بوی بد ناف؛ علت، روش درمان و تمیز کردن

اگر تازگی‌ها متوجه بوی بد ناف خود شده‌اید، بهتر است در اسرع وقت برای درمانش اقدام کنید. ناف قسمتی است که پیش از تولد، بند نافتان به آن متصل بوده است. به‌علت شکل ناف و چروک‌های پوستی ریز، این قسمت از بدن می‌تواند گردوخاک، عرق و باکتری را در خود نگه دارد. به طور متوسط ۶۷ نوع باکتری در ناف وجود دارد و این مسئله ممکن است به بوی نامطبوع یا حتی عفونت منجر شود. برای آشنایی با دلایل بوی ناف، نحوه رعایت بهداشت آن و روش‌های درمانی با ما همراه باشید.

منظور از بوی بد ناف چیست؟

بوی ناف ممکن است ناشی از عوامل مختلفی باشد، اما ساده‌ترین علتش بهداشت فردی است. اگر این حفره را مرتب تمیز نکنید، این عوامل باعث ایجاد آلودگی می‌شوند:

• خاک؛
• پوست مرده؛
• باکتری؛
• میکروب.

گاهی اوقات نیز ناف بدبو می‌تواند نشانه عارضه‌هایی باشد که به مراقبت پزشکی نیاز دارند، مثل عفونت یا کیست. در این شرایط، علائم زیر نیز با بوی ناف همراه خواهند بود:

• ترشحات سفید، زرد یا سبز؛
• التهاب، قرمزی یا تغییر رنگ؛
• خارش؛
• درد؛
• اثر زخم اطراف ناف؛
• توده‌ای در شکم.

دلایل بوی بد ناف

۱. بهداشت نامناسب

ناف نیز مانند سایر قسمت‌های بدن اکوسیستم خاص خود را دارد. تحقیقاتی در سال ۲۰۱۲ نشان داد که ممکن است ۶۷ نوع باکتری در ناف باشند. قارچ‌ها و میکروب‌های دیگر نیز می‌توانند در این ناحیه به دام بیفتند. میکروب‌ها از موادی که در ناف قرار دارند تغذیه می‌کنند، مثل:

• روغن‌ها؛
• پوست مرده؛
• خاک؛
• عرق؛
• سایر بافت‌های مرده.

سپس این میکروب‌ها و باکتری‌ها تکثیر می‌شوند و مانند بوی زیر بغل هنگام تعریق، بوی ناخوشایندی تولید می‌کنند. هرچه حفره ناف عمیق‌تر باشد، بیشتر خاک و میکروب را درون خود جای می‌دهد. بوی بد ناف می‌تواند ناشی از ترکیب عوامل باکتری، خاک و عرق باشد.

۲. عفونت

کاندیدا نوعی عفونت مخمری (yeast) است که در محیط‌های تاریک، گرم و مرطوب رشد می‌کند. کشاله ران و زیر بغل چنین محیط‌هایی هستند. ناف نیز می‌تواند محیطی ایدئال برای این موجود میکروسکوپی باشد، مخصوصا اگر به‌خوبی تمیز نشود.

ابتلا به دیابت هم خطر ابتلا به عفونت‌های مخمری را افزایش می‌دهد. دیابت شیرین نوعی بیماری است که قند خون را افزایش می‌دهد. با افزایش قند خون، توان سیستم ایمنی برای مبارزه با عفونت‌ها کاهش می‌یابد.

جراحی اخیر شکم، مثل جراحی اصلاح فتق نافی، نیز می‌تواند خطر ابتلا به عفونت اطراف ناف را افزایش دهد. پوست اطراف حلقه یا آویز ناف نیز ممکن است دچار عفونت شود. هر بار قسمتی از پوست سوراخ شود، باکتری‌ها راهی برای ورود به بدن پیدا می‌کنند.

در صورت ابتلا به عفونت پوستی، ممکن است چرک از ناف ترشح شود. گاهی این چرک بوی ناخوشایندی دارد. سایر علائم شامل درد، قرمزی، تغییر رنگ و التهاب در ناحیه عفونی هستند. در صورت مشاهده این علائم، به پزشک مراجعه کنید:

• ترشحات چرکی؛
• قرمزی یا تغییر رنگ؛
• تب.

۳. کیست روپوستی یا کیست ریشه مو

کیست روپوستی یک برآمدگی در لایه بالایی پوست است و کیست ریشه مو اطراف فولیکول‌های مو ایجاد می‌شود. هر ۲ نوع کیست مایعی غلیظ از جنس کراتین تولید و ترشح می‌کنند. اگر یکی از این کیست‌ها بزرگ شود و بترکد، ترشحات غلیظ، زرد و بدبو از آن خارج می‌شود.

۴. کیست زیرپوستی

کیست‌های زیرپوستی شیوع کمتری دارند. این کیست‌ها از غده‌های زیرپوستی ناشی می‌شوند و معمولا ترکیب لیپیدی روغنی و موم‌مانندی تولید می‌کنند که در نرم‌کردن و محافظت از پوست نقش دارد. کیست‌های زیرپوستی از این ترکیب پر می‌شوند و مستعد عفونت نیز هستند. برای تشخیص و درمان این نوع کیست‌ها، باید به پزشک مراجعه کنید.

۵. کیست اوراکی (urachal cyst)

کیست اوراکی کیسه کوچکی از بافت است که بین مثانه و ناف ایجاد می‌شود. ساختار بین مثانه و ناف که اوراک نامیده می‌شود در نوزادان این ۲ عضو را به هم وصل می‌کند. معمولا اوراک پیش از تولد نوزاد از بین می‌رود، اما در برخی افراد نیز باقی می‌ماند. اگر بین ناف و مثانه حفره‌ای باشد، سینوس اوراکی نامیده می‌شود.

بیشتر افراد فقط زمانی به وجود اوراک خود پی می‌برند که دچار عفونت شود. عفونت اوراک علاوه بر بوی بد ناف، این علائم را نیز خواهد داشت:

• درد پایین شکم؛
• درد؛
• ترشحات؛
• عفونت مجرای ادراری؛
• خون در ادرار.

انواع بوهای بد ناف