پرواز لوکس برای کم درآمدها ممکن می‌شود

در حال حاظر طول سلرا حدود ۱۱ متر و طول بال‌های آن۱۶ متر است که تقریباً ۵ متر بیشتر از یک هواپیمای تک موتوره Cessna ۱۷۲ است. به همین دلیل است که بدنه هواپیما به شکل بالون است و بال‌ها در قسمت عقب قرار دارند. بال‌ها هم باعث بالا رفتن هواپیما می‌شوند، و هم باعث مختل شدن جریان هوای صاف بالای بدنه هواپیما می‌شوند. بوگ می‌گوید: «این مانند پتکی است که در مسیر جریان هوا قرار می‌گیرد. به همین دلیل پروانه (ملخ) در عقب هواپیما قرار دارد».

با این حال، همه چیز در مورد جریان آرام نیست. این هواپیما دارای بال‌های باریک و بلندی است که به آن‌ها کمک می‌کند پدیده‌ای به نام کشش القایی را کاهش دهند. ناسا نیز در حال مطالعه چیزی مشابه این است که خرپاها از بال‌های بلند پشتیبانی ‌کرده و از خمیدگی آنها جلوگیری کنند. بال‌های بوئینگ جدید ۷۷۷ ایکس به قدری بلند هستند که اگر نوک بالهای آن تا نشود، در گیت استاندارد فرودگاه جا نمی‌شوند.

افزایش طول بالهای هواپیما برای بالابردن کارایی آنها ایده جدیدی نیست. الا اتکینز، استاد مهندسی هوافضا در دانشگاه میشیگان می‌گوید: «جامعه گلایدرها ازسال‌های بسیارقبل حتی اوایل دهه ۱۹۳۰ می‌دانستند که بال‌های بلند و باریک کارآمدتر از بال‌های کوتاه هستند».

سلرا در حال حاضر با سیستم سیگنال‌دهی الکتریکی پرواز نمی‌کند، به این معنی که به یک سیستم قدیمی وابسته است که در آن کنترل‌ها به طور مکانیکی به سطوح هواپیمایی که در حال حرکت است متصل می‌شوند.

این موضوع اتکینز را به تعجب وا می دارد: «که این هواپیما چه نوع اتوماسیونی خواهند داشت؟» اتکینز می‌گوید با وجود این که سؤالات دیگری در مورد این شاهکار هواپیماسازی وجود دارد، او همچنان مشوق آنها است. او می‌گوید: «بدون شک، اگر می‌خواهیم شهروندان خوبی شویم، سیستم هوانوردی باید در طول زمان سبزتر و محیط زیستی‌تر شود».

به گفته بوگ، Otto Aviation بسیار کم مصرف است و می‌تواند با سوخت حدود ۴ لیتر بین ۱۸ تا ۲۲ مایل پرواز کند، در حالی که سایر هواپیماها با سرعت‌هایی بالاتر و با شتاب بیشتر (sport rates ) با همین مقدار سوخت بین حدود ۳ تا ۴.۵ مایل پرواز می‌کنند. (البته، هنگام صحبت در مورد بهره‌وری سوخت خطوط هوایی، باید تعداد مسافران هواپیما را نیز در نظر گرفت.)

بیل اتو جونیور نتیجه‌گیری می‌کند: «ما می‌خواهیم هواپیمایی بسازیم که به مردم اجازه دهد از مزایای پرواز خصوصی، اما با قیمت‌ بلیط تجاری بهره‌مند شوند. این ماموریت واقعی ما است».

ویلیام کراسلی، رئیس دانشکده هوا و فضا دانشگاه پردو، می‌گوید که سلرا مطمئناً اولین هواپیمای مسافربری نیست که قرار است آنقدر ارزان باشد که بتوان مکررا از آن استفاده کرد. او می‌گوید: «شرکت هوانوردی عمومی برای مدت طولانی تلاش کرده این کار را انجام دهد. آنها سعی کرده اند هواپیمایی بسازند که مردم در جابجایی روزانه از آن استفاده کنند».

او خاطرنشان می‌کند، به طور کلی ساخت یک هواپیمای متناسب با «جریان آرام» می‌تواند دشوار باشد. کراسلی می‌گوید: «گاهی اوقات، تولید آن سخت‌تر است. "شما باید سطح هواپیما را کاملاً دست‌نخورده نگه دارید و مراقب باشید که بدنه آن را سوراخ نکنید.»

مثلا وقتی تعداد زیادی حشره به هواپیما اصابت می‌کنند، می‌توانند اوضاع را پیچیده تر کنند. او می گوید: «اگر هواپیما را برای «جریان آرام» طراحی کنید، بدنه هواپیما حساسیت بیشتری خواهد داشت».

نمونه اولیه طراحی شده فعلی فقط «یک نمونه اولیه» است، و هنوز به تولید انبوه نرسیده است. کراسلی در پایان می‌گوید: «به‌عنوان یک طراح هواپیما، دیدن طرح‌های جدید و متفاوت، و سپس دیدن کارکرد آن‌ها، واقعاً هیجان‌انگیز است. و اگر آنها بتوانند این ایده را درتولید یک خودرو بکار ببرند، واقعاً جالب خواهد بود.»