کشف جنین 72 میلیون ساله از دل تخم دایناسور فسیل شده

دانشمندان از دانشگاه بیرمنگام، دانشگاه علوم زمین چین و گروه‌های تحقیقاتی از موسساتی در چین، بریتانیا و کانادا اخیراً یافته‌های خود را در این باره منتشر کردند. در یافته‌های این دانشمندان به شواهد جدیدی از ارتباط بین رفتار پرندگان امروزی و دایناسورها اشاره شده است. همچنین در تحقیقات آن‌ها به دلیل بیرون نیامدن این جنین از تخم نیز اشاره شد.

محقق فیون وایزوم ما (Fion Waisum Ma) از دانشگاه بیرمنگام می‌گوید:

جنین دایناسورها از کمیاب‌ترین انواع فسیل‌ها هستند. همچنین بیشتر آن‌ها ناقص هستند و استخوان‌های در رفته دارند. ما برای کشف بچه ینگلیانگ بسیار هیجان‌زده هستیم؛ زیرا این جنین در شرایط عالی حفظ شده است و به ما در پاسخ به سوالات زیادی در مورد رشد و تولید مثل دایناسورها کمک می‌کند.

دلیل بیرون نیامدن این جنین از تخم دایناسور

براساس آنالیزهای رادیوکربن، تصور می‌شود که احتمالاً این تخم دایناسور فسیل شده بین ۶۶ تا ۷۲ میلیون سال قدمت دارد. دلیل بیرون نیامدن این جنین را می‌توان با فرآیند جوجه‌کشی پرندگان امروزی توضیح داد.

پرندگان امروزی از فرآیندی به نام “توکینگ” استفاده می‌کنند. در طی این فرآیند، پرنده (یا دایناسور) بدن خود را خم کرده و سر خود را زیر بال یا بازوی خود می‌برد. پرنده این کار را دقیقا قبل از این که جوجه از تخم بیرون بیاید، انجام می‌دهد. این کار، احتمال بیرون آمدن جوجه را بیشتر می‌کند.

یکی از یافته‌های جالب این مطالعه این است که احتمالاً فرآیند “توکینگ” در پرندگان امروزی از دایناسورهای غیر پرنده نشأت گرفته است.

محقق، فیون وایزوم ما می‌گوید:

جالب است که این جنین دایناسور همانند جنین مرغ در داخل تخم قرار گرفته است. این مسئله احتمالاً نشان دهنده رفتارهای مشابه این موجودات، قبل از بیرون آمدن جوجه است.

این بدان معنی است که تخم دایناسور نزدیک به بیرون آمدن بوده است؛ اما به دلیل عدم وجود فرآیند “توکینگ” با موفقیت از داخل تخم بیرون نیامده است.

شناسایی دقیق گونه این دایناسور برای دانشمندان بسیار دشوار بود. اما کارشناسان براساس جمجمه عمیق و بدون دندان آن، دایناسور را به عنوان یک اویراپتوروسار شناسایی کردند. این گونه یکی از انواع دایناسورهای تروپود پردار (اجداد پرندگان امروزی) بوده است.

ویژگی‌های تخم دایناسور فسیل شده

این جنین هم‌اکنون وضعیتی را نشان می‌دهد که در زمان زنده بودن خود داشت. هیچ کدام از استخوان‌های این جنین از موقعیت اصلی خود حرکت نمی‌کنند. طول این تخم دایناسور ۱۷ سانتی متر است.

تصور می‌شود که طول خود موجود از سر تا دم ۲۷ سانتی‌ متر بوده است. جالب این جا است که حتی تکه‌هایی از پوسته بیرونی تخم سالم باقی مانده است. تخم دایناسورها پوسته بیرونی بسیار سختی داشت که فلس دار بود. بین تخم پرندگان امروزی، تخم شترمرغ بیشترین شباهت را به تخم دایناسورها دارد.

کشف شگفت‌انگیز بچه ینگلیانگ

این تخم دایناسور در اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی به همراه سایر تخم‌های دایناسور کشف شد؛ اما باز نشد و مورد تجزیه و تحلیل قرار نگرفت. این تخم‌ها از زمان اکتشاف کنار گذاشته شده بودند و حتی تقریباً فراموش شده بودند. پروفسور لیدا ژینگ (Lida Xing) از دانشگاه علوم زمین چین در این باره می‌گوید:

آقای لیانگ لیو، این جنین دایناسور را به عنوان تخم مشکوک فسیل شده در حدود سال ۲۰۰۰ کشف کرد. در سال ۲۰۱۰ در طول ساخت موزه تاریخ طبیعت سنگ Yingliang، کارمندان موزه این نمونه‌ها را کشف کردند. این نمونه‌ها به عنوان تخم دایناسور فسیل شده شناسایی شدند و درنهایت جنین پنهان شده در داخل تخم کشف شد.

جالب این جا است که امکان دارد چندین فسیل حفظ شده دیگر همانند این تخم دایناسور در آرشیو موزه‌های مختلف وجود داشته باشد؛ اما ما از وجود آن‌ها اطلاع نداشته باشیم. همه کارشناسان این حوزه معتقدند که این جنین تا به امروز زیباترین جنین دایناسور کشف شده است.

کشف ارتباط بین دایناسور ها و حیوانات امروزی، یک مسئله بسیار مهم و حیاتی است؛ زیرا ممکن است به پیدا کردن حلقه گمشده در نظریه تکامل کمک کند. این جنین 72 میلیون ساله در داخل تخم دایناسور فسیل شده اکنون در موزه تاریخ طبیعت سنگ Yingliang در چین به نمایش گذاشته شده است.