بیوگرافی کوئنتین تارانتینو

مقاله‌های مرتبط:

• فیلم های کوئنتین تارانتینو، از بدترین تا بهترین
• مصاحبه کوئنتین تارانتینو در مورد ساخت فیلم روزی روزگاری در هالیوود
• رده‌بندی ۵۰ شخصیت‌ برتر فیلم‌های کوئنتین تارانتینو (قسمت اول)
• رده‌‌‌بندی ۵۰ شخصیت برتر فیلم‌های کوئنتین تارانتینو (قسمت دوم)

کوئنتین تارانتینو اولین فیلم خود را  در سال ۱۹۹۲ با نام Reservoir Dogs یا سگ‌های انباری جلوی دوربین برد. سگ‌های انباری فیلمی مستقل بود. تارانتینو هزینه ساخت این فیلم را با فروش یکی از فیلمنامه‌های خود با نام True Romance به دست آورد. تارانتینو علاوه‌بر کارگردانی، وظیفه نگارش فیلم سگ‌های انباری را نیز برعهده داشت. اولین فیلم کوئنتین تارانتینو با بازی هاروی کیتل، تیم راث، کریس پن و مایکل مدسن ساخته شد. خود کوئنتین تارانتینو نیز در این فیلم به ایفای نقش پرداخت. مجله امپایر فیلم سگ‌های انباری را به‌عنوان «بهترین فیلم مستقل تاریخ» معرفی کرده است. سگ‌های انباری با بودجه‌ای ۱.۲ میلیون دلاری ساخته شد و در امریکا ۲.۸ میلیون دلار فروخت. این فیلم در بریتانیا نیز اکران شد و مجموع فروش آن به ۶.۵ میلیون دلار رسید. اولین ساخته‌ی تارانتینو الهامات متعددی از فیلم‌های سینمایی دیگر گرفته است. پی‌رنگ فیلم سگ‌های انباری از فیلم سینمایی Kansas City Confidential محصول ۱۹۵۲ تاثیر پذیرفته بود. یا برای نمونه سکانس شکنجه‌ی پلیسِ محصور روی صندلی با الهام از فیلم‌های The Big Combo و Django شکل گرفته بود. نام‌گذاری شخصیت‌های فیلم براساس رنگ‌های مختلف (مثلا آقای صورتی، آقای سفید، آقای قهوه‌ای و غیره) پیش از سگ‌های انباری در فیلم سینمایی  The Taking of Pelham One Two Three دیده شده بود. اولین ساخته‌ی کوئنتین تارانتینو در جشنواره‌هایی نظیر سودانس، کن و تورنتو به نمایش درآمد. در سال ۲۰۰۲ نیز یک فیلم سینمایی هندی با نام Kaante به‌عنوان بازسازی سگ‌های انباری ساخته شد. 

پالپ فیکشن اولین فیلم مستقل تاریخ بود که بیش از ۱۰۰ میلیون دلار فروخت

کوئنتین تارانتیو دومین فیلم خود را در سال ۱۹۹۴ با نام Pulp Fiction یا داستان عامه پسند به‌عنوان نویسنده و کارگردان جلوی دوربین برد. تارانتینو در دومین ساخته‌ی خود با بازیگرانی مانند جان تراولتا، سموئل ال. جکسون، اما تورمن، هاروی کیتل و بروس ویلیس همکاری کرد. خود تارانتینو نیز در بخشی از این فیلم بازی کرد. پالپ فیکشن یک موفقیت عظیم برای تارانتینو بود. فیلم در جشنواره کن حاضر شد. فیلم سینمایی پالپ فیکشن به‌عنوان بهترین فیلم جشنواره فیلم کن انتخاب شد. فیلم نامزد هفت جایزه اسکار شد و درنهایت جایزه بهترین فیلمنامه اورجینال به کوئنتین تارانتینو و راجر اوری تعلق گرفت. پالپ فیکشن با بودجه‌ای ۸.۵ میلیون دلاری ساخته شد. هزینه تبلیغات و بازاریابی فیلم نیز ۱۰ میلیون دلار برآورد شده است. فیلم سینمایی پالپ فیکشن در امریکا به فروش قابل‌توجه ۱۰۷.۹۳ میلیون دلار رسید. به این ترتیب دومین ساخته کوئنتین تارانتینو به اولین فیلم مستقل تاریخ تبدیل شد که به فروشی بیش از ۱۰۰ میلیون دلار رسیده است. پالپ فیکشن درنهایت به فروش جهانیِ ۲۱۳ میلیون دلار دست پیدا کرد. پالپ فیکشن یا داستان عامه پسند مملو از ارجاع به فیلم‌ها، سریال‌ها، بازیگران و کارگردان‌ها است. دیالوگ‌های فیلم مدام به اتفاقات مختلف در فیلم‌ها و سریال‌ها اشاره می‌کنند. می‌توان گفت معروف‌ترین ارجاعات فیلم به فیلم‌های Psycho ساخته آلفرد هیچکاک و ½ 8 (هشت و نیم) ساخته فدریکو فلینی هستند. سکانسی که مارسل والاس هنگام رد شدن از خیابان بوچ را به‌صورت اتفاقی می‌بیند، ارجاعی است به فیلم سینمایی Psycho ساخته آلفرد هیچکاک. سکانس مشهور رقص میا و وینسنت در رستوران نیز ارجاعی به سکانس رقص گودیو و گلوریا در فیلم ½ 8 است. این سکانس از پالپ فیکشن البته ارجاعی به فیلم‌های Saturday Night Fever و Bande à part نیز عنوان شده است.

کوئنتین تارانتینو همواره اعلام کرده است که پس ساخت دهمین فیلم خود کارگردانی را کنار خواهد گذاشت

کوئنتین تارانتینو سه سال پس از پالپ فیکشن، در سال ۱۹۹۷ فیلم سینمایی Jackie Brown را نوشت و کارگردانی کرد. او در سومین فیلم خود با بازیگرانی نظیر پم گرایر، سموئل ال. جکسون، رابرت فاستر و رابرت دنیرو همکاری کرد. Jackie Brown‌ اقتباسی از رمان Rum Punch بود. فیلم با بودجه‌ای ۱۲ میلیون دلاری ساخته شد و در گیشه به فروش موفقیت‌آمیز ۷۴.۷ میلیون دلار دست پیدا کرد. تارانتینو با جکی براون به موفقیت‌های جشنواره‌ایِ دو فیلم قبلی خود دست پیدا نکرد. تارانتینو تا سال ۲۰۰۳ از فیلمسازی فاصله گرفت. او در سال ۲۰۰۳ فیلم سینمایی Kill Bill: Volume 1 را به‌عنوان نویسنده و کارگردان ساخت. بازیگر اصلی فیلم اما تورمن در نقش شخصیت عروس بود. این فیلم با بودجه‌ای ۳۰ میلیون دلاری ساخته شد و به فروشی ۱۸۰.۹ میلیون دلاری رسید. این فیلم با افتتاحیه‌ای ۲۲ میلیون دلاری، بزرگ‌ترین افتتاحیه سینمای تارانتینو را رقم زد. فیلم Kill Bill: Volume 1 یکی خشن‌ترین فیلم‌های تارانتینو محسوب می‌شود. داستان درباره زنی به نام عروس است که تلاش می‌کند از افرادی مشخص انتقام بگیرد. فیلم ادای احترامی به سینمای Grindhouse است. در سالن‌های سینمای موسوم به Grindhouse فیلم‌هایی که با بودجه‌های پایین ساخته شده‌اند را به نمایش می‌گذاشتند. این فیلم‌ها معمولا در سبک‌های رزمی، سامورایی، Blaxploitation و وسترن‌های ایتالیایی ساخته شده بودند. لباس زرد شخصیت عروس در فیلم Kill Bill: Volume 1 ادای احترامی به بروس‌لی محسوب شد. بخشی از فیلم نیز به‌صورت انیمه به نمایش درمی‌آید که ارجاعاتی به انیمه‌های Golgo 13: The Professional و Wicked City را شامل می‌شود. اما تورمن، بازیگر نقش عروس مدعی شده است که تارانتینو در جریان فیلم‌برداری او را مجبور به انجام بدل‌کاری صحنه تصادف شخصیت عروس کرده است و این کار باعث آسیب دیدن گردن تورمن شده است. ادعایی که البته تارانتینو آن را رد کرده است.

در سال ۲۰۰۴ فیلم Kill Bill: Volume 2 به نویسندگی و کارگردانی کوئنتین تارانتینو روی پرده رفت. در ابتدا قرار بود Kill Bill: Volume 1 و Kill Bill: Volume 2 به‌عنوان یک فیلم، یعنی Kill Bill منتشر شوند. اما به‌دلیل زمان چهار ساعته‌ی فیلم، قرار بر این شد که فیلم در دو قسمت منتشر شود. بیل را بکش: قسمت ۲ مانند قسمت اول فیلمی مملو از خشونت بود. این فیلم در گیشه ۱۵۲.۲ میلیون دلار فروخت. کوئنتین تارانتینو همچنین از احتمال ساخت فیلم Kill Bill: Volume 3 صحبت‌هایی کرده است. تارانتینو در سال ۲۰۰۷  فیلم سینمایی Dathproof را به‌عنوان نویسنده، فیلمبردار و کارگردان جلوی دوربین برد. این فیلم به همراه فیلم Planet Terror‌ روی پرده می‌رفت. نمایش این دو فیلم با هم به منظور بازسازی تجربه‌ی تماشای فیلم در سینمای Grindhouse برای مخاطبان بود. فیلم Deathproof با بودجه‌ای سی میلیون دلاری ساخته شد و به فروشی ۳۰.۷ میلیون دلاری دست پیدا کرد. واضح است که این فیلم یک شکست تجاری محسوب می‌شود. Deathproof البته به رقابت اصلی جشنواره فیلم کن در سال ۲۰۰۷ راه پیدا کرد.

خشونت یکی از عناصر اصلی سینمای کوئنتین تارانتینو است

دو سال بعد، در سال ۲۰۰۹ کوئنتین تارانتینو با فیلم سینمایی Inglourious Basterds یا حرامزاده‌های بی‌شرم بازگشت. او حرامزاده‌های بی‌شرم را مانند تمام فیلم‌های خود نوشت و کارگردانی کرد. این فیلم با بازی بازیگرانی چون برد پیت، کریستوفر والتز و مایکل فسنبرگ ساخته شد. خشونت، باز هم یکی از برجسته‌ترین عناصر ساخته‌ی تارانتینو بود. حرامزاده‌های بی‌شرم در امریکا و آلمان جلوی دوربین رفت. این فیلم سینمایی با بودجه‌ای ۷۰ میلیون دلاری ساخته شد. حرامزاده‌های بی‌شرم در امریکا ۱۲۰.۵ میلیون دلار فروخت. درآمد فیلم از اکران در کشورهای دیگر به ۲۰۰.۹ میلیون دلار رسید. به این ترتیب مجموع درآمد فیلم سینمایی حرامزاده‌های بی‌شرم به ۳۲۱.۴ میلیون دلار رسید. فیلم حرامزاده‌های بی‌شرم در آن زمان به پرفروش‌ترین فیلم تارانتینو تبدیل شد. کریستوفر والتز برای بازی در این فیلم جایزه بهترین بازیگر جشنواره کن را به دست آورد. فیلم در گلدن گلوب نیز نازد دریافت جایزه شد که کریستوفر والتز جایزه بهترین بازیگر مکمل را برد. کریستوفر والتز در اسکار و گلدن گلوب نیز تنها نماینده‌ی این فیلم بود که به جایزه دست پیدا کرد.

در سال ۲۰۱۲ نوبت به آن رسید که کوئنتین تارانتینو فیلم سینمایی Django Unchained یا جانگوی رها از بند را بنویسد و کارگردانی کند. جانگو با بازیگری جیمی فاکس، کریستوفر والتز، لئوناردو دی‌کاپریو و ساموئل ال. جکسون ساخته شد. تارانتینو برای نگارش فیلمنامه‌ی جانگوی رها از بند جایزه بهترین فیلمنامه را از اسکار، گلدن گلوب و بفتا دریافت کرد. جانگوی رها از بند با بودجه‌ای ۱۰۰ میلیون دلاری ساخته شد. این فیلم در امریکا ۱۶۲.۸ میلیون تومان فروخت. فروش خارجی فیلم به ۲۶۲.۶ میلیون دلار رسید. مجموع فروش جانگوی رها از بند به ۴۲۵.۴ میلیون دلار رسید. این فیلم سینمایی تاکنون پرفروش‌ترین فیلم کارنامه کوئنتین تارانتینو بوده است. البته که جانگوی رها از بند واجد یکی از اصلی‌ترین موتیف‌های سینمای تارانتینو، یعنی خشونت نیز می‌شد. رسانه The Independent فیلم  را به‌عنوان بخشی از «سادیمِ نو در سینما» توصیف کرد.

رسانه The Independent فیلم جانگو را به‌عنوان بخشی از «سادیمِ نو در سینما» توصیف کرد

بخشی از نقد‌هایی که به فیلم جانگوی رها از بند وارد شده بود، مدعی بودند برخی از وقایع فیلم مانند نبرد گلادیاتورمآبانه‌ی برده‌ها در تاریخ جنبه‌ی واقعی ندارند و اساسا چنین این اتفاقی مرسوم نبوده و رخ نداده‌اند. در پرتو سینمای کوئنتین تارانتینو که سینمایی پست مدرن است، جنبه‌ی واقعی بودن اتفاقات در دنیای بیرون اهمیتی ندارد. فیلمساز پست ‌مدرنیست، مانند تارانتینو، نسخه‌ی روایی خود را از تاریخ روایت می‌کند. اینچنین است که در فیلم حرامزاده‌های بی‌شرم، آدولف هیتلر در سالن سینما به قتل می‌رسد، درحالی‌که ابرروایتِ قتل آدولف هیتلر همواره به گونه دیگری تعریف شده است. حال اینکه آیا واقعا برده‌داران، برده‌های امریکایی را مانند گلادیاتورها به جان هم می‌انداختند یا خیر، برای فیلمساز پست ‌مدرنیست اهمیتی ندارد. موضوع واجد اهمیت این است که در سینمای پست‌ مدرنِ تارانتینو این اتفاق رخ می‌دهد.  در سال ۲۰۱۳ شرکت DC Comics کومیکی با اقتباس از این فیلم سینمایی منتشر کرد. در سال ۲۰۱۵ نیز کومیک Django/Zorro به‌عنوان دنباله‌ای بر فیلم و کراس اوری با آن منتشر شد. اینکه کومیک اولین کتابی محسوب می‌شد که به‌عنوان دنباله‌ برای یکی از فیلم‌های تارانتینو منتشر شده است، محصول Dynamite Entertainment بود. تارانتینو در ژوئن ۲۰۱۹ با همکاری جرود کارمیشل نگارش اقتباسی سینمایی از Django/Zorro را آغاز کرد. تارانتینو همچنین اعلام کرده است که نود دقیقه‌ی دست نخورده از فیلم را در اختیار دارد و پس از تدوین دوباره‌ی فیلم، آن را به‌عنوان یک مینی سریال چهارساعته در چهار شب پخش خواهد کرد. وی اعلام کرده است که تبدیل کردن داستان به چهار قسمت نسبت به تبدیل کردن آن به یک فیلم چهار ساعته برای مخاطبان راضی‌کننده‌تر خواهد بود.

کوئنتین تارانتینو قصد داشت رمانی را در ادامه‌ی فیلم سینمایی Django Unchained بنویسند. این رمان قرار بود با نام Django in White Hell نوشته و منتشر شود. تارانتینو اما بعد از مدتی متوجه شد ویژگی‌های اخلاقی شخصیت‌های فیلم به لحن داستان رمان نمی‌خواند و تصمیم گرفت داستان را از نو به‌صورت یک فیلمنامه بنویسد. نتیجه به فیلم سینمایی The Hateful Eight یا هشت نفرت‌انگیز محصول ۲۰۱۵ به نویسندگی و کارگردانی کوئنتین تارانتینو منتهی شد. فیلمنامه‌ی هشت نفرت‌انگیز در سال ۲۰۱۴ لو رفت و این موضوع باعث توقف تولید فیلم شد. پروسه ساخت فیلم در همان سال ادامه پیدا کرد. فیلم با بودجه‌ای ۴۵ میلیون دلاری به فروشی ۱۵۵.۸ میلیون دلاری رسید. در سال ۲۰۱۹ نیز نسخه‌ی دوباره تدوین شده و تازه‌ی فیلم در قالب یک مینی سریال چهار قسمته در نتفلیکس منتشر شد. تارانتینو در سال ۲۰۱۶ اعلام کرد قصد دارد نمایشی را با اقتباس از فیلم هشت نفرت انگیز روی صحنه ببرد.

کوئنتین تارانتینو در سال ۲۰۱۹ فیلم سینمایی Once Upon a Time in Hollywood یا روزی روزگاری در هالیوود را روی پرده داشت. او مانند تمام فیلم‌های خود، این‌بار نیز در مقام نویسنده و کارگردان ظاهر شد. روزی روزگاری هالیوود با بازی لئوناردو دی‌کاپریو، برد پیت، مارگو رابی و آل پاچینو جلوی دوربین رفت. این فیلم برای اولین‌بار در جشنواره فیلم کن به نمایش درآمد. جدیدترین ساخته‌ تارانتینو در مراسم گلدن گلوب جایزه بهترین فیلم کمدی یا موزیکال را برنده شد و برد پیت برای بازی در این فیلم جایزه بهترین بازیگر مکمل را به خانه برد. برد پیت برای بازی در این فیلم در بفتا نیز جایزه‌ی مشابه‌ای را برد. روزی روزگاری در هالیوود در بخش‌های مختلفِ اسکار 2020 مانند بهترین فیلم، بهترین کارگردانی، بهترین بازیگر اصلی مرد، بهترین بازیگر مکمل مرد، بهترین فیلمنامه اورجینال، بهترین طراحی صحنه و بهترین فیلم‌برداری نامزد دریافت جایزه شده است. فیلم Once Upon a Time in Hollywood با بودجه‌ای حدودا ۹۰ میلیون دلاری ساخته شد و به مجموع فروش جهانی ۳۷۴ میلیون دلار دست پیدا کرده است. عده‌ای از تحلیلگران ادعا کرده بودند فیلم با عبور از فروش جهانی ۲۵۰ میلیون دلار به سودآوری خواهد رسید، درحالی‌که برخی دیگر از تحلیلگران مرز سودآوری فیلم را ۴۰۰ میلیون دلار محاسبه کرده بودند. کوئنتین تارانتینو همواره اعلام کرده است که پس از ساخت دهمین فیلم خود دنیای کارگردانی را ترک خواهد کرد. البته روزی روزگاری در هالیوود دهمین فیلم او نیست، چرا که فیلم‌های Kill Bill: Volume 1 و Kill Bill: Volume 2 یک فیلم واحد محسوب می‌شوند. اخباری مبنی بر احتمال کارگردانی یک فیلم از مجموعه Star Trek با درجه بندی سنی R به گوش می‌رسیدند، اما حالا به نظر می‌رسد تارانتینو قصد انجام چنین کاری را ندارد. در نتیجه، به‌نظر می‌رسد کوئنتین تارانتیو یک پروژه دیگر دارد.

فیلم‌‌های تارانتینو