یکی از اتفاقاتی که هنگام آمیزش جنسی ممکن است رخ دهد جا ماندن کاندوم در واژن است. وقتی این اتفاق رخ می‌دهد، خیلی جای نگرانی نیست؛ اما مسائل و اقداماتی راجع‌به آن هست که حتما باید بدانید و رعایت کنید. در واقع، کاندوم هیچ‌وقت از دهانه یا گردن رحم فراتر نمی‌رود و داخل بدن نمی‌شود؛ اما ماندن آن در کانال واژن در بلندمدت پیامدهایی خواهد داشت. در ادامه، بیشتر راجع‌به این موضوع صحبت خواهیم کرد. اینکه جا ماندن کاندوم در واژن چه پیامدهایی ممکن است داشته باشد، چطور باید آن را خارج کرد، اقدامات احتیاطی پس از خارج‌کردن آن چه‌ها هستند و نیز نکات دیگری از این دست همگی بررسی خواهند شد. همراه ما بمانید.
دلایل جا ماندن کاندوم در واژن
سؤال مهمی که پیش می‌آید این است که در درجه اول، چه‌چیزی است که باعث جا ماندن کاندوم در واژن می‌شود؟ اگر بدانید به چه علت ممکن است این اتفاق بیفتد، راحت‌تر می‌توانید مانعش شوید. جا ماندن کاندوم در واژن ۳ دلیل عمده دارد که در ادامه راجع‌بهشان صحبت می‌کنیم:
۱. لیزخوردن کاندوم به‌دلیل تغییر حالت آلت تناسلی
کاندوم طوری طراحی شده است که آلت تناسلی مردانه را وقتی در حالت نعوظ قرار دارد کامل بپوشاند. وقتی آلت تناسلی از این حالت خارج و نرم‌تر می‌شود، امکان لیزخوردن کاندوم از روی آن و جا ماندن آن در واژن وجود خواهد داشت. اگر متوجه تغییر حالت آلت شدید، هنگام خارج‌کردن آن از کانال واژن، باید کاندوم را با دست نگه دارید.
۲. افتادن کاندوم به‌خاطر استفاده نامناسب از آن
استفاده نامناسب از کاندوم علت دیگر جاماندن آن در کانال واژن است. کاندومی که روی آلت قرار می‌گیرد باید تا جایی که امکان دارد پایین کشیده شود تا تمامی آلت را بپوشاند. اگر کاندوم را نوک آلت بگذارید و آن را پایین نکشید، احتمال افتادن آن وجود خواهد داشت.
۳. استفاده از کاندوم با سایز نامناسب
اگر کاندومی که استفاده می‌کنید بیش‌ازحد کوچک یا بزرگ باشد، احتمال پارگی یا افتادن آن وجود خواهد داشت. حتما از کاندوم با سایز مناسب استفاده کنید.
پیامدهای جا ماندن کاندوم در واژن
تا یکی‌دو ساعت اولیه که کاندوم در کانال واژن است هیچ اتفاقی نخواهد افتاد و اگر در این بازه زمانی خارج شود، جای هیچ نگرانی نخواهد بود. منتها اگر بازه زمانی طولانی‌تر شود، می‌تواند پیامدهایی چون بارداری ناخواسته یا ابتلا به بیماری‌های آمیزشی عفونی (Sexually Transmitted Infections/ STIs) داشته باشد.
در صورت جا ماندن کاندوم در واژن، در بلندمدت، خطر ابتلا به بیماری‌های آمیزشی-عفونیِ زیر وجود خواهد داشت:
- عفونت HPV (ویروس پاپیلوم انسانی/ Human Papillomavirus)؛
- کلامیدیا (Chlamydia)؛
- تبخال تناسلی؛
- زگیل تناسلی؛
- سیفلیس.
- سوزاک.
کمی زمان می‌برد تا هریک از این بیماری‌های آمیزشی عفونی خود را نشان دهند. در جدول زیر، می‌توانید بهترین زمان برای انجام آزمایش‌های مربوط به هریک از این بیماری‌ها را ببینید:
| نام بیماری آمیزشی عفونی (STI) | بهترین زمان برای انجام آزمایش (از زمانی که احتمال جاماندن کاندوم و ریزش اسپرم در کانال واژن تشخیص داده شد) |
| کلامیدیا | حداقل ۲ هفته بعد از زمان مذکور |
| سوزاک | حداقل ۲ هفته بعد |
| سیفلیس | ۶ هفته، ۳ ماه، و ۶ ماه بعد |
| زگیل تناسلی | در صورت مشاهده نشانه‌های عفونت |
| تبخال تناسلی | حداقل ۳ هفته بعد |
| ایدز/ HIV | حداقل ۳ هفته بعد |
در صورت جا ماندن کاندوم در واژن چه باید کرد؟
این اتفاق معمولا در پایان آمیزش جنسی و هنگام انزال رخ می‌دهد که آلت تناسلی مردانه از حالت نعوظ خارج می‌شود. در این هنگام، باید مراقب بود کاندوم به‌اشتباه در واژن جا نماند. منتها اگر به هر دلیلی جا ماند چه؟ پیش از هرچیز باید آرامش خود را حفظ کنید و نفس عمیق بکشید؛ چون جای نگرانی چندانی نیست و با چند اقدام ساده، معمولا قادر به خارج‌کردن کاندوم خواهید بود.
اقدامات اولیه
اگر متوجه جا ماندن کاندوم در واژن شدید، برای خارج‌کردن آن به این ترتیب عمل کنید:
- دست‌ها را با آب و صابون خوب بشویید و ضدعفونی کنید؛
- در تختخواب یا زیر دوش آب به انگشت دست حالتی قلاب‌مانند دهید و آن را وارد کانال واژن کنید؛
- وقتی کاندوم را پیدا کردید، انگشت قلاب‌مانند را به آن گیر دهید و خارجش کنید.
باید مراقب بود تا هنگام بیرون‌کشیدن، کاندوم پاره نشود. اگر این اتفاق بیفتد، اسپرم موجود در کاندوم بیرون خواهد ریخت. به‌علاوه، وقتی کاندوم خارج شد، باید آن را وارسی کرد که کامل و سالم باشد. ممکن است تکه‌ای از آن پاره شده باشد و در کانال واژن جا مانده باشد. راهکار دیگر آن است که به‌جای یک انگشت، دو انگشت را وارد کانال واژن کنید. به این ترتیب، کاندوم را راحت‌تر بیرون خواهید کشید. فقط باید مراقب باشید بیرون‌کشیدن کاندوم با دو انگشت به‌آهستگی انجام شود تا کاندوم پاره نشود.
نکته دیگر آنکه هنگام فروکردن انگشت در واژن اصلا نباید تحت فشار و استرس باشید. بدنتان باید کاملا آزاد و راحت باشد. استرس باعث انقباض عضله‌های اطراف پا و واژن خواهد شد. در پی این اتفاق، فروکردن انگشت دشوارتر و دردناک‌تر می‌شود. بعضی مواقع کاندوم جامانده در واژن در همان چند ساعت اولیه همراه با ادرار خارج می‌شود و نیاز به انجام کار خاصی نخواهد بود. اگر این اتفاق نیفتاد، باید خود به فکر خارج‌کردن کاندوم بیفتید.
اگر نتوانستیم کاندوم را خارج کنیم چه کنیم؟
اگر نگران نشتی اسپرم داخل کاندوم جامانده هستید و خود نمی‌توانید آن را خارج کنید، در اولین فرصت به متخصص زنان یا نزدیک‌ترین مرکز درمانی مراجعه کنید. در مراکز درمانی، با دستگاهی به‌نام اسپوکلوم کانال واژن را بازتر می‌کنند و با استفاده از دیگر تجهیزات مخصوصی که دارند کاندوم را خارج می‌کنند. با این اقدام احتیاطی، خیالتان کاملا راحت خواهد بود، هم از بابت بارداری ناخواسته و هم از بابت ابتلا به بیماری های مقاربتی.
اقدامات احتیاطی پس از خارج‌کردن کاندوم از واژن
۱. مصرف قرص ضدبارداری
اگر از بابت بارداری ناخواسته نگران هستید، پس از خارج‌کردن کاندوم، از قرص ضد بارداری استفاده کنید. با انجام آزمایش‌های مربوطه، پس از مدتی خیالتان راحت‌تر خواهد بود.
۲. مصرف داروهای PEP برای اطمینان از مبتلانبودن به بیماری‌های مقاربتی
پیش‌تر اشاره شد که یکی از پیامدهای احتمالی جا ماندن کاندوم در واژن افزایش احتمال ابتلا به بیماری‌های مقاربتی است. ممکن است همسرتان به چنین بیماری‌ای مبتلا شده باشد، اما نه شما و نه ایشان از موضوع خبر نداشته باشید؛ پس اگر کاندوم در واژن جا ماند، از آنجا که خطر نشتی اسپرم داخل آن و ابتلا به بیماری آمیزشی وجود دارد، حتما باید آزمایش‌های لازم را انجام داد و در صورت نیاز، از داروهای PEP (پیشگیری پس از مواجهه/ Post-exposure Prophylaxis) استفاده کرد؛ به‌ویژه اگر از وضعیت سلامتی همسرتان مطلع نیستید و مدت‌هاست هیچ‌یک آزمایشی نداده‌اید.
۳. مصرف داروهای آنتی‌بیوتیک در صورت نیاز
تبخال تناسلی، عفونت باکتریایی و عارضه‌های مشابه از دیگر پیامدهای احتمالی جا ماندن کاندوم در واژن هستند. برای پیشگیری از ابتلا به این عارضه‌ها باید از انواع آنتی بیوتیک مناسب استفاده کنید.
۴. انجام دوباره آزمایش‌ها پس از گذشت مدت‌زمان مشخص
حدود ۱ یا ۲ هفته بعد از آنکه کاندوم را خارج و دیگر اقدامات احتیاطی را هم لحاظ کردید، می‌توانید دوباره تست بارداری دهید. همین‌طور، آزمایش برای مطمئن‌شدن از اینکه به بیماری مقاربتی مبتلا نشده‌اید. گاهی عفونت و بیماری ابتدا خود را نشان نمی‌دهد، اما بعدها گسترش می‌یابد.
حدود ۲ تا ۳ ماه بعد از خارج‌کردن کاندوم نیز زمان مناسب دیگری است برای انجام تست‌ها و آزمایش‌های مربوطه. گاهی در پروسه‌های درمانی، رد و اثری از عوامل بیماری‌زا باقی می‌ماند که بعدها خود را نشان می‌دهد. هرچه زودتر متوجه موضوع شوید، کار ساده‌تری برای رفع آن خواهید داشت.
اقدامات احتیاطی برای پیشگیری از جا ماندن کاندوم در واژن
برای به‌حداقل‌رساندن احتمال جا ماندن کاندوم در واژن علاوه بر آگاهی از طرز استفاده از کاندوم موارد زیر را در نظر داشته باشید:
- بیش‌ازحد از روان‌کننده داخل کاندوم استفاده نکنید؛
- از کاندوم خیلی بزرگ یا خیلی کوچک استفاده نکنید؛
- از کاندوم تاریخ‌گذشته یا کاندومی که در شرایط نامناسب با حرارت بالا نگهداری شده است استفاده نکنید؛
- از روان‌کننده روغنی یا ژل روان‌کننده همراه با کاندوم استفاده نکنید (کاندوم از جنس لاتکس است و وقتی در تماس با اینها باشد، احتمال لیزخوردن و جاماندن آن بیشتر می‌شود)؛
- زمانی که آلت تناسلی مردانه داخل کانال واژن است، به امکان خارج‌شدن آلت از حالت نعوظ توجه داشته باشید (اگر این اتفاق بیفتد، احتمال جا ماندن کاندوم در واژن وجود خواهد داشت)؛
- هنگام خارج‌کردن آلت مردانه از کانال واژن، باید انتهای کاندوم را با دست نگه داشت و با احتیاط آلت را خارج کرد. با این کار، احتمال سرخوردن و جا ماندن کاندوم در واژن بسیار کمتر خواهد شد.
در پایان
صِرف اینکه احتمال جا ماندن کاندوم در واژن وجود دارد، دلیل بر استفاده‌نکردن از آن نمی‌شود. یادتان باشد در بیشتر مواقع، استفاده نامناسب از کاندوم است که سبب جاماندن و لیزخوردن آن می‌شود. اگر درست و اصولی از کاندوم استفاده کنید، آمیزش جنسی سالم‌تر و خیالتان راحت‌تر خواهد بود. اقدامات احتیاطی‌ای را که معرفی کردیم در دستور کار قرار دهید و اگر نیاز بود، با مراجعه به متخصص زنان آزمایش‌های مربوطه را انجام دهید.
در قسمت «ارسال دیدگاه»، با ما و خوانندگان از نظرات و تجاربتان بگویید. اطلاعات تکمیلی شما و راهکارهایی که معرفی می‌کنید برای دیگران راهگشا خواهد بود. اگر هم سؤال، پیشنهاد یا انتقادی دارید حتما مطرح کنید.
