جزیره گوا که دارای فرهنگ هندی پرتغالی است و با داشتن سواحل شنی زیبا، تفریحات و ورزش‌های آبی یکی از زیباترین سواحل دنیا و یکی از بهترین مقاصد گردشگری قاره آسیا به‌شمار می‌رود. در این مقاله همراه ما باشید تا شما را با ۱۵ دانستنی مهم که قبل از سفر به جزیره گوا باید بدانید را به شما معرفی می‌کنیم.
۱. تنوع فرهنگی گوا دیدنی است
در سال ۱۸۵۸ هند شاهد استقرار راج بریتانیا بود (راج بریتانیا به حکمرانی پادشاهی بریتانیا در شبه‌قارهٔ هند در سال‌های ۱۸۵۸ تا ۱۹۴۷ گفته می‌شود). در آن زمان ایالت کوچک گوا در جنوب‌غربی هند ۳۴۸ سال بود که مستعمرهٔ پرتغالی‌ها به‌شمار می‌رفت و به‌همین‌خاطر، اندکی با سایر نقاط هند متفاوت است. این تفاوت را بیشتر در مردم گوا می‌توان دید. در گوا مسیحیان زیادی زندگی می‌کنند و خیلی‌ها هم پرتغالی‌زبان‌اند و سبک زندگی‌شان تلفیقی از اروپایی‌ها و هندی‌هاست. اما ۶۶ درصد جمعیت گوا را هندوهایی تشکیل می‌دهند که اجدادشان به مسیحیت تغییر دین ندادند. این تنوع فرهنگی بی‌نظیر در گوا دیدنی است.
هیپی‌هایی که در سال‌های پس از آزادسازی گوا در ۱۹۶۱ به اینجا آمدند و ماندگار شدند، با خودشان فرهنگ غذاهای بین‌المللی را به گوا آوردند. روحیهٔ آزادی‌خواهانه‌تر مردمان آنجا و قیمت‌های پایین‌تر در گوا نیز همواره برای هنرمندان و روشن‌فکران شهرهایی همچون بمبئی و دهلی‌نو جذاب بوده است.
۲. گوا در ماه‌های مختلف سال حال‌وهوای متفاوتی دارد
مناطق حومهٔ جزیره گوا در فصل بارش‌های موسمی (ژوئن تا سپتامبر) حسابی سرسبز و دیدنی می‌شوند. از اکتبر تا مارس هم بد نیست. اما در ماه‌های تابستانی آوریل و مِی دمای هوا به ۳۶ درجه هم می‌رسد و رطوبت آزاردهنده‌ای دارد. البته بسیاری از گردشگران، دیدنِ گوا را در ماه دسامبر و نزدیک جشن‌های کریسمس و سال نو ترجیح می‌دهند. ناگفته نماند که در این زمان از سال گوا میزبان دو فستیوال بزرگ موسیقی نیز هست (فستیوال‌های سانبِرن و سوپِرسونیک) و جمعیت زیادی برای شرکت در این فستیوال‌ها می‌آیند. پس اگر در این ایام به گوا سفر می‌کنید، شلوغی و سختی تردد در مسیرهای اصلی را مدنظر داشته باشید.
۳. گوا به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می‌شود
ایالت گوا شامل ۲ بخش گوای شمالی و جنوبی است. هر دوی این بخش‌ها از مناطق ساحلی تشکیل شده‌اند، اما با هم متفاوت‌اند. سواحل شمالی بیشتر پاتوق خوش‌گذرانی‌های شبانه‌اند. بازار شنبه‌شب در آرپورا نیز در سواحل شمالی واقع است و پر از جمعیت، غذاهای خوش‌آب‌ورنگ و بزن‌وبکوب است. اما سواحل جنوبی گوا تمیزتر و خلوت‌ترند. خصوصا برای دیدن و گذراندن اوقات فراغت، ساحل آگوندا گزینهٔ خوبی در میان سواحل نوار جنوبی است.
۴. غذاهای ارزان اما خوشمزه در پاناجی زیادند
پاناجی مرکز ایالت گوا و یکی از بهترین جاها برای خوردن غذاهای خیابانی ارزان‌قیمت است. درست بیرون کلیسای معروف «بانوی معصوم ما» کیوسک کوچکی به اسم ساندیپ گادو وجود دارد که املتش معرکه است. این املت پرطرفدار بافتی سبک و پفی دارد و با آب‌لیمو و سس مخصوصی از آب‌مرغ و شیر نارگیل سِرو می‌شود. معمولا هم با پیاز و گشنیز خردشده تزئینش می‌کنند. در همان نزدیکی کافهٔ تاتو قرار دارد که در آنجا می‌توانید برای صبحانه باجیس بخورید که اسنک کریسپی و خوش‌خوراکی است. قنادی ۳۱ ژانویه نیز در محلهٔ قدیمی فونتِین‌هاس کیک‌ها و پیراشکی‌های خوبی دارد.
۵. مردم گوا به استراحت نیم‌روزی علاقه‌ی زیادی دارند
مردم گوا به راحت‌طلبی شهرت دارند. در گوا به استراحت و خواب نیم‌روزی اهمیت زیادی داده می‌شود و مردمش به‌رسم سنت پرتغالی‌ها، بعدازظهرها، خودشان را به استراحت کوتاهی دعوت می‌کنند. بسیاری از شرکت‌ها هر روز در فاصلهٔ بین نهار و وقت چای (حدود ۱ تا ۴ بعدازظهر) تعطیل‌اند. حتی در پاناجی کسب‌وکارهای زیادی ترجیح می‌دهند که روزهای یکشنبه تعطیل باشند.
۶. در مسیرهای برون‌شهری حتما آدرس بپرسید
اگر قصد گردش در بیرون از شهر را دارید، پیشنهاد می‌کنیم خیلی به نقشهٔ گوگل تکیه نکنید، چراکه در بسیاری از مسیرهای حومه‌‌ای گوا نمی‌تواند درست هدایت‌تان کند. پس چاره‌ای نیست جز اینکه از محلی‌ها آدرس بپرسید.
۷. ویندالو بخورید
ویندالو یکی از معروف‌ترین غذاهای پرادویهٔ منطقهٔ گوا به‌شمار می‌رود. این غذا در اصل برگرفته از غذایی پرتغالی است که با گوشت و شراب و سیر درست می‌شده است و به‌واسطه‌ی حضور استعمارگران پرتغالی در گوا کم‌کم تغییراتی در رسپی اولیهٔ آن اعمال شد. ازآنجایی‌که سرکهٔ پالم در این منطقه به‌فراوانی یافت می‌شود، آشپزهای گوا برای تهیهٔ این غذای خوش‌خوراک به استفاده از سرکهٔ پالم به‌جای شراب روی آوردند و فلفل چیلی را هم به سایر محتویاتش اضافه کردند. درکل ویندالو غذای تندی است و به‌همین‌خاطر معمولا با پلوی معطر سِرو می‌شود. پیشنهاد می‌کنیم گوا را بدون امتحان‌کردن این غذای سنتی ترک نکنید. ضمنا در گوا نوشیدنی معروفی هم به‌اسم فِنی وجود دارد که از میوه‌ی درخت بادام‌هندی درست می‌شود.
۸. در گوا کرایهٔ دوچرخه مقرون‌به‌صرفه‌تر است
گوا ایالت پرگردشگری است، اما ازلحاظ سیستم حمل‌ونقل عمومی خیلی پیشرفته نیست. کرایهٔ تاکسی و ریکشاو (نوعی دوچرخه) می‌تواند برای‌تان گران تمام شود. ضمن اینکه در گوا بسیاری از وسایل نقلیهٔ مسافرکشی استاندارد و با کیفیت نیستند. درعوض شاید بد نباشد که با دوچرخه‌های کرایه‌ای در شهر بچرخید. کرایهٔ دوچرخه روزی حدود ۲۵۰ روپیه (زیر ۴ دلار) است و برای کرایه باید فتوکپی پاسپورت‌تان را همراه داشته باشید. البته تاکسی‌های دوچرخه‌ای و موتوری هم هستند که باید سر قیمت‌شان چانه بزنید.
۹. سورپوتِل گوا معروف است
ازجمله غذاهای معروف گوا می‌توان به خوراک سورپوتِل اشاره کرد که در اصل پرتغالی است و با گوشت خوک، چربی، سیرابی و خون خوک درست می‌شود. این خوراک معمولا با سانا سِرو می‌شود که نوعی کیک برنجی اسفنجی و بخارپز و تخمیرشده با شراب پالم است. سورپوتِل را معمولا در جشن‌ها و عروسی‌های کاتولیک سِرو می‌کنند، اما نوع نزدیک به اصلش (البته بدون خون خوک) در دهکدهٔ باتی در نِرول یا در هتل وِنیت در پاناجی یافت می‌شود.
۱۰. همیشه پول خرد به‌مقدار کافی همراه داشته باشید
مثلا اگر چیزی قیمتش ۴۸ روپیه باشد و شما ۵۰ روپیه به فروشنده بدهید، ممکن است فروشنده پول خرد نداشته باشد و بقیهٔ پول‌تان را مثلا آبنبات بدهد. البته همیشه هم این‌طور نیست. اما اگر دل‌تان نمی‌خواهد که بقیهٔ پول‌تان را چیز دیگری غیر از پول خرد بگیرید، راه مطمئن‌ترش این است که همیشه با خودتان پول خرد به‌مقدار کافی همراه داشته باشید تا بتوانید مبلغ خریدتان را دقیق پرداخت کنید.
۱۱. از سواحل خوش‌منظرهٔ گوا دیدن کنید
از جاذبه‌های گردشگری دیگر گوا می‌توان به قلعهٔ چاپورا اشاره کرد که صحنه‌هایی از فیلم معروف «خواسته‌ی دل» هم آنجا فیلم‌برداری شده است. این قلعه خرابه‌ای بیش نیست، اما به‌خاطر چشم‌انداز زیبای ساحل شنی گردشگران زیادی را تا به اینجا می‌کشاند. از همین‌جا راهی هم به سوی پایین تپه وجود دارد که به ساحلی تقریبا مخفی می‌رسد. این قسمت از ساحل دارای استخرهای سنگی است که البته برای شنا مناسب نیستند، اما در مقایسه با سایر سواحل نزدیک مانند باگا و کالانگوته آرامش بی‌نظیری دارند.
۱۲. تماشای فستیوال‌های گوا را از دست ندهید
کارناوال گوا معروف‌ترین فستیوال این ایالت است، اما کارناوال‌های کوچک‌تری هم در گوا برپا می‌شوند که جذابیت‌شان کمتر از کارناوال بزرگ گوا نیست. مثلا در ماه آگوست مردم جزیرهٔ کوچک دیوار فستیوالی به‌اسم بوندِرام برگزار می‌کنند که درواقع بازنمایی دشمنی بین دو قبیله‌ای است که در گذشته‌های دور در اینجا سکونت داشتند. یا مثلا مردم دهکدهٔ تالائولیم فستیوال خیار دارند. این فستیوال مخصوص افرادی است که تازه ازدواج کرده‌اند و چون بچه می‌خواهند، همگی با هم به‌سمت کلیسای سِنت آن حرکت می‌کنند و برای بانوی مقدس کلیسا خیار هدیه می‌برند. زمزمه‌ای آهنگین به زبان پرتغالی با این مضمون می‌خوانند: «بانو، این خیار را از ما بپذیر و فرزندی به ما اعطا کن.»
۱۳. در گوا از موسیقی زنده لذت ببرید
مردم گوا می‌گویند که موسیقی در خون‌مان است. در گوا کمتر پیش می‌آید که در جشن‌ها و عروسی‌ها دی‌جِی (به کسی گفته می‌شود که آهنگ‌های از قبل ضبط‌شده روی دیسک را انتخاب کرده و با شکل متفاوتی برای مخاطبان مورد نظر خود پخش کند) ببینید؛ بلکه بیشتر از موسیقی زنده استقبال می‌کنند. در بسیاری از کافه‌ها نیز مثل کافه موجو در پاناجی موسیقی زنده اجرا می‌کنند.
۱۴. گاهی ایست‌های راهنمایی‌ورانندگی برای‌تان خرج دارد
مناطق شلوغی همچون گوا می‌توانند دردسرهایی نیز برای گردشگران به‌همراه داشته باشند. بسیاری از مردم گوا سعی می‌کنند که گردشگران را درست راهنمایی کنند، اما متأسفانه عده‌ای هم هستند که از گردشگران اخاذی می‌کنند. در جزیره گوا تمامی وسایل نقلیهٔ کرایه‌ای پلاک زرد و مشکی دارند و از وسایل نقلیه‌ی شخصی به‌راحتی قابل تشخیص‌اند. اما گاهی پیش می‌آید که پلیس جلوی وسایل نقلیهٔ کرایه‌ای را می‌گیرد و از شمای مسافر مدرک شناسایی یا پاسپورت و از راننده، مدارک ماشینش را می‌خواهد و حتی اگر هیچ ایرادی پیدا نکند، ممکن است مجبورتان کند تا جریمه بدهید.
۱۵. مردم گوا می‌توانند تابعیت پرتغالی بگیرند
براساس قانون تابعیت پرتغال، به تمامی کسانی که پیش از ۱۹ دسامبر ۱۹۶۱ (روز استقلال گوا و پایان استعمار پرتغال) در گوا متولد شده‌اند و به‌همراه سه نسل بعدشان، شهروندی پرتغال اعطا می‌شود و اصلا نیازی هم نیست که در عمرشان به پرتغال سفر کرده باشند. تازمانی‌که بریتانیا عضو اتحادیهٔ اروپا بود، حدود ۲۰ هزار گوایی با پاسپورت پرتغالی در بریتانیا زندگی و کار می‌کردند. اما پس از رأی مردم بریتانیا به خروج بریتانیا از اتحادیهٔ اروپا معلوم نیست که چه تکلیفی در انتظار این افراد خواهد بود.
