کلمه «برات (BRAT)» مخفف ۴ کلمه انگلیسی موز (Banana)، پوره سیب (Applesauce)، برنج (Rice) و نان تست (Toast) است. در گذشته، متخصصان اطفال رژیم غذایی برات را برای درمان مشکلات معده در کودکان تجویز میکردند. اساس این رژیم بر مصرف غذاهای دارای هضم راحت و سبک است. در این مطلب، تحقیقات انجامگرفته راجعبه برات و میزان تأثیرگذاری آن برای درمان مشکلات و بیماریهای معده را بررسی میکنیم.
تصور میشود مصرف این غذاها با بهبود علائم مشکلات و بیماریهای گوارشی و کاهش مقدار مدفوع تولیدی به بهبود این دست مشکلات کمک کند. باابنحال امروزه، متخصصان معتقدند رژیم غذایی برات بهترین گزینه برای درمان مشکلات معده نیست. در ادامه همراه ما باشید تا بیشتر با این رژیم غذایی آشنا شویم.
رژیم غذایی برات چیست؟
رژیم غذایی برات نوعی رژیم غذایی محتوی غذاهای با فیبر کم و سبک است که اغلب برای درمان مشکلات معده، مشکلات گوارشی و اسهال تجویز میشود. متخصصان اطفال از گذشته این رژیم غذایی را برای بهبود نوزادان مبتلا به اسهال توصیه میکردند.
چهچیزی میان غذاهای این رژیم مشترک است؟ غذاهای این رژیم غذایی سبکاند و بهراحتی در معده گوارش میشوند. مصرف این غذاها بعد از بروز اسهال، استفراغ و حالت تهوع به بهبود سریعتر کمک میکند. در حالی که رژیم برات در کوتاهمدت مؤثر است، اما بهخاطر پایینبودن فیبر، پروتئین و چربی گزینه خوبی برای درازمدت نیست و خطراتی را برای سلامتی بهدنبال خواهد داشت.
غذاهای مجاز و ممنوعه در رژیم غذایی برات
برخی پزشکان معتقدند رژیم غذایی ملایم (Bland) با رژیم غذایی برات متفاوت است. منتها اکثر آنها همنظرند که در رژیم غذایی برات میتوانید علاوهبر موز، پوره سیب، برنج و نان تست غذاهای دیگری نیز بخورید. مهمترین نکته در رژیم برات مصرف غذاهای سبکی است که فشاری به معدهتان وارد نکند. در این رژیم، فرد باید غذاهای با فیبر پایین مصرف کند تا به توقف اسهال و سفتشدن مدفوع کمک بکند.
از جمله غذاهای مناسب رژیم برات عبارتاند از:
- کراکرها؛
- گوشتابه؛
- چای کمرنگ؛
- آب سیب شفاف؛
- سیبزمینی پخته یا آبپزشده؛
- غلات پختهشده (مانند جو دوسر)؛
- دمنوشهای گیاهی مخصوصا زنجبیل و نعنا.
افراد باید از مصرف غذاهای سنگین در رژیم برات خودداری کنند. از جمله غذاهای نامناسب برای این رژیم غذایی عبارتاند از:
- شیر و لبنیات؛
- غذاهای سرخکردنی، چرب یا پرادویه؛
- نوشیدنیهای خیلی داغ یا خیلی سرد؛
- پروتئینهای سنگین (مانند استیک، کباب، ماهی)؛
- غذاهای محتوی شکر و شیرینکنندههای مصنوعی؛
- نوشیدنیهای الکلی، قهوه و سایر نوشیدنیهای محتوی کافئین؛
- سبزیجات خام (مانند سبزیجات سالادی، هویج، کلم بروکلی و گلکلم)؛
- میوههای اسیدی (مانند میوههای خانواده بری، انگور، پرتقال و لیموترش).