ایلنا: معین‌الدین سعیدی، نماینده چابهار در مجلس درباره اظهارنظر برخی نمایندگان پیرامون افراد بازداشت شده حوادث اخیر کشور و درخواست اجرای حکم سریع اعدام برای این بازداشت‌شدگان، گفت: چنین اظهارنظر‌هایی بهت‌آور و ناراحت‌کننده است، ما این رفتار‌ها را با بزرگان سیره دین‌مان مقایسه می‌کنیم، مشهور است در جنگ جَمل حضرت علی علیه‌السلام هنگامی که به کشته‌های دشمن می‌رسد، گریه می‌کرد که چرا کار این‌ها به جایی رسیده که کشته شوند؟
بخش‌هایی از گفت و گوی سعیدی را در ادامه می‌خوانید:
فارغ از موازین حکم‌های حقوقی که به برخی افراد در این روز‌ها داده می‌شود، هلهله برخی از همکاران را مشاهده می‌کنیم که می‌گویند این پدیده، پدیده مبارکی است و یا اظهارنظر دیگر دوستی را می‌شنویم که می‌گوید ۵ تا ده روز بعد از اینکه معترضان را گرفتند باید اعدام‌شان کرد، تازه الان بسیار دیر هم هست، این‌ها را نه اخلاقی می‌دانم و نه انسانی ما پیرو پیامبری هستیم که للعالمین است چه طور خودمان را مدعی پیروی از چنین پیامبری می‌دانیم، اما از حکم اعدام یک هموطن شادی می‌کنیم؟
به هر دلیلی فارغ از بحث‌های حقوقی که آیا حکم این افراد صدق می‌کند یا خیر، به نظر من جای خوشحالی ندارد و جای دلسوزی و نگرانی دارد و کسانی دلسوز کشور هستند باید به این فکر کنند که چرا کار به جایی کشیده است که کسانی که فرزندان همین آب و خاک هستند وارد چنین موضوعاتی شده‌اند و من فکر می‌کنم چنین حرف‌هایی با نمایندگی مردم که رسالت ما است، فرق دارد. ما شأنی جز نوکری مردم نداریم در چنین شرایطی خیلی از این بحث‌هایی که شده است را نه اخلاقی می‌دانم، نه حقوقی و نه مبتنی بر موازین دین خودمان می‌دانم.
قاعده باید بالعکس باشد معمولا قوه قضائیه آن جنبه‌های سخت قانون را نشان می‌دهد و نمایندگان مردم باید سعی در نرم کردن این مواضع داشته باشند، اما آنچه که امروز از سوی برخی از همکاران مشاهده می‌کنیم، پدیده بسیار ناراحت‌کننده‌ای است و کار به جای رسیده که رئیس قوه قضائیه از گفتگو صحبت می‌کند و کسانی که رسالت نمایندگی مردم را بر دوش دارند و باید بانیان ایجاد فضای گفتگو باشند، این‌گونه حرف می‌زنند!
کار به جای رسیده در صداوسیما هنگامی که مدافعان و مخالفان احکام اخیر باهم بحث داشتند، مجری با شگفتی یاد می‌کند که این برای اولین بار است که چنین اتفاقی می‌افتد، درحالی که در کشور‌هایی که مدافع دموکراسی و مردم‌سالاری هستند این امر یک پدیده بسیار معمول است، اما به جای ایجاد فضا و بستر گفتگو، بر طبل خشونت زدن به نظر من یک تراژدی بسیار تلخ تاریخی است.
کشور ما در بخش بین‌الملل به برخی از کنسواسیون‌های حقوق کودک پیوسته و طبیعتا یکسری الزمات حقوقی هم مترصد بر موضوع است. اگر فردی در این ناآرامی انسان بی‌گناهی را کشته باشد، قانون مشخص و مجازات‌های قانونی هم پیش‌بینی شده است، اما گاهی برخی کسانی که احکام سنگین برای‌شان اعمال می‌شود ممکن است کسانی باشند که آسیبی به کسی نزده باشند، اما تحت عنوان محارب احکام را برای‌شان پیش‌بینی می‌کنند معتقدم اینجا قاضی دستش باید باز باشد و حداکثر ارفاقات قانونی را برای کسانی که آزاری را به کسی نرسانده‌اند، داشته باشد.
صرف این که بعد از این اتفاقات بگوییم این تعداد آدم را اعدام کردیم نه تنها یک حسن برای کشور و نظام ما نیست، بلکه نگران‌کننده است؛ این افراد از کجا آمده‌اند؟ این‌ها فرزندان همین آب و خاک هستند.
به هر دلیلی بخشی از این اعتراضات به عملکرد مسئولان بازمی‌گردد که نتوانستند به وظایف خودشان عمل کنند من اینجا با کسانی که به صورت سازمان‌یافته با رسانه‌های معاند و یا سیستم‌های جاسوسی غربی مرتبط هستند، کاری ندارم و اصلا بحثم نیست، اما قاطبه افرادی که در اعتراضات شرکت کردند، هیچ ارتباطی با جریانات ضدانقلاب خارج از کشور ندارند و ما نتوانسته‌ایم این تفکیک را به درستی ایجاد کنیم.
اصل ۲۷ قانون اساسی تجمعات مردمی را قانونی شناخته است، اما ما نتوانسته‌ایم این اصل را به درستی اجرایی کنیم، پس این ضعف ارکان اجرایی و تقنینی بوده است در چنین شرایطی به صلاح کشور است کسانی که دل در گرو کشور دارند، حداکثر ارفاقات قانونی را برای کسانی که آسیبی به شخصی نرسانده‌اند، فراهم کنند. به اعتقاد من عمده معترضان باید آزاد شوند مگر اینکه کسی دستش به خون بی‌گناهی آلوده باشد که قانون باید مجازاتش را در نظر بگیرد.
من مخصوصا روی سخنم با کسانی است که معتقد هستند سرعت اجرایی این احکام که حتی واکنش حقوقدانان خط اول کشور را هم برانگیخته کم است، به گونه‌ای که فردی می‌گوید نه تنها تعجیل نشده بلکه تاخیر هم شده است و باید ۵ روز بعد از اینکه اغتشاشگر را گرفتند اعدام کنند کسانی هم این حرف را می‌زنند که بستگان خودشان متهم به جرم‌های سنگینی هستند.
کاش ما خودمان را جای مردم و طرف مقابل بگذاریم، امیدوارم رویه به گونه‌ای باشد که عمده کسانی که اعتراضی داشته‌اند، اما آزاری به کسی نرسانده‌اند و یا بیت‌المال را آسیب نزده‌اند آزاد شوند. کسانی هم که مرتکب جرمی شده‌اند با توجه روند قانونی و حق قانونی تعیین وکیل و سایر موارد حقوقی روند را پیش ببرند و اِلا بر طبل اعدام کوبیدن در هیچ شرایطی پذیرفتنی نیست.