بیش فعالی چیست؛ هرآنچه والدین کودکان بیش فعال باید بدانند

علائم بیش فعالی

• بیشترِ اوقات، کودک دست و پاهایش را تکان می‌دهد و بر روی صندلی، پیچ و تاب می‌خورد.
• بیشترِ اوقات، در کلاس درس یا مکان‌های دیگری که باید روی صندلی بنشیند، از جای خود بلند می‌شود.
• بیشترِ اوقات، به طور افراطی در اطراف می‌دود، یا از هر چیزی بالا می‌رود، در صورتی که نباید این کارها را انجام دهد (این مورد در نوجوانان و بزرگسالان، به وجودِ احساس بی‌قراری محدود می‌شود).
• بیشترِ اوقات، نمی‌تواند بی‌سر و صدا در بازی‌ها یا فعالیت‌های فراغتی شرکت کند.
• بیشترِ اوقات، «در حالِ حرکت» است یا طوری رفتار می‌کند که انگار «توسط یک موتور رانده می‌شود».
• بیشترِ اوقات، بیش از حد صحبت می‌کند.

این نشانه‌ها باید حداقل، به مدتِ ۶ ماه ادامه داشته باشند و در دوران کودکی، یعنی در سن ۱۲ سالگی یا قبل از آن، مشاهده شوند. به علاوه، این نشانه‌ها باید دست‌کم در دو محیطِ مجزا (مثلا در مدرسه و در خانه) مشاهده شوند و موجب اختلال قابل‌توجهی در عملکرد یا روابط اجتماعی، تحصیلی یا شغلیِ کودک شوند.

نکات تربیتی در مورد کودکان بیش فعال

زندگی با کودک بیش فعال، خسته‌کننده و طاقت‌فرسا است، ولی والدین می‌توانند نشانه‌های آن را کنترل کرده و کاهش دهند. شما می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا بر چالش‌های روزمره غلبه کند، انرژی او را به حوزه‌های مثبت هدایت کنید و آرامش بیشتری را به خانواده‌ بیاورید. هر چه برخورد شما با مشکل کودک، زودتر و ادامه‌دارتر باشد، احتمال موفقیت کودک در زندگی نیز بیشتر خواهد بود.

در کمک به کودک بیش فعال، چه چیزهایی را باید بدانید

معمولا کودکان بیش فعال، کمبودهایی در عملکردهای اجرایی دارند، یعنی از تواناییِ فکر کردن و برنامه ریزی کردن از قبل، سازماندهی کردن، کنترل انگیزه‌ها و تکانه‌های ناگهانی و تا انتها انجام دادنِ کارها، برخوردار نیستند. شما باید به عنوان مجری، کنترل را در دست بگیرید و زمانی که فرزندتان، به تدریج مهارت‌های اجرایی را یاد می‌گیرد، راهنمایی‌های بیشتری را به او ارائه بدهید.

درست است که علائم بیش فعالی، گاهی موجب عصبانیت شما می‌شود، ولی به یاد داشته باشید که کودک بیش فعالی که به حرف‌های شما گوش نمی‌دهد یا شما را آزار می‌دهد یا پیش دیگران شرمنده می‌کند، این کارها را عمدا انجام نمی‌دهد. کودکان بیش فعال می‌خواهند آرام بنشینند، اتاق‌شان را مرتب کنند و هر چه والدین به آنها می‌گویند انجام دهند، ولی نمی‌دانند چطور باید این کارها را انجام دهند.

بیش فعالی و خانواده

پیش از هر چیز، باید تاثیر علائم کودک بیش فعال، بر روی کل خانواده را بدانید. کودکان بیش‌فعال، رفتارهایی را از خود نشان می‌دهند که می‌تواند زندگیِ کل خانواده را مختل کند:

• آنها معمولا دستورات والدین را «نمی‌شنوند» و بنابراین از آنها اطاعت نمی‌کنند.
• آنها معمولا آشفته و بی‌نظم هستند و به راحتی حواس‌شان پرت می‌شود و در انجامِ کارها، سایر اعضای خانواده را منتظر نگاه می‌دارند.
• آنها کارها را شروع می‌کنند ولی فراموش می‌کنند تا انتها انجام دهند، چه رسد به اینکه پس از انجام آن، همه جا را مرتب کنند.
• ممکن است که قبل از فکر کردن حرف بزنند و چیزهایی بگویند که دور از نزاکت یا خجالت‌آور باشد.
• معمولا به رخت‌خواب بردن و خواباندنِ آنها دشوار است.
• ممکن است که در اطراف خانه بدوند و حتی کارهایی انجام دهند که خود را در معرض خطر فیزیکی قرار دهند.

اثر بیش فعالی کودک بر خواهر و برادر

به دلیل این رفتارها، خواهران و برادران کودکان بیش فعال، با چالش‌های زیر مواجه می‌شوند:

• در بیشترِ موارد، به نیازهای آنها کمتر از نیازهای کودکان بیش فعال توجه می‌شود.
• ممکن است زمانی که مرتکب اشتباهی می‌شوند، با شدت بیشتری با آنها برخورد شود و موفقیت‌های‌شان، کمتر مورد توجه قرار گیرد یا عادی و بدیهی تلقی می‌شود.
• ممکن است از آنها خواسته شود تا دستیار پدر و مادر باشند و زمانی که از خواهر یا برادر بیش فعالی که تحت نظارت آنهاست، رفتار اشتباهی سر می‌زند، والدین، آنها را سرزنش کنند.
• در نتیجه، ممکن است که علاقه‌ی این کودکان نسبت به خواهر یا برادر بیش فعال خود، آمیخته با حس حسادت و رنجش باشد.

اثر بیش فعالی کودک بر والدین

داشتنِ کودک بیش فعال، به شیوه‌های گوناگونی، بر والدین نیز تاثیر می‌گذارد:

• ممکن است برآورده کردنِ خواسته‌های کودکِ بیش فعال، از نظر فیزیکی طاقت‌فرسا باشد.
• ممکن است کنترل و نظارت بر فعالیت‌ها و اعمال کودک، از نظر روانی طاقت‌فرسا باشد.
• ناتوانی کودک در «گوش دادن» به دیگران، آزاردهنده است.
• رفتارهای کودک و آگاهی شما از نتایج آن رفتارها، می‌تواند شما را مضطرب و پریشان کند.
• اگر میانِ اخلاق و خصوصیات شما و کودک بیش فعال تان، تفاوت‌های اساسی وجود داشته باشد، پذیرش رفتارهای کودک، برای شما دشوارتر می‌شود.
• گاهی ناتوانی در کنترل کودک، موجبِ خشمگین شدن شما می‌شود، و پس از آن به دلیل خشمگین شدن از کودک، احساسِ گناه می‌کنید.

برای رویارویی با چالش‌های موجود در تربیت کودک بیش فعال، باید ترکیبی از دلسوزی و ثبات داشته باشید. زندگی در خانه‌ای که در آن عشق و نظم وجود دارد، بهترین چیز برای کودک یا نوجوانی است که یاد می‌گیرد چگونه بیش فعالی خود را کنترل کند.

نکته‌ی تربیتی شماره‌ی ۱ در برخورد با کودک بیش فعال: خودتان مثبت و سالم باشید

شما به عنوان پدر یا مادر، زمینه را برای سلامت عاطفی و فیزیکی فرزند‌تان فراهم می‌کنید. شما بر عوامل زیادی کنترل دارید که می‌توانند تاثیر مثبتی بر اختلال موجود در کودک‌تان داشته باشند.

۱. قدرت نگرش مثبت

بهترین دارایی شما در کمک به فرزند بیش فعال تان، داشتنِ نگرش مثبت و عقل سلیم است. وقتی شما آرام و متمرکز هستید، می‌توانید ارتباط بهتری با کودک‌تان برقرار کنید و کمک کنید تا او نیز آرام و متمرکز شود.

• از دید دیگری به مسائل نگاه کنید. به یاد داشته باشید که رفتار فرزند شما، ناشی از وجودِ یک اختلال است و بیشتر اوقات، عمدی نیست. بر حس شوخ‌طبعی خود تکیه کنید. آنچه امروز شرم‌آور به نظر می‌رسد، ممکن است که ۱۰ سال دیگر، خاطره‌ای خنده‌دار باشد.
• در مسائل کوچک سخت‌گیری نکنید و گاهی سازش کنید. وقتی فرزند شما دو کارِ دیگر را به همراه تکالیف مدرسه‌ی آن روز انجام داده است، انجام ندادنِ یکی از کارهای روزمره، آنقدرها هم مهم نیست. اگر فرد کمال‌گرایی باشید، همیشه ناراضی خواهید بود‌ و انتظارات غیرممکنی از فرزند بیش‌فعال‌تان خواهید داشت.
• به فرزندتان باور داشته باشید. به تمام چیزهای مثبت، ارزشمند و منحصر به فردِ فرزندتان فکر کنید و آنها را به صورت کتبی، فهرست کنید. باور کنید که فرزندتان می‌تواند یاد بگیرد، تغییر کند، رشد کند و موفق شود. فکر کردن در موردِ اعتماد به فرزندتان را، به عادتی روزانه، مانند مسواک زدن یا دم کردنِ چای، تبدیل کنید.

۲. با مراقبت از خود، از فرزندتان هم بهتر مراقبت خواهید کرد

شما الگو و مهم‌ترین منبع قدرت فرزندتان هستید و بسیار مهم است که زندگی سالمی داشته باشید. اگر خسته باشید یا به راحتی صبر و طاقتِ خود را از دست بدهید، از ساختار و حمایتی که با دقت برای کودک بیش‌فعالِ خود ترتیب داده‌اید، غافل می‌شوید.

• مراقب خودتان باشید. درست غذا بخورید، ورزش کنید و برای کاهش استرس، راه‌هایی را پیدا کنید، مثلا شب‌ها دوش بگیرید یا صبح‌ها مدیتیشن انجام دهید. وقتی بیمار می‌شوید، بیماریِ خود را بپذیرید و از دیگران کمک بگیرید.
• به دنبالِ حمایت باشید. یکی از مهم‌ترین چیزهایی که باید در پرورش کودک بیش فعال به خاطر داشته باشید، این است که مجبور نیستید تمام کارها را به تنهایی انجام دهید. با پزشک، درمان‌گر و معلم فرزندتان صحبت کنید. به گروه‌های حمایتی سازمان‌یافته برای والدین کودکان بیش فعال ملحق شوید. این گروه‌ها برای ارائه و دریافت مشاوره انجمن‌هایی را ایجاد می‌کنند و برای بیرون ریختن احساسات و به اشتراک گذاشتن تجربیات، مکان امنی را مهیا می‌کنند.
• گاهی استراحت کنید. دوستان و خانواده می‌توانند برای نگهداری از فرزند شما فوق‌العاده باشند. ولی ممکن است که با رها کردن کودک‌تان، یا تنها گذاشتن فردِ داوطلب با کودکی بیش فعال، احساس گناه کنید. دفعه‌ی بعد پیشنهادِ کمکِ آنها را بپذیرید و صادقانه به آنها بگویید که چگونه باید با فرزند شما رفتار کنند.

۳. حیوانات خانگی، چه کمکی به کودکان بیش‌ فعال (و والدین آنها) می‌کنند

شاید حس می‌کنید که منزل شما بی‌نظم است و تمایلی نداشته باشید یک حیوان خانگی را نیز به آن اضافه کنید. ولی نگهداری از حیوانات خانگی، مزایای زیادی برای شما و فرزند شما دارد. آنها می‌توانند به شما کمک کنند تا به کودک‌تان مسئولیت‌پذیری را بیاموزید، و موجب شوند گاهی فرزندتان از خانه بیرون برود. آنها می‌توانند شادی و سرگرمی را به خانه بیاورند و کمک کنند که تمام اعضای خانواده، احساسات یا انرژی منفی خود را تخلیه کنند. مطالعات نشان می‌دهند حیوانات خانگی، می‌توانند شما را از افسردگی، استرس و حتی مشکلاتِ پزشکی رها کنند.

نکته‌ی تربیتی شماره‌ی ۲ در برخورد با کودک بیش‌فعال: ساختاری را ایجاد کرده و به آن پایبند باشید

اگر وظایف، در الگوها و مکان‌هایی قابل پیش‌بینی رخ دهند، کودکان بیش فعال، در انجامِ آن وظایف، موفق‌تر عمل می‌کنند. وظیفه‌ی شما، ایجاد و حفظ ساختار در خانه است، به صورتی که فرزندتان بداند که باید انتظارِ چه چیزی را داشته باشد و شما از او انتظار دارید که چه کاری را انجام دهد.

۱. نکاتی برای کمک به متمرکز و سازمان‌یافته ماندنِ کودک بیش فعال

• روال ثابتی را دنبال کنید. باید برای هر چیزی، زمان و مکانی را مشخص کنید، تا کودک بیش فعال بداند از او چه انتظاراتی دارید و آن انتظارات را برآورده کند. آدابِ ساده و قابل پیش‌بینی‌ای را برای غذا خوردن، تکالیف مدرسه، بازی کردن و به رختخواب رفتن، تعیین کنید. به فرزندتان بگویید که پیش از رفتن به رختخواب، لباس‌ها را برای صبح روز بعد آماده کند و حتما تمام چیزهایی که او باید به مدرسه ببرد را در مکانی خاص و به صورت آماده برای او قرار دهید.
• از ساعت و زمان‌سنج استفاده کنید. در تمام قسمت‌های خانه، ساعت قرار دهید و ساعتی بزرگ را نیز در اتاق خواب کودک بگذارید. برای کارهایی که کودک باید انجام دهد (مانند انجام تکالیف خانه یا آماده شدن در هنگام صبح) زمان کافی در نظر بگیرید. برای تکالیفِ خانه یا زمانِ گذار از فعالیتی به فعالیت دیگر، نظیر زمان بین تمام کردن وقت بازی و آماده شدن برای خواب)، از زمان‌سنج استفاده کنید.
• برنامه‌ی زمان‌بندی کودک را ساده کنید. کاهشِ زمان‌های بیکاری، خوب است ولی ممکن است کودک بیش‌فعالی که مجبور است فعالیت‌های بسیار زیادی را پس از مدرسه انجام دهد، پریشان‌تر و «زخمی‌تر» بشود. باید بر اساس توانایی‌های فردی کودک و توانایی‌های لازم برای انجام آن وظایف، کارهای کودک پس از مدرسه را کاهش بدهید.
• مکان آرامی را فراهم کنید. حتما برای کودک، فضایی آرام و خصوصی را فراهم کنید که متعلق به خود او باشد. ایوان یا اتاق خواب هم خوب است، البته اگر این مکان‌ها، همان مکان‌هایی نباشند که کودک در زمان استراحت نیز به آنها می‌رود.
• تا جایی که می‌توانید، منظم و سازمان‌یافته باشید. منزل‌تان را به شکلی سازمان‌یافته درآورید. فرزندتان حتما باید بداند که هر چیز، در جایِ خود قرار دارد. تا جای ممکن، خود شما باید الگوی نظم و ترتیب باشید.

۲. با سرگرم نگاه داشتن کودکان بیش‌فعال، از بروز مشکلات جلوگیری کنید

زمان بیکاری برای کودک بیش فعال، می‌تواند موجب بدتر شدن وضعیتِ او و هرج‌و‌مرج در خانه شود. باید کودک بیش‌فعال را مشغول و سرگرم نگاه دارید و در عین حال، آنقدر به او کار محول نکنید که موجب خسته شدن او شود.

فرزندتان را در کلاس‌های ورزشی، هنری یا موسیقی ثبت نام کنید. کارهای ساده‌ای را در منزل به او محول کنید تا زمان کودک را پر کند. این کارها می‌تواند مواردی مانند کمک در آشپزی، انجام بازی فکری‌ای مانند شطرنج با خواهر یا برادر و یا نقاشی کشیدن باشد. برای پر کردن وقت کودک، بیش از حد بر تلویزیون یا بازی‌های رایانه‌ای تکیه نکنید. متاسفانه تلویزیون و بازی‌های رایانه‌ای ماهیت خشنی دارند و می‌توانند موجب بدتر شدن وضعیت کودک بیش فعال شما شوند.

نکته‌ی تربیتی شماره‌ی ۳ در برخورد با کودک بیش فعال: انتظارات و قوانین را واضح بیان کنید

باید قوانین ثابتی وجود داشته باشد که کودکان بیش فعال بتوانند آنها را درک کرده و اجرا کنند. قوانین رفتاری در خانواده را ساده و واضح بیان کنید. قوانین را بر روی کاغذی بنویسید و آن را در جایی، در مقابل دید کودک قرار دهید. کودکان بیش فعال، به سیستم‌های سازمان‌یافته‌ی پاداش و مجازات، خیلی خوب واکنش نشان می‌دهند. حتما باید به آنها توضیح دهید که در صورتِ اطاعت از قوانین یا اجرا نکردن آنها، چه اتفاقی می‌افتد. به سیستمی که ایجاد کرده‌اید پایبند باشید و هر زمان که لازم است، پاداش یا مجازاتِ رعایت یا عدم رعایتِ قوانین را اجرا کنید.

تقویت مثبت و تحسین را فراموش نکنید

در زمانِ ایجادِ این ساختارهای ثابت، توجه داشته باشید که کودکان بیش فعال، بیشتر مورد انتقاد قرار می‌گیرند. به رفتارهای خوب هم توجه کنید و آنها را تحسین کنید. تحسین برای کودکان بیش فعال بسیار مهم است، زیرا معمولا آنها به ندرت تحسین می‌شوند. این کودکان، به دفعات، به دلیلِ رفتارهای‌شان مورد انتقاد قرار می‌گیرند، ولی تقویت مثبت به ندرت در مورد آنها انجام می‌گیرد.

یک لبخند، نظری مثبت یا پاداش‌های دیگری از جانب شما، می‌تواند توجه، تمرکز و کنترل انگیزه‌های ناگهانی را در کودک بیش فعال افزایش دهد. بیش از همه، بر تحسینِ رفتارهای مناسب و انجام کارها تمرکز کنید و تا جای ممکن، برای رفتارهای نادرست یا درست انجام ندادنِ وظایف، واکنش منفیِ کمتری به او نشان دهید. به کودک بیش فعال، برای انجامِ کارهای کوچکی که انجامِ آنها را برای کودکانِ دیگر بدیهی می‌دانید، پاداش بدهید.

نکته‌ی تربیتی شماره‌ی ۴ در برخورد با کودک بیش فعال: تشویق به تحرک و خواب

فعالیت فیزیکی می‌تواند به کودکان بیش‌فعال کمک کند

کودکان بیش فعال، اغلب انرژی زیادی دارند. انجام ورزش‌های سازماندهی شده و سایر فعالیت‌های فیزیکی، می‌تواند به آنها کمک کند تا انرژی‌شان را به شکلی سالم تخلیه کنند و توجه خود را بر حرکت‌ها و مهارت‌های خاصی متمرکز کنند.

فعالیت فیزیکی مزایای بسیار زیادی دارد. موجب افزایش تمرکز می‌شود، افسردگی و اضطراب را کاهش می‌دهد، و موجب رشد مغز می‌شود. مهم ترین نکته درباره‌ی کودکان بیش فعال این است که ورزش کردن، موجب خواب بهتر می‌شود و خواب بهتر نیز نشانه های بیش فعالی را کاهش می‌دهد.

ورزشی را بیابید که فرزندتان از آن لذت می‌برد و با توانایی‌های او مطابقت دارد. برای نمونه، ورزش‌هایی مانند سافت‌بال (بیس‌بالی که در آن از توپ نرم استفاده می‌شود) که در آن کودک، باید مدت زیادی بدون حرکت باشد، برای کودکانِ دچار اختلال در توجه و تمرکز، مناسب نیست. ورزش‌های انفرادی یا تیمی، مانند بسکتبال که تحرک زیادی دارند، گزینه‌ی بهتری هستند. برای کودکان بیش‌فعال، آموزش هنرهای رزمی، تکواندو و یوگا نیز مفید است، زیرا این ورزش‌ها، علاوه بر قدرتمندتر کردن بدن، کنترل ذهنی آنها را نیز افزایش می‌دهند.

خواب بهتر، به کودکان بیش فعال کمک می‌کند

خواب ناکافی، موجب کاهش توجه و تمرکز در همه می‌شود، ولی تاثیر آن در مورد کودکان بیش فعال، بسیار بدتر است. این کودکان، باید دست‌کم به اندازه‌ی همسالان خود بخوابند، ولی معمولا به اندازه‌ی کافی نمی‌خوابند. مشکلات آنها در توجه و تمرکز، می‌تواند منجر به تحریک بیش از حد (overstimulation) و مشکل در به خواب رفتن شود. وقتِ خواب ثابت و زودهنگام، می‌تواند موثرترین روش برای مقابله با این مشکل باشد، ولی این مشکل را به طور کامل حل نمی‌کند.

با امتحان کردنِ یک یا چند مورد از روش‌های زیر، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید تا خواب بهتری داشته باشد:

• زمانِ تماشای تلویزیون را کاهش دهید و میزان تحرک و ورزش کودک، در طول روز را افزایش دهید.
• کافئین را از رژیم غذاییِ کودک حذف کنید.
• یک ساعت یا بیشتر، قبل از وقتِ خواب، زمان اضافه‌ای را برای کاهش میزان فعالیت، اختصاص دهید. در این زمان، فعالیت‌های آرام‌تری مانند نقاشی، مطالعه یا بازی‌های آرام را برای کودک در نظر بگیرید.
• ۱۰ دقیقه را به در آغوش گرفتن و نوازش کردنِ فرزندتان اختصاص دهید. این کار، حس محبت و امنیت را ایجاد کرده و موجبِ ایجاد آرامش در کودک، می‌شود.
• در اتاق کودک، از اسطوخودوس یا رایحه‌های دیگر استفاده کنید. این رایحه‌ها به آرام کردنِ کودک، کمک می‌کنند.
• حین به خواب رفتن کودک، از نوارهای آرامش‌بخش (مانند صدای طبیعت و موسیقی‌های آرامش‌بخش)، به عنوان صدای پس‌زمینه استفاده کنید. همچنین معمولا برای کودکان بیش فعال، صدای سفید (white noise) [نوعی صدا که با ترکیبِ صداهایی با فرکانس‌های مختلف، ایجاد می‌شود] نیز آرامش‌بخش است. برای ایجاد صدای سفید، می‌توانید رادیو را بر روی موج‌های ایستا تنظیم کنید یا از صدای فن برقی در حالِ کار کردن، استفاده کنید.

مزایای «گردش در طبیعت» برای کودکان بیش فعال

تحقیقات نشان می‌دهد که گذراندن زمان در طبیعت برای کودکان بیش فعال بسیار مفید است. وقتی این کودکان در پارکی پر از چمن و درخت بازی می‌کنند، نشانه‌های بیش فعالی در آنها بیشتر کاهش می‌یابد و بازی کردن در طبیعت، برای آنها بسیار بهتر از بازی کردن در زمینِ بازی بتنی است. حتی در شهرها نیز بیشتر خانواده‌ها به پارک و سایر محیط‌های طبیعی، دسترسی دارند. در این «زمانِ سبز» به فرزندتان ملحق شوید تا خودتان هم در هوای تازه نفسی بکشید.

نکته‌ی تربیتی شماره‌ی ۵ در برخورد با کودک بیش‌فعال: به کودک کمک کنید تا تغذیه سالم داشته باشد

رژیمِ غذایی، تاثیر مستقیمی بر بیش‌فعالی ندارد، ولی غذای کودک بر وضعیت ذهنیِ او تاثیر می‌گذارد و وضعیت ذهنی نیز بر رفتارِ کودک موثر است. کنترل و اصلاحِ نوع غذا، زمان غذا خوردن و میزان غذا، می‌تواند به کاهشِ نشانه‌های بیش‌فعالی کمک کند.

غذای تازه، منظم بودنِ زمانِ غذا خوردن و دوری کردن از غذاهای هله‌هوله (مانند فست‌فودها)، برای همه‌ی کودکان مفید است. ولی این اصول در مورد کودکان بیش‌فعال، بیشتر صادق است، زیرا تکانشگری و حواس‌پرتی این کودکان می‌تواند منجر به نخوردن غذا، بی‌نظمی در زمان غذا خوردن و پرخوری شود.

مصرفِ وعده‌های غذایی کوچک، در بیشتر موارد به کاهش بیش فعالی کودک کمک می‌کند

معمولا کودکانِ بیش فعال، به طور منظم غذا نمی‌خورند. بدون دخالتِ والدین، ممکن است که این کودکان ساعت‌ها چیزی نخورند و پس از آن، به خوردن هر چیزی که در اطراف خود پیدا می‌کنند، روی بیاورند. این الگوی غذایی، می‌تواند تاثیرِ ویرانگری بر سلامتِ جسمی و روحی کودک داشته باشد.

با برنامه‌ریزیِ وعده‌هایِ غذاییِ منظم یا تنقلات برای فرزندتان، که فاصله‌ی میانِ آنها نباید بیشتر از ۳ ساعت باشد، از عاداتِ غذاییِ ناسالم جلوگیری کنید. کودکان بیش فعال، از نظر جسمی، به دریافت منظم مواد غذاییِ سالم نیاز دارند. از نظر روحی نیز، زمان‌های وعده‌هایِ غذایی، وقت مناسی برای استراحت و همینطور ریتم و روالی برنامه‌ریزی شده در روز هستند.

• در منزل، از غذاهای هله‌هوله و فاقد ارزش غذایی استفاده نکنید.
• وقتی می‌خواهید بیرون از منزل غذا بخورید، غذاهای چرب و شیرین را از برنامه‌ی خود خارج کنید.
• برنامه‌های تلویزیونیِ پر از تبلیغاتِ مواد غذاییِ هله‌هوله را تماشا نکنید.
• به طور روزانه، به فرزندتان مکمل غذاییِ ویتامین و مواد معدنی بدهید.

نکته‌ی تربیتی شماره‌ی ۶ در برخورد با کودک بیش‌فعال: دوست‌یابی و اجتماعی شدن را به کودک خود آموزش بدهید

بیشتر کودکان بیش فعال، در تعاملاتِ ساده‌ی اجتماعی مشکل دارند. آنها ممکن است نشانه‌های اجتماعی را درست درک نکنند، بیش از حد صحبت کنند، به طور مکرر حرفِ دیگران را قطع کنند یا به افرادی پرخاشگر یا «بسیار احساساتی» تبدیل شوند. عدم بلوغ عاطفیِ نسبی در این کودکان، می‌تواند موجب شود تا در میان همسالان خود پذیرفته نشوند و مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.

البته بسیاری از کودکان بیش فعال، بسیار باهوش و خلاق هستند و در نهایت خود آنها متوجه می‌شوند که چگونه با دیگران کنار بیایند و افرادی را که برای دوستی مناسب نیستند، شناسایی می‌کنند. علاوه بر آن، ممکن است ویژگی‌های شخصیتی‌ای که موجبِ عصبانی شدن والدین و معلمان می‌شود، برای همسالانِ آنها خنده‌دار و جذاب باشد.

کمک به بهبود مهارت‌های ارتباطی در کودک بیش فعال

آموختنِ مهارت‌ها و قواعد اجتماعی، برای کودکان بیش فعال دشوار است. شما می‌توانید به فرزند بیش فعال خود کمک کنید تا شنونده‌ی بهتری باشد، معنیِ حالت چهره و زبان بدن دیگران را متوجه شود و در گروه‌ها تعامل بهتری با دیگران داشته باشد.

• با فرزندتان با ملایمت و در عین حال صادقانه، در مورد چالش‌ها و اینکه چگونه باید خود را تغییر دهد، صحبت کنید.
• حالت‌هایِ مختلف موقعیت‌های اجتماعی را با کودک خود بازی کنید. نقش‌ها را با یکدیگر عوض کنید و سعی کنید که این بازی برای او سرگرم‌کننده باشد.
• در انتخاب همبازی برای کودک‌تان دقت کنید و کسانی را انتخاب کنید که با او هم‌زبان هستند و از مهارت‌هایِ فیزیکی برخوردارند.
• در ابتدا، هر بار فقط یک یا دو کودک را انتخاب کنید و وقتی با یکدیگر بازی می‌کنند آنها را از نزدیک تماشا کنید.
• به هیچ وجه زدن، هل دادن و فریاد کشیدن در خانه یا حیاط را تحمل نکنید.
• برای بازی کودک، زمان و فضای کافی فراهم کنید و به رفتارهای خوب او در حینِ بازی، پاداش دهید.