ایسنا: پژوهشگران دانشگاه آریزونا در جدیدترین پژوهش خود اعلام کرده‌اند، انسلادوس یک گزینه جذاب برای کشف حیات بیگانه است؛ اما برای کشف حیات در انسلادوس چه چیزی لازم است؟
به نقل از تی ای، انسلادوس ششمین قمر بزرگ زحل است که در سال ۱۷۸۹ توسط ویلیام هرشل کشف شد. انسلادوس یکی از گزینه‌های برتر در جستجوی حیات فرازمینی در منظومه شمسی است. با این حال، این یک راز باقی مانده است که آیا حیات بیگانه میکروبی ممکن است در انسلادوس وجود داشته باشد یا خیر. کاوشگرهای وویجر در دهه ۱۹۸۰ موفق به شناسایی یخ بر سطح این قمر شدند.
از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۷، کاوشگر کاسینی ناسا در منظومه زحل پرواز کرد و پژوهش‌های بی‌سابقه‌ای در ژرفای زحل انجام داد. کشف کاسینی مبنی بر اینکه پوشش ضخیم یخ انسلادوس، اقیانوس بزرگ و گرم آب شوری را که متان (گازی که عموماً از حیات میکروبی روی زمین می‌آید) منتشر می‌کند، دانشمندان را شگفت‌زده کرد.
یک پژوهش جدید که توسط پژوهشگران دانشگاه آریزونا انجام شده است، نشان می‌دهد که معمای موجودیت موجودات بیگانه میکروبی در انسلادوس می‌تواند توسط یک کاوشگر فضایی در مدار حل شود. پژوهشگران بیان کردند که چگونه یک ماموریت فضایی ساختگی می‌تواند راه حل های قطعی ارائه دهد.
پژوهشگران دانشگاه‌های آریزونا و علوم پاریس در سال گذشته به این نتیجه رسیدند که شانس زیادی وجود دارد که در انسلادوس حیات وجود داشته باشد و این حیات ممکن است علت انتشار متان در این قمر باشد.
رژیس فریر، نویسنده ارشد مقاله جدید گفت: برای اینکه بدانیم آیا چنین چیزی امکان‌پذیر است، باید به انسلادوس برگردیم و نگاه کنیم. بر اساس جدیدترین تجزیه و تحلیل، حتی اگر جرم کلی باکتری‌های زنده احتمالی در اقیانوس انسلادوس حداقل باشد، بازدید یک فضاپیما از آنجا تنها چیزی است که برای تعیین دقیق وجود میکروب‌های زمین مانند در آب انسلادوس لازم است.
فریر تأکید کرد: معلوم است که فرستادن رباتی که از میان شکاف‌های یخی می‌خزد و به عمق قمر می‌رود، آسان نخواهد بود. مأموریت‌ها باید با استفاده از ابزارهای ارتقا یافته برای نمونه‌برداری از ستون‌ها طراحی شوند.
انسلادوس که تقریباً ۸۰۰ میلیون مایل (۱.۲۷۲ میلیارد کیلومتر) از زمین فاصله دارد، هر ۳۳ ساعت یک بار به دور زحل می‌چرخد. این قمر تنها جرم در منظومه شمسی است که نور را مانند ماه منعکس می‌کند.
به گفته دانشمندان، یکی از حلقه‌های معروف زحل، نتیجه بخار آب و ذرات یخ است که توسط این ویژگی‌های آبفشان مانند به بیرون پرتاب می‌شوند. ماموریت کاسینی نمونه ای از این ترکیب پرتاب شده را که حاوی گازها و سایر گرانول ها در اعماق اقیانوس انسلادوس است، ذخیره کرده است.
پژوهش‌ها نشان می‌دهد که اگر زیست‌کره‌ای در اقیانوس انسلادوس وجود داشته باشد، می‌توان نشانه‌هایی از وجود آن را در مواد آنجا بدون نیاز به فرود یا حفاری برداشت، اما چنین مأموریتی مستلزم آن است که یک مدارگرد چندین بار از میان آنها پرواز کند و مقدار زیادی از مواد اقیانوسی را جمع‌آوری کند.