آرمان ملی نوشت: این دولت تمام ساختار قدرت را با خود همراه دارد. این در حالی است که تک‌تک ساختارهای قدرت در سال‌های آخر دولت روحانی در برابر او قرار داشتند. به طوری که مجلس عملا طرحی را در زمینه هسته‌ای به تصویب رساند که دستان روحانی در بازگشت به برجام بسته شد. تمام این موارد نشان می‌دهد دولت ابراهیم رئیسی موقعیت‌های به مراتب بهتری نسبت به دولت روحانی داشته است.
روحانی سکوتش را شکسته است گویا تصمیم دارد بعد از حدود هفده ماه از خلوت خارج شده و به آرامی به صحنه سیاست بازگردد. روحانی به مناسبت مراسم سوگواری حضرت زهرا(س) در مورد شرایط سیاسی و بین‌المللی ایران اظهاراتی داشته که به مذاق برخی از مدافعان دولت سیزدهم خوش نیامده است!
وی گفته: «ما باید به همه مردم ایران احترام بگذاریم و همه را جذب کنیم. تلاش ما این بود که اگر کسی معاند است به تدریج تبدیل به مخالف شود و مخالف را تبدیل به موافق کنیم. الان چه می‌شود؟ اگر مردم را از صندوق مایوس کردید یعنی به خیابان می‌رانید. اگر می‌خواهیم مردم را به کف خیابان نرانیم، راه آن این است که جاذبه صندوق رأی را از بین نبریم. بعضی فکر می‌کنند با یکدست شدن قوا معضلات حل می‌شود.
اگر یکدست شدن به این معناست که یک گروه را حاکم کنیم و بقیه را کنار بزنیم، معلوم است که مردم ناراضی و معترض می‌شوند.» حسن روحانی شیخ اعتدال که قبل از اینکه ردای ریاست‌جمهوری را بر تن او کنند وی را شیخ دیپلمات می‌نامیدند، یکی از باهوش‌ترین سیاستمداران ایرانی است. وی «کم می‌گوید و گزیده می‌گوید چون در»، با همین چند جمله کوتاه و اظهاراتی که در ارتباط با برجام کرده؛ آتشی بر جان هواداران سینه چاک دولت سیزدهم انداخته است.
حمله به روحانی
روحانی در سخنان خود دلسوزانه در ارتباط با شرایط کشور سخن گفته و اینکه اگر برجام احیا می‌شد قطعا به نفع مجموعه حکمرانان فعلی بود و میوه برجام در دیس دولت سیزدهم قرار داشت. با این وجود همین نکات دلسوزانه از سوی حامیان دولت مورد تحمل قرار نگرفته است. سیدمحمود رضوی، مشاور فرهنگی هنری رئیس مجلس خطاب به حسن روحانی نوشت: «می‌توان فرزند سرخه در استان سمنان بود اما پررو مثل سنگ پای قزوین بود! یک نفر به آقای روحانی یادآور شود، شما و دولت تبخیر امید بانی وضع موجود و مسبب کاهش مشارکت در دو انتخابات گذشته هستید، بهتر است کماکان سکوت پیشه کنید تا اتوی محاسن مبارک به هم نخورد!» همچنین روزنامه ایران نیز در نقد روحانی نوشته است: «دولت روحانی که با کارنامه فاجعه‌بار مدیریتی خود منجر به کاهش نسبی مشارکت در انتخابات ۱۴۰۰ شد اکنون با طلبکاری در جایگاه مدعی نشسته. اما زخم‌های روی تن معیشت مردم و اقتصاد ایران آنقدر زیاد است که اجازه بزک کارنامه و ادعاگری را به او نمی‌دهد.»
قیاسی بین چند دولت
برخی انتقادها به دولت روحانی‌خصوصا کابینه دوم او که به درستی باید آن را کابینه جنگ نامید، وجود دارد زیرا ترامپ آنقدر بر تحریم علیه ایران تاکید می‌کرد که روحانی نتوانست بیش از ۴۰۰ هزار بشکه نفت در روز بفروشد اما اگر همین کابینه را با کابینه رئیسی مقایسه کنیم، قطعا یک سر وگردن از این کابینه قوی‌تر بود. زیرا همان طور که روحانی اخیرا گفته او حداقل در یک مورد و آن میزان ذخایر ارزی کشور بسیار خوش‌درخشیده است وی خزانه‌ای با چند ده میلیون دلار را تحویل گرفته بود اما چند صد میلیون دلاری تحویل داد. همچنین روحانی در حین تحریم بودن کشور ۱۸ ماه با کرونا روبه‌رو بود. موضوعی که در دولت رئیسی به هیچ وجه وجود نداشت. همچنین این دولت تمام ساختار قدرت را با خود همراه دارد. این در حالی است که تک‌تک ساختارهای قدرت در سال‌های آخر دولت روحانی در برابر او قرار داشتند. به طوری که مجلس عملا طرحی را در زمینه هسته‌ای به تصویب رساند که دستان روحانی در بازگشت به برجام بسته شد. تمام این موارد نشان می‌دهد دولت ابراهیم رئیسی موقعیت‌های به مراتب بهتری نسبت به دولت روحانی داشته است.
چرا حمله؟
اینکه روحانی تلاش کرده است در سخنانی کوتاه نظرات خود را در مورد حوادث کشور، برجام و دفاع از عملکرد خود در برابر هجمه‌ها اعلام کند، حق اوست. روحانی نظراتی در مورد برخی موارد داشته است که با مکاتبه با مقامات عالی نظام در میان گذاشته است و شاید بسیاری از دلسوزان نظام هم همین کار را کرده باشند اما رسانه‌ای نشده باشد روحانی سال‌ها هدایت مذاکرات هسته‌ای را در دست داشته است و می‌داند با مذاکراتی که عراقچی کرد؛ در بالاترین حالت و که بیش‌ترین دستاورد نصیب ایران می‌شد دولت را تحویل ابراهیم رئیسی داده است اما بعد از گذشت۱۷ ماه هنوز تحولی در این زمینه صورت نگرفته هیچ بلکه آنقدر مذاکرات به حاشیه رفته است که برخی از مرگ برجام سخن می‌گویند.
از این منظر عده‌ای در دولت هراس دارند که شاید روحانی قصد داشته باشد به قدرت باز گردد در این صورت دستان آنها در برابر او خالی است و او می‌تواند آنها را به حاشیه براند. از این منظر حمله به او را آغاز کرده‌اند. حال باید دیدآینده چگونه خواهد شد. آیا شیخ دیپلمات لباس شیخوخیت بر تن کرده و ردای دیپلماتیک می‌پوشد و با نقدهای منصفانه تلاش خواهد کرد دیپلمات‌های رئیسی را به جنب و جوش در آورد یا اینکه او برنامه‌ای در سر ندارد و تنها خواسته نقدی دلسوزانه بدون نگاه به قدرت در چارچوب منافع ملی داشته باشد. در شرایط فعلی هوشیاری روحانی ایجاب می‌کند که نگاهی به بازگشت به قدرت نداشته باشد اما کیاست او ایجاب می‌کند که هر از چندی نقدی به دولت بپردازد.