شایعه یا واقعیت: آیا قسمت گمشده باب اسفنجی با قتل کودکان در ارتباط است؟

اما درکنار تمام نکات بامزه و خنده‌داری که در مورد باب اسفنجی و دوستانش وجود دارد، بدنیست بدانید اسرار تاریکی هم به آن‌ها نسبت داده می‌شود!  جز اینکه هر شخصیت ظاهرا نمادی از یکی از گناهان کبیره است، دست کم براساس برخی شنیده‌ها به نظر می‌رسد نام یکی از آن‌ها در یک پرونده قتل هم به میان آمده است. داستانی که کسی نمی‌تواند صحت و سقم آن را به درستی مشخص کند و شرکت نیکلودئون هم در مورد آن کاملا سکوت کرده است.

حتما شنیدن این مسئله حس کنجکاوی شما را هم تحریک کرده است، اما شاید بهتر باشد پیش از شروع و در همین ابتدای مقاله به شما خوانندگان عزیز یادآوری کنیم که ممکن است در انتهای این مطلب به پاسخی قانع‌کننده دست پیدا نکنید. به هرحال به نظر می‌رسد دستانی پشت پرده برای پاک کردن هرگونه شواهد و توضیحات  قانع‌کننده تلاش‌های بسیاری کرده‌اند، به‌ویژه آنکه مهم‌ترین مدرک کاملا از دید مخاطب عام مخفی نگاه داشته شده است. بنابراین برای هر نوع غافلگیری آمادگی داشته باشید. 

از سوی دیگر باب اسفنجی هم مثل هر اثر محبوب و پرطرفدار دیگری ممکن است درگیر پاره‌ای ماجراهای تخیلی، شایعات بی‌اساس و داستان‌سرایی‌های ترسناک شده باشد که یا محصول تخیل عده‌ای از طرفداران آن اثر هستند یا تنها برای جلب بیشتر مخاطب طراحی و منتشر شده‌اند.

همچنین ذکر این نکته خالی از لطف نیست که این داستان بر مبنای گفت‌وگو و توضیحات ارائه شده از سوی چند تن از کارکنان استودیو ارائه شده است و اگرچه صحبت‌های در مورد دخالت پلیس در این زمینه مطرح شده، اما درنهایت کلیه شواهد اصلی پنهان شده است و ازاین‌رو داستان قسمت گمشده باب اسفنجی همانگونه که از اسمش پیدا است، واقعا گم شده است و نیکلودئون هم ترجیح داده است در این زمینه سکوت اختیار کند.

به همین خاطر در این مورد خاص شایعه و واقعیت در هم آمیخته شده‌اند و ما نمی‌توانیم به‌صورت قطعی صحت و سقم این ماجرا را تأیید یا تکذیب کنیم. اما به نظر می‌رسد شنیدن داستان این قسمت مرموز و فراموش شده، ارزش یک مرور کوتاه را داشته باشد. پس از شما دعوت می‌کنیم در ادامه این مطلب و بازخوانی بزرگ‌ترین بدشانسی اختاپوس با میدونی همراه باشید.

قرار است ما این داستان مرموز و البته مخوف را از زبان یکی از شاهدان اصلی این پرونده مرور کنیم. شاهدی که اسمی از او برده نشده است و به‌نوعی کاملا ناشناس است. نکته‌ای که بازهم بر راز و رمز این داستان و احتمالا تخیلی بودن آن افزوده است.

ظاهرا او  در سال ۲۰۰۵ برای کسب مدرک خود در رشته انیمیشن برای شرکت نیکلودئون به‌عنوان کارآموز فعالیت می‌کرده است. شغلی که البته همچون بسیاری از فعالیت‌های مرتبط با دوران کارآموزی، بدون حقوق بود. هرچند بی‌شک فرصت کار کردن در این استودیو مزایای خاص خود را هم به همراه داشته است. از دید بزرگسالان شاید این مسئله چندان مهم و جالب توجه نباشد، اما یک قشر خاص حتما از حضور در استودیو و کار کردن روی یکی از محبوب‌ترین انیمیشن‌های جهان یعنی باب اسفنجی شلوار مکعبی لذت می‌بردند.

او اشاره می‌کند که در آن دوران به‌صورت مستقیم با انیماتورها و ویراستاران در ارتباط بوده است. درواقع او باید قسمت‌های جدید انیمیشن‌ها را چند روز قبل از پخش تماشا می‌کرده و بدون پرداختن به جزئیات غیر ضروری، نکات مهم یا فراموش شده را به تیم سازنده یادآوری می‌کرده است.

در آن دوران آن‌ها به‌ویژه روی ساخت فیلم باب اسفنجی متمرکز بودند، در نتیجه کارمندان شاغل در این بخش به‌نوعی از تمرکز بیش از اندازه روی خلاقیت‌های فیلم خسته شده بودند. همچنین کار روی فیلم باعث شده بود که شروع فصل جدید سریال هم با تأخیر مواجه شده و کمی بیشتر طول بکشد. هرچند این تأخیر بنابه دلایلی مخوف‌تر از چیزی که تصورش را بکنید، به درازا انجامید. مشکلی که باعث شد پخش فصل جدید چندین ماه به تعویق بیفتد.

اما داستان چگونه آغاز شد؟ چه چیز باعث شد ساخت این انیمیشن محبوب با تأخیر مواجه شود و چرا ظاهرا پای پلیس به این ماجرا باز شد؟

به‌گفته‌ی این کارآموز سابق در آن روز سرنوشت ساز او و دو کارآموز دیگر به همراه انیماتورهای اصلی و تدوین گران صدا برای بررسی و ویرایش نهایی در اتاق تدوین دور هم جمع شده بودند. اسم قسمت مذکور « Fear of a Krabby Patty» بود و تیم آماده تماشا و بررسی آن بودند.

یادآوری می‌کنم انیماتورها از کارت‌هایی عجیب، ترسناک، شرارت آمیز و گاهی حتی مسخره برای پیوست قسمت‌ها استفاده می‌کنند که به‌نوعی یک شوخی داخلی محسوب و صرفا برای سرگرمی تیم سازنده انجام می‌شود. به همین خاطر اسم این قسمت هم چندان غیر معمول نبود و کسی را متعجب نکرد. بنابراین وقتی کارآموز با اسم کارت پیوست شده با عنوان «خودکشی اختاپوس» مواجه شد، برایش عجیب و غیرمنتظره نبود و گروه هم تصور کردند این هم یک شوخی بیمارگونه مثل موارد قبلی است.

یکی از کارآموزان کمی به آن خندید و سپس موسیقی شاد باب اسفنجی طبق معمول پخش شد. به‌گفته این کارآموز ناشناس این قسمت با نمایش شخصیت اختاپوس آغاز شد که طبق معمول مشغول کار با کلارینت خود بود و بازهم طبق معمول نتوانست نت‌ها را آنگونه که باید و شاید اجرا کند.  صدای خنده‌های باب اسفنجی از بیرون به گوش می‌رسید و اختاپوس هم مثل همیشه فریاد زنان به او اعتراض می‌کند که کمتر سروصدا کند چون اختاپوس همان شب برنامه اجرای کنسرت دارد و باید پیش از آن کمی تمرین کند. باب اسفنجی موافقت کرده و به همراه پاتریک به دیدن سندی می‌روند تا اختاپوس با خیال راحت به تمرینش برسد.

تصویری از حباب‌ها به نمایش گذاشته می‌شود و گروه درنهایت شاهد تمام شدن کنسرت اختاپوس هستند و به نظر می‌رسد همه چیز به پایان می‌رسد. اما دقیقا از همین‌جا است که کم کم نشانه‌های مشکوک و غیرمعمول شروع به نمایان شدن می‌کنند.

هنگام پخش انیمیشن، چند فریم مجددا تکرار می‌شوند، اما خبری از تکرار صدا نیست. از آنجایی که در این مرحله باید صدا و تصویر با هم همگام سازی شده باشند، این مسئله غیر معمول است و توجه کارآموزان را جلب می‌کند. آن‌ها پخش را متوقف می‌کنند، اما صدا به‌گونه‌ای قطع می‌شود که گویی ربطی به پرش و فریم‌های تکراری ندارد. به هرحال اختاپوس اجرای خود را به پایان می‌برد و قبل از آنکه جمعیت مثل همیشه شروع به هو کردن او کنند، غوغائی در میان آن‌ها رخ می‌دهد. البته فریاد اعتراض تماشاچیان در پایان کنسرت‌ها چیز غیرمعمولی در انیمیشن‌ها نیست و اختاپوس هم از این مسئله بی نصیب نمانده است. اما این بارچیزی متفاوت در فریادهای نارضایتی جمعیت وجود دارد، به طوری که به‌گفته این کارآموز می‌شد رگه‌هایی از کینه توزی را در آن پیدا کرد.

در ادامه تصویری از چهره اختاپوس کل کادر را پر می‌کند، درحالی که به وضوح جا خورده و ترسیده است. دوربین به سمت جمعیت می‌چرخد و اینجا است که ما باب اسفنجی را درمیان جمعیت می‌بینیم، درحالی که او هم مشغول هو کردن اختاپوس است. مسئله‌ای که به شکلی واضح با حال و هوای همیشگی این شخصیت شاد و سرزنده تفاوت دارد.

از طرف دیگر این تنها نکته عجیب این قسمت نیست، چرا که چیزهای ترسناک‌ بیشتری در راه است. نکته‌ی دیگری که توجه گروه را به خود جلب کرد، طراحی چشم‌های شخصیت‌ها بود. به طوری که آن‌ها بیش از اندازه واقع گرایانه به تصویر کشیده شده بودند. البته آن‌ها چشم افراد واقعی نبودند، اما در مقایسه با چیزی که همیشه شاهد آن بودیم واقعی‌تر جلوه می‌کردند. همچنین مردمک چشم‌ها به وضوح قرمز رنگ بود، مسئله‌ای که باعث شد گروه دستپاچه و گیج به همیدگر نگاه کرده و سعی کنند بفهمند داستان از چه قرار است! البته از آنجایی که آن‌ها نویسنده فیلمنامه نبودند، هنوز در مورد اینکه آیا این قسمت مناسب کودکان هست یا خیر، صحبت نمی‌کردند.

در ادامه دوربین بار دیگر اختاپوس را نشان می‌دهد، درحالی که لبه تختش نشسته است و بسیار غمگین و از یاد رفته به نظر می‌رسد. از پنجره اتاق می‌توان آسمان شب را دید، درنتیجه به نظر نمی‌رسد مدت زیادی از پایان کنسرت گذشته باشد. باوجود اینکه قرار است این بخشِ ناراحت کننده داستان باشد، اما هیچ صدایی به گوش نمی‌رسد. به معنای واقعی کلمه هیچ صدایی وجود ندارد. به طوری که گروه فکر می‌کنند شاید بلندگوها مشکل پیدا کرده یا خاموش هستند. اما با یک بررسی کوتاه مشخص می‌شود که آن‌ها کاملا سالم و درحال کار هستند!

اختاپوس به مدت نیم دقیقه همانجا در سکوت نشسته و به نظر می‌رسد آرام آرام درحال اشک ریختن است. سپس دستانش را روی چشمانش قرار می‌دهد و یک بار دیگر یک دقیقه کامل بی سروصدا گریه می‌کند. درحالی که این‌بار در پس زمینه صدایی آرام آرام جان می‌گیرد هرچند هنوز به سختی قابل شنیدن است. صدایی شبیه به نسیمی که با ملایمت از میان جنگل عبور می‌کند.

صحنه به آرامی تغییر کرده و اکنون روی صورت اختاپوس متمرکز می‌شود و می‌بینیم که چهره او رفته رفته بزرگ و بزرگ‌تر می‌شود و درهمان حال صدای گریه‌های او هم بلند و بلندتر می‌شود. صدایی که اکنون مملو از خشم و رنج آسیب دیدگی است. او اکنون به خود میپیچد، گویی از چیزی شاکی است اما ثانیه‌ای بعد دوباره به حالت عادی برمی‌گردد. اکنون دیگری خبری از صدای نسیم نیست، درعوض گویی طوفانی جایی در آن بیرون درحال شکل گرفتن است و باسروصدا از میان درختان عبور می‌کند.

مقاله‌ مرتبط:

• نقد انیمیشن The SpongeBob Movie: Sponge on the Run

این صدا حالتی عجیب و غیر معمول دارد، ضمن آنکه ناله و گریه‌های اختاپوس هم بسیار واقعی به نظر می‌رسد. به طوری که اگرچه به نظر می‌رسید صدا از بلندگوها پخش می‌شوند اما از دید گروه حاضر در اتاق گویی بلندگوها تنها سوراخ‌هایی روی دیواری بودند که صدا از پشت آن به گوش‌شان می‌رسید. از طرف دیگر استودیوها اگرچه دوست دارند محصولات‌شان از نظر صداگذاری بسیار باکیفت باشد، اما معمولا تجهیزات بسیار باکیفیتی که بتواند چنین صدایی ایجاد کند را خریداری نمی‌کنند و همین مسئله باعث گیج شدن بیشتر گروه در مورد منبع این صدا شده بود.

اما حقایق ترسناک‌تری هم در مورد این صدا وجود داشت، به نظر می‌رسید زیر صدای باد و هق هق‌های اختاپوس صدایی ضعیف به گوش می‌رسد، گویی کسی در حال خندیدن بود. فواصل بسیار کوتاه بود و هرگز بیش از یک ثانیه طول نمی‌کشید، درنتیجه سخت بود که بتوان روی بخشی خاصی از آن تمرکز کرد. شاید بازگویی این مسائل اکنون برای ما بسیار عجیب و غیرقابل باور باشد، اما به‌گفته کارآموز ناشناس آن‌ها دوبار این قسمت را تماشا و هر نکته خاص و عجیب را بارها پیش خود مرور کردند.

در ادامه فیلم و بعد از گذشت ۳۰ ثانیه، صفحه ناگهان تار می‌شود و به‌شدت تکان می‌خورد، همزمان چیزی روی صفحه چشمک می‌زند، گویی یک فریم عوض شده است. تدوین‌گر حاضر در اتاق فیلم را نگه می‌دارد و فریم به فریم به عقب برمی‌گردد تا ببیند چه اتفاقی افتاده است و ناگهان تصویری روی صفحه‌ی ‌نمایش نقش می‌بندد که باعث ترس و وحشت حاضران می‌شود. آنچه آن‌ها می‌بینند تصویری ثابت از کودکی است که به نظر می‌رسد مرده است!

از دید آن‌ها این کودک در حدود ۶ سال سن دارد، ظاهرش به هم ریخته و صورتش غرق خون است و نکته ترسناک ماجرا اینجا است که یکی از چشمان کودک بیرون کشیده شده و روی صورتش آویزان است. کودک تنها لباس زیر به تن دارد، شکمش به شکلی خشن بریده شده و محتویات آن روی زمین کنارش پخش شده است. به نظر می‌رسد روی سنگفرش جایی مثل جاده افتاده است. اما ناراحت کننده‌ترین بخش ماجرا این است که سایه عکاس قابل مشاهده است.

هیچ نوار مخصوص صحنه جرم یا علامت و نشانه‌های مخصوص در گوشه و کنار دیده نمی‌شود که به نظر برسد این تصویری از یک صحنه جنایت واقعی است. درمجموع همه چیز طوری درکنار هم چیده شده بود که به نظر می‌رسد عکاس همان قاتلی است که کودک نگون بخت را به آن حال و روز انداخته است. گروه حاضر در اتاق تدوین امیدوار بودند این تنها یک شوخی بیمارگونه باشد که برای اذیت کردن آن‌ها طراحی شده است.

مقاله‌ مرتبط:

• هر آنچه که باید در مورد باب اسفنجی بدانیم

آن‌ها دکمه پخش را فشار می‌دهند و داستان دوباره به اختاپوس برمی‌گردد. او همچنان در حال هق هق کردن است درحالی که این بار نیمی از بدن او قابل مشاهده است. اکنون اما چیزی تغییر کرده است، گویی به‌جای اشک، خون از چشمان او جاری است. به‌گفته این کارآموز خون را به شکلی بسیار واقع گرایانه به نمایش گذاشته بودند، طوری که انگار اگر انگشت‌تان را به آن می‌زدید، خونی می‌شد.

اکنون به نظر می‌رسد باد با جوش و خروش در حال عبور از میان درختان جنگلی است و حتی صدای تکان تکان خوردن‌های شاخ و برگ درختان هم به گوش می‌رسد. صدای خنده اکنون حالتی باریتون گونه (صدایی بین صدای بم و زیر) به خود گرفته و در فواصل زمانی طولانی و دفعات بیشتری تکرار می‌شود. پس از گذشت ۲۰ ثانیه یک بار دیگر همان ماجرا تکرار می‌شود، صفحه به تکان تکان افتاده و عکس دیگری نشان داده می‌شود. 

باتوجه‌به تجربه قبلی به نظر نمی‌رسد تدوین‌گر علاقه‌ای به انجام این کار داشته باشد، اما همگی می‌دانستند باید همان روال قبل را تکرار کنند. دوباره فریم به فریم به عقب بازگشته و تصویر ترسناک دیگری را تماشا کردند. این بار سوژه دخترکی کوچک بود که به نظر نمی‌رسید از کودک قبلی بزرگ‌تر باشد. روی شکم دراز کشیده بود و سنجاق سرهایش داخل حوضچه‌ای از خون که در کنارش روی جمع شده بود، خودنمایی می‌کردند. چشم چپ او هم از کاسه بیرون کشیده بود. باز هم اندام‌های داخلی بدن کودک را گوشه‌ای روی هم انباشته کرده بودند و سایه عکاس هم قابل مشاهده بود که از نظر شکل و اندازه به نمونه قبلی شباهت داشت.

در اینجا فشار بر گروه بسیار شدید شد، به طوری که یکی از کارآموزان و تنها خانم حاضر در جمع از اتاق بیرون دوید و سایرین سعی کردند احساس دل آشوبه خود را سرکوب کنند. نمایش بار دیگر از سر گرفته شد و تنها پنج ثانیه بعد از شروع اختاپوس به‌صورت کامل ساکت شد.همزمان همه صداهای پس زمینه هم خاموش شدند، درست مثل وقتی این سکانس شروع شده بود. او دست‌هایش را روی چشمانش گذاشته بود که اکنون بسیاری واقعی به نظر می‌رسیدند.

او تنها به صفحه نگاه می‌کرد، انگار درحال تماشا کردن بیننده بود. بعد از حدود ۱۰ ثانیه، او یک بار دیگر هق هق کردن را از سرگرفت اما این بار دیگر چشمان خود را نپوشانده بود. صدای پس زمینه بسیار بلند و آزار دهنده شده بود، ضمن آنکه ناله‌های اختاپوس هم‌اکنون با آن درهم آمیخته بود. اکنون مخلوطی از اشک و خون از چشمانش می‌چکید، صدای باد دوباره با شدت برگشته و خنده‌ها عمیق‌تر از قبل به گوش می‌رسید و دوباره تصویر ثابت دیگری نشان داده شد که نمایشش ۵ فریم ادامه داشت. به همین خاطر ثابت کردن آن کار چندان سختی نبود.

باز هم همان داستان قبلی تکرار شد، تصویری از پسر بچه‌ای تقریبا در همان سن و سال دو مورد قبلی، اما چیزی دهشتناک‌تر در مورد او وجود داشت. این بار می‌شد دست بزرگی را دید که از درون حفره ایجاد شده درون شکم کودک، دل و روده او را بیرون می‌کشید! همچنین چشم راست کودک هم از حفره چشم خارج شده و آویزان بود و خون از قسمت انتهایی آن می‌چکید.

کارآموز می‌گوید سرپرست تدوین صدا با فریاد به ما گفت که فیلم را متوقف کنیم و به سرعت تیم سازنده را برای پاسخگویی فرا خواند. آقای هیلنبرگ ۱۵ دقیقه بعد خود را به آن‌جا رساند. او خود گیج بود و نمی‌دانست برای چه با او تماس گرفته شده است. تدوین‌گر تنها پخش فیلم را از سرگرفت، نمایش دوباره ادامه پیدا کرد و یک بار دیگر تمام آن صداهای آزار دهنده و گریه‌های اختاپوس به پایان رسید.

او برای ۳ ثانیه به بینندگان خیره شد، سپس صدایی عمیق به گوش رسید که عامرانه دستور داد: «انجامش بده» سپس گروه اسلحه‌ای را در دستان اختاپوس دیدند. او به سرعت اسلحه را داخل دهانش گذاشته و ماشه را کشید. پنج ثانیه بعدی بیننده تنها بدن اختاپوس را تماشا می‌کرد که روی تخت افتاده بود و یک چشمش از آنچه از نیمه‌ی چپ سر او باقی مانده بود، آویزان شده و بسیار تهی به نظر می‌رسید و در همین‌جا این قسمت به پایان ‌رسید.

می‌شد به وضوح خشم را در چهره‌ی آقای هیلنبرگ مشاهده کرد، او بلافاصله می‌خواست بداند این ماجرای جهنمی از کجا سرچشمه می‌گیرد. در این مرحله بیشتر حاضران اتاق را ترک کردند و تنها تعدادی انگشت شمار در اتاق باقی ماندند تا دوباره این فیلم را تماشا کنند. هرچند این تماشای دوباره باعث شد که جزئیات بیشتری در ذهن آن‌ها نقش بسته و کابوس‌های ترسناکی را برای‌شان به ارمغان آورد. به‌گفته این کارآموز او از ماندن در آن اتاق و تماشای دوباره آن رنج و نفرین بسیار متأسف بود.

تنها نظریه‌ای که آن‌ها در موردش فکر می‌کردند این بود که این قسمت توسط شخصی ناشناس در طول مراحل طراحی، ویرایش شده است. مدیران ارشد فناوری برای تجزیه و تحلیل ماجرا احضار شدند، اما باز هم سرنخ قابل توجهی به‌دست نیامد. تمام تجهیزات درگیر دراین داستان اعم از بخش سخت‌افزار و نرم‌افزاری مورد بررسی مجدد قرار گرفت، اما اشکالی مشاهده نشد. آن‌ها حتی «Timestamp» را هم بررسی کردند شاید زمان اشتباه را نشان می‌داد، اما بازهم همه چیز خوب بود. درنتیجه تا به امروز کسی نمی‌داند دقیقا در آن زمان چه اتفاقی افتاده بود.

از طرف دیگر به‌دلیل ماهیت تصاویر، تحقیقاتی در این زمینه انجام شد، هرچند نتیجه‌ای در برنداشت. کودکان داخل تصویر شناسایی نشدند و هیچ سرنخ دیگری از جمله سرنخ‌های فیزیکی هم از داده‌های موجود به‌دست نیامد.

این کارآموز در مورد تجربه خود در این‌باره می‌گوید:

«من هرگز به پدیده‌های عجیبی که توضیحی برای‌شان وجود ندارد اعتقاد نداشتم. حالا چیزی اتفاق افتاده است، اما به جز روایت خودم از این ماجرا هیچ راهی برای اثبات آن ندارم. تنها کاری که می‌توانم انجام دهم فکر کردن دوباره در مورد آن است»

این داستان قسمت گمشده‌ای است که در فضای مجازی دست به‌دست می‌شود. عده‌ای آن را تمام و کمال باور دارند و عده‌ای آن را تنها یک تئوری توطئه می‌دانند. جالب این است که این قسمت به شکلی بازسازی شده است اما کسی در مورد نسخه اصلی این قسمت صحبتی نمی‌کند. اینجا البته پای شخصیت دیگری به نام «Red Mist» هم درمیان است. تصویر چندانی از این شخصیت در دست نیست اما شاید شما هم تصویری از آن را دیده باشید.

نسخه‌ای ترسناک‌تر از اختاپوس با چشمانی گرد و مردمک‌هایی خونین که گویی در میان هاله‌ای از سیاهی فرو رفته‌اند. این شخصیت در یکی از قسمت‌های مجموعه باب اسفنجی با عنوان «SpongeBob in RandomLand» معرفی می‌شود. باب اسفنجی و اختاپوس در سرزمین همسایه با ماجراهایی عجیب مواجه می‌شوند، از جمله ردیفی از درها که پشت آن‌ها چیزهایی غیرمعمول وجود دارد. اختاپوس دری را باز می‌کند و بیننده برای اولین‌بار با نسخه‌ای ترسناک‌تر از اختاپوس رو‌به‌رو می‌شود که لحظه به لحظه به در نزدیک و چهره‌اش بزرگ‌تر می‌شود، تااینکه اختاپوس در را به روی او می‌بندد.

مقاله مرتبط

• نقد فیلم Another Round
• نقد فیلم Mank - منک

عده‌ای مشخصات این شخصیت را با مشخصات توصیفی از چهره اختاپوس در قسمت خودکشی اختاپوس مقایسه کرده و این فرضیه را مطرح می‌کنند که ممکن است آن‌ها با هم در ارتباط باشند! البته بازهم تنها حدس و گمان‌هایی در این مورد مطرح می‌شود و نمی‌توان به صحت و سقم آن‌ها اطمینان کرد. هرچند بعدها تصویر این شخصیت با تصویر یک بچه اختاپوس عوض شد و بر ابهام موجود در مورد این نظریه افزود.

به هرحال از آنجایی که استودیو در این مورد به‌صورت کامل سکوت اختیار کرده، این راز همچنان سر به مهر باقی مانده است. اینکه آیا واقعا کسی از کارتون محبوب میلیون‌ها نفر برای نمایش خشونتی عریان علیه کودکان استفاده برده یا این تنها داستانی برای گرم‌تر کردن تنور توجه عمومی به مجموعه‌ی باب اسفنجی و دوستان عجیب و پرسروصدایش است؟

در خاتمه نظر شما در مورد این داستان چیست؟ از دید شما این داستان از کجا سرچشمه گرفته است، حقیقتی کتمان شده یا یک تئوری توطئه‌ی ترسناک؟ میدونی همچنان مشتاق شنیدن نظرات و دیدگاه‌های شما مخاطبان عزیز است.