در این مطلب درباره انتخاب و خرید مدل‌های بارانی مردانه صحبت خواهیم کرد. البته قبل از آن تاریخچه‌ای از اینکه چطور بارانی طراحی شد داریم و در انتها، کار را با تشخیص اصل‌بودن یکی از معروف‌ترین برندهای بارانی مردانه به پایان می‌رسانیم.
تاریخچه بارانی مردانه؛ بارانی از کجا آمد؟
بارانی مردانه را دقیقا به‌دلیل ضرورت و کاربردی که داشت طراحی کردند. این‌طور نبود که طراحان با توجه به مد بازار یا در اوقات فراغت‌شان آن را طراحی کرده باشند.
مانند هر پوشاک دیگری، داستان‌های مختلفی درباره اینکه بارانی ابتدا از کجا سرچشمه گرفته است وجود دارد. بااین‌حال ما سعی کردیم معتبرترین آنها را در اینجا روایت کنیم.
اولین بارانی؛ مکینتاش و تولید پارچه لاستیکی ضدآب
به نظر می‌رسد کت مخصوصی که درشکچه‌چی‌ها در قرن هجدهم می‌پوشیدند، احتمالا جدّ بزرگ بارانی مردانه به حساب می‌آید. این کت حتی قبل از آنکه پالتو به بازار بیاید وجود داشت.
در قرن نوزدهم چراغ گاز محبوبیت زیادی پیدا کرده بود و سوخت آن را در گلاسکوی اسکاتلند، از ذغال‌سنگ استخراج می‌کردند. در سال ۱۸۱۸، جیمز سایم اسکاتلندی دریافت که محصول جانبی این فرایند یعنی نفتا می‌تواند لاستیک را در خود حل کند. او اطلاعاتش را به یک تاجر باهوش یعنی چارلز مکینتاش که با سفیدکننده خشک درآمد زیادی به دست آورده بود ارائه کرد.
مکینتاش در سال ۱۸۲۳ راهی برای استفاده از این محلول لاستیکی چسبناک در پوشاک پیدا کرد. او این ماده را بین دو لایه پارچه قرار داد و به این ترتیب پارچه بارانی ضدآب درست کرد که هیچ شباهتی هم به لاستیک نداشت، اما بوی نامطبوعی داشت.
با وجود بوی بد این پارچه، در سال ۱۸۲۴، مکینتاش شرکت تولیدی مواد خام اولیه بارانی را در منچستر انگلستان تأسیس کرد.
البته فقط بوی نامطبوع این پارچه نبود که باعث شد مکینتاش نتواند در فروش این بارانی‌ها موفق باشد. این بارانی در گرما مانند عسل چسبناک بود و در زمستان مانند تخته سخت می‌شد. بنابراین در اواخر دهه ۱۸۳۰، دیگر کسی به این بارانی علاقه‌ای نشان نمی‌داد. به‌همین‌دلیل پیشرفت‌هایی در تولید این نوع پوشاک صورت دادند و در سال ۱۸۵۴، پالتوی دورویی را به بازار عرضه کردند که شیک‌تر به نظر می‌رسید و به‌سرعت محبوبیت پیدا کرد. به‌طورکلی این پالتوی جدید را هم مکینتاش می‌نامیدند. بعدها یک فرد ژاپنی شرکت مکینتاش را خرید.
آکواسکاتوم؛ طرحی که جان امری زد
در همان دوران که تولید لباس‌های بارانی در منچستر رواج بسیار زیادی پیدا کرده بود، دو نفر در جنوب انگلستان داشتند روی طرح بارانی مردانه دیگری کار می‌کردند.
یکی از این دو نفر جان امری (John Emry) بود که یک مغازه خیاطی داشت. او بارانی مخصوصی با عنوان آکواسکاتوم (Aquascutum) طراحی کرد که از «آکوا» به‌معنای آب و «اسکاتوم» به‌معنای سپر در زبان لاتین گرفته شده است. مدتی بعد این برند، وظیفه تهیه بارانی برای سربازان بریتانیایی را برعهده گرفت. بلندی این بارانی‌ها به مچ پا می‌رسید و بیشتر به‌صورت چهاردکمه بودند.
نکته: چهاردکمه اصطلاحی در خیاطی است که به دوبل بودن لباس در قسمت جلو اشاره دارد و به‌معنای آن نیست که دقیقا چهار عدد دکمه دارد.
بربری؛ طرحی که توماس بربری زد
دومین نفر شاگرد ۲۱ ساله یک پارچه‌فروشی بود که در سال ۱۸۵۶، با توجه‌کردن به لباس‌های کارگران مزرعه، بارانی جدیدی را طراحی کرد. این جوان توماس بربری نام داشت و امروزه همه ما برند بربری (که به باربری هم معروف است) را در صنعت مد و پوشاک می‌شناسیم. توماس متوجه شد لباس‌های کتانی کارگران مزرعه ویژگی‌های خاصی دارند. این لباس‌ها سبک بودند، بدون اینکه تنگ یا چسبان باشند. همچنین ازآنجاکه این لباس‌ها قابل‌تنفس بودند، در زمستان کارگران را گرم نگه می‌داشتند و در تابستان آنها را خنک می‌کردند. بااین‌حال مهم‌ترین ویژگی این لباس‌ها مقاوم‌بودن آنها دربرابر رطوبت و بارندگی بود. مواد اولیه به‌کاررفته در این پارچه‌ها طوری بود که پس از مرطوب‌شدن باعث می‌شد پارچه منقبض شود و آب به آنها نفوذ نکند. به‌این‌ترتیب، با اینکه آکواسکاتوم اولین و بزرگ‌ترین تولیدکننده بارانی ضدآب بود، در سال ۱۸۷۰ توماس بربری به رقیب سرسختی برای آن تبدیل شد.
برخلاف اِمری، بربری روش دیگری را دنبال کرد. او به‌جای پشم از پارچه‌ای محکم که از نخ پنبه مصری بافته شده بود استفاده کرد که خاصیت ضدآب به آن می‌داد. بربری این پارچه را گاباردین نامید. گاباردین سبک بود و هیچ بویی نداشت، آب هم به آن نفوذ نمی‌کرد.
اگرچه طرفداران بربری زیاد بودند، آکواسکاتوم هم طرفداران خاص خودش را داشت. این برند در سال‌های جنگ به‌تدریج بارانی‌های کوتاه‌تری تولید کرد که تا بالای زانو می‌رسید. همچنین در آنها از اپل و حلقه‌های D شکل استفاده می‌کرد. رنگ‌های محبوب این بارانی، شنی، زیتونی و خاکی بود.
از سوی دیگر بارانی‌های بربری با گاباردین آبی و خاکستری و آستر شطرنجی به همان اندازه معروف بودند. می‌بینید که با اینکه برخی گمان می‌کنند آستر چهارخانه در قرن بیستم برای اولین بار مد شد، اما این آستر در دهه‌های ۱۸۸۰ و ۱۸۹۰ هم در بازار وجود داشت.
اما چرا این بارانی‌ها در فاصله بین دو جنگ تا این اندازه رواج پیدا کرد؟
از مهم‌ترین دلایل آن این است که اولا هزاران بارانی مردانه در انگلیس سفارش داده شده بود که در پایان جنگ با مازاد سنگین روبه‌رو شد و بنابراین مجبور شدند آنها را در دهه ۱۹۲۰ بین مردم توزیع کنند تا به فروش برود. دوم اینکه افسران از اینکه همان اونیفورم نظامی‌شان را در زندگی عادی هم بپوشند، خوشحال بودند؛ زیرا نیاز نبود دوباره هزینه کنند و از طرفی، این لباس محکم و بادوام و پارچه آن کمیاب بود. سوم اینکه ستارگان هالیوود مانند همفری بوگارت (در فیلم‌های کازابلانکا و شاهین مالت) به‌وفور از این پوشاک استفاده می‌کردند. مسلما بسیاری از مردان دوست داشتند از سبک لباس‌پوشیدن این هنرمندان جذاب پیروی کنند.
۱۲ ویژگی مهم در بارانی مردانه؛ از پارچه و رنگ تا مدل و برش‌ها
بارانی‌های مردانه ویژگی‌های خاصی دارند. با اینکه در پارچه‌ها، رنگ‌ها و مدل‌های آنها تنوع هم دیده می‌شود، اما می‌توان گفت تا حدودی در دوخت آنها از سبک‌وسیاق مشابهی استفاده می‌شود.
۱. پارچه‌های مخصوص بارانی مردانه
برخی از پارچه‌های مخصوص بارانی مردانه عبارت‌اند از:
گاباردین ۱۰۰% پنبه
برای افرادی که سبک سنتی می‌پوشند فقط یک انتخاب برای پارچه بارانی وجود دارد و آن گاباردین ۱۰۰% پنبه است که توماس بربری از آن برای دوخت بارانی استفاده کرد. این پارچه از الیاف پنبه تابیده‌شده تهیه می‌شود و بافت فشرده‌ای دارد. سبک و بادوام است. هم الیاف آن ضدآب هستند و هم خود پارچه نهایی ضدآب است. بنابراین در روزهای بارانی شما را کاملا خشک نگه می‌دارند.
پارچه لاستیک‌پوش شده
حدود ۱۵ سال پیش، مکینتاش بار دیگر بارانی‌های لاستیک‌پوش شده را به‌عنوان کالایی لوکس در رنگ‌های درخشان و چشمگیر بازتولید کرد. بنابراین پارچه مکینتاش دیگر سنتی به شمار نمی‌رود. این شرکت را به فردی ژاپنی فروختند که بیشتر برای زنان ژاپنی بارانی تهیه می‌کرد. مالکان قبلی مکینتاش این بار هانکوک را راه‌اندازی کردند که لباس‌های با پوشش لاستیکی در اسکاتلند تولید می‌کند.
پارچه‌های مدرن
اگر سبک سنتی را نمی‌پسندید، می‌توانید بارانی‌های دوخته‌شده از پارچه‌های مدرن مانند گورتکس (GoreText) یا ایونت خریداری کنید. این پارچه‌ها به هیچ عنوان قطره‌ای آب را نفوذ نمی‌دهند. البته اینها پارچه‌های مدرن هستند و برای افرادی که به‌دنبال بارانی سنتی هستند دل‌پسند نخواهند بود.
چرم
زمانی بود که به‌وفور از چرم برای بارانی استفاده می‌کردند. مخصوصا افسران آلمانی در جنگ جهانی دوم که بارانی از چرم سیاه می‌پوشیدند. به‌همین‌دلیل به احترام قربانیان رایش سوم، به‌طورکلی مردم دنیا با پوشیدن بارانی‌های بلند چرم مشکی موافق نیستند و این کار را نادرست می‌دانند.
بارانی چرم قهوه‌ای بیشتر یادآور سبک دهه‌های ۱۹۷۰ و ۱۹۸۰ است. هرچند پیشنهاد نمی‌کنیم که از بارانی بلند چرمی استفاده کنید چون بسیار سنگین است و پوشیدن آن راحت نیست.
۲. رنگ‌های مخصوص بارانی
برای افرادی که بارانی سنتی دوست دارند، رنگ شتری یا خاکی بهترین انتخاب است. بااین‌حال امروزه بارانی‌ها را در رنگ‌های متنوعی تولید می‌کنند. از سایر رنگ‌های محبوب بارانی مردانه می‌توان به رنگ شنی، سنگی، آبی سیر یا مشکی اشاره کرد. البته رنگ‌های روشن مانند بژ یا قهوه‌ای روشن یا زردقرمز هم در بازار موجود است. یادتان باشد هرچه رنگ بارانی روشن‌تر باشد، راحت‌تر لک می‌شود. به این فکر کنید که چه مواقعی و در چه مکان‌هایی آن را می‌پوشید.
۳. آستین رگلان؛ از مشخصه‌های بارانی مردانه
آستین رگلان اولین بار در قرن نوزدهم طراحی شد و درست مانند کت‌های چسترفیلد، نام خود را از یک نجیب‌زاده به نام «فیتزروی سامرست، بارون رگلانِ اول» گرفته است.
این لباس هم دو روایت دارد: یکی اینکه در نبرد واترلو، بازوی راست لرد رگلان آسیب دید و گفتند باید قطع شود. لرد رگلان هم دستور می‌دهد کتی برایش طراحی کنند که راحت‌تر بتواند آن را بپوشد. خیاط او یک کت کوتاه طراحی می‌کند که در آن درز آستین به شکل مورب از گردن به سمت زیربغل کشیده شده بود، بدون اینکه سرشانه مشخصی داشته باشد.
براساس روایت دوم، لرد رگلان دستور داد این مدل را طراحی کنند تا سربازان در جنگ بتوانند بازوهایشان را آزادانه حرکت بدهند.
واقعیت این است که به نظر نمی‌رسد چنین برشی بتواند اجازه تحرک بیشتری به بازوها بدهد. حتی می‌توان گفت حلقه آستین آن بسیار بزرگ است و امکان تحرک بیشتر از آن را ندارد.
تجربه ما می‌گوید که مسأله تحرک در بازوها بیشتر به دوخت و برش درست لباس برمی‌گردد نه به سبک آن. برای مثال اگر دو بارانی برند بربری را با هم مقایسه کنید که یکی با آستین معمولی و دیگری با آستین رگلان باشد، خواهید دید که بارانی‌های این برند آن‌قدر حرفه‌ای برش خورده‌اند که با هر دو به یک اندازه احساس راحتی می‌کنید.
بااین‌حال نمی‌توان انکار کرد که پوشیدن کت آستین رگلان راحت‌تر است.
افرادی که سبک سنتی را دوست دارند، بیشتر دنبال بارانی با آستین رگلان هستند.
۴. مدل چهاردکمه؛ برای پوشش بیشتر در قسمت قفسه سینه
طراحی بارانی در اصل از همان ابتدا به‌شکل چهاردکمه بود. به این صورت که پنج ردیف دکمه و در هر ردیف دو عدد دکمه به‌صورت ۲×۵ قرار داشت.
البته در بارانی‌های مدرن‌تر علاوه بر مدل چهاردکمه از مدل دکمه‌گذاری عادی هم استفاده می‌کنند. یک مدل چهاردکمه هم هست که در آن یک ردیف از دکمه‌ها که از لبه سجاف بارانی دورتر است حالت دکمه‌نما دارد و شما برای پوشیدن فقط باید یک ردیف دکمه را ببندید. پوشیدن این مدل بارانی‌ها راحت‌تر است.
۵. اپل یا سردوشی؛ برای قراردادن کلاه و دستکش
اِپُل در گذشته بیشتر روی سرشانه لباس‌های نظامی دیده می‌شد، اما به‌مرور راهش را به دنیای بارانی‌ها هم باز کرد. البته اپل یا سردوشی در بارانی‌های سنتی بیشتر برای نصب درجه، دستکش و حتی سوت کاربرد داشت. در مدل‌های مدرن دیگر چنین کاربردی مطرح نیست، بیشتر حالت تزئینی دارد و جلوه زیبایی به بارانی مردانه می‌دهد.
۶. زبانه جلوی لباس
در بارانی‌های سنتی، از پارچه خود لباس در جلو و روی سینه زبانه‌هایی می‌دوختند که دو کاربرد مهم داشتند. یکی اینکه می‌توانستند به‌عنوان ضربه‌گیر برای لگدزدن تفنگ عمل کنند، دوم و مهم‌تر اینکه از سرازیرشدن آب باران به از روی شانه به درون اسلحه جلوگیری کنند. البته الان چنین کاربردی مطرح نیست و بیشتر جنبه تزئینی دارد.
۷. قزن‌قفلی روی یقه
درست زیر یقه بزرگ بارانی، معمولا قزن‌قفلی می‌دوزند که به شما امکان می‌دهد تا انتها یقه را ببندید. اغلب آن را با بند و سگک محکم می‌کنند به‌طوری‌که در زیر یقه مخفی بماند. هنگامی‌که باد سرد می‌وزد این ویژگی واقعا به کمک‌تان می‌آید.
هرچند بیشتر در بارانی‌های سنتی کاربرد داشت ولی در بارانی‌های امروزی هم معمولا آن را به کار می‌برند.
۸. کمربند با حلقه‌های Dشکل
در ابتدا کمربند با حلقه‌های Dشکل برای آویزان‌کردن وسایلی مانند نارنجک یا شمشیر استفاده می‌شد. حالا دیگر چنین کاربردی ندارد و بیشتر برای اینکه ظاهری جذاب به شما ببخشد به کار می‌رود. هم در مدل‌های سنتی و هم در مدل‌های مدرن دیده می‌شود.
۹. بندهای آستین
این بندها برای محکم‌کردن آستین جهت جلوگیری از ورود باران و باد سرد مفید هستند. البته امروزه حتما لازم نیست و بیشتر جنبه تزئینی دارد.
۱۰. جیب‌های ضدآب
همه بارانی‌ها جیب‌هایی دارند که آب باران به آنها نفوذ نمی‌کند. این جیب‌ها مخصوصا هنگام مسافرت بسیار به‌دردبخور هستند، زیرا می‌توانید کیف پول، گذرنامه و سایر لوازم کوچک را در آنها قرار دهید.
۱۱. سگک‌های چرمی
سگک‌های فلزی که در قسمت کمربند به کار می‌روند عملکرد خوبی دارند، اما سگک‌های چرمی ظاهر بهتری به لباس می‌دهند. البته این سگک‌ها معمولا زیاد در دسترس هستند و مدام لمسشان می‌کنید. به‌همین‌دلیل چرم ممکن است خیلی زود پوسیده شود.
۱۲. آستر چهارخانه
معمولا بارانی‌های سبک سنتی دارای آستر چهارخانه هستند. برند بربری از شش نوع آستری مختلف استفاده می‌کند. بااین‌حال چهارخانه کلاسیک احتمالا بیشتر از هر چیزی برای بارانی مردانه به‌عنوان آستر کاربرد دارد. این آسترها معمولا از جنس پیچازی در رنگ‌های برنزی، سیاه، سفید و قرمز هستند. هرچند در طرح‌های مدرن‌تر از آستری‌های غیرپشمی که در کت مردانه به کار می‌رود هم استفاده می‌کنند.
اگر می‌خواهید از بارانی برای روزهایی که زیاد سرد نیست استفاده کنید، بارانی با آستر جداشدنی پشمی که با دکمه به بارانی متصل می‌شود بخرید. فقط از قبل تصمیم بگیرید که آیا آستری جداشونده می‌خواهید یا نه. بعدا اگر بخواهید به آن اضافه کنید کار آسانی نخواهد بود.
بارانی را با چه لباس‌هایی ست کنیم
معمولا بارانی را روی لباس‌های دیگر مخصوصا کت و شلوار می‌پوشند. البته اگر سبک مدرن‌تر را می‌پسندید، می‌توانید بارانی را با تک‌کت یا بلوز یا حتی پیراهن بپوشید. بااین‌حال ازآنجاکه بارانی به‌طورکلی تک‌رنگ است و طرح ساده‌ای دارد، می‌توانید با هر چیزی آن را ست کنید. اگر طول بارانی کوتاه است و تا روی ران‌ها می‌رسد می‌توانید آن را با بلوز و شلوار جین هم بپوشید.
نکته‌ای که باید رعایت کنید این است که در سبک کلاسیک و حتی مدرن بارانی، بهتر است آن را به‌شیوه‌ای انتخاب کنید که طول آستین‌های آن به اولین بندانگشت شست‌تان برسد. دلیلش این است که برخلاف کت که باید مچ آستین پیراهن از آن بیرون باشد، آستین لباس‌های زیری نباید از بارانی بیرون بزند. البته در مدل‌های فشن چنین قاعده و قانونی وجود ندارد.
بلندی بارانی را چطور انتخاب کنیم
به‌طورکلی بارانی حتی در سبک‌های سنتی هم در سه اندازه تولید می‌شد:
- بالای زانو و روی ران؛
- زیرزانو و وسط ساق پا؛
- تا مچ پا.
البته بیشتر بارانی‌های مردانه تا حدود زانو می‌رسند. کوتاه‌تر از آن در دسته کت‌ها قرار می‌گیرد. حالا بیایید ببینیم هر کدام از این اندازه‌ها به چه کسانی بیشتر می‌آید.
اگر قدتان تقریبا کوتاه است
اگر قدتان کوتاه است، بهتر است بارانی تا مچ پا نپوشید؛ زیرا ممکن است این‌طور به نظر برسد که در آن غرق شده‌اید. اگر بارانی‌های بالای زانو بپوشید، پاهایتان را کشیده‌تر نشان خواهد داد.
اگر قد بلندی دارید
اگر قدتان بلند است، بهتر است از پوشیدن بارانی‌های بالای زانو که باعث می‌شود پاهایتان زیادی بلند به نظر برسد خودداری کنید. برای شما بهترین انتخاب بارانی زیر زانو است.
اگر قد متوسط دارید
اگر قدتان نرمال است، همه مدل بارانی از کوتاه روی ران تا بلند که به مچ پا برسد برایتان خوب است.
برندهای معروف بارانی مردانه را بشناسید
از معروف‌ترین برندهای بارانی مردانه می‌توان به بربری، آکواسکاتوم و هانکوک اشاره کرد.
بارانی‌های بربری را در ترکیه، ایتالیا و مالزی و بارانی‌های آکواسکاتوم را در ایتالیا هم تولید می‌کنند. اینها معتبر هستند و درواقع اصل به شمار می‌روند.
هانکوک بارانی‌های لاستیک‌پوش شده تولید می‌کند.
اندازه بارانی را چطور انتخاب کنیم
بارانی را باید روی لباس‌هایی مانند کت‌وشلوار بپوشید، به‌همین‌دلیل باید اندازه آن را طوری انتخاب کنید که تنگ نباشد. بهترین روش این است که لباس‌هایی را که زیر بارانی می‌پوشید بپوشید و برای خرید بارانی بروید. البته اگر آنلاین سفارش می‌دهید ممکن است کمی سخت‌تر باشد، مخصوصا اگر بارانی انتخابی شما از برند بربری باشد. سیستم اندازه‌گیری بربری قدیمی، نسبتا غیرمعمول است و ترکیبی بین اندازه‌های ایالات متحده / بریتانیا و اروپایی است. برای نمونه اندازه ۵۰ آن با اندازه ۴۰ در ایالات متحده یکی است. از سوی دیگر، علامت‌های REG، S یا L که برای سایز بارانی انتخاب می‌شود، با بلندی بارانی هم در ارتباط است. برای مثال اگر بارانی بلند می‌خواهید باید سایز L یا REG را انتخاب کنید و اگر بارانی کوتاه را ترجیح می‌دهید، S را انتخاب کنید. مشکل اینجاست که ممکن است با انتخاب بارانی کوتاه‌تر، آستین آن هم به همان اندازه برای شما کوتاه باشد.
تغییر دادن اندازه بارانی مردانه
البته می‌توانید بارانی را بزرگ انتخاب کنید و بعدا آن را بدهید یکی دو سایز برایتان کوچک کنند، اما به‌ندرت می‌توانید بارانی کوچک‌تر را بزرگ‌تر کنید. اگر هم بتوانید این کار را انجام دهید، خط کمربند، دکمه‌ها و جیب تغییر می‌کند و زیبایی خود را از دست می‌دهد.
روش تشخیص بارانی مردانه بربری اصل از تقلبی
قبل از اینکه به روش تشخیص بربری اصل برسیم، باید بگوییم که برچسب بربری (BURBERRY) با بربریس (‘Burberrys) تفاوت دارد. بربریس مارکی است که در دهه ۱۹۲۰ روی آستری، چتر و سایر اکسسوری‌های برند بربری قرار دادند. البته بعد از سال ۱۹۹۹ این S حذف شد و بنابراین اگر این مارک را روی چیزی دیدید، یا بسیار قدیمی است یا تقلبی است. بارانی با برچسب بربریس با جزئیاتی بسیار شیک و دقیق که قبل از سال ۱۹۹۹ تولید می‌شد بیشترین محبوبیت را داشت و در تصویر زیر می‌بینید که چطور به قامت آلن دلون افسانه‌ای خوش نشسته است:
سایر برچسب‌های بربری
BURBERRY BLACK LABEL و BURBERRY BLUE LABEL تحت لیسانس سانیو شوکای (Sanyo Shokai) ژاپن است که روی بارانی‌های ژاپنی به کار می‌رود. البته تعداد کمی از این کارها تولید خود ژاپن هستند و بیشتر آنها را چین تولید می‌کند. پیشنهاد می‌کنیم بارانی‌هایی با این برچسب‌ها را به‌عنوان بربری خرید نکنید.
با توجه به محبوبیت بارانی برند بربری، همیشه انتظار تقلبی بودن آن را داشته باشید. اما با بررسی موارد زیر می‌توانید به‌راحتی آن را تشخیص دهید:
- دوخت تمیز: بارانی بربری اصل، درزها و دوخت زیبایی دارد. حلقه‌های کمربند با کوک‌های دقیق و تمیز دوخته شده‌اند ولی بارانی‌های فیک دوختشان بی‌دقت و شلخته است و به جزئیات توجهی نمی‌کنند؛
- برچسب سفید سایز: این برچسب همیشه سفید است و در جیب سمت چپ قرار دارد. در آستر، سایز را زیر برچسب آبیِ سیر مخفی می‌کنند؛.
- آستر: در بربری اصل آستر چهارخانه همیشه به رنگ‌های بژ، سفید، سیاه یا قرمز است. دوخت آستر کاملا تمیز است؛
- پارچه گاباردین: بسیار محکم و باکیفیت است و اصلا شل‌وول نیست. ترکیب پنبه و پلی‌استر در این پارچه فقط به سه صورت ۱۰۰% پنبه، ۵۱% پنبه با ۴۹% پلی استر و ۶۷% پلی استر با ۳۳% پنبه است. هر ترکیب دیگری نشانه تقلبی‌بودن بارانی است.
شما بارانی را ترجیح می‌دهید یا کاپشن را؟ فکر می‌کنید کدام یک از این دو آقایان را جذاب‌تر نشان می‌دهد؟
