روزنامه ایران وابسته به دولت در مطلبی نوشت: جواهر فروشی‌ای در ۳ روز اعلام تعطیلی کرده. متعلق به یک فوتبالیست سابق است.
اشرافیت چه می‌فهمد همراهی با نقشه تعطیلی کسب و کارها، کارگر یا کاسب و مغازه دار را گرفتار چه خساراتی می‌کند، یا مثلا سرنوشت چک و تعهد مالی آن‌ها چه می‌شود.
کاخ نشینان چه غم دارند که معیشت مردم به دست انداز بیفتد، یا اموال عمومی و خصوصی خسارت ببیند. مهم این است که اغلب مرفهین بی درد، آن طرف مرز تابعیت دارند و اگر هم دل شان آنجا نباشد -که اغلب هست- زن و فرزندشان، آن طرف گروگانند.
نمی‌توانند از امریه‌های آن طرف مرز سرپیچی کنند یا دل بکنند. گیر و گرفتاری اساسی دارند. مثل همان فوتبالیستی بازیچه‌ای که در دوبی،تر و خشکش کردند و سپس به کانادا (پناهگاه دزد‌ها و وطن فروشان) منتقلش کردند.
یا آن دیگری، که دخترش در لندن گروگان است. توقع دارید این‌ها غصه دار شوند که کاسب و کارگر از نان خوردن می‌افتند؟ یا به جان و مال و کسب و کار و زندگی مردم آسیب وارد می‌شود؟! وقتی وجدان را کشته و حیثیت خود را برای یک برگ تابعیت و اقامت، و مُشتی دلار و یورو حراج کرده باشند، دیگر نباید سراغی از وجدان یا وطندوستی و دلسوزی برای زندگی مردم گرفت.