مجله کرگدن یکی از پرطرفدارترین مجله‌های جوان این روزهاست که توانسته در شرایط فعلی و با وجود موانع مختلف و سرانه مطالعه‌ای که همه‌مان از عدد و رقم‌هایش خبر داریم به شماره صدم برسد و دو ساله شود.
مجله کرگدن به توصیف خودشان جد و هزل، درباره فرهنگ و هنر و اجتماع و کمی هم سیاست است اما چیزی که این مجله را از بقیه مجلاتی که رویکردی عمومی دارند متمایز می‌کند تحریریه خوش‌فکر و حرفه‌ای آن است. اگر اهل خواندن داستان‌های فارسی باشید بسیاری از اسامی تحریریه برایتان آشنا خواهند بود؛ سید علی میرفتاح، شرمین نادری، کاوه فولادی‌نسب، علی مسعودی نیا، صوفیا نصرالهی و … . کرگدن از آن جایی که یک مجله هفتگی است این حسن را دارد که بسیار به‌موقع سراغ سوژه‌های مختلف خصوصا سوژه‌های اجتماعی می‌رود. در شماره صدم سید علی میرفتاح، سردبیر مجله، علیه کارخانه‌های زنجیره‌ای تولید یاوه نوشته است. یاوه‌گویی و انتشار بدون حساب و کتاب یاوه‌ها، بیماری مزمنی است که با جریان‌های پیش آمده اخیر پیرامون دلار و قیمت کالاها بار دیگر عود کرده.
کاش می‌شد تعرفه شبکه مجازی را هم بالا ببرند و نوشتن را گران کنند. کاش برای توییتر و تلگرام و پست‌ها و کامنت‌ها مالیات می‌بستند تا ملت در نوشتن و منتشر کردن این همه بی‌پروایی نشان ندهند.
گفت‌وگوی اول این شماره به موضوع داغ اجتماعی این روزها اختصاص دارد. در این گفت‌وگو سعید معیدفر، جامعه‌شناس به این سوال که «چرا احتکار می‌کنیم، چرا مسئولیت پذیری اجتماعی نداریم و هر کدام از ما دنبال منافع خودش می‌رود؟» پاسخ می‌دهد.
به اعلامیه حقوق بشر نگاه کنید. در یکی از بندهایش آمده که باید زمینه‌ای در جامعه فراهم باشد تا شهروندان بتوانند ایفای وظیفه بکنند و نسبت به جامعه خودشان تکالیفی بر عهده بگیرند. به عبارتی یک اصل اساسی حقوق بشر این است که افراد امکان این را داشته باشند که در قبال جامعه و کشور و مردم خودشان و حتی فراتر از آن، نسبت به انسان‌ها در هر جایی که هستند، احساس وظیفه و تکلیف بکنند و در این ساحت دست به اقدام بزنند. این یک از اصول مهم حقوق بشر است که متاسفانه در قانون اساسی ما مفقود است؛ یعنی قانون اساسی ما عمدتا بر اساس حق‌مداری نوشته شده، به این معنا که دولت باید یکسری از کارها را انجام بدهد، مسکن بسازد، رفاه ایجاد کند و همه فرصت‌ها و موقعیت‌ها را برای آحاد مردم جامعه فراهم بکند. حال ببینید در شرایطی که همواره گفته شده دولت مکلف است و مثلا فلان کار را انجام بدهد، چطور انسان‌ها در جامعه از وظایف و تکالیفی که نسبت به هموطنانشان دارند غفلت می‌کنند. در این شرایط، وقتی اساسا انسان‌ها حق‌مدار باشند نه تکلیف‌مدار و هیچ نوع مکانیزمی در جامعه وجود نداشته باشد که بتواند آن‌ها را نسبت به آنجه در جامعه‌شان اتفاق می‌افتدف مسئول سازد، نهایتا با شکست دولت‌ها شرایطی به وجود می‌آید که مردم منافع فردی خودشان را ببر مصالح جمعی ترجیح می‌دهند و هر فردی به خود و منافع ش فکر می‌کند. چون اساسا نه آموزش دیده‌اند نه در فرایند جامعه‌پذیری قرار گرفته‌اند.
اما موضوع اصلی شماره صدم مجله کرگدن خود کرگدن است و تنهایی معروفش. مصطفی ملکیان، آنالی اکبری و محسن آزرم هر کدام از زاویه‌ای مخصوص به موضوع تنهایی پرداخته‌اند. در بخش سینما کریستال هم صوفیا نصرالهی از نگاه سینما تنهایی را روایت کرده است.
