاغذشان را به نفر بعد خودشان بدهند.
مرحله‌ی ششم: دور چرخاندن کاغذها و نوشتن ایده‌های جدید را همین‌طور ادامه بدهید تا به جایی برسید که به‌اندازه‌ی کافی ایده جمع شده باشد. همه‌ی کاغذها را جمع کنید. حالا می‌توانید ایده‌ها را مرتب کرده، تکراری‌ها را حذف کنید و در مورد هرکدام که لازم بود به بحث و گفت‌وگو بپردازید.
مزایا و معایب
طوفان فکری چرخشی شباهت زیادی به روش یادداشت‌نویسی کرافورد دارد. فرق بزرگ روش چرخشی که از مزایای آن هم هست، این است که اعضای گروه می‌توانند با الهام گرفتن از ایده‌های بقیه، راه‌حل‌های جدیدی ارائه بدهند و در عین حال، فکرشان تحت تأثیر افراد پرحرف و قاطع گروه محدود نشود. از دیگر مزایای روش چرخشی این است که باعث می‌شود همه‌ی افراد گروه شانس برابری برای عرضه‌ی ایده‌هایشان داشته باشند. اگر در گروه‌تان کسانی داشته باشید که اعتمادبه‌نفس‌شان پایین بوده یا خجالتی باشند، با کمک روش چرخشی می‌توانید مشارکت کردن در جلسه را برای آنها راحت‌تر کنید.
یکی از معایب این روش این است که معلوم می‌شود چه کسی کدام ایده را نوشته. از آنجایی که کاغذها به ترتیب دست به دست می‌شوند، ممکن است بعضی‌ها ایده‌هایشان را سانسور کنند؛ صرفا به این دلیل که می‌دانند نفر بعدی قرار است نوشته‌ی آنها را بخواند. یک عیب دیگر هم این است که هر شخص فقط از ایده‌های یک نفر الهام می‌گیرد، نه از گروه به طور کل.
انواع دیگر طوفان فکری چرخشی
می‌توانید به‌جای نوشتن ایده‌ها روی کاغذ، طوفان فکری را به شکل شفاهی انجام بدهید. از اعضای تیم دعوت کنید دور یک میز بنشینند و مسئله را برای‌شان شرح بدهید. بعد یکی یکی از افراد بخواهید تا هرکدام یک ایده پیشنهاد بدهند. تمام ایده‌ها را روی کاغذ بنویسید تا بعدا بتوان در موردشان بحث کرد.
نوع شفاهی معمولا سریع‌تر از نوع نوشتاری طوفان چرخشی پیش می‌رود. با این حال، ممکن است بعضی‌ها دوست نداشته باشند جلوی کل اعضای تیم ایده‌‌شان را بگویند. برای اینکه این اتفاق نیفتد، به همه اطمینان بدهید که تک تک ایده‌ها ارزش بحث کردن دارند و به همه‌ی پیشنهادها وقت اختصاص داده خواهد شد.
روش چرخشی را می‌توان در گروه‌های بزرگ‌تر هم استفاده کرد. اول افراد را به گروه‌های کوچک‌تر تقسیم کنید و سپس از اعضای هر گروه بخواهید تا به کمک هم به یک ایده قوی و عالی برسند و آن را روی کاغذ بنویسند. سپس هر گروه کاغذش را به گروه بعدی می‌دهد. گروه جدید هم باید با الهام گرفتن از ایده گروه قبلی، به یک ایده جدید برسد. (برای اطلاعات بیشتر در مورد این روش، به مطلب روش چارِت رجوع کنید)
