بیوگرافی تام هنکس؛ نامزد بهترین بازیگر نقش مکمل مرد اسکار ۲۰۲۰

تام هنکس در نقش کیپ ویلسون (درکنار پیتر اسکولاری)، سریال رفقای شفیق، ۱۹۸۰

تام هنکس قبل از ورود به دهه‌ی هشتاد میلادی ترک تحصیل کرد و بعد از به پایان رساندن سومین فصل از حضورش در جشنواره‌ی گریت لیکس، او به شهر نیویورک نقل مکان کرد. او بعد از شرکت در چندین تست بالاخره توانست نقشی کوتاه در فیلم جنایی و اسلشر می‌داند که تنها هستی (He Knows You're Alone) پیدا کند. همان سال، هنکس نظر یکی از ماموران استعدادیابی شبکه‌ی ABC را به خود جلب کرد و به همین واسطه توانست برای خود نقشی در سیت‌کام رفقای شفیق (Bosom Buddies) دست و پا کند؛ در این سریال تام هنکس نقش یکی از دو کارمندی را بازی می‌کرد که قصد داشتند به هر طریق که شده، واحدی از یک آپارتمان خاص را کرایه کنند.

تام هنکس در بسیاری از تست‌های بازیگری اولیه‌ی خود رد شد

سریال رفقای شفیق بعد از دو فصل کنسل شد، بااین‌حال بازی مطلوب و با کیفیت هنکس باعث شد در چندین سریال مطرح از جمله روزهای خوش (Happy Days)، تاکسی (Taxi)، قایق عشق (The Love Boat) و روابط خانوادگی (Family Ties) از او دعوت به حضور به‌عنوان بازیگر مهمان شود. در سال ۱۹۸۲، ران هوارد، هم‌بازی هنکس در سریال روزهای خوش که حالا به کارگردانی رو آورده بود، او را به یاد آورد و نقشی در فیلم جدیدش را به او پیشنهاد کرد. درنهایت آن نقش مکمل مذکور به جان کندی (John Candy) رسید و هنکس در عوض نقش شخصیت اصلی فیلم اسپلش (Splash) را به‌دست آورد؛ در این فیلم هنکس نقش مردی را بازی می‌کرد که وارد رابطه‌ی عاطفی عجیبی با یک پری دریایی می‌شود. برخلاف انتظارات، فیلم اسپلش توانست موفقیتی نسبتی در گیشه کسب کند و از همین رو، تام هنکس حالا به چهره‌ای شناخته شده در میان مردم و اهالی سینما به‌شمار می‌رفت.

تام هنکس بعد از اسپلش، بدون استراحت، در چند فیلم نه چندان موفق از جمله جشن مجردی (‌Bachelor Party)، مردی با یک کفش قرمز (The Man With One Red Shoe)، داوطلبان (Volunteers)، گودال پول (The Money Pit) و تو (Dargnet) بازی کرد. با وجود اینکه عملکرد این فیلم‌ها از دید منتقدان فاجعه بار بود، اما شهرت تام هنکس لطمه‌ای خاص ندید؛ به‌گفته‌ی اکثر منتقدین، بازی تام هنکس تنها نکته‌ی مثبت درباره‌ی تمامی این فیلم‌ها بوده است.

تام هنکس در نقش جاش، فیلم بزرگ، ۱۹۸۸

در سال ۱۹۸۸، هنکس با بازی در فیلم بزرگ (Big)، به کارگردانی پنی مارشال (Penny Marshall)، در راه ستاره شدن قدم گذاشت. در این فیلم هنکس نقش پسر بچه‌ی ۱۳ ساله‌ای را برعهده داشت که یک شبه به مردی ۳۵ ساله تبدیل می‌شود. بازی تام هنکس در این نقش توانست تحسین منتقدان و بینندگان را برانگیزد و اولین نامزدی اسکار هنکس را برای او به ارمغان بیاورد.

هنکس با بازی در فیلم «بزرگ» در راه ستاره شدن قدم گذاشت

با موفقیت فیلم بزرگ، هنکس ثابت کرد که در عین ارائه‌ی نمایشی جذاب، می‌تواند در گیشه‌ها نیز موفق باشد. با این وجود، چند پروژه‌ی بعدی هنکس، از کمدی‌های ترنر و هوچ (Turner and Hooch) و جو دربرابر آتشفشان (Joe Versus the Volcano) گرفته تا آثار جدی‌تری همچون پانچ‌لاین (Punchline) و مزایای غرور (The Bonefire of Vanities) با وجود اینکه او را در نقش‌هایی متفاوت به نمایش می‌گذاشتند، نتوانستند از نظر منتقدان و موفقیت مالی با «بزرگ» رقابت کنند.

هنکس فعالیت حرفه‌ای خود را با ایفای نقش یک مربی بیسبال در فیلم لیگ خودشان (A League of Their Own) ادامه داد. بعد از این فیلم، هنکس دو فیلم بسیار موفق را در سال ۱۹۹۳ بازی کرد؛ این دو فیلم بی خواب در سیاتل (Sleepless in Seattle) و فیلادلفیا (Philadelphia) نام داشتند. در فیلم کمدی رومانتیک بی خواب در سیاتل، هنکس بار دیگر در مقابل مگ رایان (Meg Ryan)، هم بازی‌اش در فیلم جو دربرابر آتشفشان، بازی می‌کرد و در فیلادلفیا برای اولین‌بار با دنزل واشنگتن در یک قاب قرار می‌گرفت. هنکس با بازی در فیلم پرحاشیه‌ی فیلادلفیا توانست اولین جایزه‌ی اسکار خود را برای بهترین بازیگر مرد دریافت کند.

تام هنکس در نقش فارست گامپ، فیلم فارست گامپ، ۱۹۹۳

تام موفقیت‌های خود در سال ۱۹۹۳ را با بازی در فیلم بسیار محبوب فارست گامپ (Forrest Gump)، به کارگردانی رابرت زمکیس (Robert Zemeckis) ادامه داد؛ در این فیلم، هنکس نقش قهرمانی غیر معمول در قرن بیستم میلادی آمریکا را برعهده داشت. این فیلم توانست به موفقیتی مثال زدنی در گیشه‌ها دست یابد و دو جایزه‌ی بهترین کارگردانی و بهترین فیلم را از سوی آکادمی اسکار دریافت کند. هنکس نیز با بازی در نقش فارست گامپ توانست برای دومین سال متوالی جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از آن خود کند؛ تام هنکس اولین شخصی بود که طی پنجاه سال گذشته موفق به کسب این جایزه در دو سال متوالی شده بود.

او با بازی در نقش فارست گامپ توانست برای دومین سال متوالی جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر نقش اول مرد را از آن خود کند

در سال ۱۹۹۵، هنکس در فیلم بلاک باستر دیگری با عنوان آپولو ۱۳ (Apollo 13) به ایفای نقش پرداخت. این فیلم درست مثل فارست گامپ توانست به درآمدی بیش از نیم میلیارد دلار در باکس آفیس دست پیدا کند. از دیگر فعالیت‌های قابل‌توجه هنکس در سال ۱۹۹۵ می‌توان به حضور او به‌عنوان صداپیشه‌ی شخصیت وودی در انیمیشن داستان اسباب بازی‌ها (Toy Story) اشاره کرد؛ این نقش سرآغاز همکاری هنکس با دو شرکت دیزنی و پیکسار بود و او در نسخه‌ی دیگر از سری داستان اسباب بازی‌ها نیز به‌عنوان شخصیت اصلی به صداپیشگی پرداخت.

سال بعد، هنکس با ساختن فیلم آن کاری که می‌کنی (That Thing You Do) برای اولین‌بار کارگردانی و فیلم‌نامه نویسی را تجربه کرد و توانست موفقیت نسبی به‌دست آورد. او فعالیت خود در پشت صحنه را با کار کردن به‌عنوان کارگردان، تهیه کننده و نویسنده در مینی سریال از زمین به ماه (From the Earth to The Moon) شبکه‌ی HBO ادامه داد. شایان ذکر است که او خود نیز در بعضی قسمت‌های این سریال برنده‌ی جایزه‌ی امی (Emmy) به نقش آفرینی پرداخت.

تام هنکس در نقش کاپیتان میلر، فیلم نجات سرباز رایان، ۱۹۹۸

در سال ۱۹۹۸، او در فیلم بلاک باستر پر سروصدای جدیدی با نام نجات سرباز رایان (Saving Private Ryan) حضور یافت؛ این اثر یک درامای جنگی به کارگردانی استیون اسپیلبرگ (Steven Spielberg) بود. با وجود آنکه این فیلم و عوامل آن نامزد دریافت چندین جایزه‌ی اسکار بودند، اما هنکس موفق به دریافت جایزه‌‌ی بهترین بازیگر مرد نشد و دست خالی به خانه برگشت. همین سال، هنکس باری دیگر به تیم رایان و افران پیوست و در فیلم کمدی رومانتیک موفق ایمیل دارید (You've Got Mail) ایفای نقش کرد.

هنکس با حضور در قسمت دوم از سری داستان اسباب بازی‌ها، توانست صدر جدول باکس آفیس تعطیلات زمستانی سال ۱۹۹۹ را تصاحب کند. شایان ذکر است که تیم آلن (Tim Allen) نیز در داستان اسباب بازی‌ها ۲ حضور داشت. این فیلم توانست با فروشی ۸۰/۸ میلیون دلاری در طی تعطیلات شکرگزاری، رکوردی جدید از خود برجای بگذارد. هنکس به‌صورت همزمان در فیلم دوم باکس آفیس، مسیر سبز (The Green Mile) نیز حضور داشت؛ این فیلم که با اقتباس از رمانی با همین نام به قلم استیون کینگ (Stephen King) تولید شده بود، در دوره‌ی رکود بزرگ اقتصادی آمریکا جریان داشت و داستانی تلخ و تامل برانگیز در یک زندان را روایت می‌کرد.

هنکس به‌صورت همزمان در دو فیلم اول جدول باکس آفیس تعطیلات زمستانی سال ۱۹۹۹ حضور داشت

هنکس برای بازی در فیلم مورد انتظار دور افتاده (Cast Away)، که دومین همکاری او با رابرت زمکیس به‌شمار می‌رفت، مجبور شد تمرینات فیزیکی سختی را متحمل شود و مقدار قابل توجهی از وزن خود را کم کند. او در این فیلم با هلن هانت (Helen Hunt) هم‌بازی شد. بازی درخشان هنکس باعث شد فیلم دور افتاده بتواند رتبه‌ی یک باکس آفیس تعطیلات زمستانی را کسب کند. هنکس برای بازی در دور افتاده مورد تحسین منتقدان قرار گرفت و باری دیگر نامزد دریافت جایزه‌ی اسکار بهترین بازیگر مرد شد.

هنکس به‌لطف رکوردهای مکرری که با فیلم‌هایش در باکس آفیس ثبت کرده بود، ظاهر ساده اما جذابش و کاریزمای خاصی که در نقش‌هایش نشان داده بود، در سال ۲۰۰۲ جایزه‌ای برای یک عمر فعالیت هنری از سوی بنیاد فیلم آمریکا (American Film Institute؛ به اختصار AFI) دریافت کرد. تام هنکس جوان‌ترین بازیگری بود که تا آن زمان موفق به کسب این جایزه شده بود.

تام هنکس در نقش چارلی ویلسون، فیلم جنگ چارلی ویلسون، ۲۰۰۷

تام هنکس در سال ۲۰۰۲ به پشت صحنه برگشت و فیلم موفق عروسی یونانی پر ریخت و پاش و بزرگ من (My Big Fat Greek Wedding) را کارگردانی کرد. او در سال ۲۰۰۴ در بازسازی فیلم کمدی کلاسیک قاتلین پیرزن (The Ladykillers)، به کارگردانی جوئل و اتان کوئن (Joel Coen ،Ethan Coen)، اثر کمدی-درامای استیون اسپیلبرگ، ترمینال (The Terminal) و فیلم خانوادگی قطار سریع السیر قطبی (The Polar Express) به نقش آفرینی پرداخت. هنکس فعالیت خود در زمینه‌ی تهیه کنندگی را با مستند ویرانی فوق‌العاده (Magnificent Desolation) و فیلم کمدی ایوان آلمایتی (Evan Almighty) ادامه داد.

فیلم بعدی هنکس، اثر مورد انتظار رمز داوینچی (The Da Vinci Code) بود؛ این فیلم که براساس رمان تحسین شده‌ی دن براون (Dan Brown) ساخته شده بود، توانست درآمدی ۷۵۰ میلیون دلاری داشته باشد. طی تعطیلات زمستانی سال ۲۰۰۷، هنکس به‌عنوان نقش اصلی در فیلم جنگ چارلی ویلسون (Charlie Wilson's War) حضور یافت. هنکس در این فیلم عهده دار نقش یکی از اعضای کنگره‌ی آمریکا بود که سعی داشت به نیروهای مردمی افغانستان کمک کند در مقابل نفوذ شوروی ایستادگی کنند؛ او برای بازی در این نقش نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد در مراسم گلدن گلوب (Golden Globe) شد.

هنکس در سال ۲۰۱۳ تصمیم گرفت دامنه‌ی فعالیت خود را به برادوی هم گسترش دهد

در سال ۲۰۰۹، هنکس در دنباله‌ی فیلم رمز داوینچی، فرشتگان و شیاطین (Angels and Demons)، حضور یافت و سال بعد را به صداپیشگی در سومین نسخه از سری داستان اسباب بازی‌ها و مینی سریال تحسین شده‌ی اقیانوس آرام (The Pacific) گذراند. تام هنکس بعد از گذراندن چند سال نه چندان پر کار، دهه‌ی ۲۰۱۰ میلادی را با بازی در فیلم‌های فوق‌العاده بلند و بیش از حد نزدیک (Extremely Loud & Incredibly Close) و اطلس ابر (Cloud Atlas) آغاز کرد.

تام هنکس در نقش فرد راجرز، فیلم روزی زیبا در محله، ۲۰۱۹

هنکس در سال ۲۰۱۳ تصمیم گرفت دامنه‌ی فعالیت خود را به برادوی هم گسترش دهد، ازاین‌رو در نمایشی براساس نمایشنامه‌ی مرد خوش شانس (Lucky Guy) روی صحنه رفت. او برای ایفای نقش در این نمایش نامزد یک جایزه‌ی تونی (Tony) شد، اما در رقابت با تریسی لتس ناکام ماند. از دیگر فعالیت‌های تام هنکس در سال ۲۰۱۳، می‌توان به بازی در فیلم کاپیتان فیلیپس (Captain Philips) و ایفای نقش والت دیزنی (Walt Disney) در فیلم نجات آقای بنکس (Saving Mr. Banks) اشاره کرد.

بعد از حضور غیرمنتظره‌ی هنکس در موزیک ویدیویی از کارلی ری جپسن، او توانست با حضور در نقش وکیلی آمریکای در فیلم جنایی پل جاسوسان (Bridge of Spies) بار دیگر تحسین منتقدان را برانگیزد. در ماه نوامبر سال ۲۰۱۶، باراک اوباما (Barack Obama)، رئیس جمهور وقت آمریکا، مدالی به پاس یک عمر فعالیت هنری به هنکس اهدا کرد. در سال ۲۰۱۷، هنکس در فیلم پست (The Post)، به کارگردانی اسپیلبرگ، با مریل استریپ (Meryl Streep) هم‌بازی شد؛ این فیلم روایت‌گر حواشی پیرامون نشریه‌ی واشنگتن پست در طی جنگ ویتنام بود. بار دیگر، بازی درخشان هنکس مورد ستایش منتقدان قرار گرفت و او نامزد دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر مرد در گلدن گلوب شد. در ماه ژانویه‌ی ۲۰۱۸ اخباری مبنی بر حضور هنکس در نقش مایستر راجرز (Mister Rogers) در فیلم روزی زیبا در محله (A Beautiful Day in the Neighbourhood) منتشر شد. نهایتا این فیلم در نوامبر ۲۰۱۹ منتشر شد و توانست رضایت منتقدان را جلب کند.