یک شبح نورانی و ناشناخته منظومه شمسی را احاطه کرده است

جالب این است که کارشناسان نمی‌توانند منشاء نور را پیدا کنند و آن را در محاسبات خود جای دهند. احتمالاتی درباره آن وجود دارند؛ اما هنوز تایید نشده‌اند. قوی‌ترین احتمال این است که این نور، یک عنصر غبار در منظومه شمسی است که دانشمندان هنوز آن را مستقیماً شناسایی نکرده‌اند.

این احتمال می‌رود که ذرات ریز گرد و غبار و یخ از جمعیتی از دنباله دارها که از مناطق تاریک منظومه شمسی به سمت داخل حرکت می‌کنند، نور خورشید را منعکس کرده و درخششی ایجاد می‌کند.

چنین منبعی در صورت وجود، به نسبت نور اضافی کشف شده توسط کاوشگر فضایی نیوهورایزنز به ما نزدیک‌تر است. نور اضافی کشف شده توسط این کاوشگر در فضایی فراتر از پلوتون و در خارج از منظومه شمسی پیدا شد.

تیم کارلتون، ستاره شناس از دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید:

اگر تحلیل کارشناسان درست باشد، مولفه گرد و غبار دیگری بین ما و فاصله‌ای که نیوهورایزنز در آن اندازه گیری کرده است،‌ وجود دارد؛ یعنی این نوع نور اضافی از داخل منظومه شمسی ما می‌آید.

کارلتون معتقد است به علت این که اندازه گیری‌های ستاره شناسان از نور اضافی بیشتر از اندازه گیری‌های نیوهورایزنز است؛ بنابراین پدیده نور شبح در خارج از منظومه شمسی نیست. ممکن است [نور شبح] یک عنصر جدید در محتویات منظومه شمسی باشد که تاکنون از نظر کمی اندازه گیری نشده است.

چیزهای درخشان زیادی در اطراف کیهان وجود دارند از جمله سیارات، ستاره‌ها، کهکشان‌ها و حتی گاز و غبار. بنابراین برای یافتن منشاء نور باید به دنبال چیزهای درخشان باشیم و تشخیص نور محیط در مکان‌های بینابینی (بین سیاره‌ای، بین ستاره‌ای و فضای بین کهکشانی) کار دشواری است.

ابر فرضی غبار دنباله دار که می‌تواند درخشندگی را ایجاد کند

گاهی که با دقت به این منابع نگاه می‌کنیم،‌ متوجه می‌شویم که آن‌ها از انتظارات ما متفاوت هستند. به عنوان مثال چیزی که ما در مرکز کهکشان نمی‌توانیم روی آن حساب کنیم، تولید نور با انرژی بالا است.

وویجر 1 (Voyager I)، روشنایی بیش از حد مرتبط با هیدروژن در مرز منظومه شمسی یافت. علاوه بر آن تشخیص‌های نیوهورایزنز نیز وجود دارند که قبل‌تر به آن اشاره کردیم. بنابراین نورهای درخشان عجیبی در جهان وجود دارند.

با این حال هدف پروژه SKYSURF تشخیص و توصیف کامل روشنایی آسمان بود. راجیه ویندهورست (Rogier Windhorst)، ستاره شناس و کهنه کار هابل از دانشگاه ایالتی آریزونا درباره شبح نورانی منظومه شمسی گفت که بیش از ۹۵ درصد فوتون‌های موجود در تصاویر آرشیو شده هابل از فواصل کمتر از ۳ میلیارد مایلی زمین می‌آیند.

از همان روزهای اولیه کار هابل، اکثر کاربران هابل این فوتون‌های آسمان را کنار گذاشتند؛ زیرا آن‌ها به اجرامی، مانند ستاره‌ها و کهکشان‌ها علاقمند هستند. ویندهورست افزود:

اما این فوتون‌های آسمان حاوی اطلاعات مهمی هستند که به لطف توانایی منحصر به فرد هابل در اندازه گیری سطوح ضعیف روشنایی با دقت بالا در طول سه دهه قابل استخراج هستند.

محققان در سه مقاله جداگانه، بایگانی هابل را برای یافتن نشانه‌هایی از کهکشان‌های کم نور که احتمال دارد شناسایی نشده باشند، جستجو کردند و نور ساطع شده از اجسام شناخته شده درخشان را اندازه گیری کردند.

گروهی که مشغول جستجوی کهکشان‌های پنهان بودند، دریافتند که تعداد کهکشان‌های شناسایی نشده آنقدر زیاد نیست که به عنوان توضیحی برای شبح نورانی منظومه شمسی در نظر گرفته شود.

دانشمندان گفتند که نور مازاد حاصل از محاسبات، معادل درخشش ثابت ۱۰ کرم شب تاب در سراسر آسمان است. این نور ممکن است زیاد به نظر نرسد؛ اما مهم است که بدانیم حتماً چیزی در محاسبات در نظر گرفته نشده و جا مانده است.

دانشمندان در حال پیدا کردن راه‌های بیشتری برای دیدن نور بین ستاره‌ها هستند. باید درمورد نورهای اضافه منظومه شمسی اطلاعات داشته باشیم؛ زیرا می‌توانند درک ما را از درخشش‌های شبحی دورتر منحرف کنند و البته می‌توانند بر درک ما از منظومه شمسی و نحوه ترکیب آن تاثیر بگذارند.

روزالیا اوبراین، ستاره شناس از دانشگاه ایالتی آریزونا می‌گوید:

وقتی به آسمان شب نگاه می‌کنیم، می‌توانیم چیزهای زیادی درمورد آنچه در کهکشان ما،‌ منظومه شمسی و در مقیاس بزرگ‌تر در کل کیهان اتفاق می‌افتد، بیاموزیم.

منبع :sciencealert