اخوان ثالث؛ شاگرد وفادار نیما!

او درباره سبک شعرش می گوید:« دیدم یک مقدار از حرف ها در آن شیوه های قدیم روی زمین می ماند، کم می آید، کوتاه می آید، گفته نمی شود، واقعا آن طور که باید گفته نمی شود و در این احوال بود که با شعر نیما آشنا شدم. زبان نیما سرمشق نیست. قوالب و اسالیب او سر مشق است و به این ترتیب اسلوب نیما برای من سرمشق زنده ای شد اما چون زبان من نوع دیگری بود پرورش دیگری داشت، اسلوب را از او آموختم اما زبانم جور دیگری از آب در آمد. زبانِ من فارسی است. خراسانی… من می کوشم اعصاب و رگ های سالم و درست زبانی پاکیزه و متداول را که همه تار و پود زنده و استخوان بندی استوارش از روزگاران گذشته است- به خون و احساس و تپش امروز پیوند بزنم».

مهدی اخوان ثالث، شاگرد وفادار نیما یوشیج یکی از مهمترین ارکان شعر نوی پارسی است که همانطور که گفته شد، پس از نیما خالق مهم‌ترین آثار شعری معاصر است. شعر او از لحاظ سبک ادبی، ویژگی‌های زبانی و مضامین ادیان پیش از اسلام، پیشتاز و نوآور بود. اخوان شاعری است که آرمان‌ها، علایق و ایده‌هایش در مجموعه شعری «ارغنون»، «زمستان»، «آخر شاهنامه»، «از این اوستا»، «در حیاط کوچک پاییز در زندان»، «زندگی می‌گوید اما باز باید زیست» و… بازتاب یافته‌است. این پژوهش نشان‌دهنده آن است که اخوان ثالث به چه میزان از عناصر ایرانی در اشعارش و با چه شیوه و کارکردی استفاده کرده است. فرهنگ و مقوله‌های آن، بررسی مختصات زبان شعری و بازتاب اصطلاحات ادیان پیش از اسلام از پاره‌های این کتاب‌ هستند.