خانواده خوب نعمت بزرگی است که نمی‌توان نادیده‌اش گرفت. خواهر، برادر، پدر و مادر هم‌گروهی‌های ما روی کره خاکی‌اند؛ هم‌گروهی‌هایی که انتخاب طبیعت برایمان بوده‌اند و خودمان نقشی در پیوستن به آنها نداشته‌ایم. منتها هرآنچه هستیم و داریم در گروی عضویتمان در این گروه است. گاهی هم‌گروهی‌های خوبی برای هم نیستیم و فضای زندگی و رشد را برای هم تنگ و نابسامان می‌کنیم و گاهی بهترین یارویاور هم می‌شویم. درست است؟ اگر در گروه یا همان خانواده خوبی قرار داشته باشیم، درس‌های به‌شدت جذاب و ارزشمندی می‌گیریم؛ درس‌هایی که فقط یک خانواده خوب به ما می‌دهند. در ادامه این مقاله، برایتان از این درس‌ها گفته‌ایم.
۱. عشق بی‌حدومرز؛ بارانی از عشق خالصانه
اعضای خانواده نخستین آدم‌هایی‌اند که به زندگی‌مان پای می‌گذارند یا شاید ما به زندگی‌شان پای می‌گذاریم. محبت و عشقی که از خانواده‌ای خوب به انسان تقدیم می‌شود در هیچ شرایط و گروه دیگری وجود ندارد. خانواده‌های خوب به هم عشق بی‌اندازه می‌دهند و روی هم اثرات مثبت می‌گذارند.
خیلی زیباست که افرادی را در این دنیا داشته باشیم که ما را بی‌شرط و بی‌بهانه دوست دارند و سعی می‌کنند به بهتر زندگی‌کردنمان روی زمین کمک کنند. محبتی که در میان اعضای خانواده‌های سالم وجود دارد، اعضایش را برای عشق‌ورزیدن به آدم‌های دیگر دنیا هم آماده می‌کند.
۲. فداکاری؛ ابراز عشق با ایثار
اعضای خانواده‌های خوب برای هم کارهایی می‌کنند که معنای دقیق فداکاری و گذشت است. حتما تصاویر متعددی از حضور مهربانانه و فداکارانه مادرتان در زندگی دارید؛ برای مثال، شب‌هایی که بالای سرتان بیدار مانده تا مطمئن شود راحت به خواب می‌روید یا ازخودگذشتگی‌های پدر برای تهیه چیزهایی که نیاز دارید و… .
خانواده موفق به ما نشان می‌دهد گاهی برای اینکه اعضای دیگر راحت و آسوده باشند، می‌توان از خود گذشت و سختی‌ها را به جان خرید. فداکاری یکی از زیباترین راه‌های نشان‌دادن عشق زیاد خود به کسانی است که دوستشان داریم. اگر این مفهوم را در خانه یاد بگیریم، آدم‌های آماده‌ای برای تشکیل‌دادن خانواده خوب دیگری برای خود در آینده می‌شویم.
۳. ازخودگذشتگی؛ یکی برای همه، همه برای یکی
درست است که رسیدگی به خودمان و خواسته‌هایمان در این دنیا بسیار مهم است و در فرصت اندک زندگی باید قدر لحظه‌ها را برای رشد و شادی‌مان بدانیم، اما گاهی باید از خودمان بگذریم. زمانی که با اعضایی دیگر در خانواده زندگی می‌کنیم، گاهی نیاز می‌شود به‌نفع شادی و رفاه دیگران خود را از اولویت کنار بگذاریم و برای رفاه و آرامش جمعی تلاش کنیم.
ازخودگذشتگی به‌معنای عقب‌ماندن از خود و خواسته‌هایمان نیست. نشانه‌ای از بلوغ رفتاری و احساسی آدمی است که یاد می‌گیرد با تلاش برای ایجاد آرامش و احساسات خوب برای دیگران، مهربان باشد، ملاحظه داشته باشد و هم‌درد و هم‌راه دیگران در زندگی پیش برود. این ویژگی‌ها برای انسان‌بودن ضروری‌اند. انسان موجودی اجتماعی است و اگر یاد بگیرد در زندگی جمعی ساز خود را کوک نکند و به فکر درمان خودخواهی باشد، هم برای خودش و هم برای دیگران مفیدتر خواهد بود.
۴. وفاداری؛ پیوندی نابریدنی
خانواده خوب نخستین گروهی است که معنای وفاداری را یادتان می‌دهد. هیچ دوست و هم‌راه دیگری به‌اندازه اعضای خانواده‌ای خوب و سالم نمی‌تواند این مفهوم را به زندگی‌مان وارد کند.
این‌طور نیست که فقط رابطه‌ای خونی باشد که در خانواده‌ای سالم به خلق مفهوم وفاداری منجر می‌شود؛ بلکه زیستن مهربانانه در کنار یکدیگر موجب شکل‌گیری وفاداری میان اعضای خانواده‌های خوب می‌شود. آدم‌های وفادار به یکدیگر تحت هیچ‌شرایطی پیوند عاطفی و عشق شکل‌گرفته میان بندهای وجودی‌شان را پاره نمی‌کنند. آنها، به‌رغم تمام سختی‌ها و اتفاقات پیش‌بینی‌نشده و پیش‌بینی‌شده، در کنار هم می‌مانند و هم را در قلب یکدیگر دوست می‌دارند.
۵. اتحاد و باهم‌بودن؛ یکی‌بودن پرمحبت
خانواده خوب همیشه در کنارمان است و آن لحظه‌هایی که احساس می‌کنیم روی زمین تنها هستیم و کسی درکمان نمی‌کند، با همراهی‌مان باعث می‌شود که از تنهایی دربیاییم. احساس تنهایی مطلق خوشایند نیست. گاهی برای همه‌مان پیش می‌آید که خود را تنها و اسیر در این کره‌خاکی حس می‌کنیم. در این شرایط، چیزی مانند آغوش گرم و پُرعشق خانواده است که می‌تواند پناهمان باشد و ما را از افکار انزواگرایانه درباره هستی نجات بدهد.
۶. توجه خالصانه؛ دریافت محبتی ناب
در خانواده خوب است که آدم‌ها یاد می‌گیرند به هم توجه خالصانه داشته باشند. این محبت و توجه می‌تواند در قالب نگاهی پرعشق و برقراری ارتباط چشمی شکل بگیرد. تربیتی که خانواده خوب درباره عشق‌ورزیدن و برقراری ارتباط به اعضایش یاد می‌دهد، باعث شکل‌گیری روحیه‌ای در افرادش می‌شود که برای جامعه و جهان هم بهتر است. آدم‌هایی که ارزش توجه‌دیدن را درک می‌کنند، یاد می‌گیرند توجه و مهرشان را به دیگران هم منتقل کنند. چه‌چیزی بهتر از این؟
۷. آموختن تجربه‌ها؛ تکرارنکردن غلط‌های املای زندگی
اگر خانواده‌ای امن و سالم شکل بگیرد، اعضای آن در کنار بهره‌مندی از موهبت محبت، مزایای بی‌شمار دیگری هم به وجود می‌آورند؛ برای نمونه، بزرگ‌ترهای هر خانواده‌ای تجربه‌های بیشتری نسبت به اعضای دیگر دارند.
آنها می‌توانند راهنمای مهمی در زندگی باشند و یادمان دهند درباره قدم‌گذاشتن در مسیرهای مختلف زندگی عاقلانه‌تر و درست‌تر تصمیم بگیریم. تکرارنکردن اشتباه‌هایی که بزرگ‌ترها در زندگی‌شان مرتکب شده‌اند، راه ارزشمندی برای زیستن بهره‌ورتر است که فقط در محیطی مانند خانواده می‌توان به آن رسید.
۸. ابراز محبت و توجه؛ پخش‌کردن عشق و دوستی در قلب‌های هم
خانواده‌های خوب می‌دانند ارزش داشتن قلبی پُر از عشق بسیار بالاست. برای همین، به اعضای خود یاد می‌دهند باید در برابر محبت دیگران از آنها تشکر کنیم. هر خانواده‌ای شیوه خودش را در آموزش این ابراز محبت و قدردانی از دیگران و زندگی دارد.
برای مثال، گذاشتن یادداشت‌های محبت‌آمیز و سپاس‌گزارانه برای یکدیگر، خریدن هدیه، محبت‌های کلامی و شکل‌های مختلف از ابراز محبت و توجه را در خانواده می‌توان یاد گرفت. آدمی که یاد بگیرد محبتش را ابراز کند و قدردان باشد، از هستی و دنیا هم قدردان خواهد بود و این خوش‌بینیِ پرتوجه زندگی‌اش را پُر از انرژی و احساسات خوش می‌کند.
۹. آموزش مهارت‌های زندگی؛ شکل‌گیری قدم‌های قوی شروع
خانواده است که به ما قدم‌های نخست زندگی را یاد می‌دهد. مهارت‌هایی که در خانواده به ما آموخته می‌شود اساس حرکتمان در جهان در ادامه زندگی است. پیش‌رفتن در دنیا با گام‌های محکم و اراده قوی از ما انسانی موفق و شاد می‌سازد.
اگر خانواده‌ای خوب داشته باشیم، به‌خوبی و باشهامت، شیوه خوب‌زیستن را یاد می‌گیریم. بسیاری از مشکلات ما آدم‌ها در سال‌های بزرگ‌سالی به‌خاطر نداشتن مهارت‌های مهم تصمیم‌گیری است که در کودکی نیاموخته‌ایم. منتها خانواده‌های خوب اعضایشان را برای زندگی‌کردن درست در این دنیا آماده می‌کنند.
در آخر
خانواده مفهوم ارزشمندی است. البته بدیهی است که همه خانواده‌ها هم محیط خوب و سالمی ندارند. با وجود این، آنها هم با اصلاح شرایط و رفتارهایشان می‌توانند از گروه‌های دیگری از آدم‌ها که دور هم جمع می‌شوند بهتر و بهره‌ورتر برای اعضایشان عمل کنند.
زندگی در کنار آدم‌هایی که هم را دوست دارند، به هم توجه دارند و برای داشتن زندگی شاد و خوب در کنار هم تلاش می‌کنند از ارزشمند هم ارزشمندتر است. رسیدن به چنین فضایی در زندگی و خانه نیازمند تلاش و مهرورزی مداوم است. به نظر شما خانواده چه درس‌هایی به ما می‌دهد؟
