علیرغم پیروزی‌هایی که با همکاری یکدیگر به دست آمده، ردبول و رنو خیلی باهم بر سر پیشرانه‌ی ۶ سیلندر توربوی هیبریدی سازش نداشته‌اند.
از سال ۲۰۱۴ تاکنون ردبول در انظار عمومی از رنو درخواست بهبود پیشرانه‌های خود را داشته اما این استراتژی به در بسته خورده است. زمانی که اتواسپورت از مدیر تیم رنو درباره‌ی این اظهارات سؤال کرده سیریل ابیتیبول این‌گونه پاسخ داده است:
یک‌چیزی که می‌توانیم به مدیر و خود تیم ردبول نسبت دهیم استراتژی ارتباطات بسیار خوب او و تیمش است. ارتباط با دیگران بخشی از این جهان، فرمول ۱ و استراتژی و تاکتیک شماست.
او ادامه می‌دهد:
ردبول اولین و آخرین تیمی نیست که از این حربه استفاده کرده و خواهد کرد و اصحاب رسانه نیز با آن افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهند. من دیروز می‌خواندم که مکس ورشتاپن از گرفتن خطای پیشرانه خوشحال است. چه چیز شگفت‌انگیزی!
او در ادامه تصریح می‌کند حتی با اینکه پیشرانه‌ی تیم رنو در سال‌های ۲۰۱۴ و ۲۰۱۵ تمامی نیازها را برطرف نکرده اما هنوز هم شرایط را بهتر کرده است.
ابیتیبول خاطرنشان می‌سازد:
شما بسیار خوشحال بودید و رنو نیز در پیشرفت ردبول و رسیدن به جایی که توانسته چهار پیروزی را به دست آورد سهیم است. از نظر مسائل مالی و اسپانسری، تکنولوژی و نیروی انسانی، ردبول باید از رنو تشکر کند.
اما مدیر ارشد ردبول نیز هم‌اکنون اظهار می‌دارد تحت‌فشار قرار دادن رنو برای بهبود عملکرد پیشرانه‌های خود در فضای عمومی و رسانه‌ها جواب نداده است. او گفته است:
در سال ۲۰۱۵ که بی‌شک پیشرانه‌ی رنو بدتر از سال قبل بود شرایط به جایی رسید که انگار می‌گفتیم بله اگر کمی بیشتر درباره‌ی وضعیت این پیشرانه صحبت کنیم شاید رنو واکنشی دهد. در آن زمان احساس می‌شد شاید رنو نمی‌تواند درباره‌ی عدم رقابتی بودن و نداشتن قابلیت اطمینان سخنی بگوید.
هورنر مدیر ردبول در نهایت می‌گوید که متأسفانه این روش جواب نداده است.
قطعاً عصر پیشرانه‌های توربوی هیبریدی تنش‌های زیادی بین تیم‌ها و سازندگان پیشرانه‌ها ایجاد کرده است. جدای از ردبول و رنو، مک لارن نیز راه خود را از هوندا جدا کرده است. هوندا هم‌اکنون پیشرانه‌های ردبول را تأمین می‌کند.
