انیمه‌ Great Pretender؛ کلاهبرداری‌های بین المللی

پیش از این هیرو کابوراگی را با انیمه‌ی 91Days معرفی کردیم؛ این کارگردان نه چندان تازه‌ کار با ساخت این انیمه فصلی جدید را در دوران فعالیت حرفه‌ای خود آغاز کرد. دوران پسا 91Days کابوراگی را اغلب انیمه‌های کمدی-عاشقانه تشکیل می‌دهند، اما درست در این نقطه تغییر جهت بزرگی به سمت داستان‌های جنایی و معمایی در آثار او شکل گرفت. Great Pretender، انیمه‌ی اورجینال کابوراگی با همکاری استودیو Wit برای سرویس پخش نتفلیکس، دومین اثر قابل توجه و بزرگ این کارگردان در مسیر جدیدی است که پیش گرفته. هر چند این انیمه وارد قلمرو تاریکی که داستان 91Days در آن قدم گذاشته بود نمی‌شود و برعکس آن تکیه‌ی زیادی به عنصر طنز دارد، اما با توجه به نحوه‌ی روایت ماجراهای معمایی و رو دست زنی، جریان داشتن در بازه‌‌های زمانی تاریخی قابل توجه، خصوصا در آرک اول و انتخاب محیط‌های غربی برای به تصویر کشیدن برخی داستان‌ها، Great Pretender را می‌توان زاده‌ی همان خط فکری کابوراگی در هنگام خلق 91Days دانست.

درست مثل یک معامله‌ی اقتصادی، برخورد اول درمورد یک انیمه هم از اهمیت بالایی برخوردار است؛ همه چیز درمورد Great Pretender، خصوصا شخصیت‌های جذاب آن، درست از همان لحظه‌ی اول به شما نشان می‌دهند که باید چه انتظاراتی از این انیمه داشته باشید. در اولین سکانس انیمه ادامورا را می‌بینیم که برعکس از نشان هالیوود آویزان شده و کمک می‌خواهد؛ این دسته از مقدمه‌ها که بیننده را مستقیما به حادثه‌ وارد و نسبت به روند رویدادن اتفاقاتی که منجر به صحنه‌ی حاضر شده کنجکاو می‌کنند، در طول زمان آزمایش خود را پس داده‌اند.

بعد از این صحنه با تیتراژ آغازینی مواجه می‌شویم که موزیک جازی شاد و پر انرژی را روی تدوینی از تصاویر تجربی، پر زرق و برق و چشم نواز پخش می‌کند؛ دقیقا تا اینجای قسمت اول، Great Pretender تقریبا تمام عناصر خود را کم و بیش به بیننده معرفی می‌کند. سوال حائز اهمیتی که اینجا مطرح می‌شود اما این است که آیا این انیمه در برآورده کردن این انتظارات موفق است؟ درست است که آغازی جذاب برای یک سریال از اهمیت بالایی برخوردار است، اما ایجاد انتظاراتی بالا در ذهن بیننده می‌تواند مثل یک شمشیره دو لبه عمل کند؛ ترسیم چهره‌ای غلط از اثر یا برآورده نکردن انتظارات ایجاد شده می‌تواند تاثیری بسیار منفی در بازخورد بینندگان بگذارد. خوشبختانه Great Pretender هیچ گاه از مسیری اصلی خود خارج نمی‌شود. به طور کلی، این انیمه متشکل از چهار آرک داستانی کوتاه است که ساختارهایی مشابه به هم دارند؛ هر یک از این آرک‌ها روایت‌گر ماجرای یک کلاهبرداری بزرگ است که حداقل به گذشته‌ی یکی از افراد گروه گره می‌خورد.

همه چیز با ادامورا ماکوتو آغاز می‌شود؛ با اینکه او خود را کلاهبرداری بزرگ می‌داند، اما تا به حال هیچ گاه به سراغ طعمه‌هایی بزرگ با ریسک بالا نرفته. صد البته این مسئله با قدم گذاشتن لورن به زندگی او تغییر می‌کند. ادامورای جوان حالا در مرکز نقشه‌هایی قرار دارد که شکست تنها به معنای تحمل چند سال زندان نیست؛ کوچکترین لغزش در این کلاهبرداری‌های چند ده میلیون دلاری قمار با زندگی است و همکاران ادامورا در همان ابتدای امر به او یادآوری می‌کنند که در انجام این عملیات‌ها هر مسئولیت اعمال خود را برعهده دارد و او در صورت اشتباه کردن تنهاست و باید به تنهایی بهای سهل انکاری‌هایش را بپردازد. لبخند ساده و ظاهر فریبنده‌ی ادامورا شاید بتواند یک پیرزن در حاشیه‌ شهر توکیو را گول بزند، اما برای فریفتن شاهزاده‌های عرب، قاچاقیان مواد مخدر و جعل کنندگان آثار هنری به پرداختن مبالغی سرسام آور به هیچ عنوان کافی نیست و باید خیلی بیشتر از این‌ها برنامه چید و خطر کرد.

لورن، که در ابتدای داستان با او به عنوان توریست غربی آشنا می‌شویم، به نوعی نقش رهبری و مغز متفکر گروه را برعهده دارد. او ضمن برخوردار بودن از شخصیتی کاریزماتیک و اعتماد به نفس بالا، همیشه هاله‌ای مرموز به دور خود دارد و این هاله حتی با افشا شدن گذشته و انگیزه‌ی او در آرک آخر نیز کنار نمی‌رود. لورن با این ذهنیت که برای فریب دادن دشمنان خود باید دوستان خود را نیز فریب بدهی، هیچگاه بیش از حد نیاز نقشه‌هایش را برای همکارانش باز نمی‌کند و اعضای گروه، خصوصا ادامورا، بیشتر برای او نقش مهره‌های شطرنج را ایفا می‌کنند.

در راس سوم مثلث شحصیت‌های اصلی این انیمه ابی حضور دارد؛ او که بازو و نیروی فیزیکی اصلی گروه محسوب می‌شود، اهمیت چندانی به زندگی خود یا بقیه نمی‌دهد و از آن اشتیاق و انگیزه‌ای که در سایر اعضای گروه دیده می‌شود تهی است. در کنار این سه نفر افراد دیگری حضور دارند که به صورت مرتب در پروژه‌ها حضور پیدا می‌کنند و با خصوصیات منحصر به فرد خود رنگ و بویی تازه به آن‌ها می‌بخشند. در راس این شخصیت‌ها، سینثیا وجود دارد که از نظر شخصیت پردازی بی شباهت به زنان اغواگر دوران طلایی سینما نیست؛ سینثیا با پیش روی در انیمه کم کم به یکی از شخصیت‌های اصلی بدل می‌شود و حتی یکی از جایگاه‌های اصلی آرک سوم را به خود اختصاص می‌دهد.

اگر برخی از ابعاد آرک دوم و چهارم که آنقدرها هم محسوس و بزرگ نیستند را در نظر نگیریم، می‌توان گفت با وجود شباهت در ساختار هر آرک، هر پرونده را می‌توان به چشم یک فیلم جنایی مجزا دید؛ نقشه‌ای ریخته می‌شود، اتفاقات باب میل گروه پیش نمی‌رود، تغییراتی ناگهانی رخ می‌دهد، اوضاع بدتر می‌شود، در نهایت درمی‌یابیم همه چیز پیش از این توسط لورن و سایر اعضای گروه برنامه ریزی شده است. این مسئله با توجه به زیر داستان‌های Great Pretener نکته‌ای مثبت محسوب می‌شود؛ داستان‌ها و معماهای این انیمه از پیچش‌ها و کلیف هنگرهای جذاب خالی نیستند، اما آنقدری پیچیده، پر مهره و در هم نیستند که بتوانند مثلا برای بیست و پنج قسمت بیننده را میخکوب به دنبال خود بکشانند. در سوی دیگر فرمت اپیزودیک ضمن گرفتن فرصت پرداخت بیشتر به شخصیت‌ها و نشان دادن تغییرات یا گذشته‌ی آن‌ها، می‌توانست به کلی حس تعلیق را در این اثر خاموش کند.

با اینکه پرونده‌ها در ساخت موقعیت‌های هیجان انگیز موفق‌اند، اما جذابیت اصلی این انیمه در شخصیت‌های آن و تعاملات میان آن‌ها نهفته است. این شخصیت‌ها با بهره وری از دیزاین و صداگذاری بسیار خوب گستره‌ای قابل توجه از احساسات را از خود نشان می‌دهند و از چهره پردازی انعطاف پذیر و جذاب برخوردارند. همانطور که از اثری با محوریت کلاهبرداری و جرایم سازمان یافته انتظار می‌رود، شخصیت‌هایی که در طول داستان با آن‌ها سر و کار داریم آنقدرها هم افراد خوبی نیستند؛ آن‌ها بعضا خودخواه، مغرور و فریبکارند و اغلب اوقات به تاثیر کارهای خود روی دیگران فکر نمی‌کنند.

با وجود این تفاسیر اما Great Pretender خوب می‌دانند چطور با بر قراری تعادل کاری کند که این شخصیت‌ها برای بینندگان جذاب و دوست داشتنی باشند. به جز هوش و زکاوت بالا و لحظات درخشش به خصوص این شخصیت‌ها، شیمی بالای آن‌ها با یکدیگر تماشای ماجراهای ایشان را بیش از پیش لذت بخش می‌کند. همکاری و همدستی بین شخصیت‌های گروه، بر خلاف آنچه به زبان می‌آورند، از حسی طبیعی برخوردار است و حتی عدم علاقه‌ی آنچنانی برخی از اعضا به یکدیگر، تفاوت‌های آن‌ها و یکسو نبودن اهداف شخصیشان باعث نمی‌شود که مهره‌ای در این بازی اضافی یا خارج از مکان به نظر بیاید؛ هر یک از اعضای گروه از استعداد، روش‌ها و اخلاقیات به خصوص خود برخوردار است و گوشه‌ای از نقشه را برعهده می‌کرد.

شخصیت‌ها‌ی اصلی رنگارنگ و جذاب این انیمه به راهی نادرست قدم گذاشته‌اند، اما داستان تلاش موفقی برای جلوگیری از تبدیل شدن این گروه نه چندان اخلاق گرا به شرورانی تمام قد از خود نشان می‌دهد؛ به هر حال دزدان خیر رابین هود وار آنقدر در تاریخ رسانه تکرار شده‌اند که تماشای چنین اثری کمتر ممکن است برای تماشاچی مدرن جذاب باشد و در طرف دیگر موازنه، خو گرفتن و ارتباط برقرار کردن با یک شر مطلق برای اغلب بینندگان ممکن نیست. Great Pretender نه به افراد بد، که به تصمیمات اشتباه باور دارد؛ تمام اعضای گروه در نتیجه‌ی اتفاقات ناخوشایند زندگی و بعضا ناچاری به این سبک زندگی روی آورده‌اند؛ برای مثال ادامورا به خاطر لکه‌ی سیاهی که برای ارتکاب به جرمی ناخواسته‌ در پرونده‌اش وارد شده، قادر به پیدا کردن شغلی با درآمد مناسب نبود و از همین رو به شیادی و کلاهبرداری روی آورد.  در دست دیگر، انیمه با معرفی کردن دو قانون به عنوان تنها محدودیت‌های اخلاقی اعضای گروه، بار سنگین پرداختن به فلسفه‌ی جنایت، جایگاه اخلاقیات و مجازات را از دوش خود برمی‌دارد؛ اول اینکه اعضای گروه لورن تنها افرادی را هدف قرار می‌دهند که مال خود را از راه‌های کثیف و با لگدمال کردن زندگی سایرین بدست آورده‌اند و دوم، در طی این نقشه‌ها هیچکس نباید جان خود را از دست بدهد.

Great Pretender با تنوع به خرج دادن در طراحی شخصیت‌ها، از رده‌ی سنی و نوع لباس پوشیدن گرفته، تا نژاد و خصوصیات رفتاری و اخلاقی، واقع گرایی خاصی به این اثر بخشیده است. این تنوع و واقع گرایی در طراحی مکان‌ها و انعکاس حال و هوای آن‌ها در بازه‌‌های زمانی به خصوص اثر نیز دیده می‌شود. چهار آرک این انیمه به ترتیب در لس آنجلس، سنگاپور، لندن و توکیو جریان دارند؛ استفاده از محل‌هایی واقعی در طراحی صحنه، فضاسازی مناسب و به تصویر کشیدن فرهنگ و معماری به خصوص هر یک از آن‌ها موجب می‌شود که Great Pretender بتواند در آنچه می‌خواهد، یعنی ارائه‌ی برداشتی دقیق از حس و حال‌ها هر محل و تمیز دادن هر چه بیشتر آرک‌های مختلف بسیار موفق عمل کند.

از نظر جلوه‌ی بصری، Great Pretender عملکردی فوق العاده دارد؛ آنقدر خوب که می‌شود آن را بالاتر از خود دانست قرار داد. تحسین برانگیزترین نکته درمورد جلوه‌ی بصری این انیمه، سبک خاص و تجربی طراحی پشت زمینه‌هاست؛ استفاده از پالت رنگی گسترده و براق، نورپردازی بسیار خوب و به کار بستن اشکال هندسی در طراحی محیط به چشم نواز بودن جلوه‌ی بصری Great Pretender کمکی شایان می‌کند. همانطور که پیش‌تر نیز گفتیم، از طراحی خوب شخصیت‌ها و تنوع به کار رفته در ترسیم آن‌ها نیز نباید چشم پوشی کرد. یوشیوکی ساداموتو در جایگاه طراح شخصیت‌های این انیمه تلاش کرده که در عین زیبایی، تفاوت‌هایی قابل توجه و برجسته در شخصیت‌ها نمایان باشد.

از دست ندهید!

• انیمه 91Days؛ انتقام در بحبوحه‌ی جنگ قدرت‌ها
• انیمه Devilman: Crybaby؛ انسان و شیطان
• انیمه Code Geass؛ بازی سیاست با چاشنی قدرت‌های ماورایی و ربات‌های غول پیکر

درست مثل یک کلاهبردار خوب، Great Pretender هم خوب می‌داند که کجا باید از صحنه خارج شود و به جز آرک آخر، تقریبا تمام آرک‌ها هیجان انگیز شروع می‌شوند، با روندی نسبتا سریع و بدون اتلاف وقت به پیش می‌روند و به جا پایان می‌یابند. بر خلاف 91Days، این انیمه زیاد هم خود را جدی نمی‌گیرد؛ وجود پر رنگ ژانر کمدی که آن را در برخی صحنه‌های آنتی کلایمتیک اثر یا حالات چهره‌ی اغراق شده می‌توان دید، در تعدادی بسیار محدود از صحنه‌ها به عنوان ابزاری برای پیشبرد وقایع و فرار از واقعیت محسوب می‌شود. از سوی دیگر، اگر با نگاهی خیلی دقیق و موشکافانه به اتفاقات نگاه کنیم، حضور شانس و خوش اقبالی در برخی وقایع به چشم می‌خورد، اما لحن روایت و نقاط قوت متعدد این اثر باعث می‌شوند که مسائلی این چنینی تاثیر چندانی روی کیفیت انیمه نگذارند. Great Pretender در مسیرهایی قدم می‌گذارد که کمتر انیمه‌ای به آن‌ها ورود کرده و این کار را خاص و قدرتمند انجام می‌دهد.

انیمه‌های مشابه:

Lupin III

آرسن لوپن سوم نوه‌ی سارق شهیر و معروف، آرسن لوپن، است؛ او در تلاش است تا یاد و خاطره‌ی پدر بزرگش را با قدم گذاشتن در مسیرش زنده نگه دارد. دیری نمی‌پاید که لوپن به خاطر فعالیت‌هایش توجه بازرس زنیگاتای صاحب نام و رقبایش در پیشه‌ی جرایم بزرگ و سازمان یافته‌ی این چنینی را به خود جلب می‌کند. فعالیت‌های غیرقانونی لوپن حتی زندگی عاطفی او را هم تحت تاثیر قرار می‌دهد؛ فوجیکو، مهم‌ترین زن زندگی لوپن، خود دستی بر سرقت‌هایی مشابه دارد و اغلب اوقات معلوم نیست که او یار لوپن، یا رقیب اوست. این فرنچایز کلاسیک و بسیار معروف، که شامل سری‌ها و فیلم‌های سینمایی متعدد است، ماجراهای لوپن و همکارش دایسکه جیگن در مسیر به چنگ اشیای قیمتی و پنجه افکنی با قانون را روایت می‌کند.

Fugou Keiji: Balance:Unlimited

دایسکه کانبه، مردی با ثروتی سرسام آور، به عنوان کارآگاه به نیروی مبارزه با جرائم مدرن ملحق می‌شود. او در این مرکز با هارو کاتو، کارآگاهی که بیش از هر کسی مصمم به اجرای قانون و عدالت است، جفت و همکار می‌شود. این دو تفاوت‌های بزرگی با یکدیگر دارند و به خاطر عقاید و تفکرات متضادشان بارها و بارها با هم درگیر می‌شوند. هارو به خاطر استفاده‌ی دایسکه از ثروتش برای حل کردن پرونده‌ها، از او متنفر است. با وجود تمام این تفاوت‌ها اما این زوج باید به کمک یکدیگر از پس پرونده‌هایی که به آن‌ها سپرده می‌شود بربیایند.