کشف جنگل های مخفی در اعماق اقیانوس با مساحتی 2 برابر کشور هند!

در تحقیقات جدید مشخص شد که جنگل‌های زیر اقیانوس، بسیار گسترده و سازنده هستند. جنگل‌های مخفی اعماق اقیانوس در جهان، مساحتی دو برابر هند را پوشش می‌دهند.

این جنگل‌ها متشکل از انواع جلبک‌های دریایی هستند. مانند سایر گیاهان، جلبک‌های دریایی نیز با جذب انرژی از خورشید و از طریق فتوسنتز رشد می‌کنند.

بزرگ‌ترین گونه‌ها (جلبک‌ها) به ارتفاع ده‌ها متر رشد می‌کنند و سایبان‌های جنگلی را تشکیل می‌دهند که در حین حرکت بادها تکان می‌خورند. شنا کردن در میان جنگل‌های اعماق اقیانوس با مشاهده نور و سایه خمیده و احساس حرکت مداوم همراه است.

این جلبک‌های دریایی دقیقا مانند درختان روی خشکی، غذا و سرپناهی را برای طیف گسترده‌ای از موجودات دریایی ارائه می‌دهند. گونه‌های بزرگی مانند بامبوی دریایی و کلپ غول پیکر دارای ساختارهایی پر از گاز هستند که مانند بالن‌های کوچکی عمل می‌کنند و به این گونه‌ها کمک می‌کنند تا سایبان‌های شناور وسیعی ایجاد کنند.

گونه‌های دیگر برای ایستادن به ساقه‌های قوی متکی هستند. گونه‌هایی مانند کلپ طلایی در صخره بزرگ جنوبی استرالیا کف دریا را می‌پوشانند.

وسعت و سرعت رشد جنگل های زیر آب

جلبک‌های دریایی از دیرباز به علت سرعت زیاد خود در رشد معروف بودند. اما تا به امروز تخمین زدن مساحت جنگل های مخفی اعماق اقیانوس کار بسیار چالش برانگیزی بوده است.

اندازه گرفتن جنگل‌های روی خشکی به کمک ماهواره کار راحتی است؛ اما این کار در زیر آب بسیار پیچیده‌تر است. اکثر ماهواره‌ها توانایی اندازه‌گیری جنگل‌های زیر آب را ندارند. برای حل این مشکل، محققان بر میلیون‌ها مورد ثبت شده مخازن آنلاین، ابتکارات علمی شهروندی و گیاهان دارویی محلی تکیه کردند.

محققان با استفاده از این اطلاعات، توزیع جنگل‌های مخفی در اعماق اقیانوس را مدل سازی کردند و متوجه شدند که این جنگل‌‌ها مساحتی بین ۶ تا ۷/۲ میلیون کیلومتر مربع را پوشش می‌دهند. این مساحت تخمین زده شده حتی از آمازون نیز بزرگ‌تر است.

در مرحله بعد محققان در ارزیابی میزان رشد این جنگل‌ها دوباره با مشکل مواجه شدند؛ زیرا هیچ ثبت جهانی یکپارچه‌ای در این باره وجود نداشت. محققان ناچار شدند به صدها مطالعه تجربی فردی در سراسر جهان تکیه کنند که در آن‌ها نرخ رشد جلبک‌های دریایی توسط غواصان اندازه گیری شده بود.

محققان دریافتند که جنگل های مخفی اعماق اقیانوس حتی از بسیاری از محصولات کشاورزی مانند گندم، برنج و ذرت بازدهی بیشتری دارند. بیشترین بهره‌وری این جنگل‌ها در مناطق معتدل بود که معمولا در آب خنک و غنی از مواد مغذی غوطه ور شده‌اند. هر سال به طور متوسط، جنگل‌های اقیانوسی در این مناطق بین ۲ تا ۱۱ برابر بیشتر از این محصولات زیست توده در هر منطقه تولید می‌کنند.

این یافته‌ها بسیار دلگرم کننده هستند؛ زیرا ما می‌توانیم از این بهره‌وری عظیم برای کمک به تامین امنیت غذایی جهان در آینده استفاده کنیم. مزارع جلبک دریایی می‌توانند مکمل تولید غذا در خشکی باشند و توسعه پایدار را تقویت کنند.

نرخ رشد سریع جلبک‌ها همچنین به این معنی است که جلبک‌های دریایی تشنه کربن دی اکسید هستند. یعنی جلبک‌ها در حین رشد خود مقدار زیادی کربن دی اکسید را از آب دریا و جو بیرون می‌کشند. جنگل های مخفی در اعماق اقیانوس در سطح جهان می‌توانند به اندازه آمازون کربن دی اکسید جذب کنند.

بنابراین این جنگل‌ها می‌توانند در کاهش تغییرات آب و هوایی نقش موثری ایفا کنند. البته ممکن است که درنهایت تمام آن کربن جدا نشود؛ زیرا این امر مستلزم آن است که کربن جلبک دریایی مدت زمان نسبتا طولانی از اتمسفر دور باشد.

برآوردهای اولیه نشان می‌دهند که نسبت قابل توجهی از جلبک‌های دریایی می‌توانند در رسوبات اعماق دریا جمع شوند. اما به دست آوردن میزان دقیق جدا شدن کربن جلبک دریایی به صورت طبیعی، نیاز به تحقیقات بیشتر دارد.

خطرات تهدید کننده حیات جنگل‌های زیر آب

متاسفانه اکنون تقریباً تمام گرمای اضافی محبوس شده توسط ۲۴۰۰ گیگاتن گازهای گلخانه‌ای که بشر به وجود آورده، وارد اقیانوس‌ها شده است. این بدان معناست که جنگل های مخفی اعماق اقیانوس با شرایط بسیار سختی روبرو هستند.

اخیرا در غرب استرالیا، شرق کانادا و کالیفرنیا، گستره وسیعی از جنگل‌های اقیانوسی ناپدید شده‌اند. این اتفاق منجر به از بین رفتن پتانسیل جذب کربن دی اکسید شده است. از یک طرف دیگر با ذوب شدن یخ‌های دریا و گرم شدن دمای آب، انتظار می‌رود که در برخی از مناطق قطب شمال، جنگل‌های اقیانوسی گسترش یابند.

جنگل های مخفی اعماق اقیانوس نادیده گرفته شده‌اند؛ اما یک نقش حیاتی در سواحل ایفا می‌کنند. اکثر جنگل‌های زیر آب در جهان ناشناخته هستند و کشف نشده‌اند. برای این که از فرصت‌هایی که این جنگل‌ها در اختیار بشر قرار می‌دهند استفاده کنیم و از آن‌ها محافظت کنیم، باید دانش خود را درباره آن‌ها افزایش دهیم.

منبع :sciencealert