در این هفته از معرفی فیلم میدونی سری به فیلم‌های وسترن، علمی‌تخیلی و درام می‌زنیم.
هفته‌ی گذشته استقبال خوبی از فیلم‌های معرفی شده در «آخر هفته چه فیلمی ببینیم» شد و این بار نیز چهار اثر بسیاری دیدنی برای دوست‌داران سینما تدارک دیده‌ایم. آثاری که شاید برخی از آن‌ها را دیده باشید و برخی را نه، اما قطعا فیلم‌های شاخصی در ژانر خود به حساب می‌آیند. ابتدا سراغ یک وسترن باابهت می‌رویم که حداقل شخصا برای من یکی از بهترین‌های این ژانر است. در ادامه به فیلمی کاملا متفاوت خواهیم رسید که سیاه و سفید بودن تنها یکی از ویژگی‌های بارز آن است. در ادامه یکی از آثار کوئنیتن تارانتینو در مقام فیلم‌نامه‌نویس را خواهیم داشت که تا به امروز هم تر و تازه است. در انتها یک علمی تخیلی کلاسیک با حضور آرنولد را خواهیم داشت و کمی خاطره‌بازی خواهیم کرد. مثل همیشه با نظرات خود ما را در ارائه‌ی پیشنهادات بهتر در معرفی فیلم میدونی کمک کنید.
True Grit
برادران کوئن نیازی به معرفی ندارند و وسترن مدرن آن‌ها یعنی True Grit نیز یکی از شاخص‌ترین آثار کارنامه‌ی این دو است. این فیلم که در زیرژانر ضد وسترن طبقه‌بندی می‌شود، ماه گذشته هفت ساله شد. آن‌ها دو فیلم دیگر در این مدت کارگردانی کردند اما همچنان «شهامت واقعی» در لیست پرافتخار آن‌ها خود نمایی می‌کند. این فیلم که استیون اسپیلبرگ یکی از تهیه‌کنندگانش بود، بر اساس رمانی از سال ۱۹۶۸ به همین نام ساخته شده است. اقتباسی دیگر از این کتاب در سال ۱۹۶۹ با بازی جان وین ساخته شده که وین تنها اسکار خود را برای ایفای نقش اول آن دریافت کرد. فیلم ۲۰۱۰ اما نامزد ۱۰ اسکار از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین فیلمنامه اقتباسی، بهترین بازیگر نقش اول مرد و بهترین بازیگر نقش مکمل زن شد که در کمال تعجب هیچکدام را به خانه نبرد. جف بریجز، هیلی استینفیلد، مت دیمون و جاش برولین از بازیگران این فیلم هستند. داستان در مورد دختر ۱۴ ساله‌ای با بازی استینفیلد است که وکیلی را استخدام می‌کند تا سراغ قاتل پدرش برود. آن‌ها با شخص دیگری هم‌سفر می‌شوند که او هم به دنبال قاتل اما برای دلیل دیگری است. شهامت این سه نفر در سفر پرخطرشان به اشکال متفاوتی مورد امتحان قرار می‌گیرد.
فیلم یک موفقیت گیشه‌ای نیز به شمار می‌رود و با بودجه‌ی ۳۸ میلیون دلاری، توانسته بیش از ۲۵۰ میلیون دلار فروش کند. درجه بندی سنی PG-13 فیلم که کمتر در کارنامه‌ی برادران کوئن دیده می‌شود، عامل مهمی در فروش فیلم True Grit به شمار می‌رود. منتقدان نیز با ثبت میانگین ۸۰ در متاکریتیک و بیش ۲۵۰ نقد مثبت در راتن تومیتوز، علاقه‌ی خود را به فیلم نشان دادند. راجر ایبرت با ارائه‌ی نمره‌ی ۳.۵ از ۴، فیلم را یک وسترن خوب نامیده است که از برادران کوئن بعید بود و از فیلمبرداری راجر دیکینز هم تعریف می‌کند که هنوز امیدهایمان به دیدن وسترن‌های خوش‌ساخت را زنده نگه داشته است. اگر وسترن خونتان کم شده است، از دیدن «شهامت واقعی» پشیمان نخواهید شد.
Nebraska
ساخت یک فیلم جاده‌ای کمدی/دارم سیاه و سفیدی که بازیگر نقش اولش ۷۷ سال سن دارد، تنها از الکساندر پین برمی‌آید. نبراسکا بی‌شک یکی از آثار شاخص کارنامه‌ی جذاب پین است که سال گذشته نیز با فیلم Downsizing دوباره طنز مخصوص به خودش را روی پرده برد. فیلم نبراسکا سال ۲۰۱۳ اکران شد و یکی از فیلم‌های خاص آن سال به شمار می‌رفت. این فیلم که بروس درن، ویل فورت و باب ادنکرک را به عنوان بازیگرهای اصلی‌اش در اختیار داشت، نامزد ۶ جایزه‌ی اسکار از جمله بهترین فیلم، بهترین کارگردان، بهترین فیلمنامه و بهترین بازیگر نقش اول مرد برای درن شد. پارامونت برای فیلم ستارگانی چون رابرت دنیرو و جک نیکلسون را در نظر گرفته بود که به دلیل برنامه‌ی کاری آن‌ها میسر نشد. نقش ویل فورت نیز ابتدا برای پاول راد و کیسی افلک در نظر گرفته شده بود. پارامونت همچنین از تصمیم پین برای سیاه و سفید کردن فیلم چندان راضی نبود و او مجبور شد یک نسخه‌ی رنگی را برای آن‌ها ارسال کند، نسخه‌ای که به گفته‌ی خودش امیدوار است هیچوقت کسی آن را نبیند.
فروش ۲۷ میلیون دلاری فیلم با توجه به بودجه‌ای کمتر از نصف آن، چندان بد به شمار نمی‌رود. گرچه درجه‌بندی سنی R فیلم به فروش آن ضربه زد، رتبه‌ای که به عقیده‌ی خیلی‌ها بسیار سخت‌گیرانه داده شده و خود پین و کمپانی پارامونت به آن اعتراض کردند که جوابی در پی نداشت. در هر صورت فیلم جایگاه خودش را میان منتقدین پیدا کرد و با ثبت نمره‌های بسیار خوب ۸۶ در متاکریتیک و ۹۱درصد در راتن تومیتوز، یکی از بهترین فیلم‌های پین به شمار می‌آید. خلاصه‌ی نقدهای راتن تومیتوز فیلم را به خاطر سادگی آن و شاعرانه بودن پیامش تحسین می‌کنند و آن را یکی از نقاط قوت کارنامه‌ی پین به شمار می‌آورد. پیتر بردشاو در نقد خود از نقش‌‌آفرینی درن تعریف می‌کند و اضافه می‌کند که پین به مسیر درستی بازگشته است. یک فیلم آرام سیاه و سفید با بازی‌های عالی شاید آن چیزی باشد که برای آخر هفته‌ی خود نیاز دارید.
True Romance
تارانتینو قبل از اینکه در سال ۱۹۹۴ شاهکار پالپ فیکشن را بسازد، فیلمنامهی True Romance را برای تونی اسکارت نوشته بود. اسکات فقید این فیلم را با کریستین اسلیتر و پاتریشیا آرکت روی پرده برد و از آن یک فیلم کالت ساخت. بازیگران بسیار دیگری چون دنیس هاپر، گری اولدمن، کریستوفر واکن، برد پیت و جیمز گاندولفینی هم هرکدام سهمی از فیلم داشتند. این فیلم جنایی که رگه‌های از کمدی سیاه هم در خود دارد، داستان کلرنس، یک طرفدار سرسخت الویس و دنیای کمیک بوک را تعریف می‌کند که با آلاباما آشنا می‌شود، کسی که زندگی‌اش را تغییر می‌دهد. او و آلاباما راهی کالیفرنیا می‌شوند تا کلرنس محتویات نه چندان قانونی کیفی را که به اشتباه فکر می‌کرده لباس‌های آلابامست، به فروش برسانند. فیلم True Romance مانند اکثر فیلم‌های کالت، در زمان خودش خیلی تحویل گرفته نشد و حتی نتوانست در گیشه بودجه‌اش را برگرداند، اما سال‌ها بعد طرفداران زیادی پیدا کرد.
راجر ایبرت نقد مثبتی بر فیلم نوشته و انرژی و سبک فیلمسازی اسکات را در آن هیجان‌انگیز خوانده است. او همچنین گروه بازیگران مکمل فیلم را نیز عالی توصیف کرده و از واکن، هاپر و پیت به عنوان بهترین‌ها نام برده است. در بسیاری از نقدها، فیلمنامهی تارانتینو مورد تحسین واقع شده و جالب است بدانید که او این فیلمنامه را قبل از کارگردانی اولین فیلمش، «سگ‌های انباری» نوشته است. آهنگساز فیلم هانس زیمر بوده و در آلبوم موسیقی متن آن از آهنگ‌های راک دهه‌ی ۵۰ بهره‌ی زیادی برده که باز هم دلیل دیگری است برای انتخاب این فیلم در یک آخر هفته‌ی خسته و ساکت.
Total Recall
برای آخرین فیلم این هفته یکی از پرهزینه‌ترین فیلم‌های دهه‌ی ۹۰ را داریم: Total Recall با بازی آرنولد شوارتزنگر و کارگردانی پاول ورهوون. این فیلم علمی تخیلی که اقتباس غیر مستقیمی از یکی از داستان‌های کوتاه فیلیپ کی. دیک (نویسنده‌ی رمان Blade Runner) است، اثر بسیار مهمی در ژانر خود و الهام‌گر فیلم‌های بعد از خود بود. داستان در سال ۲۰۸۴ می‌گذرد، جایی که سیاره‌ی مریخ قابل سکونت شده است. داگلاس کوید با بازی شوارتزنگر یک کارگر ساختمانی است که کابوس‌های عجیبی در مورد مریخ و زنی مرموز در آن می‌بیند، خوابی که نشان‌دهنده‌ی حیات قبلی او به عنوان مامور مخفی است. فیلم با بودجه‌ی ۵۰-۶۵ میلیون دلار ساخته شد و با اینکه رقم دقیق آن مشخص نیست، یکی از گران‌قیمت‌ترین فیلم‌های زمان خودش به شمار می‌رفت. البته این هزینه جواب داد و فیلم بیش از ۲۶۰ میلیون دلار فروش کرد.
توتال ریکال نامزد سه اسکار فنی شد که جایزه‌ی بهترین جلوه‌های ویژه را به خانه برد. راجر ایبرت نمره‌ی ۳.۵ را به فیلم داده و آن را یکی از پیچیده‌ترین و جذاب‌ترین فیلم‌های علمی تخیلی از لحاظ هنری در چندین سال گذشته (از سال ۱۹۹۰ به قبل) دانسته است. منتقد اینترتینمت ویکلی به فیلم امتیاز +B اعطا کرده و آن را اثری آینده‌نگرانه که با مغز بازی می‌کند و تبدیل به نسخه‌ی پست پانک و خشن‌تر ایندیانا جونز می‌شود توصیف کرده است. نسخه‌ی دوم فیلم قرار بود در سال ۱۹۹۸ از روی داستان «گزارش اقلیت» فیلیپ کی. دیک ساخته شود که البته این اتفاق رخ نداد و فیلمنامه با تغییرات بسیار تبدیل به اثر استیون اسپیلبرگ شد. Total Recall در سال ۲۰۱۲ با کالین فرل و برایان کرنستون بازسازی شد که نظرات ضد و نقیضی دریافت کرد.
