ایسنا: «نوکلاسیسیسم» به معنای ابهام‌زدایی و «امپرسیونیسم» به معنای دریافت‌گری، از جنبش‌های هنری قرن ۱۸ و ۱۹ اروپا به ویژه در فرانسه بودند. زادروز «ژان آگوست دومینیک انگر» و «برت موریسو» موجب شد تا به بررسی این دو سبک بپردازیم و آثار این دو نقاش را یادآور شویم.
نوکلاسیسیسم یک نگرش زیباشناختی مبتنی بر هنر یونان و رم باستان است. این سبک بیانگر اعتدال و تفکر منطقی اما در ایده ای جدیدتر و سیاسی تر است. هرچند «نوکلاسیسیسم» سبکی است که بعدتر به وجود آمده اما از دوران باستان الهام گرفته است.
«ژان آگوست دومینیک انگر»، نقاش سبک «نوکلاسیسیسم» است. این نقاش تحت تاثیر هنر سنتی و آکادمیک قرار داشت. بزرگ‌ترین میراث او نقاشی‌ها و طراحی‌هایش در ژانر پرتره است. همچنین بیان شفاف از فرم و فضا او را تبدیل به هنرمندی کرد که بعدها نقاشان بزرگی چون «پیکاسو» و «ماتیس» از آثارش تاثیر گرفتند. او از سال ۱۸۰۴ تا ۱۸۰۶ مجموعه‌ای از این پرتره‌ها را خلق کرد که از نظر تکنیک، زیبایی و ظرافت در سطح بسیار بالایی قرار دارند.
در شیوه «امپرسیونیسم» تاکید بر احساس و ادراک لحظه‌ای هنرمند است. این سبک با به تصویر کشیدن رویدادهای تاریخی به وسیله ضربات آرام و سریع و همچنین با نقاشی صحنه‌های مدرن با رنگ‌های روشن و غلیظ، سبک نقاشی تاریخی پیش از خود را کنار گذاشت.
برت موریسو از معدود نقاشان زن مشهور جنبش امپرسیونیست، محسوب می‌شود. او به عنوان یک نقاش امپرسیونیست صحنه‌هایی را که خود در زندگی بورژوایی با آن مواجه بود به تصویر کشید، که بیشتر شامل تصاویر خانوادگی، بچه‌ها، بانوان و گردش‌های آخر هفته است. همچنین او برای به تصویر کشیدن پیچیدگی و تجربیات درونی مدل‌هایش استعداد خارق العاده‌ای داشت و معمولاً آن‌ها را در شرایط لذت بردن از مواهب زندگی می‌کشید.
پ